.... En wat vinden WIJ hiervan
De doodstraf
-
dvaupell
- Lid
- Berichten: 1606
- Lid geworden op: 30 jul 2002, 10:06
- Locatie: Zwijndrecht
De doodstraf
De uitspraken van minister Nawijn van Vreemdelingenbeleid en Integratie in Nieuwe Revu dat hij voor de doodstraf is, zijn slecht gevallen. Vrijwel de hele Tweede Kamer, inclusief de LPF voor wie Nawijn de beoogd lijsttrekker is, keurt het standpunt af.
.... En wat vinden WIJ hiervan
.... En wat vinden WIJ hiervan
Driekwart van de mensen is gek, dus voor die ene kwart moet je uitkijken - Simon Carmiggelt.
-
Arjen
- Lid
- Berichten: 2451
- Lid geworden op: 25 okt 2002, 01:35
Ja..jullie zullen me wel een hippie vinden maar ik vraag me sterk af of het doden van je medeburgers niet slechts het negeren van de minpunten van ons eigen gedrag als groep is...en dat we als groep dan maar de waarheid onder ogen moten zien en moeten leren van onze fouten ipv ze gewoon maar te executeren.
Ik ben zelf ook van mening dat het aardse bestaan slechts een leerproces is en dat wanneer je zielen zonder geleerd te hebben wat ze moeten leren doorstuurt of wederom laat incarneren je misschien wel een fout maakt waarvan je het effect niet kunt doorgronden.
Ik ben zelf ook van mening dat het aardse bestaan slechts een leerproces is en dat wanneer je zielen zonder geleerd te hebben wat ze moeten leren doorstuurt of wederom laat incarneren je misschien wel een fout maakt waarvan je het effect niet kunt doorgronden.
Meester Zhuang's repliek op de vraag om minister te worden:
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
-
dvaupell
- Lid
- Berichten: 1606
- Lid geworden op: 30 jul 2002, 10:06
- Locatie: Zwijndrecht
Om tot een afgewogen oordeel te komen vinden jullie hieronder de definitie van de Winkler Prins encyclopedie:
doodstraf
van oudsher de erkend zwaarste der strafvormen. Zij bestond, zo niet bij alle, dan toch bij de meeste natuurvolken en nog steeds is zij van kracht bij een groot aantal cultuurvolken.
1. Geschiedenis
Men ziet de doodstraf optreden naarmate de rechtshandhaving meer en meer een overheidstaak wordt en de aloude bloedwraak wordt teruggedrongen. Overal waar geschreven recht ontstond, werd de doodstraf bedreigd tegen bepaalde delicten. Zeer typerend is in dat opzicht het Wetboek van Hammoerabi (ca. 1700 v.C.), waarin wél de doodstraf werd bedreigd tegen hem die een ander valselijk van doodslag beschuldigt, maar niet tegen hem die een doodslag heeft begaan. Aangenomen wordt dat de doodstraf in het laatste geval uit het gewoonterecht voortvloeide. Meestal waren het misdrijven als moord, bloedschande, echtbreuk, toverij, inbreuk op religieus-cultische voorschriften, zeldzamer diefstal, waarvoor de doodstraf werd opgelegd; in moderner tijd zware staatsmisdrijven, moord, soms verkrachting e.d. De vormen van voltrekking waren verschillend: onthoofden, wurgen, ophangen aan een boom of galg, opspietsen, verdrinken, levend begraven, levend verbranden, radbraken, vierendelen, in het Oude Testament stenigen. In de tijd voorafgaande aan de Franse Revolutie was in Europa onthoofden bij uitstek de executiewijze voor de hogere standen en voorts o.a. bij doodslag (valbijl of guillotine). Dieven werden opgehangen, moordenaars geradbraakt. Het vierendelen werd toegepast in zware gevallen van hoog- en landverraad. De vuurdood op een brandstapel was voor heksen en ketters. In de 19de eeuw waren slechts ophangen en onthoofden, in het militaire recht fusilleren in zwang. De 20ste eeuw zag in de Verenigde Staten nieuwe executiewijzen ontstaan: elektrische stoel, gaskamer en, van recentere datum, de injectie. Hoewel, afgezien van enkele wijsgeren der oudheid, in het christendom reeds vroeg stemmen tegen de doodstraf opgingen (Tertullianus, Augustinus, Chrysostomus), werden tot ongeveer het midden der 18de eeuw recht- en doelmatigheid van de hoogste straf in het algemeen niet betwijfeld. Naar de leer der officiële kerken (sommige theologen en sekten zijn de doodstraf blijven veroordelen) heeft de rechtmatige overheid het recht, de doodstraf toe te passen als zoen en als het verst gaande middel ter verzekering en bescherming der maatschappijorde, in zover deze zelf op rechtsbasis berust. De strijd tegen de doodstraf begon dan ook in feite eerst in het Verlichtingstijdvak onder leiding van Cesare Beccaria e.a., in Engeland later gevolgd door o.a. Jeremy Bentham (1748-1832). Het eigenlijke probleem ligt echter ook nadien minder in de abstracte vraag naar het recht van de staat het leven van een mens om de wille der gemeenschap te eisen, dan wel in de vraag naar de doelmatigheid van deze straf.
2. Argumenten vóór en tegen
Voor de doodstraf worden de volgende argumenten gegeven: 1. de vergeldingsgedachte (talio), krachtens welke alleen de doodstraf in bepaalde zeer zware gevallen als adequate strafsoort kan gelden; 2. de afschrikwekkende werking (of generale preventie: de doodstraf zal anderen weerhouden); 3. voorkoming van recidive (of speciale preventie: de dader zal het delict niet meer kunnen plegen); 4. de doodstraf is humaner en goedkoper dan een lange gevangenisstraf; 5. de doodstraf voorkomt wraakoefeningen; 6. de doodstraf is nodig voor de handhaving van de publieke moraal. De voornaamste argumenten tegen de doodstraf zijn: 1. de overweging dat van een afschrikwekkende werking niets te bespeuren valt, zoals door de socioloog en criminoloog T. Sellin in The death penalty (1959) is aangetoond; 2. de overweging dat tenuitvoerlegging van de doodstraf onherstelbaar is, en, met het oog op de mogelijkheid van rechterlijke dwalingen, onverantwoord; 3. de overweging dat te allen tijde de eerbied voor het leven dient te prevaleren, of althans dat het beschikken over andermans leven een dermate delicate aangelegenheid is dat de mens - en zijn overheid - op ethische gronden de bevoegdheid daartoe moet worden ontzegd; 4. de overweging dat deze vorm van geweld, ook - of wellicht juist - wanneer dit door de overheid wordt bedreven, de eerbied voor het leven ondergraaft, en zelfs aanstekelijk kan werken; 5. de overweging dat de doodstraf in feite niet de delinquent een leed toevoegt (hij wordt pijnloos geëlimineerd, al ondervindt hij wel het bittere leed van de acute nadering van de dood), maar zijn naasten; 6. de overweging dat enige bedenkingen tegen de doodstraf vrij algemeen als zo klemmend worden ervaren, dat de betrokkenen bij de totstandkoming en de tenuitvoerlegging van het doodvonnis (de rechters, de jury, de beul) in een compromitterende situatie komen te verkeren; 7. de overweging dat met de voltrekking van de doodstraf de onjuiste veronderstelling wordt gevoed dat met de dood van iemand het kwaad (bijv. het fascisme) geweken is. In de moderne cultuurstaten heeft sedert het midden der 19de eeuw de doodstraf - behalve in het militaire strafrecht en in tijd van oorlog, waar zij zich vrijwel onverminderd handhaafde - over het geheel sterk terrein verloren, hetzij door algehele afschaffing, hetzij dat zij daar waar zij wettelijk bleef bestaan, in de praktijk zelden of nooit meer werd toegepast. In 1980 heeft de Assemblee van de Raad van Europa op afschaffing van de doodstraf in vredestijd aangedrongen. Hoewel het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens de doodstraf niet heeft afgeschaft, heeft een groot aantal landen, waaronder Nederland en België, zich in een Protocol bij dat verdrag verbonden de doodstraf af te schaffen.
3. De doodstraf in Nederland
In de middeleeuwen en tijdens de Republiek stond ook hier op de meest uiteenlopende misdrijven de doodstraf; tal van executiewijzen waren in zwang. De Franse Code Pénal, in 1811 ingevoerd, kende slechts onthoofding door middel van de guillotine. Bij Soeverein Besluit van 1813 werd bepaald dat de doodstraf voortaan door strop of zwaard zou worden voltrokken; in de praktijk is in het Koninkrijk der Nederlanden echter nooit iemand onthoofd. De doodstraf door de strop werd tot 1854 nog veelvuldig toegepast. De wet van 29 juni 1854 beperkte de doodstraf en voerde één uniforme executiewijze in: ophanging met behulp van een valluik. In 1861 vond de laatste terechtstelling plaats; in 1870 werd de doodstraf in tijd van vrede afgeschaft. In het Besluit Buitengewoon Strafrecht van 22 dec. 1943 werd op een aantal delicten uit het Wetboek van Strafrecht de doodstraf gesteld wanneer zij waren begaan gedurende de tijd van de Tweede Wereldoorlog. Art. 26 van dit Besluit schiep tevens een nieuw delict, nl. het gedurende de tijd van de oorlog opzettelijk een ander blootstellen aan opsporing, vervolging, vrijheidsberoving of -beperking, enige straf of enige maatregel door of vanwege de vijand, diens helpers of enige ambtenaar, beambte of ander persoon, werkzaam voor het burgerlijk of militair gezag van een vijandelijke mogendheid. Indien dit feit de dood tot gevolg had gehad, werd daarop de doodstraf gesteld. Op grond van deze bepalingen werden door de Bijzondere Rechtspraak 152 doodstraffen opgelegd, waarvan er in de loop der jaren na de oorlog 40 werden voltrokken. De tenuitvoerlegging geschiedde door fusilleren. In 1952 werd de wet van 10 juli 1952 aangenomen, de Wet oorlogsstrafrecht, die de doodstraf stelde op een aantal misdrijven, die zouden worden begaan 'in geval van oorlog' (zie oorlogsstrafrecht). In het Wetboek van Militair Strafrecht was voor de ernstigste gevallen van delicten tegen de veiligheid van de staat en van misdrijven waardoor in tijd van oorlog de defensie in gevaar zou komen, de doodstraf gesteld (o.a. militair verraad, spionage, ongerechtvaardigde capitulatie, desertie naar de vijand, militair oproer). De doodstraf werd uitgevoerd met de kogel. Zij mocht niet worden opgelegd aan personen die ten tijde van het begaan van het misdrijf nog geen 18 jaar waren. Met de inwerkingtreding van de Rijkswet van 14 juni 1990 werd de doodstraf per 1 jan. 1991 volledig afgeschaft, zowel voor het militair strafrecht als voor het oorlogsrecht. Sinds 1983 bepaalt art. 114 van de Grondwet, dat de doodstraf niet kan worden opgelegd.
4. De doodstraf in België
In België was de doodstraf een criminele straf, gesteld op bepaalde misdaden tegen de veiligheid van de staat en op een aantal misdaden van gemeen recht als bijv. moord of vergiftiging. De uitvoering van de doodstraf geschiedde in principe door onthoofding. Wanneer de doodstraf werd uitgesproken wegens een misdaad tegen de veiligheid van de staat en o.m. in oorlogstijd door een militair gerecht, werd zij uitgevoerd met de kogel. In geval van veroordeling tot de doodstraf wegens een gemeenrechtelijk misdrijf werd de doodstraf als het ware automatisch door de Koning krachtens het hem door de Grondwet gegeven genaderecht omgezet in levenslange dwangarbeid. Wanneer de ter dood veroordeelde zelf geen verzoek tot genade indiende, was het Openbaar Ministerie ambtshalve gehouden een genadevoorstel te doen. Uitvoering van de doodstraf wegens een misdaad van gemeen recht vond in België het laatst plaats in 1918 te Veurne. Na de Tweede Wereldoorlog werden 242 executies met de kogel uitgevoerd op wegens collaboratie veroordeelde personen. In 1996 werd de doodstraf afgeschaft (uitzondering wordt gemaakt voor zware misdaden van militaire aard, begaan in oorlogstijd). Zij werd in het strafrecht vervangen door levenslange opsluiting. Tegelijk werd ook dwangarbeid afgeschaft.
5. De doodstraf in andere landen
In ruim de helft van alle landen ter wereld is de doodstraf inmiddels bij wet of in ieder geval in de praktijk afgeschaft. De trend tot afschaffing is echter niet algemeen. Een aantal landen heeft de doodstraf opnieuw ingevoerd, vaak als antwoord op bezorgdheid onder de bevolking over de criminaliteit. Europa. In bijna alle landen van Europa is de doodstraf inmiddels afgeschaft. Portugal was het eerste Europese land dat de (niet-militaire) doodstraf afschafte (1867). Daarna volgden de Scandinavische landen, Zwitserland, Italië (met een tijdelijke wederinvoering onder het Mussolini-regime) en Ierland. West-Duitsland schafte de doodstraf in 1947 af, Oostenrijk in 1968. Frankrijk kende tot 1981 formeel nog steeds de guillotine, maar schafte in dat jaar de doodstraf voor alle misdrijven af. In Spanje, waar men de garotta (of wurgpaal) toepaste, werd de straf in 1975 afgeschaft voor alle gewone misdrijven en in 1995 ook voor militaire misdrijven. In Griekenland is de doodstraf in 1993 afgeschaft. Tot enkele van de laatste landen die de straf geheel hebben afgeschaft behoorden Bulgarije (1998), Estland (1998), Litouwen (1998), Verenigd Koninkrijk (1998), Albanië (1999) en Oekraïne (2000). In Joegoslavië bestaat de doodstraf nog. De Sovjet-Unie schafte de doodstraf in 1947 af, doch voerde haar in 1950 weer in. Na de ontbinding van de Sovjet-Unie werd de doodstraf opgenomen in de strafwetten van de Russische Federatie, Wit-Rusland, Kazachstan en Armenië. Angelsaksische landen. In Groot-Brittannië was de doodstraf tot 1998 nog van kracht voor enige zeldzame misdrijven, zoals hoogverraad en zeeroverij met geweldpleging. Voor moord werd de doodstraf al in 1969 afgeschaft. In de Verenigde Staten is de doodstraf in een tiental deelstaten geheel afgeschaft, in andere staten sterk beperkt. In 1976 bepaalde het Hooggerechtshof dat de doodstraf in beginsel niet in strijd is met de grondwet. In een 30-tal staten werden nadien nog doodvonnissen voltrokken. In Canada is de doodstraf in 1976 afgeschaft voor alle misdrijven; in Australië in 1985 en in Nieuw-Zeeland in 1989. Latijns-Amerika. Venezuela was het eerste land dat de doodstraf afschafte (1863). Chili, dat de doodstraf in 1890 had ingevoerd, maakte in mei 2001 als een van de laatste Zuid-Amerikaanse landen officieel een einde aan de doodstraf. De laatste executie had daar in 1985 plaatsgevonden onder het regime van Pinochet; na dat jaar zette het parlement doodvonnissen om in levenslange celstraffen. In Afrika is de doodstraf in de meeste landen van kracht. Zuid-Afrika schafte de straf in 1997 af. In Azië werd de doodstraf afgeschaft in Israël, Nepal (1998), Cambodja (1989), Oost-Timor (1999), Azerbajdzjan (1998), Turkmenistan (1999). Veel terechtstellingen vinden daarentegen nog plaats in Saoedi-Arabië en Iran. In de Volksrepubliek China wordt de doodstraf voor een groot aantal delicten op grote schaal toegepast.
doodstraf
van oudsher de erkend zwaarste der strafvormen. Zij bestond, zo niet bij alle, dan toch bij de meeste natuurvolken en nog steeds is zij van kracht bij een groot aantal cultuurvolken.
1. Geschiedenis
Men ziet de doodstraf optreden naarmate de rechtshandhaving meer en meer een overheidstaak wordt en de aloude bloedwraak wordt teruggedrongen. Overal waar geschreven recht ontstond, werd de doodstraf bedreigd tegen bepaalde delicten. Zeer typerend is in dat opzicht het Wetboek van Hammoerabi (ca. 1700 v.C.), waarin wél de doodstraf werd bedreigd tegen hem die een ander valselijk van doodslag beschuldigt, maar niet tegen hem die een doodslag heeft begaan. Aangenomen wordt dat de doodstraf in het laatste geval uit het gewoonterecht voortvloeide. Meestal waren het misdrijven als moord, bloedschande, echtbreuk, toverij, inbreuk op religieus-cultische voorschriften, zeldzamer diefstal, waarvoor de doodstraf werd opgelegd; in moderner tijd zware staatsmisdrijven, moord, soms verkrachting e.d. De vormen van voltrekking waren verschillend: onthoofden, wurgen, ophangen aan een boom of galg, opspietsen, verdrinken, levend begraven, levend verbranden, radbraken, vierendelen, in het Oude Testament stenigen. In de tijd voorafgaande aan de Franse Revolutie was in Europa onthoofden bij uitstek de executiewijze voor de hogere standen en voorts o.a. bij doodslag (valbijl of guillotine). Dieven werden opgehangen, moordenaars geradbraakt. Het vierendelen werd toegepast in zware gevallen van hoog- en landverraad. De vuurdood op een brandstapel was voor heksen en ketters. In de 19de eeuw waren slechts ophangen en onthoofden, in het militaire recht fusilleren in zwang. De 20ste eeuw zag in de Verenigde Staten nieuwe executiewijzen ontstaan: elektrische stoel, gaskamer en, van recentere datum, de injectie. Hoewel, afgezien van enkele wijsgeren der oudheid, in het christendom reeds vroeg stemmen tegen de doodstraf opgingen (Tertullianus, Augustinus, Chrysostomus), werden tot ongeveer het midden der 18de eeuw recht- en doelmatigheid van de hoogste straf in het algemeen niet betwijfeld. Naar de leer der officiële kerken (sommige theologen en sekten zijn de doodstraf blijven veroordelen) heeft de rechtmatige overheid het recht, de doodstraf toe te passen als zoen en als het verst gaande middel ter verzekering en bescherming der maatschappijorde, in zover deze zelf op rechtsbasis berust. De strijd tegen de doodstraf begon dan ook in feite eerst in het Verlichtingstijdvak onder leiding van Cesare Beccaria e.a., in Engeland later gevolgd door o.a. Jeremy Bentham (1748-1832). Het eigenlijke probleem ligt echter ook nadien minder in de abstracte vraag naar het recht van de staat het leven van een mens om de wille der gemeenschap te eisen, dan wel in de vraag naar de doelmatigheid van deze straf.
2. Argumenten vóór en tegen
Voor de doodstraf worden de volgende argumenten gegeven: 1. de vergeldingsgedachte (talio), krachtens welke alleen de doodstraf in bepaalde zeer zware gevallen als adequate strafsoort kan gelden; 2. de afschrikwekkende werking (of generale preventie: de doodstraf zal anderen weerhouden); 3. voorkoming van recidive (of speciale preventie: de dader zal het delict niet meer kunnen plegen); 4. de doodstraf is humaner en goedkoper dan een lange gevangenisstraf; 5. de doodstraf voorkomt wraakoefeningen; 6. de doodstraf is nodig voor de handhaving van de publieke moraal. De voornaamste argumenten tegen de doodstraf zijn: 1. de overweging dat van een afschrikwekkende werking niets te bespeuren valt, zoals door de socioloog en criminoloog T. Sellin in The death penalty (1959) is aangetoond; 2. de overweging dat tenuitvoerlegging van de doodstraf onherstelbaar is, en, met het oog op de mogelijkheid van rechterlijke dwalingen, onverantwoord; 3. de overweging dat te allen tijde de eerbied voor het leven dient te prevaleren, of althans dat het beschikken over andermans leven een dermate delicate aangelegenheid is dat de mens - en zijn overheid - op ethische gronden de bevoegdheid daartoe moet worden ontzegd; 4. de overweging dat deze vorm van geweld, ook - of wellicht juist - wanneer dit door de overheid wordt bedreven, de eerbied voor het leven ondergraaft, en zelfs aanstekelijk kan werken; 5. de overweging dat de doodstraf in feite niet de delinquent een leed toevoegt (hij wordt pijnloos geëlimineerd, al ondervindt hij wel het bittere leed van de acute nadering van de dood), maar zijn naasten; 6. de overweging dat enige bedenkingen tegen de doodstraf vrij algemeen als zo klemmend worden ervaren, dat de betrokkenen bij de totstandkoming en de tenuitvoerlegging van het doodvonnis (de rechters, de jury, de beul) in een compromitterende situatie komen te verkeren; 7. de overweging dat met de voltrekking van de doodstraf de onjuiste veronderstelling wordt gevoed dat met de dood van iemand het kwaad (bijv. het fascisme) geweken is. In de moderne cultuurstaten heeft sedert het midden der 19de eeuw de doodstraf - behalve in het militaire strafrecht en in tijd van oorlog, waar zij zich vrijwel onverminderd handhaafde - over het geheel sterk terrein verloren, hetzij door algehele afschaffing, hetzij dat zij daar waar zij wettelijk bleef bestaan, in de praktijk zelden of nooit meer werd toegepast. In 1980 heeft de Assemblee van de Raad van Europa op afschaffing van de doodstraf in vredestijd aangedrongen. Hoewel het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens de doodstraf niet heeft afgeschaft, heeft een groot aantal landen, waaronder Nederland en België, zich in een Protocol bij dat verdrag verbonden de doodstraf af te schaffen.
3. De doodstraf in Nederland
In de middeleeuwen en tijdens de Republiek stond ook hier op de meest uiteenlopende misdrijven de doodstraf; tal van executiewijzen waren in zwang. De Franse Code Pénal, in 1811 ingevoerd, kende slechts onthoofding door middel van de guillotine. Bij Soeverein Besluit van 1813 werd bepaald dat de doodstraf voortaan door strop of zwaard zou worden voltrokken; in de praktijk is in het Koninkrijk der Nederlanden echter nooit iemand onthoofd. De doodstraf door de strop werd tot 1854 nog veelvuldig toegepast. De wet van 29 juni 1854 beperkte de doodstraf en voerde één uniforme executiewijze in: ophanging met behulp van een valluik. In 1861 vond de laatste terechtstelling plaats; in 1870 werd de doodstraf in tijd van vrede afgeschaft. In het Besluit Buitengewoon Strafrecht van 22 dec. 1943 werd op een aantal delicten uit het Wetboek van Strafrecht de doodstraf gesteld wanneer zij waren begaan gedurende de tijd van de Tweede Wereldoorlog. Art. 26 van dit Besluit schiep tevens een nieuw delict, nl. het gedurende de tijd van de oorlog opzettelijk een ander blootstellen aan opsporing, vervolging, vrijheidsberoving of -beperking, enige straf of enige maatregel door of vanwege de vijand, diens helpers of enige ambtenaar, beambte of ander persoon, werkzaam voor het burgerlijk of militair gezag van een vijandelijke mogendheid. Indien dit feit de dood tot gevolg had gehad, werd daarop de doodstraf gesteld. Op grond van deze bepalingen werden door de Bijzondere Rechtspraak 152 doodstraffen opgelegd, waarvan er in de loop der jaren na de oorlog 40 werden voltrokken. De tenuitvoerlegging geschiedde door fusilleren. In 1952 werd de wet van 10 juli 1952 aangenomen, de Wet oorlogsstrafrecht, die de doodstraf stelde op een aantal misdrijven, die zouden worden begaan 'in geval van oorlog' (zie oorlogsstrafrecht). In het Wetboek van Militair Strafrecht was voor de ernstigste gevallen van delicten tegen de veiligheid van de staat en van misdrijven waardoor in tijd van oorlog de defensie in gevaar zou komen, de doodstraf gesteld (o.a. militair verraad, spionage, ongerechtvaardigde capitulatie, desertie naar de vijand, militair oproer). De doodstraf werd uitgevoerd met de kogel. Zij mocht niet worden opgelegd aan personen die ten tijde van het begaan van het misdrijf nog geen 18 jaar waren. Met de inwerkingtreding van de Rijkswet van 14 juni 1990 werd de doodstraf per 1 jan. 1991 volledig afgeschaft, zowel voor het militair strafrecht als voor het oorlogsrecht. Sinds 1983 bepaalt art. 114 van de Grondwet, dat de doodstraf niet kan worden opgelegd.
4. De doodstraf in België
In België was de doodstraf een criminele straf, gesteld op bepaalde misdaden tegen de veiligheid van de staat en op een aantal misdaden van gemeen recht als bijv. moord of vergiftiging. De uitvoering van de doodstraf geschiedde in principe door onthoofding. Wanneer de doodstraf werd uitgesproken wegens een misdaad tegen de veiligheid van de staat en o.m. in oorlogstijd door een militair gerecht, werd zij uitgevoerd met de kogel. In geval van veroordeling tot de doodstraf wegens een gemeenrechtelijk misdrijf werd de doodstraf als het ware automatisch door de Koning krachtens het hem door de Grondwet gegeven genaderecht omgezet in levenslange dwangarbeid. Wanneer de ter dood veroordeelde zelf geen verzoek tot genade indiende, was het Openbaar Ministerie ambtshalve gehouden een genadevoorstel te doen. Uitvoering van de doodstraf wegens een misdaad van gemeen recht vond in België het laatst plaats in 1918 te Veurne. Na de Tweede Wereldoorlog werden 242 executies met de kogel uitgevoerd op wegens collaboratie veroordeelde personen. In 1996 werd de doodstraf afgeschaft (uitzondering wordt gemaakt voor zware misdaden van militaire aard, begaan in oorlogstijd). Zij werd in het strafrecht vervangen door levenslange opsluiting. Tegelijk werd ook dwangarbeid afgeschaft.
5. De doodstraf in andere landen
In ruim de helft van alle landen ter wereld is de doodstraf inmiddels bij wet of in ieder geval in de praktijk afgeschaft. De trend tot afschaffing is echter niet algemeen. Een aantal landen heeft de doodstraf opnieuw ingevoerd, vaak als antwoord op bezorgdheid onder de bevolking over de criminaliteit. Europa. In bijna alle landen van Europa is de doodstraf inmiddels afgeschaft. Portugal was het eerste Europese land dat de (niet-militaire) doodstraf afschafte (1867). Daarna volgden de Scandinavische landen, Zwitserland, Italië (met een tijdelijke wederinvoering onder het Mussolini-regime) en Ierland. West-Duitsland schafte de doodstraf in 1947 af, Oostenrijk in 1968. Frankrijk kende tot 1981 formeel nog steeds de guillotine, maar schafte in dat jaar de doodstraf voor alle misdrijven af. In Spanje, waar men de garotta (of wurgpaal) toepaste, werd de straf in 1975 afgeschaft voor alle gewone misdrijven en in 1995 ook voor militaire misdrijven. In Griekenland is de doodstraf in 1993 afgeschaft. Tot enkele van de laatste landen die de straf geheel hebben afgeschaft behoorden Bulgarije (1998), Estland (1998), Litouwen (1998), Verenigd Koninkrijk (1998), Albanië (1999) en Oekraïne (2000). In Joegoslavië bestaat de doodstraf nog. De Sovjet-Unie schafte de doodstraf in 1947 af, doch voerde haar in 1950 weer in. Na de ontbinding van de Sovjet-Unie werd de doodstraf opgenomen in de strafwetten van de Russische Federatie, Wit-Rusland, Kazachstan en Armenië. Angelsaksische landen. In Groot-Brittannië was de doodstraf tot 1998 nog van kracht voor enige zeldzame misdrijven, zoals hoogverraad en zeeroverij met geweldpleging. Voor moord werd de doodstraf al in 1969 afgeschaft. In de Verenigde Staten is de doodstraf in een tiental deelstaten geheel afgeschaft, in andere staten sterk beperkt. In 1976 bepaalde het Hooggerechtshof dat de doodstraf in beginsel niet in strijd is met de grondwet. In een 30-tal staten werden nadien nog doodvonnissen voltrokken. In Canada is de doodstraf in 1976 afgeschaft voor alle misdrijven; in Australië in 1985 en in Nieuw-Zeeland in 1989. Latijns-Amerika. Venezuela was het eerste land dat de doodstraf afschafte (1863). Chili, dat de doodstraf in 1890 had ingevoerd, maakte in mei 2001 als een van de laatste Zuid-Amerikaanse landen officieel een einde aan de doodstraf. De laatste executie had daar in 1985 plaatsgevonden onder het regime van Pinochet; na dat jaar zette het parlement doodvonnissen om in levenslange celstraffen. In Afrika is de doodstraf in de meeste landen van kracht. Zuid-Afrika schafte de straf in 1997 af. In Azië werd de doodstraf afgeschaft in Israël, Nepal (1998), Cambodja (1989), Oost-Timor (1999), Azerbajdzjan (1998), Turkmenistan (1999). Veel terechtstellingen vinden daarentegen nog plaats in Saoedi-Arabië en Iran. In de Volksrepubliek China wordt de doodstraf voor een groot aantal delicten op grote schaal toegepast.
Driekwart van de mensen is gek, dus voor die ene kwart moet je uitkijken - Simon Carmiggelt.
-
Proos
- Technisch beheerder
- Berichten: 8136
- Lid geworden op: 28 jan 2002, 17:25
- Gegeven: 15 keer
- Ontvangen: 35 keer
Ik vind wél dat er iets moet veranderen, maar in de vorm van een doodstraf is net weer iets tè.
De gevangenissen hier in Nederland lijken wel hotels in vergelijk tot andere landen. Compleet verzorgde maaltijden, internet aansluiting, TV, lekker je eigen kamer. En tralies mogen tegenwoordig niet meer, want dat zou het tere zieltje kunnen beschadigen. Het moet dus met veiligheidsglas.
Van mij mogen ze gerust met z'n xxx-en op een kamer en ze mogen ook wel voelen dat ze gestarft worden. Dat slappe gedoe moet eens ophouden, maar doodstraf? Nee, dan waan ik me net in Iran.
De gevangenissen hier in Nederland lijken wel hotels in vergelijk tot andere landen. Compleet verzorgde maaltijden, internet aansluiting, TV, lekker je eigen kamer. En tralies mogen tegenwoordig niet meer, want dat zou het tere zieltje kunnen beschadigen. Het moet dus met veiligheidsglas.
Van mij mogen ze gerust met z'n xxx-en op een kamer en ze mogen ook wel voelen dat ze gestarft worden. Dat slappe gedoe moet eens ophouden, maar doodstraf? Nee, dan waan ik me net in Iran.
Those who cannot remember the past are condemned to repeat it. ~ George Santayana (1863-1952), The Life of Reason, Volume 1, 1905
Steun het forum | Forumregels | Gebruiksovereenkomst | FAQ | Zoek een moderator
Steun het forum | Forumregels | Gebruiksovereenkomst | FAQ | Zoek een moderator
-
YPPY
- Lid
- Berichten: 2031
- Lid geworden op: 24 okt 2002, 19:56
Ik ben absoluut TEGEN de doodstraf.
De kans dat er een keer iemand onterecht gedood wordt, is gewoon te groot. Daarnaast is de doodstraf duurder dan een levenslange gevangenisstraf, door de hogere beroepen en extra procedures.
De straffen mogen wel hoger en de gevangenis mag best soberder. Maar ik vind wel dat er veel aandacht moet zijn voor reïntegratie; iemand die uit de gevangenis komt, moet niet zomaar op straat 'gedumpt' worden, dan gaat het zo weer fout.
De kans dat er een keer iemand onterecht gedood wordt, is gewoon te groot. Daarnaast is de doodstraf duurder dan een levenslange gevangenisstraf, door de hogere beroepen en extra procedures.
De straffen mogen wel hoger en de gevangenis mag best soberder. Maar ik vind wel dat er veel aandacht moet zijn voor reïntegratie; iemand die uit de gevangenis komt, moet niet zomaar op straat 'gedumpt' worden, dan gaat het zo weer fout.
Voor lieve berichtjes, schattige dieren of wat anders leuks kun je altijd mailen.
*Weer alleen*
*Weer alleen*
-
microgolfoven
- Lid
- Berichten: 41
- Lid geworden op: 10 nov 2002, 10:58
- Locatie: Vlaanderen
Ja, dat is nu toch ook wel iets. Het is gewoon schandalig dat moordenaars rustig blijven rondlopen in het gevang 
, de doodstraf is vaak nog te goed voor ze, maar aan de andere kant, de doodstraf is zo "primitief".
De gevangenissen hier zijn ook anders niet mis, geen luxehotels, maar de mogelijkheden dat die hebben in de gevangenis, dat kost ons veel geld. Gevangenen zouden anders ook wel mogen opbrengen.
In Texas was er zo een gevang waarbij de honden duurder eten kregen als de gevangenen die nog eens harde arbeid moesten verrichten, mss is dat ook wel een beetje overdreven, maar waar leg je de grens?!
In Iran liep er zo eens een man rond en die had 16 vrouwen van lichte zeden opgeruimd in de naam van Allah (en hij was er nog trots op ook); tja, als zo iemand de doodstraf krijgt komt hij er nog redelijk goed vanaf
, de doodstraf is vaak nog te goed voor ze, maar aan de andere kant, de doodstraf is zo "primitief".De gevangenissen hier zijn ook anders niet mis, geen luxehotels, maar de mogelijkheden dat die hebben in de gevangenis, dat kost ons veel geld. Gevangenen zouden anders ook wel mogen opbrengen.
In Texas was er zo een gevang waarbij de honden duurder eten kregen als de gevangenen die nog eens harde arbeid moesten verrichten, mss is dat ook wel een beetje overdreven, maar waar leg je de grens?!
In Iran liep er zo eens een man rond en die had 16 vrouwen van lichte zeden opgeruimd in de naam van Allah (en hij was er nog trots op ook); tja, als zo iemand de doodstraf krijgt komt hij er nog redelijk goed vanaf
-
Arjen
- Lid
- Berichten: 2451
- Lid geworden op: 25 okt 2002, 01:35
Wat dachten jullie van een zwikkie tiepes gewoon de russische goelag in te sturen?
Meester Zhuang's repliek op de vraag om minister te worden:
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
-
dvaupell
- Lid
- Berichten: 1606
- Lid geworden op: 30 jul 2002, 10:06
- Locatie: Zwijndrecht
Mag ik het voorlopig samenvatten als : We denken dat het beter is om de straffen te verzwaren; Meer mensen in een cel, Kwaliteit van het eten minder en eventueel een vorm van dwangarbeid, maar de doodstraf is een stap te ver vanwege het onherroepelijke karakter.
Is dit de algemene gedachte ?
Benmaf : Wil jij a.u.b. je standpunt toelichten ?
Is dit de algemene gedachte ?
Benmaf : Wil jij a.u.b. je standpunt toelichten ?
Driekwart van de mensen is gek, dus voor die ene kwart moet je uitkijken - Simon Carmiggelt.
-
Arjen
- Lid
- Berichten: 2451
- Lid geworden op: 25 okt 2002, 01:35
nah kijk: de russische goelag leek me een mooi plan want dan zijn wij van ze af en dan kunnen ze werken voor hun voedsel enne dan sterven ze misschien vanzelf wel... 
Meester Zhuang's repliek op de vraag om minister te worden:
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
-
Arjen
- Lid
- Berichten: 2451
- Lid geworden op: 25 okt 2002, 01:35
Maar laat ik ff mijn eigenlijke standpunt toelichten....
Zoals iemand ooit al eens zei:
Each civilization is best judged upon it's criminals.
Met andere woorden..de criminelen zijn het onherroepelijke product van de fouten die we als groep maken.
En dat is ook de reden dat mensen criminelen graag doodwensen, want dan hoef je je eigen fouten niet meer te zien...
Mensen gaan niet zomaar krimineel doen namelijk...
Daar zit altijd een reden achter.
En afhankelijk van je samenleving zie je ook verschillende soorten criminaliteit.
It's all in your own brain namelijk
Zoals iemand ooit al eens zei:
Each civilization is best judged upon it's criminals.
Met andere woorden..de criminelen zijn het onherroepelijke product van de fouten die we als groep maken.
En dat is ook de reden dat mensen criminelen graag doodwensen, want dan hoef je je eigen fouten niet meer te zien...
Mensen gaan niet zomaar krimineel doen namelijk...
Daar zit altijd een reden achter.
En afhankelijk van je samenleving zie je ook verschillende soorten criminaliteit.
It's all in your own brain namelijk
Meester Zhuang's repliek op de vraag om minister te worden:
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
-
dvaupell
- Lid
- Berichten: 1606
- Lid geworden op: 30 jul 2002, 10:06
- Locatie: Zwijndrecht
Zo, da's een duidelijke respons, robin.h.
Betekent dit dat je vindt dat wraak/vergelding de basis moet zijn voor de straf van een misdaad, zoals moord of doodslag en dat het strafproces niet gebaseerd moet zijn op straf en correctie.
Heb je een bepaalde reden om er zo over te denken ? Heb je ook nagedacht over het feit dat het kan voorkomen dat (per ongeluk) de verkeerde mensen (onschuldigen) worden veroordeeld ? Denk hierbij ook aan de zaak Christel Ambrosius, waarbij onlangs de vermeede daders na een jaartje of 7 alsnog worden vrijgesproken...
Kun je je visie een beetje toelichten ?
Betekent dit dat je vindt dat wraak/vergelding de basis moet zijn voor de straf van een misdaad, zoals moord of doodslag en dat het strafproces niet gebaseerd moet zijn op straf en correctie.
Heb je een bepaalde reden om er zo over te denken ? Heb je ook nagedacht over het feit dat het kan voorkomen dat (per ongeluk) de verkeerde mensen (onschuldigen) worden veroordeeld ? Denk hierbij ook aan de zaak Christel Ambrosius, waarbij onlangs de vermeede daders na een jaartje of 7 alsnog worden vrijgesproken...
Kun je je visie een beetje toelichten ?
Driekwart van de mensen is gek, dus voor die ene kwart moet je uitkijken - Simon Carmiggelt.
-
Martijn
- Lid
- Berichten: 2268
- Lid geworden op: 28 jan 2002, 21:14
- Locatie: Eindhoven
Ik ben al lange tijd voor de doodstraf. Er zijn namelijk naar mijn mening veel criminelen die gewoon nooit meer in de maatschappij horen terug te keren. Niettemin vind ik dat er 99% zekerheid moet zijn over het strafbaar feit en de kans op fouten moet zo klein mogelijk zijn.
Ik heb het over mensen die niet meer in de maatschappij mogen terugkeren. Bijvoorbeeld die 1 of meerdere kinderen misbruikt met moord daaraan vast, Seriemoordenaars en serieverkrachters. Kans op herhaling is absoluut aanwezig. Vaak wegens een kronkel in de hersenen van die types. Ik zou niet weten waarom iemand die het leven van iemand anders niet respecteerd en andere daarbij alleen verdriet aandoet nog in leven moet blijven.
Soms moet je volgens mij kiezen voor het algemene belang. Zoals in de film "Swordfish" als dilemma wordt gesteld: "Zou jij een kind kunnen vermoorden om een midljoen anderen te redden?" (weet hem niet precies meer, maar het was zoiets dergelijks)
Tot zover mijn mening
Ik heb het over mensen die niet meer in de maatschappij mogen terugkeren. Bijvoorbeeld die 1 of meerdere kinderen misbruikt met moord daaraan vast, Seriemoordenaars en serieverkrachters. Kans op herhaling is absoluut aanwezig. Vaak wegens een kronkel in de hersenen van die types. Ik zou niet weten waarom iemand die het leven van iemand anders niet respecteerd en andere daarbij alleen verdriet aandoet nog in leven moet blijven.
Dat de verkeerde mensen worden veroordeel gebeurd naar mijn mening heel zelden. Ik zou wel eens cijfers willen zien van verkrachters en moordenaars die opnieuw in de fout gaan. Hoeveel mensen we gered zouden hebben door hen te veroordelen. Stel dat er 1 iemand onterecht ter dood veroordeeld werd, maar in de tussentijd zijn er 50 mensen gered die anders door een opnieuw vrijgekomen seriemoordenaar waren vermoord. Dan heft die ene persoon toch alles op. Graag meningen van mensen die het op dit punt niet met me eens zijn.Heb je een bepaalde reden om er zo over te denken ? Heb je ook nagedacht over het feit dat het kan voorkomen dat (per ongeluk) de verkeerde mensen (onschuldigen) worden veroordeeld ? Denk hierbij ook aan de zaak Christel Ambrosius, waarbij onlangs de vermeede daders na een jaartje of 7 alsnog worden vrijgesproken
Soms moet je volgens mij kiezen voor het algemene belang. Zoals in de film "Swordfish" als dilemma wordt gesteld: "Zou jij een kind kunnen vermoorden om een midljoen anderen te redden?" (weet hem niet precies meer, maar het was zoiets dergelijks)
Tot zover mijn mening
-
Arjen
- Lid
- Berichten: 2451
- Lid geworden op: 25 okt 2002, 01:35
nou is het stomme dat ik toevallig gisteren swordfish gekeken heb en het ging om het ount een kind te vermoorden om 10 anderen te redden nee was het antwoord en voor 100 dan?
nee. en voor 1000 enz enz
De grap aan deze stelling is dat het erom gaat dat het doel de middelen zou moeten heiligen, maar er is volgens mij geen verschil tussen het einde voor 1 of het einde voor iedereen, want bij elke zinloze dood sterft de mensheid weer een beetje.
Waar het werkelijk om gaat is het niet vermoorden van dat kind wat er ook op het spel staat want zolang als niemand dat kind vermoord zal er nooit zo iets vreselijks op het spel staan.
Met andere woorden : Verbeter de wereld begin bij je eige!
nee. en voor 1000 enz enz
De grap aan deze stelling is dat het erom gaat dat het doel de middelen zou moeten heiligen, maar er is volgens mij geen verschil tussen het einde voor 1 of het einde voor iedereen, want bij elke zinloze dood sterft de mensheid weer een beetje.
Waar het werkelijk om gaat is het niet vermoorden van dat kind wat er ook op het spel staat want zolang als niemand dat kind vermoord zal er nooit zo iets vreselijks op het spel staan.
Met andere woorden : Verbeter de wereld begin bij je eige!
Meester Zhuang's repliek op de vraag om minister te worden:
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: ClaudeBot en 0 gasten