ik heb een vraag over crisbecq en azeville. Ik ben zelf een reportage aan het maken over deze 2 bunkers, maar nu weet ik weinig van de Duitse eenheden die daar zaten. Kan iemand mij hier info over geven wat betreft de volgende eenheid:Heeresküstenartillerieregiments 1/261.
Deze eenheid zat bij Azeville, alleen ik vind hier weinig info over.
Kan iemand mij hierbij helpen?
alvast bedankt.
Crisbecq en Azeville
-
Dennis
- Lid
- Berichten: 5
- Lid geworden op: 13 aug 2004, 18:33
- Locatie: brunssum
-
Dennis
- Lid
- Berichten: 5
- Lid geworden op: 13 aug 2004, 18:33
- Locatie: brunssum
In nde sector van het 22e infanterie regiment ging de opmars zeer moeizaam. Daar langs het strand en verder landinwaarts bij deverdedigingswerken werd er koppig weerstand geboden door de Duitse eenheden. Na de pijnlijke mislukte aanvallen op Crisbecq en Azeville op 7 juni, wachtte de regimentscommandant Kol. Hervey A. Tribolet opdat het 3e bataljon {minus K-cie} zich ten westen van Ravenoville verzamelde als reserve eenheid, voordat er een nieuwe aanval zou worden in gezet. Gedurende de nacht echter trok het 3e bataljon verder en accepteerde de overgave van Taret de Ravenoville. K-cie, versterkt met 4,2-inch mortieren, anti-tank kanonnen en zware mitrallieurs ging verder met de aanval op strand fortificaties verder naar het zuiden.
Om 10h00 op 8 juni vielen het 1e en 2e bataljon wederom Crisbecq en Azeville aan. Op rechts dreef het 1e bataljon de vijand uit St.Marcouf,welke deze gedurende d nacht weer had ingenomen en trok verder richting Crisbecq. Net als op 7 juni leiden A en B-cie de aanval met C-cie klaar voor een aanval door het midden. Om 13h30 begon een 20 min. durende barrage van mortieren, marine en veld artillerie op Crisbecq in te beuken. Het werd voortgezet met een rollende barrage welke op zo'n 200 meter gevolgd werd door infanterie eenheden. D-cie zorgde voor dekkingsvuur met zware mitrallieurs. De opmars en het dekkingsvuur was goed gecoordineerd waardoor het bataljon de rand van de bunker complexen met weinig verliezen kon bereiken. A en B-cie positioneerden zich op de flanken terwijl C-cie door het midden oprukte en enkele stellingen opblies met behulp van pijpladingen.
Vervolgens ontwikkelde het gevecht zich net zoals de dag ervoor. De aanvalseenheden hadden al hun explosieven opgebruikt zonder de hoofd bunkers te vernietigen en raakten verwikkeld in nabij gevechten met de Duitsers in hun loopgraven. Het gehele bataljn werd onder vuur genomen door Nebelwerfer en door de kanonnen van Crisbecq en andere bunkers landinwaarts. Daarbij kreeg hun linkerflank ook nog een tegenaanval te verwerken. Terwijl de druk op links toenam, trok het bataljon zich terug onder de dekking van de rook, net als de dag ervoor, naar de boomgaard ten noorden van Bas Village de Dodainville. Na de eerste controle bleek het bataljon nog maar half zo sterk, maar gedurende de nacht vonden nog een groot aantal mannen hun weg terug naar hun eigen linie. Bij Azeville had het 2e bataljon ook zijn eigen ervaringen van de 7e juni herhaald en was terug gedreven door een tegenaanval.
Op 9 juni werd de Azeville taak overgedragen aan het 3e bataljon{minus K-cie}, welke weer landinwaarts was getrokken vanaf Taret de Rave-noville. Het plan om Crisbecq in te nemen was tijdelijk losgelaten, maar marine en veld artillerie bleef deze onder vuur nemen. Het fort van Azeville, ruwweg een cirkel, lag rond het oostelijke deel van de stad. Het bestond uit 4 grote betonnen bunkers welke gecamoufleerd waren als huizen. Ze waren uitgerust met 150mm kanonnen, gekoepelde machinegeweren en ze waren onderling verbonden met overdekte loopgraven. De zuidelijke toegang werd verdedigd door kleinere in het voor terrein geplaatste mitrallieursnesten en mijnenvelden. Het gehele terreinwas omgeven met verschillende soorten en diktes prikkeldraad versperringen. De wegen in de omgeving waren geblokkeerd.
Het 3e bataljon verzamelde zich ongeveer 1000 meter ten zuidoosten van Azeville en om 11h00 trokken ze de frontlijn over ten zuidwesten van de stad. L-cie ging verder naar het westen in een wijde boog om de stad in het westen binnen te trekken en zodoende eventuele vijandelijke reserve eenheden uit te schakelen welke deze kon hebben achter het fort. I-cie bestaande uit 5 aanvalseenheden, ging noordwaarts binnen de cirkel van L-cie, en trok over de frontlijn en door de velden om het fort van achetern aan te vallen. Het 22e veld artillerie bataljon vuurde 1500 salvo's in de voorloop van de aanval. De Cie begon met ondersteuning van tanks, maar mijnen hielden deze met uitzondering van 1 allemaal op. Tegen het middaguur kreeg de I-cie de buitenste mitrallieursnesten in het zicht. De manschappen deden geen poging om de mijnen te ruimen, maar nadat ze de prikkeldraad doorknipten prikten ze zich een weg door de velden. Ze namen de mitrallieursnesten continue onder vuur en bliezen ze vervolgens op. Het vijandelijke vuur viel mee. De Duitsers hadden het verzuimd om vrije schootsvelden te creeren en om een zuidwestelijke nadering tegen te gaan. I-cie concentreerde zich op de dichtsbijzijnde bunker. Eerst vuurden bazooka's en de enigste tank, vanachter een haag, maar ze bereikten niet meer dan het beton te schaven. Vervolgens werd een aanvalseenheid voorwaarts gestuurd om de achteringang op te blazen, welke zich iets terug getrokken van de wand bevond en daardoor niet direct onder vuur kon worden genomen. De eenheid werkte zich een weg naar voren leegde zijn vlammenwerpers en plaatste een PCK CHARGE. Maar dit had geen effect, net als de 2e poging of de 3e met een zwaardere lading. In een laatste poging stuurde Kap. Joseph T. Samuels, cdt I-cie, de soldaat Ralph G.Riley naar de bunker met de laatste vlammenwerper om deze nog een paar keer te bstoken. Met de vlammenwerper op zijn rug, rende soldaat Riley 75 meter door vijandelijk vuur en liet zich in een krater vallen voor de dekking. De vlammenwerper werkte niet meer en hij bedacht wat nu de beste te nemen actie was. Hij opende de klep, hield een lucifer aan de monding liet de brandende stroom richting de onderkant van de deur lopen. Net op dat moment werden zij onder vuur genomen van vijandelijke artillerie vanuit Crisbecq en Kap. Samuels dacht dat de aanval was mislukt. Opeens hoorde de sld Riley een ploppend geluid anders dan het geweervuur om hem heen. Het werd bijna meteen gevolgd door enkele explosies in de bunker. De vijandelijke munitievoorraad ging af ten gevolge van het brandende stroompje van de vlammenwerper. Snel daarna verscheen er een witte vlag en het vuren stopte. De achterdeur ging open en er verscheen een Amerikaanse para officier met 2 Duitsers. De Duitse commandant gaf alle 4 forten over met een garnizoen van 169 man.
Heeft iemand hier nog opmerkingen/aanvullingen op, dan hoor ik het graag.
Dit is wat ik tot nog toe over dit onderwerp heb, heeft iemand aanvullingen, hoor ik het graag.
Om 10h00 op 8 juni vielen het 1e en 2e bataljon wederom Crisbecq en Azeville aan. Op rechts dreef het 1e bataljon de vijand uit St.Marcouf,welke deze gedurende d nacht weer had ingenomen en trok verder richting Crisbecq. Net als op 7 juni leiden A en B-cie de aanval met C-cie klaar voor een aanval door het midden. Om 13h30 begon een 20 min. durende barrage van mortieren, marine en veld artillerie op Crisbecq in te beuken. Het werd voortgezet met een rollende barrage welke op zo'n 200 meter gevolgd werd door infanterie eenheden. D-cie zorgde voor dekkingsvuur met zware mitrallieurs. De opmars en het dekkingsvuur was goed gecoordineerd waardoor het bataljon de rand van de bunker complexen met weinig verliezen kon bereiken. A en B-cie positioneerden zich op de flanken terwijl C-cie door het midden oprukte en enkele stellingen opblies met behulp van pijpladingen.
Vervolgens ontwikkelde het gevecht zich net zoals de dag ervoor. De aanvalseenheden hadden al hun explosieven opgebruikt zonder de hoofd bunkers te vernietigen en raakten verwikkeld in nabij gevechten met de Duitsers in hun loopgraven. Het gehele bataljn werd onder vuur genomen door Nebelwerfer en door de kanonnen van Crisbecq en andere bunkers landinwaarts. Daarbij kreeg hun linkerflank ook nog een tegenaanval te verwerken. Terwijl de druk op links toenam, trok het bataljon zich terug onder de dekking van de rook, net als de dag ervoor, naar de boomgaard ten noorden van Bas Village de Dodainville. Na de eerste controle bleek het bataljon nog maar half zo sterk, maar gedurende de nacht vonden nog een groot aantal mannen hun weg terug naar hun eigen linie. Bij Azeville had het 2e bataljon ook zijn eigen ervaringen van de 7e juni herhaald en was terug gedreven door een tegenaanval.
Op 9 juni werd de Azeville taak overgedragen aan het 3e bataljon{minus K-cie}, welke weer landinwaarts was getrokken vanaf Taret de Rave-noville. Het plan om Crisbecq in te nemen was tijdelijk losgelaten, maar marine en veld artillerie bleef deze onder vuur nemen. Het fort van Azeville, ruwweg een cirkel, lag rond het oostelijke deel van de stad. Het bestond uit 4 grote betonnen bunkers welke gecamoufleerd waren als huizen. Ze waren uitgerust met 150mm kanonnen, gekoepelde machinegeweren en ze waren onderling verbonden met overdekte loopgraven. De zuidelijke toegang werd verdedigd door kleinere in het voor terrein geplaatste mitrallieursnesten en mijnenvelden. Het gehele terreinwas omgeven met verschillende soorten en diktes prikkeldraad versperringen. De wegen in de omgeving waren geblokkeerd.
Het 3e bataljon verzamelde zich ongeveer 1000 meter ten zuidoosten van Azeville en om 11h00 trokken ze de frontlijn over ten zuidwesten van de stad. L-cie ging verder naar het westen in een wijde boog om de stad in het westen binnen te trekken en zodoende eventuele vijandelijke reserve eenheden uit te schakelen welke deze kon hebben achter het fort. I-cie bestaande uit 5 aanvalseenheden, ging noordwaarts binnen de cirkel van L-cie, en trok over de frontlijn en door de velden om het fort van achetern aan te vallen. Het 22e veld artillerie bataljon vuurde 1500 salvo's in de voorloop van de aanval. De Cie begon met ondersteuning van tanks, maar mijnen hielden deze met uitzondering van 1 allemaal op. Tegen het middaguur kreeg de I-cie de buitenste mitrallieursnesten in het zicht. De manschappen deden geen poging om de mijnen te ruimen, maar nadat ze de prikkeldraad doorknipten prikten ze zich een weg door de velden. Ze namen de mitrallieursnesten continue onder vuur en bliezen ze vervolgens op. Het vijandelijke vuur viel mee. De Duitsers hadden het verzuimd om vrije schootsvelden te creeren en om een zuidwestelijke nadering tegen te gaan. I-cie concentreerde zich op de dichtsbijzijnde bunker. Eerst vuurden bazooka's en de enigste tank, vanachter een haag, maar ze bereikten niet meer dan het beton te schaven. Vervolgens werd een aanvalseenheid voorwaarts gestuurd om de achteringang op te blazen, welke zich iets terug getrokken van de wand bevond en daardoor niet direct onder vuur kon worden genomen. De eenheid werkte zich een weg naar voren leegde zijn vlammenwerpers en plaatste een PCK CHARGE. Maar dit had geen effect, net als de 2e poging of de 3e met een zwaardere lading. In een laatste poging stuurde Kap. Joseph T. Samuels, cdt I-cie, de soldaat Ralph G.Riley naar de bunker met de laatste vlammenwerper om deze nog een paar keer te bstoken. Met de vlammenwerper op zijn rug, rende soldaat Riley 75 meter door vijandelijk vuur en liet zich in een krater vallen voor de dekking. De vlammenwerper werkte niet meer en hij bedacht wat nu de beste te nemen actie was. Hij opende de klep, hield een lucifer aan de monding liet de brandende stroom richting de onderkant van de deur lopen. Net op dat moment werden zij onder vuur genomen van vijandelijke artillerie vanuit Crisbecq en Kap. Samuels dacht dat de aanval was mislukt. Opeens hoorde de sld Riley een ploppend geluid anders dan het geweervuur om hem heen. Het werd bijna meteen gevolgd door enkele explosies in de bunker. De vijandelijke munitievoorraad ging af ten gevolge van het brandende stroompje van de vlammenwerper. Snel daarna verscheen er een witte vlag en het vuren stopte. De achterdeur ging open en er verscheen een Amerikaanse para officier met 2 Duitsers. De Duitse commandant gaf alle 4 forten over met een garnizoen van 169 man.
Heeft iemand hier nog opmerkingen/aanvullingen op, dan hoor ik het graag.
Dit is wat ik tot nog toe over dit onderwerp heb, heeft iemand aanvullingen, hoor ik het graag.