wo2forum.nl

Dit is een klein verslagje hoe mijn opa dat meemaakte:

''Wij voelden ons in het begin nog redelijk goed maar naar mate de oorlog vorderde werden de regels en wetten steeds strenger en liet de vijand ons voelen dat zij de bezetters waren. Alles was verboden. Géén verenigingen meer alleen wel nog voetbalclubs. Ik voetbalde toen bij FCM (Football Club Martinus) , de club van de St. Martinuskerk dus. De avondklok was in werking zodat je een half uur na zonsondergang binnenshuis moest blijven, alleen met een ‘Ausweis’mocht je op straat komen. Daarbij was het ‘stikke’- donker want er brandde geen straatverlichting en de huizen waren geblindeerd want er mocht geen spatje licht naar buiten schijnen. Alleen kerkelijke verenigingen waren toegestaan zodat we in Wyck met de studentenclub allemaal acoliet werden en/of kerkzanger zodat we toch kontakten hadden. Spelletjes doen deden we bij iemand thuis.Het was vanaf 1942 niet gemakkelijk. Er werden mensen gevangen genomen of gefusilleerd.''

En

''De regels waren in het begin nog redelijk maar vanaf 1942/43 toen de Duitsers aan het verliezen waren in Rusland en in Noord-Afrika, begon de ellende pas goed. Niets was meer toegestaan en zelfs samenscholingen van meer dan 2 personen was verboden. De avondklok werd exact gehanteerd en dus was er maar weinig meer te beleven. Ook kwam er meer en meer een voedseltekort. Ik heb eens meer dan 2 uur in de rij gestaan voor één krop sla. Alles was op de ‘bon’. We hadden daarvoor rantsoenkaarten gekregen, voor alles wat voedsel was maar ook voor b.v. rookwaren en textiel.''

Mijn opa heeft dit meegemaakt in Maastricht(Zuid-limburg) Dus misschien tot het in dorpen anders was als in bijvoorbeeld grote steden.(Wat nico al zegt)

Robin.

Dat hangt een beetje van het gebied af waar men woonde. In het oosten en noorden van het land had men voldoende te eten. Was zat vee wat geslacht kon worden. In het westen van het land had men het veel zwaarder en met name in de grote steden. Daar was het veel moeilijker om aan eten te komen.

Als je in het front gebied woonde was het natuurlijk ook niet makkelijk. Continu moeten schuilen voor bommen en granaten. Verlies van familie en vrienden.

Zo waren er nog veel meer dingen die het leven in oorlogs tijd moeilijk maakte. Met een beetje denk werk kun je aardig een beeld maken hoe het geweest moet zijn in de oorlog voor de burgers.

Er zijn vele boeken geschreven door burgers over hun tijd tijdens de oorlog. Met een beetje surfen op internet kom je ook wat aardig tegen. Maar wat natuurlijk nog mooier is door het de mensen persoonlijk zelf te vragen. Het is prachtig om al die verhalen aan te horen en nu leven ze nog.

Het is ook te zien wie je bedoelt.

Joden, de duitse bevolking etc.

Dat zou je denk ik overlevenden zelf moeten vragen. Je opa en oma misschien???

hoe was het voor de mensen in de tweede werledoorlog
[/code][/b]