Bijzonder verhaal van veteraan of Opa
- King tiger
- Lid
- Berichten: 936
- Lid geworden op: 20 aug 2006, 21:10
- Contacteer:
Misschien hebben sommigen van jullie het al gelezen maar het past hier wel.
Op 26 mei 1940 zat mijn overgrootvader in een abris samen met enkele anderen in ertevelde - rieme. Plotseling horen ze het geronk van motoren. De sergeant zegt tegen een onbekende soldaat dat hij buiten eens moet gaan kijken. Aangezien mijn overgrootvader vlak bij de uitgang zat stelde hij voor om te gaan kijken. De Messerschimdt Bf109 merkte hem op en gaf mijn men overgrootvader de volle laag ( 2 in hoofd en 3 buik). En voor zijn leven te hebben gegeven heeft hij een belgisch oorlogskruis met psalm gekregen.
Op 26 mei 1940 zat mijn overgrootvader in een abris samen met enkele anderen in ertevelde - rieme. Plotseling horen ze het geronk van motoren. De sergeant zegt tegen een onbekende soldaat dat hij buiten eens moet gaan kijken. Aangezien mijn overgrootvader vlak bij de uitgang zat stelde hij voor om te gaan kijken. De Messerschimdt Bf109 merkte hem op en gaf mijn men overgrootvader de volle laag ( 2 in hoofd en 3 buik). En voor zijn leven te hebben gegeven heeft hij een belgisch oorlogskruis met psalm gekregen.
Belgische militaria gezocht van 1935 - 1940
http://denbelgischepiot.jimdo.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
http://denbelgischepiot.jimdo.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
- King tiger
- Lid
- Berichten: 936
- Lid geworden op: 20 aug 2006, 21:10
- Contacteer:
Ja, door elkaar gehaald.Goof schreef:Ik neem aan dat je een palm(tak) bedoelt. Psalmen worden door protestantse christenene gezongen.
Belgische militaria gezocht van 1935 - 1940
http://denbelgischepiot.jimdo.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
http://denbelgischepiot.jimdo.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
- Luc J.
- Lid
- Berichten: 745
- Lid geworden op: 08 feb 2007, 17:52
- Locatie: Limburg!
- Contacteer:
Ik heb een verhaal van mijn Opa en Oma, mijn opa's verhaal is wel leuk maar dat van mijn Oma is heel wat minder leuk.
Mijn Opa's verhaal is vrij kort want het is niet zo intressant.
Mijn opa ging altijd naar buiten met vriendjes op zoek naar munitie en dat vonden ze ook vaker en dan gingen ze daar mee spelen.
Mijn Oma heeft als kind ook de Tweede wereld oorlog meegemaakt.
Ze was vrij jong en had 7 broers en zussen, mijn oma bleef op een dag bij een vriendinnetje logeren.
Die nacht hebben de britse bommenwerpers per ongeluk het verkeerde gebouw gebombardeerd in Susteren en toen heeft mijn Oma al haar broers en zussen verloren, ze werd die dag enigskind.
Ik weet helaas niet precies op welke dag dat is gebeurd, ik kan het ook niet meer navragen want mijn oma is vorige jaar overleden.
Lijkt mij het ergste wat je kan overkomen, al je broers en zussen in één klap kwijt.
Dit verhaal is gewoon echt gebeurt, ik ga zoiets niet verzinnen.
Ze zijn begraven op het kerkhof in Monfort, Limburg.
Mijn Opa's verhaal is vrij kort want het is niet zo intressant.
Mijn opa ging altijd naar buiten met vriendjes op zoek naar munitie en dat vonden ze ook vaker en dan gingen ze daar mee spelen.
Mijn Oma heeft als kind ook de Tweede wereld oorlog meegemaakt.
Ze was vrij jong en had 7 broers en zussen, mijn oma bleef op een dag bij een vriendinnetje logeren.
Die nacht hebben de britse bommenwerpers per ongeluk het verkeerde gebouw gebombardeerd in Susteren en toen heeft mijn Oma al haar broers en zussen verloren, ze werd die dag enigskind.
Ik weet helaas niet precies op welke dag dat is gebeurd, ik kan het ook niet meer navragen want mijn oma is vorige jaar overleden.
Lijkt mij het ergste wat je kan overkomen, al je broers en zussen in één klap kwijt.
Dit verhaal is gewoon echt gebeurt, ik ga zoiets niet verzinnen.
Ze zijn begraven op het kerkhof in Monfort, Limburg.
June 6, 1944, Norman Cota: “Well, Goddamn it then, Rangers, lead the way!”
- Luc J.
- Lid
- Berichten: 745
- Lid geworden op: 08 feb 2007, 17:52
- Locatie: Limburg!
- Contacteer:
-
- Lid
- Berichten: 1070
- Lid geworden op: 30 mar 2006, 17:55
- Contacteer:
Mijn oma (mijn hele familie woont eigenlijk in de buurt van Rotterdam, de randstad dus) werd tijdens de hongerwinter bij een boer ondergebracht (die overigens heel streng waren, er mocht niet gehoest of geniest - 1 van die 2 - worden aan tafel bijvoorbeeld).
Toen kwam er op een dag een groep Duitsers aan de deur, die paarden nodig hadden, alleen de boer zei dat die ergens ver weg in het veld stonden, maar ze stonden gewoon in de stal, vlakbij de Duitse officier/commandant of wat hij dan ook was. En de Duitsers hadden natuurlijk geen zin om ze te gaan zoeken...
Mijn oma zei later ook: wwat zou er gebeurt zijn als op dat moment 1 van de paarden had gehinnikt?
Maar goed, dit vind ik een leuk verhaal omdat het niet erg heldhaftig is, maar juist weergeeft wat, denk ik, veel Nederlands toen gedaan hebben: weinig gewaagd en ook niet bepaald grootschalig verzet, en bovendien in eigenbelang... Maar het was in ieder geval wat!
Toen kwam er op een dag een groep Duitsers aan de deur, die paarden nodig hadden, alleen de boer zei dat die ergens ver weg in het veld stonden, maar ze stonden gewoon in de stal, vlakbij de Duitse officier/commandant of wat hij dan ook was. En de Duitsers hadden natuurlijk geen zin om ze te gaan zoeken...
Mijn oma zei later ook: wwat zou er gebeurt zijn als op dat moment 1 van de paarden had gehinnikt?
Maar goed, dit vind ik een leuk verhaal omdat het niet erg heldhaftig is, maar juist weergeeft wat, denk ik, veel Nederlands toen gedaan hebben: weinig gewaagd en ook niet bepaald grootschalig verzet, en bovendien in eigenbelang... Maar het was in ieder geval wat!
- Stefan
- Lid
- Berichten: 1606
- Lid geworden op: 23 jan 2007, 19:13
- arneken
- Lid
- Berichten: 769
- Lid geworden op: 02 mar 2007, 20:28
- Locatie: wevelgem
- Contacteer:
een verhaal dat mijn opa nogal vaak vertelt:
hij en enkele vrienden hingen vaak rond in de velden. dit verhaal situeert zich in het najaar van 1942. het vliegveld van wevelgem onderging bijna wekelijks wel een bombardement van duitse vliegers. op een bepaald moment waren mijn opa en zijn vrienden in de velden aan het rondrennen. ze kwamen tegenover een duitse patrouille. die stuurde hen weg terug richting wevelgem. op dat moment begonnen de britten met het bomberderen van het vliegveld en mijn opa en zijn vrienden vluchtten in een nabij gelegen kappelletje. het duiste flak doet die dag goed zijn werk en haalt ene bommenwerper naar beneden die op 75 meter van het kappelletje neerstort. mijn opa en zijn vrienden zijn ongedeerd, maar wanneer ze uit het kappelletje stappen beseffen ze pas dat ze veel geluk hebben gehad. de duitse patrouille maant hen aan om door te stappen. gehoorzamend doen ze dat dan ook. na enkele minuten ontploft de benzinetank van de bommenwerper van die duitse patrouille was er niet veel meer over...
mijn opa zegt nog steeds dat hij daar die dag een beschermengel had.
hij en enkele vrienden hingen vaak rond in de velden. dit verhaal situeert zich in het najaar van 1942. het vliegveld van wevelgem onderging bijna wekelijks wel een bombardement van duitse vliegers. op een bepaald moment waren mijn opa en zijn vrienden in de velden aan het rondrennen. ze kwamen tegenover een duitse patrouille. die stuurde hen weg terug richting wevelgem. op dat moment begonnen de britten met het bomberderen van het vliegveld en mijn opa en zijn vrienden vluchtten in een nabij gelegen kappelletje. het duiste flak doet die dag goed zijn werk en haalt ene bommenwerper naar beneden die op 75 meter van het kappelletje neerstort. mijn opa en zijn vrienden zijn ongedeerd, maar wanneer ze uit het kappelletje stappen beseffen ze pas dat ze veel geluk hebben gehad. de duitse patrouille maant hen aan om door te stappen. gehoorzamend doen ze dat dan ook. na enkele minuten ontploft de benzinetank van de bommenwerper van die duitse patrouille was er niet veel meer over...
mijn opa zegt nog steeds dat hij daar die dag een beschermengel had.
it's not how many you write but what you write in the books of history
- Luc J.
- Lid
- Berichten: 745
- Lid geworden op: 08 feb 2007, 17:52
- Locatie: Limburg!
- Contacteer:
Dat klopt! op diezelfde muur staan volgens mij ook de namen van mijn Oma's broers en zussen, hun achternaam was Aben.Stefan schreef:In Montfort zelf zijn toch ook veel (burger) doden gevallen?Luc J. schreef:Dit verhaal is gewoon echt gebeurt, ik ga zoiets niet verzinnen.
Ze zijn begraven op het kerkhof in Monfort, Limburg.
Ik woon in St Joost,en ben toevallig gisteren even geweest kijken naar die muur met die namen...
June 6, 1944, Norman Cota: “Well, Goddamn it then, Rangers, lead the way!”
- JackAll
- Lid
- Berichten: 58
- Lid geworden op: 09 apr 2007, 21:39
- Locatie: Belgie
Ik heb nog wel een verhaal.
Mijn opa was nog een leerling en zat lekker in de klas, tot dat ze vliegtuigen aan de horizon zagen. Het waren Amerikaanse bommenwerpers die Duitse wapenfabrieken of dergelijke moesten vernietigen, maar de weg niet meer wisten en scholen bombardeerden. Mijn opa had het overleefd, maar toen hij wakker werd (had rondvliegend puin tegen zijn hoofd gekregen) lag zijn beste vriend wel dood op hem...
Mijn opa was nog een leerling en zat lekker in de klas, tot dat ze vliegtuigen aan de horizon zagen. Het waren Amerikaanse bommenwerpers die Duitse wapenfabrieken of dergelijke moesten vernietigen, maar de weg niet meer wisten en scholen bombardeerden. Mijn opa had het overleefd, maar toen hij wakker werd (had rondvliegend puin tegen zijn hoofd gekregen) lag zijn beste vriend wel dood op hem...
Zekerheden maken oorlogen mogelijk, onzekerheden de vrede.
-
- Lid
- Berichten: 203
- Lid geworden op: 11 apr 2006, 16:44
Sins wanneer bobmarderen amerikanen scholen als ze de weg kwijt zijn?JackAll schreef:Ik heb nog wel een verhaal.
Mijn opa was nog een leerling en zat lekker in de klas, tot dat ze vliegtuigen aan de horizon zagen. Het waren Amerikaanse bommenwerpers die Duitse wapenfabrieken of dergelijke moesten vernietigen, maar de weg niet meer wisten en scholen bombardeerden. Mijn opa had het overleefd, maar toen hij wakker werd (had rondvliegend puin tegen zijn hoofd gekregen) lag zijn beste vriend wel dood op hem...
Dan gooien ze hun bommen op een mogelijk doel of op weiden/bossen of ze nemen ze mee terug...
-
- Lid
- Berichten: 1070
- Lid geworden op: 30 mar 2006, 17:55
- Contacteer:
- Von Pratt
- Lid
- Berichten: 1169
- Lid geworden op: 12 aug 2005, 16:09
- Locatie: België
- Contacteer:
Mijn grootvader vertelt niet erg veel over zijn jeugd tijdens de Tweede Wereldoorlog... Als hij dan toch iets vertelt, dan gaat het meestal over hoe weinig voedsel ze hadden...
Eén gebeurtenis dat hij me vertelde blijft me wel bij...
Bij de bevrijding van Antwerpen, was er een brabants trekpaard ontsnapt.
Het arme dier liep recht in de vuurlinie en werd gedood. Terwijl de Engelsen en de Duitsers elkaar nog aan het beschieten waren, liepen er enkele mensen naar het gevallen paard. Mindenin het vuurgevecht begonnen ze stukken vlees van het paard te snijden. Enkele van hen werden geraakt door overvliegende kogels.
Deze gebeurtenis is mijn grootvader sterk bijgebleven...
Ook verteld hij soms over zijn goede kameraad Jozef, die omgekomen is bij de V2-inslag op Cinema Rex in Antwerpen. Samen waren ze van plan om naar de film "Buffalo Bill" te gaan kijken, maar mijn grootvader moest werken in de bakkerij van zijn nonkel...dus ging zijn maat alleen...
Mijn grootvader heeft toen wel geluk gehad, maar hij verloor wel één van zijn beste vrienden...
Eén gebeurtenis dat hij me vertelde blijft me wel bij...
Bij de bevrijding van Antwerpen, was er een brabants trekpaard ontsnapt.
Het arme dier liep recht in de vuurlinie en werd gedood. Terwijl de Engelsen en de Duitsers elkaar nog aan het beschieten waren, liepen er enkele mensen naar het gevallen paard. Mindenin het vuurgevecht begonnen ze stukken vlees van het paard te snijden. Enkele van hen werden geraakt door overvliegende kogels.
Deze gebeurtenis is mijn grootvader sterk bijgebleven...
Ook verteld hij soms over zijn goede kameraad Jozef, die omgekomen is bij de V2-inslag op Cinema Rex in Antwerpen. Samen waren ze van plan om naar de film "Buffalo Bill" te gaan kijken, maar mijn grootvader moest werken in de bakkerij van zijn nonkel...dus ging zijn maat alleen...
Mijn grootvader heeft toen wel geluk gehad, maar hij verloor wel één van zijn beste vrienden...
"War means tears to thousands of mothers eyes when their sons go to fight and lose their lives"
Voorheen bekend als "Brigadeführer Von Pratt" op dit forum.
Voorheen bekend als "Brigadeführer Von Pratt" op dit forum.
- JackAll
- Lid
- Berichten: 58
- Lid geworden op: 09 apr 2007, 21:39
- Locatie: Belgie
De Amerikanen dachten dat het de fabrieken waren natuurlijkJeroen 29th schreef:Sins wanneer bobmarderen amerikanen scholen als ze de weg kwijt zijn?JackAll schreef:Ik heb nog wel een verhaal.
Mijn opa was nog een leerling en zat lekker in de klas, tot dat ze vliegtuigen aan de horizon zagen. Het waren Amerikaanse bommenwerpers die Duitse wapenfabrieken of dergelijke moesten vernietigen, maar de weg niet meer wisten en scholen bombardeerden. Mijn opa had het overleefd, maar toen hij wakker werd (had rondvliegend puin tegen zijn hoofd gekregen) lag zijn beste vriend wel dood op hem...
Dan gooien ze hun bommen op een mogelijk doel of op weiden/bossen of ze nemen ze mee terug...

Zekerheden maken oorlogen mogelijk, onzekerheden de vrede.