door Uncle Goose » 25 nov 2014, 10:14
De V2 was eigenlijk de eerste werkende ballistische raket. Het was voor de Duitsers de bedoeling een wapen te maken die de geallieerden niet kon stoppen zoals ze bijvoorbeeld wel konden met de V1 die eigenlijk niet meer dan een onbemand vliegtuigje was. Om dit te behalen gebruikte men een raketmotor die werkte op Ethanol en vloeibare zuurstof. Doordat men vloeibare zuurstof gebruikte had de raket geen nood aan zuurstof van rondom hem zoals vliegtuigen dit wel moeten hebben. De raket had een intern navigatie systeem dat er voor zorgde dat hij in een parabolische baan vloog en zoals eerder vermeld viel deze op het hoogtepunt terug naar beneden, men kon min of meer precies bereken waar deze zou neerkomen (hoewel er toen nog een vrij grote foutenmarge op zat). De hoogte die deze raket kon bereiken was eigenlijk veel hoger dan 90km, verticaal gelanceerd zonder parabolisch traject kon deze zelfs 206km hoogte bereiken, dit was echter vrij onpraktisch aangezien men de raket gebouwd had als wapen. De maximale hoogte voor maximale afstand af te leggen in parabolisch traject was 88km.
De reden waarom men zo hoog kon geraken was door een slim uitvindsel die de Duitsers verwezenlijkt hebben, ze hadden namelijk een turbinepomp ontworpen die werd aandreven met gecompresseerde lucht en die niet groter was dan een basketbal. Hierdoor was het mogelijk om de grote hoeveelheden brandstof te transporteren die nodig was om de raketmotor in gang te houden. Op dat moment was deze technologie ongezien en in Engeland heeft men lang niet geloofd dat de V2 effectief bestond (ondanks all rapporten door spionage), een grote groep geleerden in Engeland was nog steeds van mening dat voor zo een raket te ontwikkelen men enkel vaste brandstof kon gebruiken waardoor de raket veel te groot en veel te zwaar zou zijn om op te stijgen. Toen de eerste V2's insloegen op Londen zullen deze grijsaards zich wel diep geschaamd hebben voor hun achterhaalde ideeën. Een ander belangrijk component dat bijgedragen heeft tot de succesvolle lancering van de V2 zijn de grafiet vinnen die onderaan de motor waren gemonteerd. Omdat gewoon metaal zou wegsmelten bij het starten van de motor had men in plaats van metaal grafiet gebruikt om de vinnen te maken die de raket bestuurde, door deze slimme oplossing kon men de raket laten vliegen in welke richting dan ook.
Ondanks de technologisch hoogstand van de V2 faalde ongeveer 25% van deze tuigen bij de start en doordat zijn gebruik maakte van een combinatie van Ethanol en Vloeibare Zuurstof werd een falende lancering altijd gevolgd door een geweldige explosie, er zijn vast en zeker filmpjes te vinden hierover op Youtube.
Uiteindelijk was de V2 de voorloper van de ruimtevaart en als ze niet geloven dat men zo hoog kan geraken dan moet je maar eens vragen hoe het dan kan dat er op dit moment mensen in de ISS zitten en hoe ze anders internet zouden hebben zonder satellieten. Deze zijn immers ook met raketten de ruimte ingegaan.
De V2 was eigenlijk de eerste werkende ballistische raket. Het was voor de Duitsers de bedoeling een wapen te maken die de geallieerden niet kon stoppen zoals ze bijvoorbeeld wel konden met de V1 die eigenlijk niet meer dan een onbemand vliegtuigje was. Om dit te behalen gebruikte men een raketmotor die werkte op Ethanol en vloeibare zuurstof. Doordat men vloeibare zuurstof gebruikte had de raket geen nood aan zuurstof van rondom hem zoals vliegtuigen dit wel moeten hebben. De raket had een intern navigatie systeem dat er voor zorgde dat hij in een parabolische baan vloog en zoals eerder vermeld viel deze op het hoogtepunt terug naar beneden, men kon min of meer precies bereken waar deze zou neerkomen (hoewel er toen nog een vrij grote foutenmarge op zat). De hoogte die deze raket kon bereiken was eigenlijk veel hoger dan 90km, verticaal gelanceerd zonder parabolisch traject kon deze zelfs 206km hoogte bereiken, dit was echter vrij onpraktisch aangezien men de raket gebouwd had als wapen. De maximale hoogte voor maximale afstand af te leggen in parabolisch traject was 88km.
De reden waarom men zo hoog kon geraken was door een slim uitvindsel die de Duitsers verwezenlijkt hebben, ze hadden namelijk een turbinepomp ontworpen die werd aandreven met gecompresseerde lucht en die niet groter was dan een basketbal. Hierdoor was het mogelijk om de grote hoeveelheden brandstof te transporteren die nodig was om de raketmotor in gang te houden. Op dat moment was deze technologie ongezien en in Engeland heeft men lang niet geloofd dat de V2 effectief bestond (ondanks all rapporten door spionage), een grote groep geleerden in Engeland was nog steeds van mening dat voor zo een raket te ontwikkelen men enkel vaste brandstof kon gebruiken waardoor de raket veel te groot en veel te zwaar zou zijn om op te stijgen. Toen de eerste V2's insloegen op Londen zullen deze grijsaards zich wel diep geschaamd hebben voor hun achterhaalde ideeën. Een ander belangrijk component dat bijgedragen heeft tot de succesvolle lancering van de V2 zijn de grafiet vinnen die onderaan de motor waren gemonteerd. Omdat gewoon metaal zou wegsmelten bij het starten van de motor had men in plaats van metaal grafiet gebruikt om de vinnen te maken die de raket bestuurde, door deze slimme oplossing kon men de raket laten vliegen in welke richting dan ook.
Ondanks de technologisch hoogstand van de V2 faalde ongeveer 25% van deze tuigen bij de start en doordat zijn gebruik maakte van een combinatie van Ethanol en Vloeibare Zuurstof werd een falende lancering altijd gevolgd door een geweldige explosie, er zijn vast en zeker filmpjes te vinden hierover op Youtube.
Uiteindelijk was de V2 de voorloper van de ruimtevaart en als ze niet geloven dat men zo hoog kan geraken dan moet je maar eens vragen hoe het dan kan dat er op dit moment mensen in de ISS zitten en hoe ze anders internet zouden hebben zonder satellieten. Deze zijn immers ook met raketten de ruimte ingegaan.