door THOR » 09 dec 2006, 22:29
De milieubalans,het jaarlijks rapport over de toestand van het milieu,heeft geen enkele realiteitswaarde.
De conclusies die de maker,het rijksinstituut voor volksgezondheid en milieu (RIVM) trekt,missen elke grond.
Het is een bedachte wereld,los van elke realiteit,zegt RIVM medewerker hans de kwaadsteniet in een interview met trouw waarin hij het instituut beticht van leugen en bedrog.
Het RIVM leunt volgens de kwaadsteniet te veel op rekenmodellen,op computerstudies waarin de verspreiding van schadelijke stoffen in het milieu wordt nagebootst en nagerekend.
Op zich hoeft dat geen bezwaar te zijn,maar dan zou het instituut die modellen moeten toetsen met veel waarnemingen in het veld.
En dat doet het juist niet.
Volgens de kwaadsteniet is de trends eerder ondersom:minder waarnemingen,meer modelstudies.
En nog is daar niets op tegen,maar dan moet men dat wel aangeven.
In plaats daarvan suggereert het RIVM dat zijn milieucijfers stevig onderbouwt en nauwkeurig zijn.
Een suggestie die het instituut volgens de kwaadsteniet zeker niet kan waar maken.
De onnauwkeurigheid blijkt bijvoorbeeld vaak groter dan de gesuggereerde toe of afname van bepaalde schadelijke stoffen.
De kwaadsteniet heeft een paar jaar lang geprobeerd binnen het RIVM gehoor te vinden voor zijn kritiek.
Tevergeefs: als de minister volgende week een antwoord van mij wil,dan krijgt hij een antwoord,kreeg hij te horen.
Ook als dat antwoord niet waar zou zijn.
Dan is de waarheid minder belangrijk.
Het is een houding waar de meeste milieu instituuten zich schuldig aan maken.
Idereen dekt zich volgens de kwaadsteniet in door gezamelijke studies uit te voeren,door gezamelijk af te spreken welke modellen en parameters gebruikt worden en door critici monddood te maken.
Een van de directeuren waarschuwde de kwaadsteniet dat hij binnen de muren van het RIVM alles mag zeggen,en dat,als hij iets zou ondernemen buiten het management om,onmiddelijk ontslag zou volgen.
De kwaadsteniet: hij voegde eraan toe dat ik bij de rechter misschien mijn gelijk zou kunnen halen,maar dat het ontslag een feit zou blijven.
De milieubalans,het jaarlijks rapport over de toestand van het milieu,heeft geen enkele realiteitswaarde.
De conclusies die de maker,het rijksinstituut voor volksgezondheid en milieu (RIVM) trekt,missen elke grond.
Het is een bedachte wereld,los van elke realiteit,zegt RIVM medewerker hans de kwaadsteniet in een interview met trouw waarin hij het instituut beticht van leugen en bedrog.
Het RIVM leunt volgens de kwaadsteniet te veel op rekenmodellen,op computerstudies waarin de verspreiding van schadelijke stoffen in het milieu wordt nagebootst en nagerekend.
Op zich hoeft dat geen bezwaar te zijn,maar dan zou het instituut die modellen moeten toetsen met veel waarnemingen in het veld.
En dat doet het juist niet.
Volgens de kwaadsteniet is de trends eerder ondersom:minder waarnemingen,meer modelstudies.
En nog is daar niets op tegen,maar dan moet men dat wel aangeven.
In plaats daarvan suggereert het RIVM dat zijn milieucijfers stevig onderbouwt en nauwkeurig zijn.
Een suggestie die het instituut volgens de kwaadsteniet zeker niet kan waar maken.
De onnauwkeurigheid blijkt bijvoorbeeld vaak groter dan de gesuggereerde toe of afname van bepaalde schadelijke stoffen.
De kwaadsteniet heeft een paar jaar lang geprobeerd binnen het RIVM gehoor te vinden voor zijn kritiek.
Tevergeefs: als de minister volgende week een antwoord van mij wil,dan krijgt hij een antwoord,kreeg hij te horen.
Ook als dat antwoord niet waar zou zijn.
Dan is de waarheid minder belangrijk.
Het is een houding waar de meeste milieu instituuten zich schuldig aan maken.
Idereen dekt zich volgens de kwaadsteniet in door gezamelijke studies uit te voeren,door gezamelijk af te spreken welke modellen en parameters gebruikt worden en door critici monddood te maken.
Een van de directeuren waarschuwde de kwaadsteniet dat hij binnen de muren van het RIVM alles mag zeggen,en dat,als hij iets zou ondernemen buiten het management om,onmiddelijk ontslag zou volgen.
De kwaadsteniet: hij voegde eraan toe dat ik bij de rechter misschien mijn gelijk zou kunnen halen,maar dat het ontslag een feit zou blijven.