Ja wie ziet het verschil tussen een fabriek en een school nou!?JackAll schreef:De Amerikanen dachten dat het de fabrieken waren natuurlijkJeroen 29th schreef:Sins wanneer bobmarderen amerikanen scholen als ze de weg kwijt zijn?JackAll schreef:Ik heb nog wel een verhaal.
Mijn opa was nog een leerling en zat lekker in de klas, tot dat ze vliegtuigen aan de horizon zagen. Het waren Amerikaanse bommenwerpers die Duitse wapenfabrieken of dergelijke moesten vernietigen, maar de weg niet meer wisten en scholen bombardeerden. Mijn opa had het overleefd, maar toen hij wakker werd (had rondvliegend puin tegen zijn hoofd gekregen) lag zijn beste vriend wel dood op hem...
Dan gooien ze hun bommen op een mogelijk doel of op weiden/bossen of ze nemen ze mee terug...
Bijzonder verhaal van veteraan of Opa
- Mike.H
- Lid
- Berichten: 3298
- Lid geworden op: 20 dec 2005, 21:54
- Locatie: Apeldoorn
Go, tell the Spartans, stranger passing by,
That here, obedient to their laws, dead we lie. —
King Leonidas at Thermopylae
That here, obedient to their laws, dead we lie. —
King Leonidas at Thermopylae
-
- Lid
- Berichten: 1070
- Lid geworden op: 30 mar 2006, 17:55
- Contacteer:
- battle of the Bulge
- Lid
- Berichten: 206
- Lid geworden op: 21 feb 2007, 17:36
- Locatie: SITTARD
Mijn oma woonde in noord-holland en haar vader had eigenlijk de plicht om te gaan werken in duitsland, maar dat weigerde hij. Op een dag kwamen de duitsers een razzia houden en haar vader lag op de bank te slapen toen de duitsers binnen kwamen. Toen ze hem oppakten vroeg hij of ze eerst wat wilden drinken want hj had een jenever stokerij (wat eigenlijk veboden was). Later toen de Duitsers al wat op hadden en stomdronken waren gingen ze weg zonder haar vader. Ze waren zo dronken dat ze zich te pletter reden tegen de kerk
Hier heeft hij na de oorlog een lintje voor gekregen.
Een paar maanden later kwamen ze haar vader als nog oppakken en haar oom die daar toen verbleef. Ze hebben zich toen verstopt ergens in het weiland. Toen de Duitsers hen niet vonden moest het hele gezin buiten op het erf komen. Haar tante moest vertellen waar de mannen waren, dit vertelde ze niet. De duitsers legden toen twee juten zakken op de grond en iedereen moest eromheen staan kijken. De duitsers zetten de twee hazewindhonden van haar oom erop en werden daar afgeslacht.
Mijn opa die daar in de buurt woonde moest naar een pleeggezin in Drenthe. Na de oorlog wilde hij niet meer terug:)

Een paar maanden later kwamen ze haar vader als nog oppakken en haar oom die daar toen verbleef. Ze hebben zich toen verstopt ergens in het weiland. Toen de Duitsers hen niet vonden moest het hele gezin buiten op het erf komen. Haar tante moest vertellen waar de mannen waren, dit vertelde ze niet. De duitsers legden toen twee juten zakken op de grond en iedereen moest eromheen staan kijken. De duitsers zetten de twee hazewindhonden van haar oom erop en werden daar afgeslacht.
Mijn opa die daar in de buurt woonde moest naar een pleeggezin in Drenthe. Na de oorlog wilde hij niet meer terug:)
Saint Vith en Hürtgen: dat was de druppel die de Bloody Bucket deed overlopen.
-
- Lid
- Berichten: 7
- Lid geworden op: 21 mei 2007, 02:09
- Locatie: brabant
oma-opa
Een van mijn omas woonde destijds in belgie. In een weiland bij het dorp waren duitse stellingen zwaar beschoten. Her en der lagen jonge gesneuvelde duitse soldaten. Veel inwoners van het dorp zijn naar de stellingen gegaan en hebben alles daar geplunderd. Zelfs de gesneuvelden werden "beroofd". Mijn oma was daar goed ziek van en heeft droevig toe staan kijken.
Bij die oma waren ook duitse soldaten in huis ingekwartierd. Zij kwamen en gingen wanneer ze wilden. Ook aten ze bij haar aan tafel. Ondanks dat ze bijna niets te eten hadden en de duitse soldaten steeds met ham, boter, kaas e.d. aan tafel aanschoven heeft ze er nooit iets van durven vragen of pakken.
Ik heb er een houten duitse legerkist aan overgehouden die ze hadden achtergelaten.
Een opa van mij verzamelde na de oorlog koper. Vaak maakte hij lege granaten leeg. Tijdens zon "operatie" samen met een vriend ontplofte het projectiel. Mijn opa zijn vriend dood en hij zelf miste een vinger.
Bij die oma waren ook duitse soldaten in huis ingekwartierd. Zij kwamen en gingen wanneer ze wilden. Ook aten ze bij haar aan tafel. Ondanks dat ze bijna niets te eten hadden en de duitse soldaten steeds met ham, boter, kaas e.d. aan tafel aanschoven heeft ze er nooit iets van durven vragen of pakken.
Ik heb er een houten duitse legerkist aan overgehouden die ze hadden achtergelaten.
Een opa van mij verzamelde na de oorlog koper. Vaak maakte hij lege granaten leeg. Tijdens zon "operatie" samen met een vriend ontplofte het projectiel. Mijn opa zijn vriend dood en hij zelf miste een vinger.
oepsss
- JackAll
- Lid
- Berichten: 58
- Lid geworden op: 09 apr 2007, 21:39
- Locatie: Belgie
Hoera; ik ben weer wa te weten gekomen. De oma van mijn vader heeft destijds RAF piloten laten onderduiken (deed me een beetje denken aan het programme: Allo Allo) en als dank hebben die hun kentekens laten liggen. Ik ga binnenkort naar mijn oma en vragen of dat zij meer details weet, en of dat de kentekens nog in familie bezit zijn.
Ps: weet iemand de waarde van zo'n tekens
Ps: weet iemand de waarde van zo'n tekens

Zekerheden maken oorlogen mogelijk, onzekerheden de vrede.
- arneken
- Lid
- Berichten: 769
- Lid geworden op: 02 mar 2007, 20:28
- Locatie: wevelgem
- Contacteer:
- JackAll
- Lid
- Berichten: 58
- Lid geworden op: 09 apr 2007, 21:39
- Locatie: Belgie
Jah, ik dacht er ook net aan 
Ik heb nog wat opgezocht over dat bombardement dat mij opa had overliefd; zal het even posten : 'Op 5 april 1943 werd per vergissing door een Amerikaans Bombersquad een bombardement uitgevoerd op de gemeente. Verschillende openbare gebouwen, waaronder een school werden geraakt. Er waren meer dan 1000 slachtoffers, waaronder vele kinderen. Mortsel kreeg nooit een oorlogskruis omdat het om "friendly fire" ging. Het bombardement was eigenlijk bedoeld voor de fabrieken van "ERLA" waar vliegtuigen en vliegtuigmotoren werden gemaakt. In 2004 kreeg Mortsel van de Belgische regering erkenning voor het oorlogsleed. Een echt "oorlogskruis" kreeg Mortsel echter niet.'
Dus geen wapenfabriek zoals ik eerder vermelde, maar toch. Dat je zoits moet meemaken. Mijn oma heeft ook dat bombardement overleefd. De eerste keer dat ze dat vertelde kreeg ze toch een rare blik...Ze weet er nog elk detail van.
Even een foto:

Ik heb nog wat opgezocht over dat bombardement dat mij opa had overliefd; zal het even posten : 'Op 5 april 1943 werd per vergissing door een Amerikaans Bombersquad een bombardement uitgevoerd op de gemeente. Verschillende openbare gebouwen, waaronder een school werden geraakt. Er waren meer dan 1000 slachtoffers, waaronder vele kinderen. Mortsel kreeg nooit een oorlogskruis omdat het om "friendly fire" ging. Het bombardement was eigenlijk bedoeld voor de fabrieken van "ERLA" waar vliegtuigen en vliegtuigmotoren werden gemaakt. In 2004 kreeg Mortsel van de Belgische regering erkenning voor het oorlogsleed. Een echt "oorlogskruis" kreeg Mortsel echter niet.'
Dus geen wapenfabriek zoals ik eerder vermelde, maar toch. Dat je zoits moet meemaken. Mijn oma heeft ook dat bombardement overleefd. De eerste keer dat ze dat vertelde kreeg ze toch een rare blik...Ze weet er nog elk detail van.
Even een foto:

Laatst gewijzigd door JackAll op 23 mei 2007, 22:17, 2 keer totaal gewijzigd.
Zekerheden maken oorlogen mogelijk, onzekerheden de vrede.
- arneken
- Lid
- Berichten: 769
- Lid geworden op: 02 mar 2007, 20:28
- Locatie: wevelgem
- Contacteer:
-
- Lid
- Berichten: 13
- Lid geworden op: 30 aug 2007, 18:19
- Locatie: België
Hechtel - Eksel
Bijna een jaar later dan de vorige post, maar wel een aangrijpend verhaal.
Wanneer mijn oma een jaar of 6 was speelde ze met haar broers,zussen en burenjongetjes verstoppertje. Een van haar buurjonges had zich verstopt in een rioolput, maar op dat moment reed een colonne engelse tanks voorbij.
Haar broertje schrikte van het geluid en kwam uit de riool, op datzelfde moment reed de tank over de put....de jongen overleefde dit niet.
De vader van mijn oma zelf is bij zijn thuisweggehaald en heeft jaren in een krijgsgevangenkamp gezeten ( oud-strijder ). Elke dag haalde ze 1 persoon uit de groep en schoten ze dood. Hij heeft geluk gehad en is in een moment van verwarring kunnen ontsnappen.
Zelf heb ik mijn grootovervader nooit gekend.
Ik heb nog enkele verhaaltjes, gruwelijke, maar ook charmerende.
In Hechtel - Eksel is zwaar gevochten. Er bevondt zich immers een belangrijk kruispunt richting Eindhoven.
Bij de bevrijding van Hechtel door de Britten, kon een man van 71-jaar zijn enthousiasme niet bedwingen en begon met de belgische vlag te zwaaien. De duisters namen hem nog snel mee, gooiden liters benzine over hem en staken hem in brand....
( bron : Belang van Limburg - Limburg in de geschiedenis )
Wanneer mijn oma een jaar of 6 was speelde ze met haar broers,zussen en burenjongetjes verstoppertje. Een van haar buurjonges had zich verstopt in een rioolput, maar op dat moment reed een colonne engelse tanks voorbij.
Haar broertje schrikte van het geluid en kwam uit de riool, op datzelfde moment reed de tank over de put....de jongen overleefde dit niet.
De vader van mijn oma zelf is bij zijn thuisweggehaald en heeft jaren in een krijgsgevangenkamp gezeten ( oud-strijder ). Elke dag haalde ze 1 persoon uit de groep en schoten ze dood. Hij heeft geluk gehad en is in een moment van verwarring kunnen ontsnappen.
Zelf heb ik mijn grootovervader nooit gekend.
Ik heb nog enkele verhaaltjes, gruwelijke, maar ook charmerende.
In Hechtel - Eksel is zwaar gevochten. Er bevondt zich immers een belangrijk kruispunt richting Eindhoven.
Bij de bevrijding van Hechtel door de Britten, kon een man van 71-jaar zijn enthousiasme niet bedwingen en begon met de belgische vlag te zwaaien. De duisters namen hem nog snel mee, gooiden liters benzine over hem en staken hem in brand....
( bron : Belang van Limburg - Limburg in de geschiedenis )