door Gast » 25 feb 2010, 10:27
Het is de vraag wat de Duitse bevolking wel of niet "gewusst" heeft. Het grootste gedeelte wist waarschijnlijk niets van de grootschalige genocide. Daarvoor was Duitsland voor het grootste deel in de jaren dertig en veertig nog teveel platteland met kleine gemeenschappen met weinig zicht op (en interesse in) het wereldnieuws, waarbij nog komt dat de nazi's volledige controle hadden over de media. In de jaren dertig waren de leefgemeenschappen klein en meestal speelde je leven zich van wieg tot graf binnen die enge gemeenschap af. Mensen waren daardoor vele malen beperkter in hun mogelijkheden om zich een beeld te vormen, als ze überhaupt al een afwijkende mening wilden vormen. We spreken over een tijd waarin het vormen van een eigen mening ondergeschikt was aan de invloed van kerk, ouders en omgeving. Je vader, de schoolmeester en de pastoor waren de baas en bepaalden wat je wist en dacht. Bedenk dat de jaren zestig, waarin die verhoudingen door ontkerkelijking en opstandige jongeren op hun kop werden gezet, nog ver weg waren. Ook toegang tot de media was in die leefgemeenschappen zeer moeilijk, waarmee het vormen van een eigen mening over de Duitse- en wereldpolitiek uitermate beperkt werd. Het was een in zichzelf gekeerd land. Voor zover jongeren zich in de jaren dertig ontworstelden aan dit juk was dit voornamelijk in de grote steden, waar de sociale controle en structuren iets losser waren en waar aan de universiteiten een afwijkende mening zelfs modieus was. Maar die mensen waren sterk in de minderheid - zeker toen de NSDAP de macht kreeg want toen waren zij al snel de eerste bewoners van de kampen. Wat overbleef geloofde in meerderheid in het nazisme en het antisemitisme hoorde daarbij. De basis lag sowieso al in die samenleving en de nazi's bouwden die gevoelens uit. Feitelijk twijfelde de massa er totaal niet aan dat het joods-bolsjewistische complot een feit was. Het grootste gedeelte van de Duitse bevolking stond achter het officiële regeringsbeleid, dwz. gedwongen verhuizing naar het oosten. Ook stonden ze achter het systeem van concentratiekampen om tegenstanders van Duitsland op te sluiten. Toen de grote deportaties naar het oosten in 1941 begonnen had men er al acht jaar propaganda van de regering opzitten. Dat deze vijanden heulden met de geallieerden en Duitsland kapot wilden maken was een algemeen feit in hun ogen en dus vonden ze dat de joden er eigenlijk nog goed vanaf kwamen. Gedwongen vertrek en in het oosten moesten ze werken maar dat was eigenlijk alles. Hitler was eigenlijk nog te goed voor ze. let wel: ik schets hun wereldbeeld, niet het mijne! (anders krijgen we dat weer).
a) de vernietigingskampen en ook het werk van de Einsatzkommandos waren ver weg van Duitsland zelf,
b) de uitvoerenden waren lang niet allemaal Duitsers, maar bv. ook heel veel handlangers uit ondermeer Polen, de Oekraïne en de Baltische staten,
c) doden werden opgevoerd als slachtoffers van ongelukken en besmettelijke ziekten,
d) de mensen geloofden toch niet wat de geallieerden vertelden, voor zover die informatie hen al bereikte. De vijand was immers een leugenaar,
e) voor het Zweedse Rode Kruis en andere pottekijkers werden toneelstukjes opgevoerd van een gezellig kampleven, en
f) mensen wilden zoiets verschrikkelijks gewoon niet geloven. Zie wat b.v. Gerstein gebeurde toen die wilde dat mensen luisterden.
Er zijn nog veel meer argumenten op te voeren maar dit zijn de belangrijkste. Zie in dit opzicht ook hoe het T4 programma werd uitgevoerd door de mensen die daarna de kampen opzetten. En dat was, hoewel kleiner van schaal, wel in Duitsland zelf en de slachtoffers waren familieleden van Duitsers. Je mag jezelf natuurlijk afvragen of het acceptabel is als mensen "slechts" met verbanning van een complete bevolkingsgroep instemmen. Ik vind een samenleving die dat toestaat, zelfs toejuicht, al misdadig, zelfs al wisten ze niet wat die bevolkingsgroep in werkelijkheid boven het hoofd hing. Een les die wij ook nu weer kunnen trekken uit het verleden.
Het is de vraag wat de Duitse bevolking wel of niet "gewusst" heeft. Het grootste gedeelte wist waarschijnlijk niets van de grootschalige genocide. Daarvoor was Duitsland voor het grootste deel in de jaren dertig en veertig nog teveel platteland met kleine gemeenschappen met weinig zicht op (en interesse in) het wereldnieuws, waarbij nog komt dat de nazi's volledige controle hadden over de media. In de jaren dertig waren de leefgemeenschappen klein en meestal speelde je leven zich van wieg tot graf binnen die enge gemeenschap af. Mensen waren daardoor vele malen beperkter in hun mogelijkheden om zich een beeld te vormen, als ze überhaupt al een afwijkende mening wilden vormen. We spreken over een tijd waarin het vormen van een eigen mening ondergeschikt was aan de invloed van kerk, ouders en omgeving. Je vader, de schoolmeester en de pastoor waren de baas en bepaalden wat je wist en dacht. Bedenk dat de jaren zestig, waarin die verhoudingen door ontkerkelijking en opstandige jongeren op hun kop werden gezet, nog ver weg waren. Ook toegang tot de media was in die leefgemeenschappen zeer moeilijk, waarmee het vormen van een eigen mening over de Duitse- en wereldpolitiek uitermate beperkt werd. Het was een in zichzelf gekeerd land. Voor zover jongeren zich in de jaren dertig ontworstelden aan dit juk was dit voornamelijk in de grote steden, waar de sociale controle en structuren iets losser waren en waar aan de universiteiten een afwijkende mening zelfs modieus was. Maar die mensen waren sterk in de minderheid - zeker toen de NSDAP de macht kreeg want toen waren zij al snel de eerste bewoners van de kampen. Wat overbleef geloofde in meerderheid in het nazisme en het antisemitisme hoorde daarbij. De basis lag sowieso al in die samenleving en de nazi's bouwden die gevoelens uit. Feitelijk twijfelde de massa er totaal niet aan dat het joods-bolsjewistische complot een feit was. Het grootste gedeelte van de Duitse bevolking stond achter het officiële regeringsbeleid, dwz. gedwongen verhuizing naar het oosten. Ook stonden ze achter het systeem van concentratiekampen om tegenstanders van Duitsland op te sluiten. Toen de grote deportaties naar het oosten in 1941 begonnen had men er al acht jaar propaganda van de regering opzitten. Dat deze vijanden heulden met de geallieerden en Duitsland kapot wilden maken was een algemeen feit in hun ogen en dus vonden ze dat de joden er eigenlijk nog goed vanaf kwamen. Gedwongen vertrek en in het oosten moesten ze werken maar dat was eigenlijk alles. Hitler was eigenlijk nog te goed voor ze. let wel: ik schets hun wereldbeeld, niet het mijne! (anders krijgen we dat weer).
a) de vernietigingskampen en ook het werk van de Einsatzkommandos waren ver weg van Duitsland zelf,
b) de uitvoerenden waren lang niet allemaal Duitsers, maar bv. ook heel veel handlangers uit ondermeer Polen, de Oekraïne en de Baltische staten,
c) doden werden opgevoerd als slachtoffers van ongelukken en besmettelijke ziekten,
d) de mensen geloofden toch niet wat de geallieerden vertelden, voor zover die informatie hen al bereikte. De vijand was immers een leugenaar,
e) voor het Zweedse Rode Kruis en andere pottekijkers werden toneelstukjes opgevoerd van een gezellig kampleven, en
f) mensen wilden zoiets verschrikkelijks gewoon niet geloven. Zie wat b.v. Gerstein gebeurde toen die wilde dat mensen luisterden.
Er zijn nog veel meer argumenten op te voeren maar dit zijn de belangrijkste. Zie in dit opzicht ook hoe het T4 programma werd uitgevoerd door de mensen die daarna de kampen opzetten. En dat was, hoewel kleiner van schaal, wel in Duitsland zelf en de slachtoffers waren familieleden van Duitsers. Je mag jezelf natuurlijk afvragen of het acceptabel is als mensen "slechts" met verbanning van een complete bevolkingsgroep instemmen. Ik vind een samenleving die dat toestaat, zelfs toejuicht, al misdadig, zelfs al wisten ze niet wat die bevolkingsgroep in werkelijkheid boven het hoofd hing. Een les die wij ook nu weer kunnen trekken uit het verleden.