Dit lijkt me niet speculeren maar eerder een reële blik in de psyche van die mensen. Ten andere: hopelijk kom ik nooit voor de keuze te staan, maar ikzelf zou er ook de voorkeur aan geven.Ze hadden niets tegen de doodstraf op zich, maar wel het feit dat ze opgehangen konden worden.
Zo was Wilhelm Kietel een echte Pruisische soldaat. Nadat hij zijn doodvonnis te horen had gekregen diende hij een verzoek in bij de rechters om via een vuurpeleton geëxecuteerd te worden. Dat zou voor hem draagelijker zijn geweest. Ook Göring heeft te kennen gegeven dat hij sterven door ophanging minderwaardiger vond dan sterven voor een vuurpeleton.
Donitz schreef:
Met welk doel? Opnieuw het wraakelement? Wat begrijpelijk is.Ik denk dat het beter voor de echte misdadigers was ze te straffen door hen het met eigen ogen laten zien wat ze gedaan hadden, en dan levenslang te geven. Of iets dergelijks dat hen een schuldgevoel zou geven dat ze er niet mee konden leven.
Of door geen doodstraf uit te spreken, je menselijker opstellen dan de beschuldigden vroeger waren? Of wanneer je bovenstaande redenering van Donitz volgt, wordt levenslang precies een niet menselijkere maatregel dan de doodstraf?
Levenslang hield het (misschien zeer kleine) risico in van ontsnapping/ heldenverering/ bevrijding. Maar had het voordeel gehad van meer memoires zoals Speer.
Toch blijft het raar voor mij om op deze manier over mensenlevens te babbelen. Een redenering die vele nazi-leiders misschien eerder had moeten te binnen schieten.