Afgelopen september brachten we er een bezoek en maakte deze fotoserie.
In april 1941 begon het Duitse I.G. Farben met de bouw van fabrieken voor de oorlogsproductie in Polen dit omdat het dan buiten het bereik van geallieerde bommenwerpers lag en om gebruik te kunnen maken van goedkope arbeidskrachten uit de concentratiekampen.
Een industrieel complex verscheen vlak bij concentratiekamp Auschwitz waar tegen betaling arbeidskrachten gehuurd konden worden, 3 mark voor een ongeschoolde arbeider, 4 voor een vakman en 1,5 mark voor kinderen.
Om plaats te maken voor het complex van I.G.Farben moest het dorpje Monowice verdwijnen, er zijn nog wat oude foto's van het dorp te vinden en na lang zoeken vond ik er een online.
Een enkel huis heeft de oorlog overleeft
Een oudere man die ons zag fotograferen vertelde ons de geschiedenis van deze barak.
De barak stamt uit de oorlog en werd gebruikt voor de huisvesting van dwangarbeiders, na de oorlog behield zijn vader hem zoveel mogelijk in originele
staat al deed hij wel wat aanpassingen en reparaties.
De barak staat op eigen terrein en ook zijn zoon (man op foto) zorgt dat de barak voor het nageslacht bewaard blijft.
In de tuin vinden we nog een een mans bunker als bescherming tegen luchtaanvallen.
Minder rooskleurig is de toekomst van deze voormalige ziekenbarak die met sloopt bedreigt wordt.
Binnen vind men (nog) de originele Duitse teksten.
Aan de overkant van de doorgaande weg zit het fabriekscomplex dat nog steeds (gedeeltelijk) in gebruik is.
Naast fabrieken die in bedrijf zijn.
Vind je lege gebouwen.
Sommige worden weer opgeknapt.
Deze elektriciteitscentrale uit 1942 staat op de nominatie gesloopt te worden.
Er zijn wat originele foto's te vinden van het complex, zoals deze van Himmler tijdens een rondleiding.
En deze van gevangenen aan het werk al is het mogelijk dat deze in de nabijgelegen Siemensfabrieken is genomen, de bronnen spreken elkaar tegen.
Dit is een door een gevangene gemaakte tekening van Auschwitz III
(bron:www.auschwitz.org)
Goed herkenbaar is de muur die rond het kamp stond en er, gedeeltelijk, nog staat.
Als je de auto neerzet en over de wat minder begaanbare paden wandelt loop je terug in de tijd.
De Geallieerden bombardeerden het complex,vanaf augustus 1944 vier keer.
Er waren schuilbunkers, uiteraard alleen voor bewaking en civiele werknemers, de dwangarbeiders deden het met zelfgemaakte loopgraven.
In juli 1944 werd het hoogste aantal gevangenen bereikt, 11.000
18 januari 1945 bereikte het Rode leger het kamp.
Over het aantal doden lopen, ziekte, mishandeling, executie en uitputting lopen de cijfers sterk uiteen van 10.000 tot 30.000
Er staat een, bescheiden, monument voor de slachtoffers.
Van de kampcommandanten en bewaking werd een deel tijdens de diverse Auschwitz processen (Krakau en Frankfurt am Main ) veroordeeld.
Ook de top van I.G.Farben moets zich na de oorlog verantwoorden in de I.G.Farben processen
En wat filmbeelden van het proces.
