Mauserwerke schreef:En ik ben weer terug van mijn zeer enerverende week parachutespringen.
Het was echt ZOOOOO gaaf zeg! Die adrenaline kick krijg je nergens anders op de wereld meer. Daar waarschuwde ze me ook voor bij aanvang van de opleiding. Nix zou daarna nog zo'n thrill kunnen veroorzaken maar maakt niet uit. Dit blijf je houden he.
Na een dag flink gedrild te zijn waren we klaar voor de start. We kende alle procedures van buiten en zelfs van achter naar voren. En toen was het maar even wachten op goed weer he.
Na een hele dag gewacht te hebben en iedereen al afgetaait was waren wij nog de enige twee op de basis zowat.... en Toen trok de hemel open. Meteen de primeur gehad. Omdat het maar een relatief klein gat in het wolkendek was kregen we meteen het sein "Gear up!!" en binnen 5 minuten na de Pin-Check zaten we in de kist op weg naar bijna 4000 Ft.
De aller eerste keer als je de motor in toeren hoort zakken en vervolgens de deur open hoort gaan krijg je een rilling over je rug die niemand kan beschrijven. Das is echt fenomenaal. Dan de voetjes de deur uit en je voelt de wind best wel aan je schoenen trekken, dan is het een kwestie van heel goed vasthouden en klaar gaan zitten (pupillen zo groot als kroonkurken en een hartslag van een ongetrainde marathonloper) en dan krijg je te horen: "Ohkeeeeeeej...... Ready?.....(dat was het punt dat ik "Yes" moest zeggen).... GO!!!"
Na dat eerste Ohkeeeeej versnelt je hartslag nog even en dan GA je. Op dat moment kun je ook niet meer denken en ben je alleen nog maar bezig met naar boven kijken waar je hopelijk snel een rechthoekige matras ziet ontvouwen. Bij mij was dit zo ongeveer wel het geval... alleen ik had een dikke twist van 4 slagen. Dus ik moest nog gaan fietsen als een gek voordat ik de 2000 Ft bereikte zodat ik toch nog enigsinds een veilige landing kon gaan inzetten.
En Koud dat het daarboven was.... daar merk je op zich ook niet heel veel van want ik was alleen nog bezig met oriënteren toen ik onder mijn ontvouwen Canopy hing. Beetje het 800Ft gebied zoeken en dan moeten uitwijken voor een andere para en omdat ik toch tegen de wind in moest landen mijn eerste landing verkeerd inzetten en naast de dropzone in een aardappelveld landen. Na goed.... stuurlijnen bij elkaar zoeken chute opvouwen en door het maisveld terug lopen.
Dan ben je echt helemaal Hyper als je aankomt bij de rest. Ik heb geloof ik wel een kwartier gestuiterd
Elke sprong die erna kwam ging steeds beter en beter zodat ik op een gegeven moment net zo zacht kon landen als dat je uit bed zou stappen. Dat zag er echt gaaf uit .
Als ik alle foto's binnen heb (en het ziet er enigsinds uit) post ik wel eens wat.
Wel was ik mezelf na de eerste sprong aan het afvragen hoe het toch zo kwam dat veel troopers toendertijd de "Legbag" kwijt zijn geraakt tijdens de sprong. Oke... de wind trekt wel aan je benen maar zo ontzettend hard is het nu ook weer niet. En de legbag zat geloof ik gewoon met riemen aan je been EN koppel vast.
