(bron deze foto: internet)
We beginnen op S Bahn station Putlitzbrücke veel Berlijns joden werden vanaf dit station
naar kampen in Polen getransporteerd.
Het in 1987 opgerichtte monument werd op 29 augustus 1992 opgeblazen en na restauratie
in maart 1993 opnieuw onthult.
De situatie is behoorlijk veranderd maar dit is het spoor vanwaar de transporten plaatsvonden.
We nemen de S Bahn richting Spandau.
We laten voor de gevechten hier op 1 mei 1945 Antony Beevor aan het woord in:
Berlijn (De ondergang 1945)
De Charlottenbrücke, de brug over de Havel naar de oude stad van Spandau, was nog
heel en werd verdedigd door afdelingen van de Hitler-Jugend.
In de zware regen en onder artillerievuur van het 47ste leger stormden panservoertuigen naar de
overkant, gevolgd door een haveloze menigte soldaten en burgers.
Het werd een gruwelijke slachtpartij "Er was overal bloed en vrachtwagens ontploften" vertelde
iemand die wist te ontkomen.
De brug in de jaren '30
Naar algemeen wordt aangenomen sneuvelde de broer van Heinrich Himmler,
Ernst Himmler, op deze brug.
Ernst Himmler op zijn trouwdag.
Machinegeweren van de Sovjets in de toren van het stad van Spandau bleven echter grote
verliezen eisen.
Twee Tiger tanks beschoten het stadhuis en een kleine eenheid van de 9e parachutistendivisie
bestormde de toren zelf
Spandau na de gevechten.
Nog steeds granaat inslagen in muren zichtbaar.
Een kilometer of 3 verder vinden we het winkelcentrum dat in de plaats kwam voor deze
gevangenis.
In deze gevangenis zaten veel kopstukken van het Derde Rijk lange straffen uit, toen in 1987 de laatste gevangene Rudolf Hess overleed sloopten de Duitsers de gevangenis omdat ze bang waren dat het een bedevaartsoord voor Neo Nazi's zou worden.
Een dame vertelde dat de rest van het comples niet gesloopt is omdat het onder de Duitse
monumentenzorg valt.
Wat er nog staat is de troepen kazerne en de administratieve gebouwen.
Aan de Giesebrechtstrasse 11 vond Unternehmen Kitty plaatst, op order van Reinhard Heydrich en uitgevoerd door Walter Schellenberg werd dit bordeel voorzien van afluisterapperatuur, zo kon de SD de buitenlandse diplomaten die gebruik maakten van de diensten afluisteren.
Omdat het een goed lopend bordeel was kwamen sommige prominenten van het 3e rijk er ook, het verhaal
gaat dat Sepp Dietrich er met 20 dames een orgie hield.
In 1942 staakte de SD de operatie toen het bordeel tijdens een luchtaanval werd geraakt, de 25.000
bandopnames werden na de oorlog opgenomen in de archieven van de Stasi en zijn nog steeds spoorloos.
Het verhaal is in 1976 verfilmd.
Aan de Ihnestrasse 22-24 zat het Kaiser-Wilhelm-Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften olv de directeur Eugen Fischer werd het in de Neurenberger Rassenwetten opgenomen sterilisatie programma bedacht.
Eugen Fischer (midden)in 1934
Een paar straten verder aan Boltzmannstrasse zit Het Kaiser-Wilhelm-Instituut voor Natuurkunde hier deed het Derde Rijk pogingen een atoombom te maken.
Het instituut in 1937
Arvid Harnack was samen met zijn vrouw Mildred actief in de Rote Kapelle een verzets en spionage
groep die ondersteunt werd vanuit de Sovjet-unie.
De groep heeft bestaan van 1933 tot 1942 in het laatste jaar werd een groot deel van de groep
opgepakt en geexcecuteerd.
Het echtpaar Harnack werd in 1942 en 1943 in de Plötzensee (gevangenis) ter dood gebracht.
Een plaquete in het portiek van hun voormalige flat herinnert aan ze.
Op de begraafplaats Friedhof Schoeneberg III vinden we het graf van Marlene Dietrich in 1901 wordt ze in Berlijn geboren en in de jaren '20 succesvol in Duitse films, in 1930 verhuisd ze naar de VS om in Hollywood te gaan werken en als Joseph Goebbels haar 200.000 mark per film bied als ze terug keert naar Duitsland weigert ze omdat ze alles verafschuwt waar het Derde Rijk voor staat.
Vanaf 1943 treed ze op voor de Amerikaanse troepen.
Ze treedt in 1960 nog éénmaal in Berlijn op; ze wordt uitgejoeld als verraadster en keert nooit meer terug.
Op haar eigen verzoek wordt ze naar haar overlijden in Parijs in Berlijn begraven.
Tijdens een optreden voor de Geallieerde troepen.
Op dezelfde begraafplaatst 2 velden met Duitse militairen die in de laatste dagen van de oorlog
in de sraten van Berlijn gesneuveld zijn.
