door Cas » 09 sep 2005, 15:51
Jullie hebben wel allemaal netjes een eigen mening en die respecteer ik, maar het kan ook eens anders lopen :
Ik heb mijn vader ongeveer 5 maanden geleden plotseling verloren aan een bloeding in de hersenstam, hij is 56 geworden, op een gegeven moment zal de dienstdoende arts je vragen om als familie te beslissen over donatie, of in elk geval vragen of het bekend is of hij orgaandonateur is (als ik het effe zo mag noemen). Let wel, als je ja zegt zoals wij gedaan hebben omdat mijn pa dat wilde, komt er nog een andere vraag. In mijn geval, mijn pa lag in coma op de ic en zou nooit meer bijkomen er was bijna nihil aan hersenactiviteit (klinisch dood) in mijn geval vroeg de dokter van de IC of de beademing er af moest of niet. Ik heb in overleg met mijn moeder voor het eerste gekozen, ik heb er achteraf spijt van.
Mocht je familie niet weten dat je grag je organen wil doneren of juist wel, dan kan het zijn dat je familie je keuze niet respecteert ! Kan zijn kan ook niet zijn, zelf weet je het niet, ik denk dat je familie hoogstens kunt duidelijk maken wat je wil en wat je eventueel wil doneren, niet alles kan gebruik worden, mijn vader zijn nieren zijn alleen gedoneerd.Ze zijn gelukkig herplaatst.
Je familie kan toch nog het laatste woord hebben en iets tegen je zin doen... terugkomen kan niet je kunt ze alleen haunten dan denk ik zo.
Ik heb er geen spijt van dat ik tot donatie heb besloten, ik heb er alleen heel erg spijt van hoe de beslissing tot stand is gekomen, voor mijn gevoel heeft de ic arts me liggen pushen (achteraf gezien dan)
Ik laat alles over aan mijn nabestaanden, ze mogen doneren als ze willen maar alleen dat wat ik wil, doen ze het niet, even goede vrienden
Jullie hebben wel allemaal netjes een eigen mening en die respecteer ik, maar het kan ook eens anders lopen :
Ik heb mijn vader ongeveer 5 maanden geleden plotseling verloren aan een bloeding in de hersenstam, hij is 56 geworden, op een gegeven moment zal de dienstdoende arts je vragen om als familie te beslissen over donatie, of in elk geval vragen of het bekend is of hij orgaandonateur is (als ik het effe zo mag noemen). Let wel, als je ja zegt zoals wij gedaan hebben omdat mijn pa dat wilde, komt er nog een andere vraag. In mijn geval, mijn pa lag in coma op de ic en zou nooit meer bijkomen er was bijna nihil aan hersenactiviteit (klinisch dood) in mijn geval vroeg de dokter van de IC of de beademing er af moest of niet. Ik heb in overleg met mijn moeder voor het eerste gekozen, ik heb er achteraf spijt van.
Mocht je familie niet weten dat je grag je organen wil doneren of juist wel, dan kan het zijn dat je familie je keuze niet respecteert ! Kan zijn kan ook niet zijn, zelf weet je het niet, ik denk dat je familie hoogstens kunt duidelijk maken wat je wil en wat je eventueel wil doneren, niet alles kan gebruik worden, mijn vader zijn nieren zijn alleen gedoneerd.Ze zijn gelukkig herplaatst.
Je familie kan toch nog het laatste woord hebben en iets tegen je zin doen... terugkomen kan niet je kunt ze alleen haunten dan denk ik zo.
Ik heb er geen spijt van dat ik tot donatie heb besloten, ik heb er alleen heel erg spijt van hoe de beslissing tot stand is gekomen, voor mijn gevoel heeft de ic arts me liggen pushen (achteraf gezien dan)
Ik laat alles over aan mijn nabestaanden, ze mogen doneren als ze willen maar alleen dat wat ik wil, doen ze het niet, even goede vrienden