Bijzonder verhaal van veteraan of Opa

De persoonlijke verhalen uit de oorlog & Historische Figuren
Plaats reactie
Gebruikersavatar
King tiger
Lid
Berichten: 936
Lid geworden op: 20 aug 2006, 21:10
Contacteer:

Bericht door King tiger »

Misschien hebben sommigen van jullie het al gelezen maar het past hier wel.

Op 26 mei 1940 zat mijn overgrootvader in een abris samen met enkele anderen in ertevelde - rieme. Plotseling horen ze het geronk van motoren. De sergeant zegt tegen een onbekende soldaat dat hij buiten eens moet gaan kijken. Aangezien mijn overgrootvader vlak bij de uitgang zat stelde hij voor om te gaan kijken. De Messerschimdt Bf109 merkte hem op en gaf mijn men overgrootvader de volle laag ( 2 in hoofd en 3 buik). En voor zijn leven te hebben gegeven heeft hij een belgisch oorlogskruis met psalm gekregen.
Belgische militaria gezocht van 1935 - 1940

http://denbelgischepiot.jimdo.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
Gebruikersavatar
Goof
Lid
Berichten: 236
Lid geworden op: 23 nov 2006, 18:43
Locatie: 's-Gravenzande

Bericht door Goof »

Ik neem aan dat je een palm(tak) bedoelt. Psalmen worden door protestantse christenene gezongen.
Wie uit de geschiedenis niets leert moet dulden dat deze zich steeds herhaalt.
Gebruikersavatar
King tiger
Lid
Berichten: 936
Lid geworden op: 20 aug 2006, 21:10
Contacteer:

Bericht door King tiger »

Goof schreef:Ik neem aan dat je een palm(tak) bedoelt. Psalmen worden door protestantse christenene gezongen.
Ja, door elkaar gehaald.
Belgische militaria gezocht van 1935 - 1940

http://denbelgischepiot.jimdo.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
Gebruikersavatar
Luc J.
Lid
Berichten: 745
Lid geworden op: 08 feb 2007, 17:52
Locatie: Limburg!
Contacteer:

Bericht door Luc J. »

Ik heb een verhaal van mijn Opa en Oma, mijn opa's verhaal is wel leuk maar dat van mijn Oma is heel wat minder leuk.

Mijn Opa's verhaal is vrij kort want het is niet zo intressant.
Mijn opa ging altijd naar buiten met vriendjes op zoek naar munitie en dat vonden ze ook vaker en dan gingen ze daar mee spelen.

Mijn Oma heeft als kind ook de Tweede wereld oorlog meegemaakt.
Ze was vrij jong en had 7 broers en zussen, mijn oma bleef op een dag bij een vriendinnetje logeren.
Die nacht hebben de britse bommenwerpers per ongeluk het verkeerde gebouw gebombardeerd in Susteren en toen heeft mijn Oma al haar broers en zussen verloren, ze werd die dag enigskind.

Ik weet helaas niet precies op welke dag dat is gebeurd, ik kan het ook niet meer navragen want mijn oma is vorige jaar overleden.
Lijkt mij het ergste wat je kan overkomen, al je broers en zussen in één klap kwijt.

Dit verhaal is gewoon echt gebeurt, ik ga zoiets niet verzinnen.
Ze zijn begraven op het kerkhof in Monfort, Limburg.
June 6, 1944, Norman Cota: “Well, Goddamn it then, Rangers, lead the way!”
rood
Lid
Berichten: 926
Lid geworden op: 19 jul 2006, 15:50
Locatie: Dirksland

Bericht door rood »

Aangrijpend verhaal Luc
Gebruikersavatar
Luc J.
Lid
Berichten: 745
Lid geworden op: 08 feb 2007, 17:52
Locatie: Limburg!
Contacteer:

Bericht door Luc J. »

Ja, vraag me af hoe mijn oma het ervaren heeft om in een klap enigskind te zijn.
Volgens mij stort je wereld op dat moment in als je het te horen krijgt.
June 6, 1944, Norman Cota: “Well, Goddamn it then, Rangers, lead the way!”
gamer0004
Lid
Berichten: 1070
Lid geworden op: 30 mar 2006, 17:55
Contacteer:

Bericht door gamer0004 »

Mijn oma (mijn hele familie woont eigenlijk in de buurt van Rotterdam, de randstad dus) werd tijdens de hongerwinter bij een boer ondergebracht (die overigens heel streng waren, er mocht niet gehoest of geniest - 1 van die 2 - worden aan tafel bijvoorbeeld).
Toen kwam er op een dag een groep Duitsers aan de deur, die paarden nodig hadden, alleen de boer zei dat die ergens ver weg in het veld stonden, maar ze stonden gewoon in de stal, vlakbij de Duitse officier/commandant of wat hij dan ook was. En de Duitsers hadden natuurlijk geen zin om ze te gaan zoeken...
Mijn oma zei later ook: wwat zou er gebeurt zijn als op dat moment 1 van de paarden had gehinnikt?
Maar goed, dit vind ik een leuk verhaal omdat het niet erg heldhaftig is, maar juist weergeeft wat, denk ik, veel Nederlands toen gedaan hebben: weinig gewaagd en ook niet bepaald grootschalig verzet, en bovendien in eigenbelang... Maar het was in ieder geval wat!
Gebruikersavatar
Stefan
Lid
Berichten: 1606
Lid geworden op: 23 jan 2007, 19:13

Bericht door Stefan »

Luc J. schreef:Dit verhaal is gewoon echt gebeurt, ik ga zoiets niet verzinnen.
Ze zijn begraven op het kerkhof in Monfort, Limburg.
In Montfort zelf zijn toch ook veel (burger) doden gevallen?

Ik woon in St Joost,en ben toevallig gisteren even geweest kijken naar die muur met die namen...
Gebruikersavatar
arneken
Lid
Berichten: 769
Lid geworden op: 02 mar 2007, 20:28
Locatie: wevelgem
Contacteer:

Bericht door arneken »

een verhaal dat mijn opa nogal vaak vertelt:

hij en enkele vrienden hingen vaak rond in de velden. dit verhaal situeert zich in het najaar van 1942. het vliegveld van wevelgem onderging bijna wekelijks wel een bombardement van duitse vliegers. op een bepaald moment waren mijn opa en zijn vrienden in de velden aan het rondrennen. ze kwamen tegenover een duitse patrouille. die stuurde hen weg terug richting wevelgem. op dat moment begonnen de britten met het bomberderen van het vliegveld en mijn opa en zijn vrienden vluchtten in een nabij gelegen kappelletje. het duiste flak doet die dag goed zijn werk en haalt ene bommenwerper naar beneden die op 75 meter van het kappelletje neerstort. mijn opa en zijn vrienden zijn ongedeerd, maar wanneer ze uit het kappelletje stappen beseffen ze pas dat ze veel geluk hebben gehad. de duitse patrouille maant hen aan om door te stappen. gehoorzamend doen ze dat dan ook. na enkele minuten ontploft de benzinetank van de bommenwerper van die duitse patrouille was er niet veel meer over...

mijn opa zegt nog steeds dat hij daar die dag een beschermengel had.
it's not how many you write but what you write in the books of history
Gebruikersavatar
Luc J.
Lid
Berichten: 745
Lid geworden op: 08 feb 2007, 17:52
Locatie: Limburg!
Contacteer:

Bericht door Luc J. »

Stefan schreef:
Luc J. schreef:Dit verhaal is gewoon echt gebeurt, ik ga zoiets niet verzinnen.
Ze zijn begraven op het kerkhof in Monfort, Limburg.
In Montfort zelf zijn toch ook veel (burger) doden gevallen?

Ik woon in St Joost,en ben toevallig gisteren even geweest kijken naar die muur met die namen...
Dat klopt! op diezelfde muur staan volgens mij ook de namen van mijn Oma's broers en zussen, hun achternaam was Aben.
June 6, 1944, Norman Cota: “Well, Goddamn it then, Rangers, lead the way!”
Gebruikersavatar
JackAll
Lid
Berichten: 58
Lid geworden op: 09 apr 2007, 21:39
Locatie: Belgie

Bericht door JackAll »

Ik heb nog wel een verhaal.
Mijn opa was nog een leerling en zat lekker in de klas, tot dat ze vliegtuigen aan de horizon zagen. Het waren Amerikaanse bommenwerpers die Duitse wapenfabrieken of dergelijke moesten vernietigen, maar de weg niet meer wisten en scholen bombardeerden. Mijn opa had het overleefd, maar toen hij wakker werd (had rondvliegend puin tegen zijn hoofd gekregen) lag zijn beste vriend wel dood op hem...
Zekerheden maken oorlogen mogelijk, onzekerheden de vrede.
Jeroen 29th
Lid
Berichten: 203
Lid geworden op: 11 apr 2006, 16:44

Bericht door Jeroen 29th »

JackAll schreef:Ik heb nog wel een verhaal.
Mijn opa was nog een leerling en zat lekker in de klas, tot dat ze vliegtuigen aan de horizon zagen. Het waren Amerikaanse bommenwerpers die Duitse wapenfabrieken of dergelijke moesten vernietigen, maar de weg niet meer wisten en scholen bombardeerden. Mijn opa had het overleefd, maar toen hij wakker werd (had rondvliegend puin tegen zijn hoofd gekregen) lag zijn beste vriend wel dood op hem...
Sins wanneer bobmarderen amerikanen scholen als ze de weg kwijt zijn?
Dan gooien ze hun bommen op een mogelijk doel of op weiden/bossen of ze nemen ze mee terug...
gamer0004
Lid
Berichten: 1070
Lid geworden op: 30 mar 2006, 17:55
Contacteer:

Bericht door gamer0004 »

Vandaar dat Nijmegen werd gebombardeerd :roll:
Gebruikersavatar
Von Pratt
Lid
Berichten: 1169
Lid geworden op: 12 aug 2005, 16:09
Locatie: België
Contacteer:

Bericht door Von Pratt »

Mijn grootvader vertelt niet erg veel over zijn jeugd tijdens de Tweede Wereldoorlog... Als hij dan toch iets vertelt, dan gaat het meestal over hoe weinig voedsel ze hadden...

Eén gebeurtenis dat hij me vertelde blijft me wel bij...
Bij de bevrijding van Antwerpen, was er een brabants trekpaard ontsnapt.
Het arme dier liep recht in de vuurlinie en werd gedood. Terwijl de Engelsen en de Duitsers elkaar nog aan het beschieten waren, liepen er enkele mensen naar het gevallen paard. Mindenin het vuurgevecht begonnen ze stukken vlees van het paard te snijden. Enkele van hen werden geraakt door overvliegende kogels.
Deze gebeurtenis is mijn grootvader sterk bijgebleven...

Ook verteld hij soms over zijn goede kameraad Jozef, die omgekomen is bij de V2-inslag op Cinema Rex in Antwerpen. Samen waren ze van plan om naar de film "Buffalo Bill" te gaan kijken, maar mijn grootvader moest werken in de bakkerij van zijn nonkel...dus ging zijn maat alleen...
Mijn grootvader heeft toen wel geluk gehad, maar hij verloor wel één van zijn beste vrienden...
"War means tears to thousands of mothers eyes when their sons go to fight and lose their lives"
Voorheen bekend als "Brigadeführer Von Pratt" op dit forum.
Gebruikersavatar
JackAll
Lid
Berichten: 58
Lid geworden op: 09 apr 2007, 21:39
Locatie: Belgie

Bericht door JackAll »

Jeroen 29th schreef:
JackAll schreef:Ik heb nog wel een verhaal.
Mijn opa was nog een leerling en zat lekker in de klas, tot dat ze vliegtuigen aan de horizon zagen. Het waren Amerikaanse bommenwerpers die Duitse wapenfabrieken of dergelijke moesten vernietigen, maar de weg niet meer wisten en scholen bombardeerden. Mijn opa had het overleefd, maar toen hij wakker werd (had rondvliegend puin tegen zijn hoofd gekregen) lag zijn beste vriend wel dood op hem...
Sins wanneer bobmarderen amerikanen scholen als ze de weg kwijt zijn?
Dan gooien ze hun bommen op een mogelijk doel of op weiden/bossen of ze nemen ze mee terug...
De Amerikanen dachten dat het de fabrieken waren natuurlijk :wink:
Zekerheden maken oorlogen mogelijk, onzekerheden de vrede.
Plaats reactie