door Moengoman » 22 mar 2009, 22:23
Op je laatste vraag heb ik geen antwoord, want dat is nieuw voor me.
Voor wat betreft de isolatie van de Sovjet-Unie, betrekkelijk eenvoudig door dit land overal buiten te houden en te beroven van elke mogelijke bondgenoot. Deze gedachte was ook reden voor Engeland en Frankrijk om zich buiten de Spaanse burgeroorlog te houden. Zoals bekend was de Sovjet-Unie niet vertegenwoordigd in München en dus geïsoleerd.
De Sovjet-Unie en Nazi-Duitsland voerden al vanaf 1933 een wederzijdse haatcampagne en een complete propagandaoorlog. De Engelse en Franse politici wilden Nazi-Duitsland inderdaad gebruiken tegen de Sovjet-Unie. Dat is een vorm van verdeel en heerspolitiek, die eeuwenlang - sinds Koning Elizabeth I en onze 80-jarige oorlog - de kern van de Engelse Europapolitiek heeft gevormd. De sleutel tot het succes van een dergelijke politiek is de identificatie van de gevaarlijkste vijand. In de ogen van de Engelse en Franse elite was dat de Sovjet-Unie. Dus zochten deze toenadering tot Nazi-Duitsland. Om het spel nog wat ingewikkelder te maken - deze elites beseften wel dat Nazi-Duitsland absoluut niet deugde, maar hoopten Italië weer als tegenwicht voor Nazi-Duitsland te gebruiken. Vooral dat laatste was niet zo heel gek, omdat Mussolini in 1935 persoonlijk de Aansluiting van Oostenrijk heeft verhinderd door Italiaanse troepen naar de Brennerpas te sturen.
Maar toenadering tot een vijandig land vraagt meestal een prijs. Dus hielden Frankrijk en Engeland hun mond toen Hitler het Verdrag van Versailles opzegde, het Rijnland gebied bezette en in 1938 alsnog Oostenrijk annexeerde. En inderdaad probeerden Chamberlain en Daladier de Sudetencrisis op te lossen volledig buiten de Sovjet-Unie om. Op dat moment was de isolatie van dit land compleet, omdat de verzwakking en iets latere bezetting van Tsjechoslowakije een rechtstreekse bedreiging vormde voor dat land. De prijs die Tsjechië hiervoor betaald heeft is welbekend.
Om het simpel te zeggen: wordt vriendjes met Hitler en zorg dat Stalin die niet krijgt.
Op je laatste vraag heb ik geen antwoord, want dat is nieuw voor me.
Voor wat betreft de isolatie van de Sovjet-Unie, betrekkelijk eenvoudig door dit land overal buiten te houden en te beroven van elke mogelijke bondgenoot. Deze gedachte was ook reden voor Engeland en Frankrijk om zich buiten de Spaanse burgeroorlog te houden. Zoals bekend was de Sovjet-Unie niet vertegenwoordigd in München en dus geïsoleerd.
De Sovjet-Unie en Nazi-Duitsland voerden al vanaf 1933 een wederzijdse haatcampagne en een complete propagandaoorlog. De Engelse en Franse politici wilden Nazi-Duitsland inderdaad gebruiken tegen de Sovjet-Unie. Dat is een vorm van verdeel en heerspolitiek, die eeuwenlang - sinds Koning Elizabeth I en onze 80-jarige oorlog - de kern van de Engelse Europapolitiek heeft gevormd. De sleutel tot het succes van een dergelijke politiek is de identificatie van de gevaarlijkste vijand. In de ogen van de Engelse en Franse elite was dat de Sovjet-Unie. Dus zochten deze toenadering tot Nazi-Duitsland. Om het spel nog wat ingewikkelder te maken - deze elites beseften wel dat Nazi-Duitsland absoluut niet deugde, maar hoopten Italië weer als tegenwicht voor Nazi-Duitsland te gebruiken. Vooral dat laatste was niet zo heel gek, omdat Mussolini in 1935 persoonlijk de Aansluiting van Oostenrijk heeft verhinderd door Italiaanse troepen naar de Brennerpas te sturen.
Maar toenadering tot een vijandig land vraagt meestal een prijs. Dus hielden Frankrijk en Engeland hun mond toen Hitler het Verdrag van Versailles opzegde, het Rijnland gebied bezette en in 1938 alsnog Oostenrijk annexeerde. En inderdaad probeerden Chamberlain en Daladier de Sudetencrisis op te lossen volledig buiten de Sovjet-Unie om. Op dat moment was de isolatie van dit land compleet, omdat de verzwakking en iets latere bezetting van Tsjechoslowakije een rechtstreekse bedreiging vormde voor dat land. De prijs die Tsjechië hiervoor betaald heeft is welbekend.
Om het simpel te zeggen: wordt vriendjes met Hitler en zorg dat Stalin die niet krijgt.