door Gast » 13 dec 2003, 00:04
Operation Market Garden
,,I think we might be going a bridge too far’’ Lieutenant-General F.A.M Browning


Hoe verliep operatie Market Garden en wat waren de gevolgen voor de Duitsers/Geallieerden?
Inleiding tot Operatie Market Garden
Op 6 juni 1944 begon in Normandië de grootste geallieerde invasie uit de militaire geschiedenis, deze operatie had het doel om zo snel en het liefst nog voor het einde van 1944 de tweede wereldoorlog in Europa te beëindigen. In juli 1944 kwam de grote geallieerde doorbraak in Averances, daarna ging de opmars in een snel tempo verder richting Parijs dat in Augustus 1944 werd bevrijd, nadat Parijs was bevrijd ging de opmars in volle vaart door.
In het begin van september werden achteréénvolgens de plaatsen Brussel en Antwerpen bevrijd door de geallieerden.
Begin September was de snelle opmars voorbij, de oorzaak lag aan de aanvoer problemen van de bevoorradingen ( zoals munitie en brandstof ).De toevoerlijnen van de geallieerde legers werden te lang ( 600 kilometer).
Men kende problemen met de aanvoer van voorraden omdat de geallieerden niet veel havens bezaten, ze hadden alleen maar Cherbourg en de mulberries, kunstmatige havens die men er sinds D-day had aangelegd.Antwerpen zou deze problemen kunnen oplossen maar er kon geen enkel schip binnenvaren omdat een deel van het 15de leger onder Von Zangen de oevers deze oevers waren de toegang van de haven nog altijd bezette.
De Duitsers profiteerde op hun beurt van de stilstand van de geallieerden opmars. Door in de chaos weer orde te scheppen en een sterke Duitse verdedigingslinie op te zetten aan de Belgische - Nederlands grens.
In Nederland zelf hield men de opmars van de geallieerde nauwkeurig in de gaten en het hoogtepunt kwam er op 5 september 1944 ( dolle Dinsdag ) door een verkeerde berichtgeving van Radio Oranje.

Afbeelding frontline 14 september 1944
In het geallieerde kamp was een meningsverschil ontstaan hoe het nu verder moest.
Er waren 3 mogelijkheden.
- Eisenhower: wilde een frontale aanval op zoveel mogelijk fronten.
- Montgomery: een aanval op een klein front gericht tegen Arnhem en dan afbuigen naar het Ruhrgebied om dan snel door te stootte naar Berlijn.
- Patton: wilde hetzelfde doen via het Saargebied en de stad Metz.
Het plan van opperbevelhebber Eisenhower werd zeer snel afgevoerd omdat men de beschikbare voorraden niet had. Tussen de 2 andere generaals brak een hevige discussie los. Eisenhower hakte de knoop door, Montgomery mocht zijn plannen uitvoeren omdat:
1 Eisenhower wou zijn offensief zo dicht mogelijk in de buurt van Antwerpen laten doorgaan omdat hij na Market Garden de mogelijkheid kreeg om heel Nederland te veroveren en daarmee ook restanten van het 15de leger uit zijn posities te verdringen tegenover de Westerschelde.
2 De enige reserves die Eisenhower had was het 1ste (geallieerd) luchtlandingsleger. Het plan van Montgomery gaf de mogelijkheid om die troepen te gebruiken zodat hij geen troepen van Patton moest afsnoepen om zijn plannen te realiseren.
3 Met de plannen van Montgomery kon men de Siegfriedlinie vermijden waardoor er minder inspanningen zouden moeten gedaan worden om de opmars tegen Duitsland voort te zetten
4 De geallieerde inlichtingsdiensten hadden een beter verloop voorspelt bij de plannen van Monty dan die bij Patton.

Het plan van Montgomery
Het plan
Montgomery wilde een bruggenhoofd bij de Maas vestigen en vervolgens er een bij Arnhem vestigen. Vanuit het bruggenhoofd bij Arnhem kon hij dan om de Siegfriedlinie heen het Ruhrgebied binnentrekken en daar de Duitse industrieën uitschakelen. Het bruggenhoofd zou moeten worden gevormd door het Britse 2e leger dat ten zuiden van de Belgische-Nederlandse grens stond. Langs de route van de Belgische grens naar Arnhem zouden bij alle river en kanaalovergangen luchtlandingstroepen worden neergelaten. Die zouden er dan voor zorgen dat de Britse troepen snel naar Arnhem konden door stoten.
Eisenhower ging met het plan akkoord. Montgomery kreeg voor de uitvoering van de luchtlandingen het 1e luchtlandingkorps onder Luitenant-generaal F.A.M. Browning tot zijn beschikking. Dit korps bestond uit:
De Amerikaanse 101e luchtlandingsdivisie onder Generaal-majoor Taylor, de Amerikaanse 82e luchtlandingsdivisie onder Generaal-majoor Gavin, en de Britse 1e luchtlandingsdivisie en de Poolse parachutistenbrigade onder Generaal-majoor Urquhart. De totale sterkte van dit korps was ongeveer 35.000 man. De luchtlandingstroepen moesten de bruggen over de vijf belangrijkste waterwegen in de opmarsroute in handen zien te krijgen en vast houden: het Wilhelminakanaal, de Zuid-Willemsvaart, de Maas, de Waal en de Rijn, plus nog een aantal minder belangrijke bruggen. Verder moesten ze de weg vrij houden voor de troepen die naar Arnhem zouden doorstoten.
Taakverdeling
De 101ste luchtlandingsdivisie moest de brug over het Wilhelminakanaal bij Son en de brug over de Zuid-Willemsvaart bij Veghel in beslag nemen. Verder moesten ze nog een aantal bruggen over de dommel en de Aa in handen zien te krijgen en Eindhoven binnenrukken om dat contact te maken met het Britse 30e leger.
- De Amerikaanse 82e luchtlandingsdivisie moest de brug over de Maas bij Grave innemen, een aantal bruggen over het Maar-Waalkanaal en de brug over de Waal bij Nijmegen. Ze moest ook het hooggelegen terrein ten Oosten en Zuid-Oosten gelegen van Nijmegen bezet houden om te voorkomen dat in dat gebied vanuit het Reichswald Duiste tropen zouden binnendringen.
-De Britse 1ste luchtlandingsdivisie had als taak het innemen van de Rijnbrug bij Arnhem en het vestigen van bruggenhoofden aan de Zuidzijden van die brug. Aan dezedivisie werd de Poolse 1ste parachutistenbrigade toegevoegd en laten werd het Britse 52eLowland-divisie ook toegevoegd worden.
-Het 30e Britse legerkorps onder Luitenant-generaal Brian Horrocks moest uit het bruggenhoofd over het Maas-Scheldekanaal bij Neerpelt oprukken over de door de luchtlandingstroepen vrij gemaakte weg. Ze moesten de route volgen langs de as Eindhoven, Sint Oedenrode, Veghel, Uden, Grave Nijmegen, Arnhem en daarna doorstoten naar het IJsselmeer om de Duitse troepen in West-Nederland af te snijden. Daarna zou het Britse 30e legerkorps bruggenhoofden over de IJssel moeten slaan bij Doesburg, Zutphen en Deventer van waaruit het in het Ruhrgebied zou kunnen doordringen. De voorhoede van het Britse 30e legerkorps zou worden gevormd door een pantserdivisie van de Guards. Daarachter kwamen de 43e Wessex- en de 50e Northhumberland-infanteriedivisie en ten slotte de 8e pantserdivisie en de Nederlandse Prinses Irenebrigade. Het gehele Britse 30e legerkorps omvatte 22.000 voertuigen en meer dan 100.000 man. Dat moest allemaal over één weg. Als een voortuig pech kreeg of iets dergelijks zou dit dus erge vertragen opleveren omdat het allemaal maar over 1 weg moest.
Het doel was dus:
De geallieerde troepen moesten 5 bruggen innemen om zo het 30e legerkorps door te laten doorstoten, om de Siegfriedlinie heen, naar het Ruhrgebied. De steden waarin die bruggen lagen hoefden niet eens zozeer ingenomen te worden, als er maar bij elke brug aan beide kanten een bruggenhoofd stond. De steden waren Son (het Welhelminakanaal), Veghel (de Zuid-Willemsvaart), Grave (de Maas), Nijmegen (de Maas en de Waal), en Arnhem (de Nederrijn).

Het plan van Market Garden
Hoe verliep operatie Market Garden
Op 17 september 1944 stegen 1500 vliegtuigen(1000 transport en 500 zweefvliegtuigen) op met een totale lading van meer dan 30 000 troepen met als belangrijkste doel, de bruggen rond Nijmegen en Arnhem veroveren.
Al in het begin had Market Garden een mislukking kunnen worden doordat er een Horsa(zweefvliegtuig) neergehaald werd met plannen van de operatie. Maar de Duitse bevelhebbers(vooral Model) gaven er niet veel vertrouwen aan.
Het grondleger die aan de grens België-Nederland stond trok langzaam op naar Eindhoven. Het ontbrak hen niet aan optimisme(misschien zelfs opportunisme) maar de 2 divisies(het 7de en het 176de) die de grens bewaakten leverden prima afstoppingswerk.

Het 101ste luchtlandingsdivisie

De divisie moest 5 bruggen zien te veroveren, ze slaagden daar niet direct in. Op de eerste dag werden er 3 van de 5 bruggen verovert maar de belangrijkste, deze in de buurt van Eindhoven was nog stevig in handen van de bezetters(deze werd een dag later veroverd). Gen. Poppe's troepen konden er zelfs één vernietigen.
Op de 19de werden de Amerikanen fel aangevallen maar ze hielden stand. Toen ze nog een regiment in de strijd wierpen konden ze de Duitse troepen terugdrijven. Maar de Duitsers gaven niet op want de volgende dagen bedreigden ze weer de aanvoerwegen van het grondleger maar de Britten steunden hun bondgenoten zodat de situatie draaglijker werd. Nu waren grote delen van de div. opgenomen in het grondleger. Ze hadden hun taak dus met succes hadden uitgevoerd.
Het 82ste luchtlandingsdivisie

Het leek er op dat ze op 17 september een noodlottige start hadden genomen: er was teveel anti-luchtgeschut bij de bruggen gestationneerd zodat de meeste eenheden verder van hun doelen waren gedropt dan gepland. Ten tweede werden 2 van de 3 bruggen, die als doel werden aangeduid opgeblazen en het 508ste regiment was naar de brug van Nijmegen getrokken maar ze werden tegengehouden door een kleine eenheid van de 10 SS pz div. die Model had gestuurd.
Het enige succes dat het 82ste behaalde die dag was de verovering van de maasbrug bij Grave op het Feldt korps. De volgende dag probeerde het 508ste regiment de brug bij Nijmegen te veroveren maar dat mislukt, het zou nog 3 dagen duren totdat men enige vorderingen maakte. Ondertussen hadden de Duitsers geprobeerd het 505de reg. uit zijn stellingen te verdrijven op de Groesbeek hoogtes dit lukte aanvankelijk maar in de namiddag zetten de Amerikanen een geslaagde tegenaanval in zodat alles blijft zoals het was.
Op de 19de was er zeer goed nieuws want het 504de reg. die de brug bij Grave hadden veroverd had veroverd kon contact maken met het 30ste legerkorps.
De aanval op de brug bij Nijmegen kon maar de volgende dag beginnen omdat het 82ste leger over geen boten beschikte om de brug over te steken en die dus moesten aangevoerd worden door het 30ste legerkorps. Na een hevige aanval konden de geallieerden de brug heelhuids in handen nemen. Ondertussen werd het 505de reg. terug zwaar aangevallen maar het kan zich nog juist handhaven.
De volgende dag kan het 508de reg. de brug bij Nijmegen veroveren na een hevig maar kort gevecht.
Het veroveren van deze brug was ook te danken aan Frost's troepen(van de 1ste luchtlandingsdiv.) die een harde strijd leverden bij de Rijnbrug. Zij hielden de Duitse soldaten tegen die de brug bij Nijmegen wilden versterken.
De volgende dag wordt de stad Beek verovert na zware gevechten in samenwerking met het 30ste legerkorps maar meer gebeurt er niet die dag omdat het korps een pauze inlast zodat de infanterie bij de tanks kon komen aansluiten. Dit leid tot grote woede bij de Amerikanen(en het waren dan niet hun troepen die vastzaten) die wilden dat de troepen bij Arnhem zo snel mogelijk bevrijd werden.
Op de 22ste zou je kunnen denken dat de rol van het 82ste uitgespeeld was maar ze moest nog één taak vervullen: de droppingszones bij Overasselt behouden zodat men nog meer troepen kon droppen maar de versterkingen zouden morgen gedropt worden. Ook deze divisie had haar doel bereikt.
1ste luchtlandingsdivisie

Op 17 september kon door een tekort aan vliegtuigen en door een verbod van gen. Brereton konden maar 2 van de 3 brigades(het 1ste luchtlandingsbrig. en de 1ste parachute brig.) gedropt worden. Een deel van de 1ste para brig.(2de bat. onder Frost) veroverde in een korte tijd alle dorpen rond zich, trok dan op naar de rijnbrug en bezette een oever van die brug. Het andere deel, het 1ste en 3de bat. die zich probeerden bij Frost's troepen te voegen stuitten op hevig verzet van het Kraft bat. en worden gestopt. Het verging de andere brig. niet beter, zij had de 9de SS pantserdiv. ontmoet en werd direct gestopt.
De volgende dag werd de 4de para. brig.(11de bat. en 156ste bat.) gedropt, het 11de bat. moest proberen zo snel mogelijk Frost's troepen te versterken maar ze werd door de 10 SS pantserdiv. tegengehouden op dezelfde plaats waar het 1ste en 3de bat. zat. Maar een nog veel slechter gegeven is dat het 156ste, die de gebieden moest bewaken ze verloor aan de Duitsers zodat de hele divisie niets van aanvoer had. Later op de dag verlaat het 1ste en 3de bat. zijn posities om naar Oosterbeek te trekken andere eenheden zullen in de buurt zullen dit voorbeeld volgen. Ze werden direct ingesloten door de Duitsers en vochten een bittere strijd in de hoop dat het 30ste korps snel kwam opdagen.
3 Dagen na de operatie waren Frost's troepen door een deel van de 9de div. van hun oever verdreven, de toestand is hopeloos en de volgende dag gaven ze zich over.
De Duitsers lancerde hevige aanvallen op de Britten maar deze hielen stand. Ondertussen werd de 1ste poolse brig. gedropt ten Zuiden van de perimeter.
Op de 21ste maakt de brigade contact met de grondtroepen. Ze wilden de Britse troepen bij Oosterbeek aanvullen. Maar die nacht krijgt men enorm veel problemen met de rubberboten zodat er maar de volgende morgen maar 1 ton munitie en 50 Polen naar de overkant worden gebracht. Daarmee waren niet al hun problemen opgelost, ze hadden ook een nijpend gebrek aan voedsel en water daarom beslissen de geallieerde bevelhebbers om niet hun energie te steken in het aanvoeren van voorraden maar in het evacueren van hun troepen. Er konden er 2400 worden geevacueerd, 300 Britten en Polen moesten zich overgeven.
Het 30e Britse legerkorps

Nadat Eindhoven was verovert ging het 2e leger rijden richting Arnhem. De artillerie van het 30ste Legerkorps begon te schieten. Vervolgens vertrokken de tanks van de Irish Guards en als alles voorspoedig zou verlopen konden de Britten van het 2e leger nog voor donker de hand schudden met de Amerikaanse luchtlandingstroepen in Eindhoven.
Na Eindhhoven moesten de tanks van het 2e leger verder naar Nijmegen. Omdat het de soldaten van het Amerikaanse 82ste Luchtlandingsdivisie nog niet gelukt was om de brug bij Nijmegen te veroveren hielpen de voorste troepen van het 2e leger de Amerikaanse parachutisten met het veroveren van de Waalbrug. Gezamenlijk lukte het wel om de brug te veroveren.
Maar de weg naar Arnhem verdedigden de Duitsers zo goed dat de Geallieerden niet naar Arnhem konden. Omdat de weg aan weerzijden een sloot had, konden de Geallieerde tanks niet van de weg af. Maar de Duitsers aan de andere kant van de sloot konden dat wel, terwijl het juist heel belangrijk was dat het 2e leger Arnhem zou halen want daar hadden de Britse en Poolse Luchtlandingsdivisies hard versterking nodig.
De gevolgen van Market Garden
De oorzaken van het mislukken van operatie Market Garden, waren dat:
- Er toevallig een SS-pantserdivisie in de buurt gelegerd was, om uit te rusten van het strijden in Frankrijk.
- De jeeps van de parachutisten van de Britse 1e luchtlandingsdivisie waren defect. Hierdoor konden ze niet snel Arnhem bereiken.
- De communicatie was slecht. Radio’s deden het niet.
- Er werd niet goed naar het verzet geluisterd
- De map van de operatie was meegegaan in een vliegtuig en in handen gekomen van de Duitsers
- Het slechte weer was een reden, hierdoor kregen de luchtlandingsdivisies geen versterkingen.
Met genoeg vliegtuigen was dit niet gebeurd en kon men alles te gelijk droppen
- Nog een fout was het dat de kaarten die de luchtlandingsdivisies bij zich hadden niet klopten of onvolledig waren.
- Het merendeel van de voorraden kwam bij de Duitsers terecht in plaats van de Britten en Polen
-Doordat men de luchtlanding troepen op klaar lichte dag dropte hadden de Duitsers direct door hoe groot de omvang van de operatie was. Als men dit ‘s nachts had gedaan hadden de Duitsers dit niet geweten.
Operatie Market Garden was mislukt. Alleen al in Arnhem waren 7600 van de 10.000 manschappen gewond en gevangen genomen, het merendeel was echter gesneuveld of omgekomen. Door de mislukking bij Arnhem ging het plan van Montgomery niet door. Dit kwam eigenlijk doordat het 30e legerkorps geen steun kon bieden, omdat de Waalbrug niet was ingenomen. Toen de Waalbrug eenmaal ingenomen was, was het te laat.
De geallieerde troepen konden, na het mislukken van de operatie, niet om de Siegfriedlinie heen. Het Ruhrgebied was nog steeds in Duitse handen. De Duitsers konden dus nog steeds wapens produceren. Ook het moraal van de Duitsers werd door hun overwinning verbeterd. Hierdoor was de mogelijkheid om nog voor de winter Duitsland, binnen te vallen verloren. De strijd zou alleen maar intensiever verlopen. Het had dan ook geen zin om nog eens vele mensen te laten sneuvelen, alleen om zo snel mogelijk in Berlijn te zijn. Er moest gewacht worden op voorraden, extra mannen, en er moesten nieuwe plannen gemaakt worden. Montgomery en Eisenhower wisten nu dat ze niet meer eerder in Berlijn konden zijn dan de Russen.
Als deze operatie gelukt was, was de oorlog voor kerst 1944 al afgelopen, maar dit was helaas niet zo. Maar dit was niet zo. Het noorden van Nederland was nog niet bevrijdt. Er stond voor Nederland een barre winter voor de deur. Het was in tijden niet zo koud geweest. Duizenden Nederlanders stierven als indirect gevolg van het mislukken van operatie ‘Market Garden’.
Operatie Market Garden duurde 9 dagen, van 17 tot 26 september,
Klopt het allemaal een beetje?
Operation Market Garden
,,I think we might be going a bridge too far’’ Lieutenant-General F.A.M Browning


Hoe verliep operatie Market Garden en wat waren de gevolgen voor de Duitsers/Geallieerden?
Inleiding tot Operatie Market Garden
Op 6 juni 1944 begon in Normandië de grootste geallieerde invasie uit de militaire geschiedenis, deze operatie had het doel om zo snel en het liefst nog voor het einde van 1944 de tweede wereldoorlog in Europa te beëindigen. In juli 1944 kwam de grote geallieerde doorbraak in Averances, daarna ging de opmars in een snel tempo verder richting Parijs dat in Augustus 1944 werd bevrijd, nadat Parijs was bevrijd ging de opmars in volle vaart door.
In het begin van september werden achteréénvolgens de plaatsen Brussel en Antwerpen bevrijd door de geallieerden.
Begin September was de snelle opmars voorbij, de oorzaak lag aan de aanvoer problemen van de bevoorradingen ( zoals munitie en brandstof ).De toevoerlijnen van de geallieerde legers werden te lang ( 600 kilometer).
Men kende problemen met de aanvoer van voorraden omdat de geallieerden niet veel havens bezaten, ze hadden alleen maar Cherbourg en de mulberries, kunstmatige havens die men er sinds D-day had aangelegd.Antwerpen zou deze problemen kunnen oplossen maar er kon geen enkel schip binnenvaren omdat een deel van het 15de leger onder Von Zangen de oevers deze oevers waren de toegang van de haven nog altijd bezette.
De Duitsers profiteerde op hun beurt van de stilstand van de geallieerden opmars. Door in de chaos weer orde te scheppen en een sterke Duitse verdedigingslinie op te zetten aan de Belgische - Nederlands grens.
In Nederland zelf hield men de opmars van de geallieerde nauwkeurig in de gaten en het hoogtepunt kwam er op 5 september 1944 ( dolle Dinsdag ) door een verkeerde berichtgeving van Radio Oranje.

Afbeelding frontline 14 september 1944
In het geallieerde kamp was een meningsverschil ontstaan hoe het nu verder moest.
Er waren 3 mogelijkheden.
- Eisenhower: wilde een frontale aanval op zoveel mogelijk fronten.
- Montgomery: een aanval op een klein front gericht tegen Arnhem en dan afbuigen naar het Ruhrgebied om dan snel door te stootte naar Berlijn.
- Patton: wilde hetzelfde doen via het Saargebied en de stad Metz.
Het plan van opperbevelhebber Eisenhower werd zeer snel afgevoerd omdat men de beschikbare voorraden niet had. Tussen de 2 andere generaals brak een hevige discussie los. Eisenhower hakte de knoop door, Montgomery mocht zijn plannen uitvoeren omdat:
1 Eisenhower wou zijn offensief zo dicht mogelijk in de buurt van Antwerpen laten doorgaan omdat hij na Market Garden de mogelijkheid kreeg om heel Nederland te veroveren en daarmee ook restanten van het 15de leger uit zijn posities te verdringen tegenover de Westerschelde.
2 De enige reserves die Eisenhower had was het 1ste (geallieerd) luchtlandingsleger. Het plan van Montgomery gaf de mogelijkheid om die troepen te gebruiken zodat hij geen troepen van Patton moest afsnoepen om zijn plannen te realiseren.
3 Met de plannen van Montgomery kon men de Siegfriedlinie vermijden waardoor er minder inspanningen zouden moeten gedaan worden om de opmars tegen Duitsland voort te zetten
4 De geallieerde inlichtingsdiensten hadden een beter verloop voorspelt bij de plannen van Monty dan die bij Patton.

Het plan van Montgomery
Het plan
Montgomery wilde een bruggenhoofd bij de Maas vestigen en vervolgens er een bij Arnhem vestigen. Vanuit het bruggenhoofd bij Arnhem kon hij dan om de Siegfriedlinie heen het Ruhrgebied binnentrekken en daar de Duitse industrieën uitschakelen. Het bruggenhoofd zou moeten worden gevormd door het Britse 2e leger dat ten zuiden van de Belgische-Nederlandse grens stond. Langs de route van de Belgische grens naar Arnhem zouden bij alle river en kanaalovergangen luchtlandingstroepen worden neergelaten. Die zouden er dan voor zorgen dat de Britse troepen snel naar Arnhem konden door stoten.
Eisenhower ging met het plan akkoord. Montgomery kreeg voor de uitvoering van de luchtlandingen het 1e luchtlandingkorps onder Luitenant-generaal F.A.M. Browning tot zijn beschikking. Dit korps bestond uit:
De Amerikaanse 101e luchtlandingsdivisie onder Generaal-majoor Taylor, de Amerikaanse 82e luchtlandingsdivisie onder Generaal-majoor Gavin, en de Britse 1e luchtlandingsdivisie en de Poolse parachutistenbrigade onder Generaal-majoor Urquhart. De totale sterkte van dit korps was ongeveer 35.000 man. De luchtlandingstroepen moesten de bruggen over de vijf belangrijkste waterwegen in de opmarsroute in handen zien te krijgen en vast houden: het Wilhelminakanaal, de Zuid-Willemsvaart, de Maas, de Waal en de Rijn, plus nog een aantal minder belangrijke bruggen. Verder moesten ze de weg vrij houden voor de troepen die naar Arnhem zouden doorstoten.
Taakverdeling
De 101ste luchtlandingsdivisie moest de brug over het Wilhelminakanaal bij Son en de brug over de Zuid-Willemsvaart bij Veghel in beslag nemen. Verder moesten ze nog een aantal bruggen over de dommel en de Aa in handen zien te krijgen en Eindhoven binnenrukken om dat contact te maken met het Britse 30e leger.
- De Amerikaanse 82e luchtlandingsdivisie moest de brug over de Maas bij Grave innemen, een aantal bruggen over het Maar-Waalkanaal en de brug over de Waal bij Nijmegen. Ze moest ook het hooggelegen terrein ten Oosten en Zuid-Oosten gelegen van Nijmegen bezet houden om te voorkomen dat in dat gebied vanuit het Reichswald Duiste tropen zouden binnendringen.
-De Britse 1ste luchtlandingsdivisie had als taak het innemen van de Rijnbrug bij Arnhem en het vestigen van bruggenhoofden aan de Zuidzijden van die brug. Aan dezedivisie werd de Poolse 1ste parachutistenbrigade toegevoegd en laten werd het Britse 52eLowland-divisie ook toegevoegd worden.
-Het 30e Britse legerkorps onder Luitenant-generaal Brian Horrocks moest uit het bruggenhoofd over het Maas-Scheldekanaal bij Neerpelt oprukken over de door de luchtlandingstroepen vrij gemaakte weg. Ze moesten de route volgen langs de as Eindhoven, Sint Oedenrode, Veghel, Uden, Grave Nijmegen, Arnhem en daarna doorstoten naar het IJsselmeer om de Duitse troepen in West-Nederland af te snijden. Daarna zou het Britse 30e legerkorps bruggenhoofden over de IJssel moeten slaan bij Doesburg, Zutphen en Deventer van waaruit het in het Ruhrgebied zou kunnen doordringen. De voorhoede van het Britse 30e legerkorps zou worden gevormd door een pantserdivisie van de Guards. Daarachter kwamen de 43e Wessex- en de 50e Northhumberland-infanteriedivisie en ten slotte de 8e pantserdivisie en de Nederlandse Prinses Irenebrigade. Het gehele Britse 30e legerkorps omvatte 22.000 voertuigen en meer dan 100.000 man. Dat moest allemaal over één weg. Als een voortuig pech kreeg of iets dergelijks zou dit dus erge vertragen opleveren omdat het allemaal maar over 1 weg moest.
Het doel was dus:
De geallieerde troepen moesten 5 bruggen innemen om zo het 30e legerkorps door te laten doorstoten, om de Siegfriedlinie heen, naar het Ruhrgebied. De steden waarin die bruggen lagen hoefden niet eens zozeer ingenomen te worden, als er maar bij elke brug aan beide kanten een bruggenhoofd stond. De steden waren Son (het Welhelminakanaal), Veghel (de Zuid-Willemsvaart), Grave (de Maas), Nijmegen (de Maas en de Waal), en Arnhem (de Nederrijn).

Het plan van Market Garden
Hoe verliep operatie Market Garden
Op 17 september 1944 stegen 1500 vliegtuigen(1000 transport en 500 zweefvliegtuigen) op met een totale lading van meer dan 30 000 troepen met als belangrijkste doel, de bruggen rond Nijmegen en Arnhem veroveren.
Al in het begin had Market Garden een mislukking kunnen worden doordat er een Horsa(zweefvliegtuig) neergehaald werd met plannen van de operatie. Maar de Duitse bevelhebbers(vooral Model) gaven er niet veel vertrouwen aan.
Het grondleger die aan de grens België-Nederland stond trok langzaam op naar Eindhoven. Het ontbrak hen niet aan optimisme(misschien zelfs opportunisme) maar de 2 divisies(het 7de en het 176de) die de grens bewaakten leverden prima afstoppingswerk.

Het 101ste luchtlandingsdivisie

De divisie moest 5 bruggen zien te veroveren, ze slaagden daar niet direct in. Op de eerste dag werden er 3 van de 5 bruggen verovert maar de belangrijkste, deze in de buurt van Eindhoven was nog stevig in handen van de bezetters(deze werd een dag later veroverd). Gen. Poppe's troepen konden er zelfs één vernietigen.
Op de 19de werden de Amerikanen fel aangevallen maar ze hielden stand. Toen ze nog een regiment in de strijd wierpen konden ze de Duitse troepen terugdrijven. Maar de Duitsers gaven niet op want de volgende dagen bedreigden ze weer de aanvoerwegen van het grondleger maar de Britten steunden hun bondgenoten zodat de situatie draaglijker werd. Nu waren grote delen van de div. opgenomen in het grondleger. Ze hadden hun taak dus met succes hadden uitgevoerd.
Het 82ste luchtlandingsdivisie

Het leek er op dat ze op 17 september een noodlottige start hadden genomen: er was teveel anti-luchtgeschut bij de bruggen gestationneerd zodat de meeste eenheden verder van hun doelen waren gedropt dan gepland. Ten tweede werden 2 van de 3 bruggen, die als doel werden aangeduid opgeblazen en het 508ste regiment was naar de brug van Nijmegen getrokken maar ze werden tegengehouden door een kleine eenheid van de 10 SS pz div. die Model had gestuurd.
Het enige succes dat het 82ste behaalde die dag was de verovering van de maasbrug bij Grave op het Feldt korps. De volgende dag probeerde het 508ste regiment de brug bij Nijmegen te veroveren maar dat mislukt, het zou nog 3 dagen duren totdat men enige vorderingen maakte. Ondertussen hadden de Duitsers geprobeerd het 505de reg. uit zijn stellingen te verdrijven op de Groesbeek hoogtes dit lukte aanvankelijk maar in de namiddag zetten de Amerikanen een geslaagde tegenaanval in zodat alles blijft zoals het was.
Op de 19de was er zeer goed nieuws want het 504de reg. die de brug bij Grave hadden veroverd had veroverd kon contact maken met het 30ste legerkorps.
De aanval op de brug bij Nijmegen kon maar de volgende dag beginnen omdat het 82ste leger over geen boten beschikte om de brug over te steken en die dus moesten aangevoerd worden door het 30ste legerkorps. Na een hevige aanval konden de geallieerden de brug heelhuids in handen nemen. Ondertussen werd het 505de reg. terug zwaar aangevallen maar het kan zich nog juist handhaven.
De volgende dag kan het 508de reg. de brug bij Nijmegen veroveren na een hevig maar kort gevecht.
Het veroveren van deze brug was ook te danken aan Frost's troepen(van de 1ste luchtlandingsdiv.) die een harde strijd leverden bij de Rijnbrug. Zij hielden de Duitse soldaten tegen die de brug bij Nijmegen wilden versterken.
De volgende dag wordt de stad Beek verovert na zware gevechten in samenwerking met het 30ste legerkorps maar meer gebeurt er niet die dag omdat het korps een pauze inlast zodat de infanterie bij de tanks kon komen aansluiten. Dit leid tot grote woede bij de Amerikanen(en het waren dan niet hun troepen die vastzaten) die wilden dat de troepen bij Arnhem zo snel mogelijk bevrijd werden.
Op de 22ste zou je kunnen denken dat de rol van het 82ste uitgespeeld was maar ze moest nog één taak vervullen: de droppingszones bij Overasselt behouden zodat men nog meer troepen kon droppen maar de versterkingen zouden morgen gedropt worden. Ook deze divisie had haar doel bereikt.
1ste luchtlandingsdivisie

Op 17 september kon door een tekort aan vliegtuigen en door een verbod van gen. Brereton konden maar 2 van de 3 brigades(het 1ste luchtlandingsbrig. en de 1ste parachute brig.) gedropt worden. Een deel van de 1ste para brig.(2de bat. onder Frost) veroverde in een korte tijd alle dorpen rond zich, trok dan op naar de rijnbrug en bezette een oever van die brug. Het andere deel, het 1ste en 3de bat. die zich probeerden bij Frost's troepen te voegen stuitten op hevig verzet van het Kraft bat. en worden gestopt. Het verging de andere brig. niet beter, zij had de 9de SS pantserdiv. ontmoet en werd direct gestopt.
De volgende dag werd de 4de para. brig.(11de bat. en 156ste bat.) gedropt, het 11de bat. moest proberen zo snel mogelijk Frost's troepen te versterken maar ze werd door de 10 SS pantserdiv. tegengehouden op dezelfde plaats waar het 1ste en 3de bat. zat. Maar een nog veel slechter gegeven is dat het 156ste, die de gebieden moest bewaken ze verloor aan de Duitsers zodat de hele divisie niets van aanvoer had. Later op de dag verlaat het 1ste en 3de bat. zijn posities om naar Oosterbeek te trekken andere eenheden zullen in de buurt zullen dit voorbeeld volgen. Ze werden direct ingesloten door de Duitsers en vochten een bittere strijd in de hoop dat het 30ste korps snel kwam opdagen.
3 Dagen na de operatie waren Frost's troepen door een deel van de 9de div. van hun oever verdreven, de toestand is hopeloos en de volgende dag gaven ze zich over.
De Duitsers lancerde hevige aanvallen op de Britten maar deze hielen stand. Ondertussen werd de 1ste poolse brig. gedropt ten Zuiden van de perimeter.
Op de 21ste maakt de brigade contact met de grondtroepen. Ze wilden de Britse troepen bij Oosterbeek aanvullen. Maar die nacht krijgt men enorm veel problemen met de rubberboten zodat er maar de volgende morgen maar 1 ton munitie en 50 Polen naar de overkant worden gebracht. Daarmee waren niet al hun problemen opgelost, ze hadden ook een nijpend gebrek aan voedsel en water daarom beslissen de geallieerde bevelhebbers om niet hun energie te steken in het aanvoeren van voorraden maar in het evacueren van hun troepen. Er konden er 2400 worden geevacueerd, 300 Britten en Polen moesten zich overgeven.
Het 30e Britse legerkorps

Nadat Eindhoven was verovert ging het 2e leger rijden richting Arnhem. De artillerie van het 30ste Legerkorps begon te schieten. Vervolgens vertrokken de tanks van de Irish Guards en als alles voorspoedig zou verlopen konden de Britten van het 2e leger nog voor donker de hand schudden met de Amerikaanse luchtlandingstroepen in Eindhoven.
Na Eindhhoven moesten de tanks van het 2e leger verder naar Nijmegen. Omdat het de soldaten van het Amerikaanse 82ste Luchtlandingsdivisie nog niet gelukt was om de brug bij Nijmegen te veroveren hielpen de voorste troepen van het 2e leger de Amerikaanse parachutisten met het veroveren van de Waalbrug. Gezamenlijk lukte het wel om de brug te veroveren.
Maar de weg naar Arnhem verdedigden de Duitsers zo goed dat de Geallieerden niet naar Arnhem konden. Omdat de weg aan weerzijden een sloot had, konden de Geallieerde tanks niet van de weg af. Maar de Duitsers aan de andere kant van de sloot konden dat wel, terwijl het juist heel belangrijk was dat het 2e leger Arnhem zou halen want daar hadden de Britse en Poolse Luchtlandingsdivisies hard versterking nodig.
De gevolgen van Market Garden
De oorzaken van het mislukken van operatie Market Garden, waren dat:
- Er toevallig een SS-pantserdivisie in de buurt gelegerd was, om uit te rusten van het strijden in Frankrijk.
- De jeeps van de parachutisten van de Britse 1e luchtlandingsdivisie waren defect. Hierdoor konden ze niet snel Arnhem bereiken.
- De communicatie was slecht. Radio’s deden het niet.
- Er werd niet goed naar het verzet geluisterd
- De map van de operatie was meegegaan in een vliegtuig en in handen gekomen van de Duitsers
- Het slechte weer was een reden, hierdoor kregen de luchtlandingsdivisies geen versterkingen.
Met genoeg vliegtuigen was dit niet gebeurd en kon men alles te gelijk droppen
- Nog een fout was het dat de kaarten die de luchtlandingsdivisies bij zich hadden niet klopten of onvolledig waren.
- Het merendeel van de voorraden kwam bij de Duitsers terecht in plaats van de Britten en Polen
-Doordat men de luchtlanding troepen op klaar lichte dag dropte hadden de Duitsers direct door hoe groot de omvang van de operatie was. Als men dit ‘s nachts had gedaan hadden de Duitsers dit niet geweten.
Operatie Market Garden was mislukt. Alleen al in Arnhem waren 7600 van de 10.000 manschappen gewond en gevangen genomen, het merendeel was echter gesneuveld of omgekomen. Door de mislukking bij Arnhem ging het plan van Montgomery niet door. Dit kwam eigenlijk doordat het 30e legerkorps geen steun kon bieden, omdat de Waalbrug niet was ingenomen. Toen de Waalbrug eenmaal ingenomen was, was het te laat.
De geallieerde troepen konden, na het mislukken van de operatie, niet om de Siegfriedlinie heen. Het Ruhrgebied was nog steeds in Duitse handen. De Duitsers konden dus nog steeds wapens produceren. Ook het moraal van de Duitsers werd door hun overwinning verbeterd. Hierdoor was de mogelijkheid om nog voor de winter Duitsland, binnen te vallen verloren. De strijd zou alleen maar intensiever verlopen. Het had dan ook geen zin om nog eens vele mensen te laten sneuvelen, alleen om zo snel mogelijk in Berlijn te zijn. Er moest gewacht worden op voorraden, extra mannen, en er moesten nieuwe plannen gemaakt worden. Montgomery en Eisenhower wisten nu dat ze niet meer eerder in Berlijn konden zijn dan de Russen.
Als deze operatie gelukt was, was de oorlog voor kerst 1944 al afgelopen, maar dit was helaas niet zo. Maar dit was niet zo. Het noorden van Nederland was nog niet bevrijdt. Er stond voor Nederland een barre winter voor de deur. Het was in tijden niet zo koud geweest. Duizenden Nederlanders stierven als indirect gevolg van het mislukken van operatie ‘Market Garden’.
Operatie Market Garden duurde 9 dagen, van 17 tot 26 september,
Klopt het allemaal een beetje?