Ik zal mijzelf nader verklaren dan:
In moeilijke tijden keren mensen zichzelf altijd naar een geloof; geloof in de goede afloop of geloof op een betere toekomst staan vaak centraal. Als jouw geloof zijn bestaansrecht niet krijgt in een maatschappij dan krijgt een stukje hoop in jouw ziel geen bestaanrecht en daarom poog je uit alle macht daaraan vast te houden. Als dat niet meer noodzakelijk is dan kan je je hart gaan openen voor andere zaken en wordt je geloof minder belangrijk.
Vanaf dat moment is samenwerking weer denkbaar.
Je hebt hier overigens gelijk in:
Als je bedoelt dat de Nederlandse maatschappij eerst zal moeten onderkennen dat de Islam ook gewoon een geloof is die een plaats heeft in dit land alvorens we kunnen verwachten dat Moslims volledig integreren, dan heb je wat mij betreft gelijk.
Ik denk dus dat dit voornamelijk van overheidswege moet gaan gebeuren en dat dit in de vorm van "normale" subsidies zoals die ook voor andere geloven gelden noodzakelijk is. Daarmee bedoel ik dus de oprichting van moskeeën en islamitische scholen.
Kanttekening: Wel ben ik van mening dat (zoals ook met andere geloven afgesproken is) dat er alleen gematigde versies van de islam gepredikt mogen worden en radicale imam's en leraren dan ook uit hun ambt ontheven moeten worden. Het dragen van een chador is hierin discutabel; dit gezien ik niet van mening ben dat iemand zoiets vrijwillig zou dragen. Maar uiteraard is dit slechts mijn mening.
Ben ik zo wat duidelijker dvaupell?