Om de Westerfeldzug - Fall Gelb hangt altijd een luchtje van een
oppermachtig Duits leger die de volkomen onvoorbereide tegenstanders overviel.
Naoorlogs onderzoek werpt inmiddels een ander licht op de zaak, de Fransen,
Britten,Belgen en Nederlanders wisten tot op de dag nauwkeurig de Duitse
aanvalsdatum en onvoorbereid waren ze allerminst.
Je kan rustig stellen dat, uitgezonderd de luchtmacht, de aantallen
manschappen, tanks, artillerie, vrachtwagens e.d. gelijk op gingen
met een licht overwicht voor de geallieerden.
Maar wat maakte dan het verschil waardoor de Duitsers de geallieerden binnen
3 weken op de knieën kregen?
Allereerst natuurlijk het meesterlijke Fall Gelb, die voorzag in een
tangbeweging via Sedan naar zee,de Blitzkrieg en als derde de Auftragstaktik
die binnen het Duitse leger de standaard was boven de door de bij de
geallieerden gehandteerde befehlstaktik.
Wat was er nu zo bijzonder aan deze Auftragstaktik? Heel kort gezegd gaf het
de commandanten te velde veel vrijheid, de generale staf zette de grote
lijnen uit bij divisiecommandanten zonder zich te bemoeien over hoe deze doelen
bereikt moeten worden, deze gaven weer aan de bataljonscommandanten de te bereiken
doelen door die voor de daadwerkelijke uitvoering zorg droegen.
Zo werkte het van boven naar beneden in het Duitse leger,verder werd het
nemen van eigen beslissingen bevorderd in de Wehrmacht onder het motto een
slechte beslissing is beter dan geen beslissing.
Hoe anders werkten de geallieerden met hun befehlstaktik, deze ontnam
iedere vorm van inititief en in plaats van te handelen wachtte iedereen op bevelen
van hoger hand.
Een aardig voorbeeld hiervan is het verwerken van luchtverkenings gegevens,
het Duitse leger kon na een "vijand melding" binnen 10 minuten beginnen aan
gepaste maatregelen terwijl Fransen deze gegevens eerst moesten doorgeven
aan de generale staf,deze beslissingen moesten gaan nemen, die daarna
de hele bevels keten naar beneden moesten afleggen om vervolgens uren later
op het slagveld in daden te worden omgezet.
De Auftragstaktik leidde bij de Duitsers hier en daar ook wel tot excessen
Guderian nam er zo nogal zijn profijt van wat hem twee enorme botsingen met het OKH opleverde.
Rommel vergaloppeerde zich ook bijna. Bovendien waren de Derde Welle en hogere
eenheden in de Auftragstaktik nauwelijks ingespeeld op lager tactisch niveau.
Het was niet zo dat het gehele Duitse leger nu zo excelleerde.
Divisies uit de 200-serie bakten er niet zo heel veel van.
Vandaag neem ik jullie mee in het spoor van luitenant Hanbauer die een
schoolvoorbeeld is van de Duitse Auftragstaktik en op eigen initiatief,in de
belangrijke sector Sedan, een doorbraak van de Franse maaslinie
bewerkstelligde waarna de Franse verdediging begon af te brokkelen.
Sedan was een grote vesting die 13e mei 1940 toen de eerste Duitse troepen binnen trokken, de stad en omgeving zat vol bunkers, stellingen en prikkeldraadversperringen verder waren alle bruggen opgeblazen zoals deze bij het station.
De brug over de maas anno 2011
De bunker ter bewaking van de brug en de toegangsweg naar het station.
mei 2011dezelfde bunker.
Het station dat een paar honder meter van de brug ligt.
2011
Maar we gaan terug naar de maas waar op een paar honderd meter van de
Pont de la gare op die 13e mei de eerste, geslaagde, maas oversteek plaats
vond door Feldwebel Rubarth die helemaal in de geest van de Auftragstaktik
een oversteek organiseerde.
De tweede die overstak was Leutnant Hanbauer wiens spoor we volgen.
Zo moet het er ongeveer uit hebben gezien op die 13e mei 1940 rond 19.00 toen hij zijn toepen aanvoerde bij de maasoversteek.
Rechts naast deze restanten stak Hanbauer de maas over, de brug is inmiddels weg alleen 2
pijlers staan er nog.
Om vervolgens op deze plaats aan land te komen, dit alles onder vuur van de Franse verdedigers.
De groep steekt deze vlakte over, nu een verlaten industrieterrein toen grasland.
Verder gaat het, over de spoorlijn waar je, als je goed kijkt, in de verte station Sedan ziet liggen.
Vervolgens gaan Hanbauer en zijn mannen een kilometer naar het zuiden en komen achter bunker 220 het doel van de aanval.
De bunker toont nog steeds sporen van de gevechten uit 1940 toen stoottroep Hanbauer de bunker
uitschakelde en de bemanning gevangen nam.
Nu onderdeel van een Franse tuin is de bunker vrij toegangkelijk, de sleutel is te verkrijgen in het
huis naast de spoorwegovergang.
Aan de maaszijde zijn nog duidelijk inslagen te zien van Duitse artillerie die niet bij machte bleek
de bunker uit te schakelen.
Zoals binnen te zien is hebben de granaten het beton niet kunnen doorboren.
Heinrich Hanbauer kreeg voor zijn aktie het ridderkruis, lang heeft hij er
niet van kunnen genieten, op 03.07.1941 sneuvelde hij in Rusland.
Mooie foto's, mooi verhaal/short story!