Re: Test je kennis quiizzz
Geplaatst: 17 dec 2020, 12:42
Hier mijn bescheiden queeste:
Ik heb de verschrikkingen van WO1 meegemaakt en oorlog leren kennen in al haar monsterlijkheid. Onderscheiden met het EK2, waarom? Omdat ik bleef leven? Ik verafschuw geweld en onrecht. Goede keuze om dan politieman te worden in een tijd waar de grootste misdadigers in de geschiedenis van Duitsland aan de macht zijn. Een smeris zijn in nazi Duitsland is net zoiets als muizenvallen plaatsen in een kooi vol tijgers. Vrij zinloos. Ik wist dat ik dit niet zou kunnen volhouden. Als Bernhard Weiss en Ernst Gennat je leermeesters en vrienden zijn, sta je niet hoog op de vriendenlijst van de nazi's.
Toch leek het leven me even toe te lachen nadat ik uit de dienst stapte, en als privédetective aan de slag ging. Er verdwijnen zoveel mensen de laatste tijd en nabestaanden willen graag weten wat er met hun geliefden gebeurd is. En daar ben ik goed in, speuren. Of geluk hebben op het juiste moment. Ik steek helaas mijn veel te nieuwsgierige neus op plekken waar je dat niet moet doen. En ik vertel de waarheid, ook als alles er toe doet behalve de waarheid. Want de waarheid is allang verkracht en vermoord in het nieuwe Duitsland.
Helaas is het grootste monster aller tijden ook op de hoogte van mijn 'kwaliteiten'. En hij heeft me in zijn tang. Reinhard Tristan Heydrich. En dus loop ik nu in een SD uniform aan zijn leiband. Nee, ik ben geen nazi en zeker geen communist. Maar mag ik trots zijn? Nee, ik had krachtiger nee moeten zeggen toen ik kon, toen het er toe deed. Ik heb veel te weinig gedaan.
Van de Berlijnse achterbuurten tot de Berghof. Van de bossen van Kathyn tot de naoorlogse Joodse genocide in Argentinië. Van de Russische kampen tot de rattenlijn richting Zuid-Amerika. Chili, Frankrijk en Griekenland, waar er ook maar dingen zijn gebeurd die ongeloofwaardig leken, waarschijnlijk stond ik ergens in de hoek en probeerde ik op te komen voor het goede. Maar eerlijker gezegd was ik meer bezig mijn hachje te redden. Hel, ik had Erich Mielke kunnen en moeten vermoorden toen het nog een jong rot communistje was, heel wat mensen hadden een vreselijk lot bespaard gebleven denk ik... Maar dan was er wel een andere Mielke opgestaan. Zinloos en herhalend. Dat is leven. Cynisch? Ik heb meer cynisme gezien maar alleen in de ogen van de doodskop op mijn pet...
Ik ben een fictief persoon ja. Maar als ik één iemand kan bewegen mijn verhalen te gaan lezen na deze korte omschrijving, dan is mijn leven niet voor niets geweest. Althans, lezen... je hebt vast wel wat beters te doen.
Ik heb de verschrikkingen van WO1 meegemaakt en oorlog leren kennen in al haar monsterlijkheid. Onderscheiden met het EK2, waarom? Omdat ik bleef leven? Ik verafschuw geweld en onrecht. Goede keuze om dan politieman te worden in een tijd waar de grootste misdadigers in de geschiedenis van Duitsland aan de macht zijn. Een smeris zijn in nazi Duitsland is net zoiets als muizenvallen plaatsen in een kooi vol tijgers. Vrij zinloos. Ik wist dat ik dit niet zou kunnen volhouden. Als Bernhard Weiss en Ernst Gennat je leermeesters en vrienden zijn, sta je niet hoog op de vriendenlijst van de nazi's.
Toch leek het leven me even toe te lachen nadat ik uit de dienst stapte, en als privédetective aan de slag ging. Er verdwijnen zoveel mensen de laatste tijd en nabestaanden willen graag weten wat er met hun geliefden gebeurd is. En daar ben ik goed in, speuren. Of geluk hebben op het juiste moment. Ik steek helaas mijn veel te nieuwsgierige neus op plekken waar je dat niet moet doen. En ik vertel de waarheid, ook als alles er toe doet behalve de waarheid. Want de waarheid is allang verkracht en vermoord in het nieuwe Duitsland.
Helaas is het grootste monster aller tijden ook op de hoogte van mijn 'kwaliteiten'. En hij heeft me in zijn tang. Reinhard Tristan Heydrich. En dus loop ik nu in een SD uniform aan zijn leiband. Nee, ik ben geen nazi en zeker geen communist. Maar mag ik trots zijn? Nee, ik had krachtiger nee moeten zeggen toen ik kon, toen het er toe deed. Ik heb veel te weinig gedaan.
Van de Berlijnse achterbuurten tot de Berghof. Van de bossen van Kathyn tot de naoorlogse Joodse genocide in Argentinië. Van de Russische kampen tot de rattenlijn richting Zuid-Amerika. Chili, Frankrijk en Griekenland, waar er ook maar dingen zijn gebeurd die ongeloofwaardig leken, waarschijnlijk stond ik ergens in de hoek en probeerde ik op te komen voor het goede. Maar eerlijker gezegd was ik meer bezig mijn hachje te redden. Hel, ik had Erich Mielke kunnen en moeten vermoorden toen het nog een jong rot communistje was, heel wat mensen hadden een vreselijk lot bespaard gebleven denk ik... Maar dan was er wel een andere Mielke opgestaan. Zinloos en herhalend. Dat is leven. Cynisch? Ik heb meer cynisme gezien maar alleen in de ogen van de doodskop op mijn pet...
Ik ben een fictief persoon ja. Maar als ik één iemand kan bewegen mijn verhalen te gaan lezen na deze korte omschrijving, dan is mijn leven niet voor niets geweest. Althans, lezen... je hebt vast wel wat beters te doen.