Het is een triest hoofdstuk in de Russische geschiedenis wat tijdens de Sovjet tijd door de autoriteiten aldaar verzwegen of zelfs wel ontkent werd. Misschien moet men in de voormalige Sovjet staten nog met deze zwarte bladzijde uit hun geschiedenis leren omgaan. Boeken zoals "Ivans oorlog" van Catherine Merridale openbaren immers de wandaden van het Sovjet systeem (lees Stalin) jegens de eigen krijgsmacht/bevolking.honved schreef:Klopt helemaal !
In de sovjet geschiedschrijving komt het onderwerp al helemaal niet aan bod. Wordt eenvoudig weg verzwegen. De naam Vlassov is echter wel bekend bij de russen. Het staat synoniem voor verrader.
Toen ik de opname van Vlassov (manifest - november 1944 in Praag) in rusland, in besloten kring uiteraard, liet zien was het alsof ze iets nieuws hoorden. Voorzichtige vragen van kopieen waren dan ook het gevolg.
Interesse is er alleen hebben ze de geschiedenis maar eenzijdig te horen gekregen. Veel russen weten zelfs al helemaal niets af van de strijd in het westen. Ze denken nog altijd dat ZIJ ALLEEN duitsland hebben verslagen.
Voor hun begint de oorlog ook op 22 juni 1941.
Van de geschiedenis voor deze tijd is bij het normale publiek zogoed als niets bekend.
Het rekent af met de schijnbare glorierijke overwinning van het Rode leger zoals het Sovjet systeem ons altijd heeft willen doen geloven.
Uit eigen ervaring weet ik ook dat Russen het gesprek afbreken wanneer je dit thema ter discussie brengt. Ik heb altijd het gevoel dat men dan denkt dat ik weer zo'n typische westerling ben die zo graag Rusland, de rol van het Rode leger en de Sovjet WOII veteranen bekritiseerd. Dit is echter niet zo. Door mij te interesseren voor de (Sovjet) Russische WOII kant heb ik juist veel ontzag gekregen voor de Sovjet soldaat/burger al bekijk ik het wel vanuit een neutraal oogpunt. Ik lees/onderzoek alleen de feiten zoals zij hebben plaats gevonden en die kunnen nogal eens negatief onthullend zijn aangaande het Sovjet aandeel in WOII.
Mijn vorige reactie is slechts een verhaal in grote lijnen wat betreft de Ostbattalione. De geallieerden zijn inderdaad al voor het einde van de oorlog begonnen met het repatriëren van ex Sovjet soldaten. Of deze ook zijn ingezet tijdens de slag om Berlijn durf ik niet te zeggen.
Er zijn verhalen bekend van deze Ostbatallion soldaten die wisten te ontkomen aan hun uitlevering aan de Sovjet Unie. Men wist immers maar al te goed wat hen te wachten stond. En terecht. Stalin liet zelfs hele bevolkingsgroepen waarvan er gecollaboreerd hadden met de Duitsers als straf verhuizen naar andere delen van de Sovjet Unie. Logisch dat deze ex Ostbatallion soldaten zelfs vandaag de dag nog niet staan te trappelen om hun verhaal te doen.
De dwangarbeiders waren niet beter af. Zo ken ik het verhaal van een Russin die als dwangarbeidster naar Duitsland werd gedeporteerd. Na de Duitse capitulatie wist ook zij wat haar te wachten stond als ze terug naar de Sovjet Unie zou gaan. Gelukkig voor haar ontmoette zij een Nederlandse man waarmee ze trouwde en zodoende in Nederland terecht kwam. Tot in de jaren zestig was het voor haar onmogelijk om naar de Sovjet Unie te reizen om zodoende haar familie te bezoeken. Uiteraard maakte het toenmalige oost-west conflict het er allemaal voor haar niet makkelijker op.
