Bijzonder verhaal van veteraan of Opa

[LordChaos]

---

[jdibbes]

Hey allemaal ik ben nieuw hier lees al een tijdje overal mee.. maar had deze topic nog niet gevonden.
Ik heb nog wel mooie verhalen van mijn overgroot ouders en mijn eigen opa.

Mijn overgroot opa werkte op de rijkswerf willemsoord in Den Helder. Hij was daar onderhoudsmonteur voor het geschut op de marine schepen.
In de Mei dagen van 1940 waren zij daar onafgebroken aan het werk. 14 mei rond 20:00 bombarderden 3 duitse bommewerpers de rijkswerf, er ontstond natuurlijk paniek en een hoop mensen vonden hierbij de dood. Mijn overgroot opa dook het water in, maar hij kon niet zwemmen. zo heeft hij 2 uur lang rond gedobberd in het water en is " op z'n hondjes" al watertrappeld 2 km verder ergens uit het water gekropen. Is hij terug gelopen naar Willemsoord, om zijn fiets op te halen. Want ja zei hij hierbij, zelfs toen al waren er nieuwediepers die niet te vertrouwen waren en zomaar je fiets jatte. En is hij rustig naar huis gefietst.
Waar hij stom verbaasd was dat het eten nog steeds niet op tafel stond.


Mijn overgroot ouders woonden in Den Helder ( Noord Holland) maar Den Helder werd ontruimt en vrijwel verwoest en verbleven ze ergens in breezand ( vlakbij Den Helder)
De duitser waren in het begin wel gemakkelijk, maar na een tijdje werden ze harder en moest er eten gevorderd worden bij de boeren en de burgers.
Mijn overgroot oma was op toen zwanger van mijn oud oom, en moest een paar keer doen alsof ze wee'en kreeg als er een voedsel transportwagen voorbij reed, en als de ooh zo behulpzame duitsers dan stopten om haar te helpen jatte mijn overgroot opa met de buurman een paar zakken voedsel uit de vrachtwagen en doken het riet in..

binnenkort heb ik nog meer..
ik ben bezig met het digitaliseren van de verhalen en de biografie van mijn overgroot opa.

[Bolt Action]

Het is niet van mn opa of een veteraan, maar toch denk ik wel zo om te lachen is om het maar te vertellen:

Mijn vader (geb. 1959) had als kind hier achter uit het bos (waar Duitsers munitie gedumpt hebben, zware boetes als je hier gaat graven als is het een verroeste kist) 2 grote granaten gevonden. (Van die artilleriegranaten) Die had hij gewoon op zijn snelbinder meegenomen. Dus, hobbelend over het bosweggetje en over de weg nam hij dus twee deels verrotte granaten mee op zn fiets. Maar ja, na thuiskomst moest hij ze van zn vader terug brengen. Dus ze voorzichtig in een kistje met stroo gelegd, en toen heel voorzichtig terug gefietst. Hij zegt de granaten in een hutje te hebben achtergelaten. Toen hij een paar weken bij dat hutje terugkwam, nou ja, er was geen hutje meer over. Wel een krater van een paar meter.

[Akko]

Omay Bolt Action,

das wel geluk hebben voor je vader.
Alle geluk zijn ze niet afgegaan toen je vader ze die naar huis vervoerde of op de terugweg naar het hutje.

Grt

[starter]

Jeetje, dit forum lijkt wel een typische doorsnede van de Nederlandse samenleving na WO2: iedereen heeft in het verzet gezeten.

Ik snap je reactie heel erg goed....

Heb soms het gevoel dat elke Nl'r die niet 'fout' was afgeschilderd wordt als verzetsheld..

[zjopske]

Ach, vandaag lekker gebabbeld met een 84 jaar oude onderduiker.
Wel anti Duits, wilde niet gaan werken en is ondergedoken. En heeft zijn radio niet ingeleverd.

Wel was hij meteen na de gevechten naar het vliegveld gegaan en in de Junkers gezeten en uniform stukken en de stempels uit de FJ parachutes had geknipt meegenomen (jammer dat hij die al weg gedaan had )

[lux]

Mijn oma van mijn moeders kant heeft in Den Haag gewoont (vlak bij het vertrekpunt van de gouden koets).
Daar had zij met haar man 12 onderduikers (joden) in huis (blijkbaar een groot huis). Ze zijn verraden en opgepakt. Mijn oma is na een tijdje weer vrijgekomen, mijn opa is na een zwerftocht door verschillende kampen ergens overleden ( hoe wat waar weten we niet).
Mijn oma heeft daarna weer onderduikers in huis genomen (13 stuks) en is weer verraden door dezelfde NSB-er. Mijn oma heeft toen in verschillende vrouwenkampen gezeten en is daar gemarteld om de namen van de verzetsploeg te verkrijgen. Mijn moeder heeft daar nooit over willen praten, zelfs niet of zij ook meegenomen is.
Van de 25 joden hebben er, wat mij verteld is, 2 de oorlog overleefd.
Mijn moeder bleek ook, zonder dat zij dit wist, koerier te zijn geweest voor het verzet. Bij meerdere aanhoudingen hoefde ze niet te liegen want ze wist echt niet dat zij iets bij haar had. Na de oorlog is er wel het besef geweest dat zij meerdere keren aan de dood was ontsnapt.
De verraadster heeft vlak na de oorlog nog een hoge positie in de gemeent Den Haag gehad samen met andere aktieve NSB-ers.
Door die traumatische ervaringen was ww2 een taboe bij ons thuis (mijn oma heeft tig-jaar bij ons gewoond).

[Bolt Action]

Dit verhaal hoorde ik laatst van mijn oom op een verjaardag;

"Na de oorlog verzamelde ik allemaal van die hulzen en zo. Op een dag had ik samen met een vriendje toen een kanon meegenomen. Het onderstel had ik thuis al staan, we moesten alleen het kanon zelf nog meenemen. Dat deden we dan met een kar waar we hem in legde. We hoefden nog maar een straat door, maar toen werden we aangehouden."

Ik weet niet precies meer of het een militair, MP of politie was, maar goed, hij en zijn vriendje waren dus aangehouden, en het verhaal vervolgd zich.

"We moesten onze kar achterlaten en werden meegenomen naar het politiebureau. Even later werden we naar huis gebracht, en het onderstel werd ook meegenomen."

Hij was dus ook een deel van zijn verzameling kwijtgeraakt. Hij vertelde verder nog dat hij een paar munitiekisten aan een ander familielid van me had gegeven, dus daar moet ik nog eens achteraan bellen

[Akko]

Das wel wat minder voor je opa, maarja, je kan het begrijpen hé.

& Zeker doen, misschien heb je nog geluk

[mark bogers]

De broer van mijn opa moest in '44 bomkraters dicht graven voor de Duitsers, maar de man kon best aggresief worden onder dwang.

Op een dag moest hij kuilen gaan dichtgraven, maar de Duitsers vondden dat het te langzaam ging en schreeuwde tegen hem dat hij sneller moest werken. Na een tijd was hij het geschreeuw zat en wilde de Duitser slaan met de schep. Waarop de Duitser snel wegliep met mijn oud-oud oom achter hem aan, twee duitsers die toekeken lagen helemaal in de deuk! Ze konden hem in hetzelfde geval ook doodschieten!

[S1991]

Niet echt een verhaal van een veteraan of opa maar van een vrouw en haar man waar ik gister mee heb mogen spreken op Bevrijdingsdag bij de "bunker" van Lilbosch.

"Ik kan me nog goed herrineren dat wij thuis waren met zijn 5'en, ik was de jongste. Mijn vader was ondergedoken dus mijn moeder was alleen met de 5 kinderen waarvan ik de jongste. Kun je je dus wel voorstellen hoe het moet geweest zijn toen in die tijd. Na een tijd werden wij opgeroepen om te moeten evacuëren vanuit Brachterbeek. We werden naar het Echter station gebracht en vandaar uit gingen wij met de trein naar Roermond/Swalmen, toen we in de trein waren zagen we dat het eigenlijk een vee-trein was. We lagen met de andere evacuees op balen stro en hooi. Eindelijk daar aangekomen hoorde we dat we niet via Nederlandse spoorwegen konden gaan maar via Duitsland. Omdat in Noord-Limburg de sporen opgeblazen zouden zijn of iets aan de hand was. Dit wisten wij niet zeker en hadden zo onze vermoedens dat de Geallieerden al in Noord-Limburg waren of daar hun bommen gelost hadden om het de Duitsers zwaar te maken. Bij Roermond/Swalmen gingen wij dus naar Duitsland met de trein, toen we in Duitsland waren met de trein werden we beschoten door Amerikaanse of Britse jachtvliegtuigen omdat ze dachten dat deze trein van Duitse afkomst was en Duitse troepen bezat of oorlogsmateriaal. Gelukkig was niemand geraakt geworden. Uiteindelijk kwamen we in Oldenzaal weer in Nederland. Daar aangekomen kregen we een witte boterham, hmmm wat was die lekker dat kan ik je vertellen dat ik dat niet meer snel zal vergeten ! En ook niet de ervaring zelf om te moeten vluchten, zoiets wens ik niemand toe om dit nog eens mee te maken. Daarna gingen we naar Friesland waar we hopelijk veilig zaten. Na de oorlog zijn we weer terug gegaan naar Brachterbeek."

Zo heb ik nog een aantal verhalen van aantal inwoners van omgeving Echt-Susteren en ik moet zeggen vond het echt een super leuke dag gister al helemaal dat er zoveel mensen waren gekomen die er toch nog steeds in interesseerde zowel jong als oud. En natuurlijk de gesprekken die ik had met aantal van deze toenmalige inwoners van omgeving Echt-Susteren die nog vrijveel wisten !
Hier nog een ander kort verhaaltje wat wel interessant is:

"Ik kan me nog herrineren dat op een avond weer Geallieerden bommenwerpers over kwamen. We moesten zoals altijd weer onze ramen dicht maken en verdonkeren. Later bleek dat bij ons huis rond de 80 bommen gevallen waren en waarvan maar 1 bom ons huis echt beschadigd had. Laatst toen ik in de tuin aan het werken was (in hetzelfde huis waar het verhaal over gaat) vond ik aantal van deze scherfen. Kan nog steeds niet geloven dat maar 1 bom ons huis lichtelijk geraakt had toen. Terwijl er rond de 80 bommen gevallen waren rond om ons huis."

[gerardthug]

Mijn opa was politieagent in scheveningen (kwam zelf uit veenendaal)en heeft met een groep in '44 een trein met gevangenen(dus joden)weten te ontsporen of te soboteren..wat er precies gebeurt is weet ik dus niet .
Hier is hij voor gearresteerd en is naar Elten net over de grens in werkkamp te werk gesteld.
Daar moesten ze loopgraven graven voor de duitsters.

In februari 1945 is er een panieksituatie ontstaan in het kamp en is het grootste deel ontsnapt..
Toen zijn ze lopend gevlucht en bij Hoch-elten de grens overgekomen .
En stond uiteindelijk na een heel stuk met de voet afgelegd te hebben,en de trein..weer voor de deur.
Zijn er meer mensen die hier iets van weten,via google kom je wel wat te lezen over de panieksituatie in het kamp ..
Maar niet persoonlijke verhalen.
Ik heb vandaag contact opgenomen met het rode kruis ,en ik moet morgen nog even terugbellen .
Zo probeer ik er nog meer vanaf te weten te komen, helaas is mijn vader niet zo prater ...die weet het uiteraard beter als ik ..
Al heb ik dit wel van hem...hoop dat het jullie geboeit heeft.
het is een eerlijk verhaal en hoop dat er misschien meer mensen zijn die er iets vanaf weten.

met vriendelijke groet,

Gerard

[koen]

Mijn opa was politieagent in scheveningen (kwam zelf uit veenendaal)en heeft met een groep in '44 een trein met gevangenen(dus joden)weten te ontsporen of te soboteren..
Gerard

Lekker makkelijk, misschien waren het te werk gestelden? ....

[Cas]

Hier 100 meter verderop hebben 5 leden van de Gestapo in 1944 een vrouw doodgeschoten. Ze vielen om een onduidelijke reden het huis binnen. 3 Zonen verstopten zich in de schuur terwijl de 5 mannen nog in het huis waren. 1 zoon was reeds in Duitsland om daar te werken. De moeder van de zonen werd boos en riep: Moet je die ook nog? 'Ze hebben al een zoon meegenomen!' Hierop schoot een van de Gestapo's de vrouw dood en vervolgens vluchtten ze. Men heeft later nog geprobeerd de daders terug te vinden maar tevergeefs.

Mijn grootoom is ook nog op de nacht van 22 en 23 mei met 15 anderen meegenomen naar Antwerpen. Daar wachtten ze op transport om naar Duitsland te gaan. Hij was één van de 5 die het er levend van afbrachten. Hij was na een paar dagen thuis. De tien anderen zijn jammer genoeg in verschillende concentratie-en werkkampen omgekomen.

Bij deze 2 verhalen gaan er toch wel een aantal lampjes op....

Vraag dit nog eens een keer na en zet het dan een beetje begrijpbaar neer ...

[LordChaos]

---