door Seyffardt » 08 feb 2006, 00:22
De 'Vlaamse zaak', om het even zo uit te drukken, is ouder dan de NSB e.d. Dat Mussert en de zijnen dit item hebben 'opgepikt' is overigens logisch en vanuit hun optiek bezien, niet onterecht, maar dat terzijde.
Dat Vlaanderen zich ooit afscheidde van Nederland is een betreurenswaardige zaak geweest, naar mijn mening.
De geloofsopvattingen tussen het katholieke zuiden en het hervormde noorden aangestookt door de geestelijke leiders dreven beide landsdelen uit elkaar. Ook de spanningen in Frankrijk oefende op de Zuiderlijke Nederlanden haar invloed uit. Er ontstond in het zuiden een zeer rumoerige Frans gezinde partij die met de Parijse clubs enge betrekkingen onderhield en in werkelijkheid op revolutie aanstuurde. De gematigden die elk denkbeeld van opstand verwierpen, bleven nochthans de overhand behouden. Een onbelangrijk incident zou echter opeens een opstandige beweging uitlokken. Op 25 augustus 1830 gaf de opvoering van "La muette de Portici" te Brussel aanleiding tot een volksoploop, die het vooral gemunt had op de minister van Justitie en op de uitgevers van regeringsgezinde dagbladen, waarna zich weldra de volksbeweging over geheel het zuiden verspreidde. Niemand dacht nog aan een zelfstandig bestaan van het zuiden, men verlangde slechts opheffing der grieven, zodat uit verschillende steden deputaties naar de koning werden gezonden, die deze ten andere op bijna hartelijke wijze ontving en aanhoorde, en daardoor zelfs de opening van de Staten-Generaal op 13 september 1830 door de meeste zuidelijke afgevaardigden werd bijgewoond. Men zou er beraadslagen over een wijziging der grondwet, maar toen de onderhandelingen door tegenstand van de noordelijke afgevaardigden, en vooral van de koning, schipbreuk leden, en de regering bovendien een aanzienlijke krijgsmacht naar Brussel liet oprukken, ontstond er een volledige scheuring.
Het feit dat Vlaanderen volkenkundig en taalkundig decennia lang onderworpen is geweest aan de Walen is de bakermat geweest voor politiek activisme, taalstrijd, collaboratie met Duitsland (dat al in '14 - '18 plaatsvond) en Vlaamsnationalisme (dat overigens beslist niet alleen in extreem-rechtse vorm bestond en bestaat; laat daar geen misverstand over zijn!). Het is ook daarom dat de motivatie m.b.t. Vlaamse militaire collaboratie tijdens WO II in vrijwel niets te vergelijken is met die van Nederlandse collaborateurs.
Het is correct te stellen dat de aanhechting van Vlaanderen met Nederland bij ons Nederlanders niet of nauwelijks interesse gewekt heeft.
De NSB, die hier, zoals gezegd, wel belang in stelde, werd in Vlaanderen echter op haar beurt niet serieus genomen omdat men meende dat Mussert op absolute macht in Nederland én Vlaanderen uit was. Er waren zeker liaisons tussen NSB en VNV maar veel verder is het nooit gekomen.
De 'Vlaamse zaak', om het even zo uit te drukken, is ouder dan de NSB e.d. Dat Mussert en de zijnen dit item hebben 'opgepikt' is overigens logisch en vanuit hun optiek bezien, niet onterecht, maar dat terzijde.
Dat Vlaanderen zich ooit afscheidde van Nederland is een betreurenswaardige zaak geweest, naar mijn mening.
De geloofsopvattingen tussen het katholieke zuiden en het hervormde noorden aangestookt door de geestelijke leiders dreven beide landsdelen uit elkaar. Ook de spanningen in Frankrijk oefende op de Zuiderlijke Nederlanden haar invloed uit. Er ontstond in het zuiden een zeer rumoerige Frans gezinde partij die met de Parijse clubs enge betrekkingen onderhield en in werkelijkheid op revolutie aanstuurde. De gematigden die elk denkbeeld van opstand verwierpen, bleven nochthans de overhand behouden. Een onbelangrijk incident zou echter opeens een opstandige beweging uitlokken. Op 25 augustus 1830 gaf de opvoering van "La muette de Portici" te Brussel aanleiding tot een volksoploop, die het vooral gemunt had op de minister van Justitie en op de uitgevers van regeringsgezinde dagbladen, waarna zich weldra de volksbeweging over geheel het zuiden verspreidde. Niemand dacht nog aan een zelfstandig bestaan van het zuiden, men verlangde slechts opheffing der grieven, zodat uit verschillende steden deputaties naar de koning werden gezonden, die deze ten andere op bijna hartelijke wijze ontving en aanhoorde, en daardoor zelfs de opening van de Staten-Generaal op 13 september 1830 door de meeste zuidelijke afgevaardigden werd bijgewoond. Men zou er beraadslagen over een wijziging der grondwet, maar toen de onderhandelingen door tegenstand van de noordelijke afgevaardigden, en vooral van de koning, schipbreuk leden, en de regering bovendien een aanzienlijke krijgsmacht naar Brussel liet oprukken, ontstond er een volledige scheuring.
Het feit dat Vlaanderen volkenkundig en taalkundig decennia lang onderworpen is geweest aan de Walen is de bakermat geweest voor politiek activisme, taalstrijd, collaboratie met Duitsland (dat al in '14 - '18 plaatsvond) en Vlaamsnationalisme (dat overigens beslist niet alleen in extreem-rechtse vorm bestond en bestaat; laat daar geen misverstand over zijn!). Het is ook daarom dat de motivatie m.b.t. Vlaamse militaire collaboratie tijdens WO II in vrijwel niets te vergelijken is met die van Nederlandse collaborateurs.
Het is correct te stellen dat de aanhechting van Vlaanderen met Nederland bij ons Nederlanders niet of nauwelijks interesse gewekt heeft.
De NSB, die hier, zoals gezegd, wel belang in stelde, werd in Vlaanderen echter op haar beurt niet serieus genomen omdat men meende dat Mussert op absolute macht in Nederland én Vlaanderen uit was. Er waren zeker liaisons tussen NSB en VNV maar veel verder is het nooit gekomen.