hendrik schreef:
Van nationaal besef heb je weinig kaas gegeten, dat is duidelijk.
Daar sla je de spijker precies op zijn kop, Seyffardt. Ik ben geen nationalist. Ik ben sociaaldemocraat. Een term, afgeleid van sociaal:
so·ci·aal (bn.)
1 geneigd om in groepen te leven
2 betr. hebbend op de menselijke samenleving => maatschappelijk
3 gevoel hebbend voor de noden van de medeleden van de samenleving => humanitair, medemenselijk, menslievend
Je hoeft geen nationalist te zijn om nationaal besef te bezitten, dat is een wijdverbreid misverstand.
hendrik schreef:
Dé Nederlandse cultuur bestaat niet. Dé Nederlandse geschiedenis wordt voornamelijk bepaald door de geschiedenis van het gewest Holland en staat nu niet bepaald bekend om vredelievendheid en menslievendheid. Nederland is een samenraapsel van zeer diverse bevolkingsgroepen en als zodanig nog geen tweehonderd jaar oud. Nederland is in de ogen van het buitenland nog altijd "Holland" en ik ben geen Hollander, maar Achterhoeker. Op de Saksische cultuur ben ik trots.
Tikje kort door de bocht. Er is veel van de oorspronkelijke Nederlandse cultuur naar de bliksem gegaan en ja, Nederland bestaat uit 12 proviciën en de één heeft wat meer ter overlevering aangebracht dan de ander.
Ik ben toevallig wél Hollander maar voel mij niet 'anders' als Nederlander als wanneer ik geen Hollander zou zijn . Ik heb die discussie wel eens gevoerd met Limburgers. Zij voelen zich op de eerste plaats Limburger. Dat zelfde geldt o.a. ook voor Brabanders, Friezen, Groningers, Westfriezen en ook voor Achterhoekers. Niets mis mee, integendeel!
Maar beste Hendrik, je spreekt jezelf wel erg tegen in je laatste zin. Je gaat er enerzijds prat op geen nationaal besef te hebben, maar je bent wél trots op de Saksische cultuur (en terecht natuurlijk). Wat denk je dat er over pakweg 100 jaar over is van die Saksische cultuur, als ook bij jullie in het oosten de Islam gaat overheersen? Denk niet dat het jullie brave Achterhoekers niet gebeuren kan; dat riepen de inwoners van menig Haagse (en Rotterdamse en Amsterdamse) stadswijk destijds ook.
Hieronder nog een stukje dat ik eens op het forum geplaatst heb binnen het kader van een thread over Nederlandse cultuur.
Door allerlei oorzaken is een groot deel van de oorspronkelijke Nederlandse cultuur in het dagelijks leven verloren gegaan of bevind zich goed geconserveerd in musea. Behalve klompen, molens, kaas, tulpen, de deltawerken, ons koningshuis, de Rotterdamse haven en de KLM is er weinig meer dat ons heden ten dage herinnert aan ons roemruchte verleden. Als zeevarende natie, koloniale macht en steenkoolproducent tellen we niet meer mee en door allerlei omstandigheden en gebeurtenissen willen we dat allemaal kennelijk liever vergeten. Onwetentheid, maar ook schaamte en zelfkastijding vervangen nationale trots. Geschiedenis en Nederlandse taal vallen onder het begrip "lekker belangrijk" en niet alleen bij de jeugd, getuige bijv. de stemmen die regelmatig opgaan in maatschappij en politiek om geschiedenis als vak maar helemaal af te schaffen en het al decennia durende geharrewar op academisch niveau tussen 'pannekoek' en 'pannenkoek', zodat zolangzamerhand niemand meer weet hoe hij zijn moerstaal moet schrijven en spreken. Slechts door de sport (onder invloed van internationale gebruiken) is het Wilhelmus weer een beetje in de belangstelling komen te staan, maar waar het voor staat en hoelang dit lied officieel ons nationale volkslied is (nog geen 80 jaar!) weet praktisch geen hond. Lekker belangrijk immers?
De laatste 3 decennia is ons land in aanraking gekomen met immigranten uit diverse windstreken die ieder een cultuur, gedachtengoed, religie, normen en waarden met zich mee hebben gebracht, die volkomen anders zijn dan de onze. Het had logisch geweest als deze mensen zich, maatschappelijk gezien, hadden aangepast aan de gebruiken in hun nieuwe vaderland, want het is in de praktijk voor ons simpelweg ondoenlijk om ons aan te passen aan bijv. een Surinaamse én een Turkse én een Marokkaanse cultuur, die immers onderling al van elkaar verschillen als dag en nacht. Dat heeft niets met onwil, rascisme of discriminatie te maken, al menen voorstanders van een multiculturele samenleving van wel. Men vergeet echter dat er geen land ter wereld is waar een dergelijk systeem op de lange termijn werkt (kijk naar voormalig Joegoslavie en de voormalige Sovjetunie, waar verschillende bevolkingsgroepen elkaar met onderbrekingen al eeuwenlang in de haren vliegen); er is dus geen enkele garantie dat zoiets hier wel werkt, en de voortekenen zijn al in brede zin merkbaar. Internationale gebeurtenissen, zoals 9-11 en de gevolgen daarvan, hebben ook hier hun weerslag gekregen. Moslims menen enerzijds dat ze allen worden aangekeken op de daden van een kleine minderheid en anderzijds is aan het licht gekomen wat voor rottigheid een aantal imams over hun volgelingen uitstrooien. Dit alles versterkt het "wij - zij gevoel" en zijn een voedingsbodem voor extremisme en fundamentalisme. Als tegenwicht gaat zich een geleende subcultuur van skinheads, lonsdalers en andere rechtsgeörienteerde groepen ontwikkelen, iets dat evenmin een gunstige ontwikkeling genoemd kan worden. En de Nederlandse cultuur? Die staat als altijd stof te happen; als je goed kijkt zie je onze voorouders op de schilderijen van Rembrandt en Vermeer hoofdschuddend toekijken en, Bennie Jolink indachtig, naar elkaar fluisteren: "oeh wat 'n volk!"