1. Waarom vielen de Duitsers Leningrad niet binnen ipv te belegeren?
2. Ik struikel telkens over Pantsergrenadiers/Volksgrenadierdivisies, wat was het verschil tussen hun en de normale pantserdivisies?
paar vraagjes
-
rafd
- Lid
- Berichten: 20
- Lid geworden op: 02 dec 2004, 15:52
Met je tweede vraag kan ik je helpen:
Op 15 oktober 1942 werden alle Duitse infanterieregimenten omgedoopt naar Grenadier-Regimenten enkel en alleen als poging om het moraal van de troepen op te krikken door de link te leggen naar de zo genoemde elite-eenheden in het verleden. Op die manier ontstonden dus grenadierdivisies en ook panzergrenadierdivisies. Deze laatste waren eigenlijk gepantserde infanteriedivisies, eenheden die zich verplaatsten met gepantserde halftracks e.d. Ze zijn te vergelijken met de Armored Infantry Regiments van het Amerikaanse leger. Omwille van tekorten in grondstoffen en bijgevolg nieuw materieel konden bijlange niet alle panzergrenadiers erop rekenen voldoende pantserwagens voor hun vervoer te hebben. Vele eenheden verplaatsten zich met vrachtwagens of met elk ander vervoermiddel dat voorhanden was, zelfs met paardenkarren of gewoon te voet. Bijgevolg waren ze niet altijd te onderscheiden van hun collega's bij de grenadierdivisies en was hun naam meer propaganda dan wat anders.
De Volksgrenadiers waren eenheden die in de donkere dagen van 1944 en 1945 werden gevormd met wat overschoot van al dan niet geschikte mankracht. Het was een zuiver morele term en maakte duidelijk dat de oorlog het hele volk aanbelangde. Deze eenheden misten dan ook meestal de nodige slagkracht, vermits ze waren samengesteld uit onderdelen van praktisch vernietigde divisies, aangevuld met zeer jeugdige en evenzeer oudere dienstplichtigen.
De panzerdivisies zijn de divisies die bestonden uit eerst en vooral panzerregimenten, uitgerust met tanks. In elke panzerdivisies waren ook een aantal regimenten pantersinfanterie. Deze werden dus vanaf 15-10-1942 panzergrenadier-regimenten genoemd. Voorheen heetten ze gewoon infanterie-regimenten.
De benamingen die aan de Duitse divisies werden gegeven zijn dus niet altijd even duidelijk en duiden evenmin met zekerheid aan wat hun samenstelling en uitrusting wel was, en dit zeker vanaf de moment dat het Duitse leger ernstige verliezen begon te lijden en op de terugtocht was. Na Stalingrad, en zeker in 1944 en 1945, werden voortdurend nieuwe divisies opgericht die werden samengesteld uit eenheden uit praktisch vernietigde divisies, nummers van regimenten werden veranderd, regimenten uit verschillende divisies vormden een nieuwe divisie, enz. Soms bestonden deze divisies op hun beurt niet al te lang of waren ze dermate onderbezet dat nauwelijks van een regiment of een bataljon kon worden gesproken.
Op 15 oktober 1942 werden alle Duitse infanterieregimenten omgedoopt naar Grenadier-Regimenten enkel en alleen als poging om het moraal van de troepen op te krikken door de link te leggen naar de zo genoemde elite-eenheden in het verleden. Op die manier ontstonden dus grenadierdivisies en ook panzergrenadierdivisies. Deze laatste waren eigenlijk gepantserde infanteriedivisies, eenheden die zich verplaatsten met gepantserde halftracks e.d. Ze zijn te vergelijken met de Armored Infantry Regiments van het Amerikaanse leger. Omwille van tekorten in grondstoffen en bijgevolg nieuw materieel konden bijlange niet alle panzergrenadiers erop rekenen voldoende pantserwagens voor hun vervoer te hebben. Vele eenheden verplaatsten zich met vrachtwagens of met elk ander vervoermiddel dat voorhanden was, zelfs met paardenkarren of gewoon te voet. Bijgevolg waren ze niet altijd te onderscheiden van hun collega's bij de grenadierdivisies en was hun naam meer propaganda dan wat anders.
De Volksgrenadiers waren eenheden die in de donkere dagen van 1944 en 1945 werden gevormd met wat overschoot van al dan niet geschikte mankracht. Het was een zuiver morele term en maakte duidelijk dat de oorlog het hele volk aanbelangde. Deze eenheden misten dan ook meestal de nodige slagkracht, vermits ze waren samengesteld uit onderdelen van praktisch vernietigde divisies, aangevuld met zeer jeugdige en evenzeer oudere dienstplichtigen.
De panzerdivisies zijn de divisies die bestonden uit eerst en vooral panzerregimenten, uitgerust met tanks. In elke panzerdivisies waren ook een aantal regimenten pantersinfanterie. Deze werden dus vanaf 15-10-1942 panzergrenadier-regimenten genoemd. Voorheen heetten ze gewoon infanterie-regimenten.
De benamingen die aan de Duitse divisies werden gegeven zijn dus niet altijd even duidelijk en duiden evenmin met zekerheid aan wat hun samenstelling en uitrusting wel was, en dit zeker vanaf de moment dat het Duitse leger ernstige verliezen begon te lijden en op de terugtocht was. Na Stalingrad, en zeker in 1944 en 1945, werden voortdurend nieuwe divisies opgericht die werden samengesteld uit eenheden uit praktisch vernietigde divisies, nummers van regimenten werden veranderd, regimenten uit verschillende divisies vormden een nieuwe divisie, enz. Soms bestonden deze divisies op hun beurt niet al te lang of waren ze dermate onderbezet dat nauwelijks van een regiment of een bataljon kon worden gesproken.
-
Zhukov
- Lid
- Berichten: 1308
- Lid geworden op: 26 aug 2004, 00:05
- Locatie: Spijkenisse
- Contacteer:
Met de eerste vraag kan ik je wel helpen;
De Duitsers zagen het niet zitten om de burgerbevolking van Leningrad (ik dacht indertijd zo'n 3 miljoen mensen?) te onderhouden. Het was algemeen aanvaard dat degene die de stad had ingenomen de bevoling voorzag van voedsel, drinken en medicijnen. De Duitse bevoorradingslijnen waren al dermate lang dat het moeilijk was het eigen leger te voorzien van de eerste levensbehoeften, Hitler vond het een te grote opdracht om Leningrad te onderhouden, wat ten koste ging van de aanvoer van wapens en munitie naar de eigen troepen. Daar komt bij dat de Nazi's de Russen zagen als Untermensch en zodoende totaal geen aandrang hadden deze mensen op welke manier dan ook te helpen.
Ook vreesden de Duitse opperbevelhebbers dat een inname van Leningrad gepaard zou gaan met grote verliezen. Ze verwachtten een stratenoorlog zoals die in Stalingrad heeft plaats gevonden. Bovendien was Hitler in die periode druk aan het schuiven met zijn legers, doelen werden bijgesteld. De nadruk kwam te liggen op de Kaukasus. Dus Hitler had de legers van Armeegruppe Nord, die nu rond Leningrad lagen, hard nodig op andere plaatsen aan het front.
Zodoende kwam Hitler uiteindelijk tot het besluit om Leningrad de omsingelen en de aanvoerlijnen richting de stad af te snijden. Leningrad diende uitgehongerd te worden, onder een constant aanhouden artilleriebombardement. De bevolking zou na verloop van tijd vanzelf capituleren, zo redeneerde Hitler. Dit gebeurde echter niet, over het bevroren Ladoga Meer werd Leningrad bevoorraad en bleef de stad behouden voor de Sovjets.
De Duitsers zagen het niet zitten om de burgerbevolking van Leningrad (ik dacht indertijd zo'n 3 miljoen mensen?) te onderhouden. Het was algemeen aanvaard dat degene die de stad had ingenomen de bevoling voorzag van voedsel, drinken en medicijnen. De Duitse bevoorradingslijnen waren al dermate lang dat het moeilijk was het eigen leger te voorzien van de eerste levensbehoeften, Hitler vond het een te grote opdracht om Leningrad te onderhouden, wat ten koste ging van de aanvoer van wapens en munitie naar de eigen troepen. Daar komt bij dat de Nazi's de Russen zagen als Untermensch en zodoende totaal geen aandrang hadden deze mensen op welke manier dan ook te helpen.
Ook vreesden de Duitse opperbevelhebbers dat een inname van Leningrad gepaard zou gaan met grote verliezen. Ze verwachtten een stratenoorlog zoals die in Stalingrad heeft plaats gevonden. Bovendien was Hitler in die periode druk aan het schuiven met zijn legers, doelen werden bijgesteld. De nadruk kwam te liggen op de Kaukasus. Dus Hitler had de legers van Armeegruppe Nord, die nu rond Leningrad lagen, hard nodig op andere plaatsen aan het front.
Zodoende kwam Hitler uiteindelijk tot het besluit om Leningrad de omsingelen en de aanvoerlijnen richting de stad af te snijden. Leningrad diende uitgehongerd te worden, onder een constant aanhouden artilleriebombardement. De bevolking zou na verloop van tijd vanzelf capituleren, zo redeneerde Hitler. Dit gebeurde echter niet, over het bevroren Ladoga Meer werd Leningrad bevoorraad en bleef de stad behouden voor de Sovjets.
Вместе мы непобедимы