door Zhukov » 18 mar 2005, 19:08
Aangezien het ook voor het vak economie is, zou je er in kunnen vermelden dat tijdens het Interbellum de beurskrach plaats vond, waardoor de economie wereldwijd in een enorme crisis terecht kwam. Waarde van de aandelen daalde enorm snel en de rente steeg net zo hard. Met name in Duitsland werd dit gevoeld, aangezien dat land veel buitenlandse leningen had om de wederopbouw na WOI te financieren. Deze leningen werden toen om bezuinigings redenen stopgezet, of konden door de Duitsers eenvoudigweg niet worden betaald door de hoge rente.
Gevolg was dat in Duitsland de Mark vrijwel niks meer waard was, voor een brood betaalde men iets van 29 miljard Mark of iets dergelijks, verschrikkelijk veel in ieder geval. Bedrijven kwamen in zwaar weer, hun aandelen waren niks waard, hun leningen werden belachelijk duur en dus moesten er kostenposten worden geschrapt. Zoals zo vaak waren dit in de eerste plaats de arbeiders die op straat kwamen te staan. Dit zorgde voor een enorme werkloosheid en onvrede onder de bevolking. Dit was het ideale klimaat voor een persoon als Adolf Hitler die deze onvrede gebruikte om steun van mensen te verkrijgen.
De Joden, die vaak in het bankwezen of edelmetalen zaten en zodoende weinig van de economische malaise voelden (let op; niet alle Joden, maar een aanzienlijk deel), werden door Hitler aangewezen als zondebok. Ze zouden de Duitsers uitmelken, zelf de mooie plaatsen binnen bedrijven en de overheid bezetten en zo in weelde baden terwijl Heinrich met de Pet op droog brood en water leefde. Door dit constant te blijven herhalen kreeg Hitler steeds meer aanhang, met alle gevolgen van dien.
Aangezien het ook voor het vak economie is, zou je er in kunnen vermelden dat tijdens het Interbellum de beurskrach plaats vond, waardoor de economie wereldwijd in een enorme crisis terecht kwam. Waarde van de aandelen daalde enorm snel en de rente steeg net zo hard. Met name in Duitsland werd dit gevoeld, aangezien dat land veel buitenlandse leningen had om de wederopbouw na WOI te financieren. Deze leningen werden toen om bezuinigings redenen stopgezet, of konden door de Duitsers eenvoudigweg niet worden betaald door de hoge rente.
Gevolg was dat in Duitsland de Mark vrijwel niks meer waard was, voor een brood betaalde men iets van 29 miljard Mark of iets dergelijks, verschrikkelijk veel in ieder geval. Bedrijven kwamen in zwaar weer, hun aandelen waren niks waard, hun leningen werden belachelijk duur en dus moesten er kostenposten worden geschrapt. Zoals zo vaak waren dit in de eerste plaats de arbeiders die op straat kwamen te staan. Dit zorgde voor een enorme werkloosheid en onvrede onder de bevolking. Dit was het ideale klimaat voor een persoon als Adolf Hitler die deze onvrede gebruikte om steun van mensen te verkrijgen.
De Joden, die vaak in het bankwezen of edelmetalen zaten en zodoende weinig van de economische malaise voelden (let op; niet alle Joden, maar een aanzienlijk deel), werden door Hitler aangewezen als zondebok. Ze zouden de Duitsers uitmelken, zelf de mooie plaatsen binnen bedrijven en de overheid bezetten en zo in weelde baden terwijl Heinrich met de Pet op droog brood en water leefde. Door dit constant te blijven herhalen kreeg Hitler steeds meer aanhang, met alle gevolgen van dien.