Ad blocker detected: Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker on our website.
Opa nummer 1 zat bij het Belgische leger eind jaren 30 tot uitbreken van de oorlog hier in Belgie. Het speelde zich af rond Maasmechelen ,dicht bij de Nederlandse grens. Hij is dus in dienst geroepen om te gaan vechten tegen de Duitsers ,maar dit is niet doorgegaan omdat de bruggen over het Albertkanaal al waren opgeblazen. Dit is wat hij mij altijd al vertelde en ik ben dol op zijn verhalen. Zo heeft hij nog op legertraining gezeten dichtbij het fort van Eben-Emael. Hij kent dat fort vanbinnen en vanbuiten. Hij is nu 88 en nog altijd even fit .
Mijn andere opa was een jongeman van 15 - 16 jaar tijdens de tweede wereldoorlog. Hij woonde op een boerderij in de buurt van Bree. De Duitsers kwamen vaak overnachten op die boerderij en hij raakte bevriend met een soldaat,waarmee hij veel praatte. Bij de bevrijding heeft hij een dode Duitser gevonden in een veld en hij heeft zijn helm meegenomen.Dit was een zekere soldaat "Wessel". Deze helm is nu in mijn bezit gekomen. Het is een mooie DD M35 luftwaffe helm. Een mooi stuk in mijn verzameling.
Mijn opa's nonkel was ook vermoord door de Duitsers omdat hij een Luger had gestolen. De Duitsers hebben de man zijn eigen graf later graven en daarna met diezelfde Luger geëxecuteerd.
nou ziet er toch zeker goed uit! De wetenschap dat de helm van een dode duitser is genomen maakt het object nog bijzonderder, kun je je het voorstellen; de helm is sinds de oorlog maar 2 keer van eigenaar verwisselt! Zeer mooit item, prijs jezelf gelukkig
Mijn opa die in de eerste wereldoorlog geboren was, heeft nooit zo veel gepraat over de 2de wereldoorlog, ik heb hem zelf nog nooit gekend.
Het verhaal is dat hij in gevangenschap zat in de jappenkamp hij moest zelf werken in de mijnen, het was zelfs zo zwaar dat hij een grote steen op zijn teen liet vallen om niet te kunnen werken.
Dit is wat ik weet, en mijn oma houd ook niet zo graag van de oorlog dus die verteld ook weinig
mijn opa van mijn moeders' kant heeft daar ook in gezeten, zelf is hij vaak wel geslagen maar zijn vader hebben ze wel veel harder geslagen omdat hij nogal eens de Jappen tegenwerkte. zijn vader heeft het overleefd doordat zijn vrouw hem vaak haar eten gaf. erg aparte en lieve vrouw was het geweest aldus mijn opa en oma.. Opa van mijn vader's kant was betrokken bij de stellingenbouw bij de IJssel en bij de Grebbeberg, omdat zijn vader weer aannemer was. In de oorlog was hij vaak vooral bezig samen met mijn oma in Barneveld bezig voor de illegaliteit zoals eten en onderdak regelen voor de verzetsstrijders..
en dat is wat ik ervan gehoord heb.
Go, tell the Spartans, stranger passing by,
That here, obedient to their laws, dead we lie. —
King Leonidas at Thermopylae
Moest je opa van je vaderskant alleen stellingen bouwen of moest hij daarna ook nog op die stelling vechten, ik dacht dat de stellingen werden gemaakt door de troepen zelf ?
Van mijn opa weet ik niets.het enigste wat ik weet is dat mijn vader tijdens de oorlog buiten voor een huis stond net op het moment dat er een munitie depot werd geraakt door een bom oid,hij werd door een scherf in zijn arm geraakt.hij draagt de littekens er nu nog van op zijn arm.Ik zou er wel meer van willen weten maar hij heeft het er liever niet over denk ik.
Ik heb even gezocht en ik heb wat gevonden in het boekje :de bevrijding van Walcheren.
Van 1 op 2 november 1944 werd een villa(van notaris mr.P Loeff) in brand geschoten door de gealieerde artillerie,bij de ontploffingen van veel munitie die in het gebouw lag opgeslagen verloor 1 duitse soldaat het leven.
Mijn opa had een onderduiker,thuis.
Hij moest de duitsers afleiden door een stok,te pakken.
En ver in de weiland aan,de besteurder te laten zien dat er geen,jood was.
vlak bij de weilanden en,maakte een gebaar met een stok.
Dat leek op een geweer,te zwaaien dat er niks was.
De besteurder zag het niet dat hij geen duitser was.
Mijn Opa heeft ongeveer hetzelfde meegemaakt als de jouwe Auke...
Mijn hele familie komt uit Noord Limburg, een gebied met gigantische stukken weiland en weinig mensen. Mijn overgrootouders bezaten een weiland vlak tegen de Duitse bosrand aan en mijn Opa moest daar de koeien naartoe brengen en daar weer weg halen om op stal te zetten. Nou nam hij zo een koe een keer mee terug naar het dorp, hij had een touw om de nek van het beest gedaan en het andere eind om zijn pols gebonden. Hij was net het weiland uit of de koe begon enorm te loeien en sloeg helemaal op hol. Het beest rende over straat richting het dorp. Mijn Opa werd meegesleept door het touw, een koe is echt sterk. En ongeveer 2 minuten later, toen hij het beest had vastebonden, kwamen er bommenwerpers overvliegen (Geallieerd of Duits? Ik weet het niet) en bombardeerden precies op het weiland waar hij de koe net uit had gehaald!
Die koe redde zijn leven!
Jammergenoeg leeft mijn Opa niet meer, maar dit is een van de verhalen die me is bijgebleven.
.
. 
