sobel schreef:De kans dat militaria minder word is Nihil, het word schaarser, dagelijks wordt er spul weggegooid (door nabestaanden van een veteraan die niet weten wat ze er mee moeten) en ook gewoon door ouderdom, stel er breekt een knoop of gesp van een item af, dan is dat niet meer autentiek en zal het dus nooit meer die waarde hebben die het eerst had, als dat nu met heel veel dingen gebeurd dan worden de spullen die intact zijn veel meer waard omdat iedereen die juist wilt hebben! tevens verwacht ik ook niet dat er ooit nog een groot depot word ontdekt met vergeten spullen

.
Juist nu iedereen het wil hebben word er zoveel militaria bewaard op de best mogelijke manieren! nooit eerder is er zoveel naar militaria gezocht op rommelmarkten, dumpstores, oud vuil, oude gebouwen enz. Juist nu blijft bijna alles bewaard en is de kans dat een duits uitrustingsstuk niet herkend wordt en weggegooid wordt veel kleiner dan voordat het verzameld werd. En de verzamelaars die vlak na de oorlog of in de jaren 60/70 begonnen zijn ook niet de jongsten meer, over een tijdje zullen zij hun militaria verkopen wegens ouderdom of het verlies van interesse.
Natuurlijk betekend dit niet perse dat de prijzen gaan kelderen in de toekomst, er komt namelijk niets meer bij en wat er is wordt nu met zorg behandelt. Of er veel verzamelaars bij zullen komen in de toekomst weet ik niet, of de interesse zal afnemen weet ik ook niet, ik ben iig. erg benieuwt hoe dit zich zal ontwikkelen! De tijd dat militaria met grote hoeveelheden bij het grofvuil terecht kwam en te vinden was voor niets is nu wel voorbij

Slechts kleine hoeveelheden worden nog wel eens ergens gevonden, nu is het meer een kwestie van zoeken en genoeg geld hebben, totdat er meerdere grote verzamelingen vrij komen, dan dalen de prijzen.. omdat het aanbod ineens veel groter is.
Ik wil hiermee duidelijk maken dat het lang niet zeker is wat er met de prijzen zal gebeuren, nu is het erg gewild, maar hoe zal dat in de toekomst zijn? Hoezo is de kans dat de prijzen dalen Nihil?
Blessent mon coeur d’une langueur monotone.