Het was haar buurjongetje en niet haar broertje dat onder de tank terrecht kwam, ik zag dat ik dit één keer fout had getypt.
groetjes
Bijzonder verhaal van veteraan of Opa
-
viny
- Lid
- Berichten: 1730
- Lid geworden op: 05 sep 2006, 16:55
een verhaal van een man die bij ons in de buurt woont, hij heeft een eigen winkeltje en heeft daar onder andere wat documenten van WO2 te koop. Omdat hij nu nog steeds gefascineerd is door WO2.
Hij was toen de oorlog begon 15 jaar oud, in eind '44 werd hij opgeroepen, ik geloof samen met zijn broer om te werken in Duitsland, hoe en wat weet ik niet precies. Hier had hij natuurlijk geen zin in, en zocht een reden om er onder uit te komen. Hij besloot onder te duiken, dit zou in Dokkumer-nieuwer zeilen gebeuren, dit is echter niet gelukt omdat hij tijdens een paspoort controle zich zelf niet kon indentificeren. En hierbij werd aan gehouden waarbij hij al door de mand viel, en werd dus als nog naar Duitsland gestuurt.
Aangekomen in Duitsland, ik weet jammer genoeg niet precies waar
Wou hij meteen weer ontsnappen. Terwijl hij ergens op een station aan kwam is hij hem gesmeert, en heeft 2 dagen in de bossen gezeten. Daarna besloot hij te gaan lopen, en is hij bij Leer de grens over gegaan. Waarna hij meteen werd op gepakt, daarna heeft enkele weken vast gezeten en is hij uiteindelijk vrij gelaten, een paar maand later kwam de bevreiding.
Hij was toen de oorlog begon 15 jaar oud, in eind '44 werd hij opgeroepen, ik geloof samen met zijn broer om te werken in Duitsland, hoe en wat weet ik niet precies. Hier had hij natuurlijk geen zin in, en zocht een reden om er onder uit te komen. Hij besloot onder te duiken, dit zou in Dokkumer-nieuwer zeilen gebeuren, dit is echter niet gelukt omdat hij tijdens een paspoort controle zich zelf niet kon indentificeren. En hierbij werd aan gehouden waarbij hij al door de mand viel, en werd dus als nog naar Duitsland gestuurt.
Aangekomen in Duitsland, ik weet jammer genoeg niet precies waar
Wou hij meteen weer ontsnappen. Terwijl hij ergens op een station aan kwam is hij hem gesmeert, en heeft 2 dagen in de bossen gezeten. Daarna besloot hij te gaan lopen, en is hij bij Leer de grens over gegaan. Waarna hij meteen werd op gepakt, daarna heeft enkele weken vast gezeten en is hij uiteindelijk vrij gelaten, een paar maand later kwam de bevreiding.'War is delightful for those who have not experienced it'
-
502
- Lid
- Berichten: 269
- Lid geworden op: 04 okt 2007, 19:25
Hallo,
Mijn opa van mijn moeders kant maakte een treinbeschieting mee in zijn huidige woonplaats Amersfoort.
Op en zekere dag (Meer info volgt) ging mijn opa op 10/11 jarige leeftijd naar de moestuinen naast de spoorlijn met zijn ouders. Het betreft hier de lijn Amersfoort/Apeldoorn/Zwolle. De moestuinen, die gelegen zijn vlak naast de spoorbrug Liendert bestaan nog steeds. Op die heldere dag zagen mijn opa en zijn ouders kleine zilvere stipjes hoog in de hemel die langzaam leken te verdwijnen. Een lange munitietrein stond stil of uitgerangeerd vanaf de Kopelpoort tot aan die spoorbrug over de Ringweg liendert. Het schijnt dat de LBD geen luchtalarm had gegeven want mn opa had niks gehoord. Daar doken toen plots uit de hemel Engelse of Amerikaanse jachtvliegtuigen naar beneden en de boordwapens werden leeggeschoten op de trein. mn opa en zijn ouders zochten meteen dekking in een nabije greppel. Maar mijn opa, jong als hij was, bleef rustig met zn nieuwsgierige kop boven de greppel kijken hoe de verwoesting zich voltrok. Zijn ouders sleurde hem steeds in die greppel terug. "Idioot joch! Ga liggen!". Zijn ouders waren verlamd door angst en baden om hun leven.
Dit moet gebeurd zijn in 1943/44 volgens mijn opa en ik zal het nazoeken in het grote boek "de NS in de Oorlogstijd" als de titel goed is. Een zeer gedetailleerd boek met hele specifieke bijlagen van treinbeschietingen gedurende de oorlog in nederland.
Ik kom hier nog eens op terug.
Groet
Mijn opa van mijn moeders kant maakte een treinbeschieting mee in zijn huidige woonplaats Amersfoort.
Op en zekere dag (Meer info volgt) ging mijn opa op 10/11 jarige leeftijd naar de moestuinen naast de spoorlijn met zijn ouders. Het betreft hier de lijn Amersfoort/Apeldoorn/Zwolle. De moestuinen, die gelegen zijn vlak naast de spoorbrug Liendert bestaan nog steeds. Op die heldere dag zagen mijn opa en zijn ouders kleine zilvere stipjes hoog in de hemel die langzaam leken te verdwijnen. Een lange munitietrein stond stil of uitgerangeerd vanaf de Kopelpoort tot aan die spoorbrug over de Ringweg liendert. Het schijnt dat de LBD geen luchtalarm had gegeven want mn opa had niks gehoord. Daar doken toen plots uit de hemel Engelse of Amerikaanse jachtvliegtuigen naar beneden en de boordwapens werden leeggeschoten op de trein. mn opa en zijn ouders zochten meteen dekking in een nabije greppel. Maar mijn opa, jong als hij was, bleef rustig met zn nieuwsgierige kop boven de greppel kijken hoe de verwoesting zich voltrok. Zijn ouders sleurde hem steeds in die greppel terug. "Idioot joch! Ga liggen!". Zijn ouders waren verlamd door angst en baden om hun leven.
Dit moet gebeurd zijn in 1943/44 volgens mijn opa en ik zal het nazoeken in het grote boek "de NS in de Oorlogstijd" als de titel goed is. Een zeer gedetailleerd boek met hele specifieke bijlagen van treinbeschietingen gedurende de oorlog in nederland.
Ik kom hier nog eens op terug.
Groet
-
502
- Lid
- Berichten: 269
- Lid geworden op: 04 okt 2007, 19:25
Als aanvulling:
http://www.archiefeemland.nl/index.php? ... e=Liendert
Van beneden af is het de 2de brug over het valleikanaal waar mijn opa zich bevond naar alle waarschijnlijkheid rond die dagen in oktober 1944.
http://www.archiefeemland.nl/index.php? ... e=Liendert
Van beneden af is het de 2de brug over het valleikanaal waar mijn opa zich bevond naar alle waarschijnlijkheid rond die dagen in oktober 1944.
-
dwayne
- Lid
- Berichten: 1036
- Lid geworden op: 04 mar 2006, 21:05
-
Richard1976
- Lid
- Berichten: 467
- Lid geworden op: 14 apr 2005, 18:40
- Locatie: Roermond
- Contacteer:
Daar ben ik ook wel naar benieuwd. Heeft trouwens plaatsgevonden op 1 september 1944. De broer van m'n oma was werkzaam als remmer op deze bewuste trein. Maar aangezien het hier om een trein van de Deutsche Reichsbahn ging is het waarschijnlijk niet in dat boek opgenomen.dwayne schreef:Heey 502,
Staat in dat boek ook iets over de treinbeschieting bij roermond, waarbij een duitse munitietrein werd opgeblazen?
Mijn oma heeft dat nml meegemaakt! Hier zijn laatst trouwens nog die granaten van gevonden bij de aanleg van de A73
De granaten z'n gevonden tijdens de aanleg van de N293 en niet van de A73
.-
502
- Lid
- Berichten: 269
- Lid geworden op: 04 okt 2007, 19:25
-
arisha
- Lid
- Berichten: 1
- Lid geworden op: 11 okt 2007, 20:29
Hoi, ik ben nieuw hier en verzamel veel informatie over R´dam tijdens de wo-2.
Complimenten. Voor dit forum. Het ziet er goed uit.
Mijn ouders maakten als kind het bombardement op Rotterdam mee. Ook al was mijn moeder toen nog maar 9, heeft dat veel indruk op haar gemaakt. Ze heeft met haar broertjes en zusje geschuild in de Maastunnel, die toen in aanbouw was. Van stenen maakten ze afscheidingen tussen het ene gezin en het andere. Er was veel gekreun, gehuil van gewonden.
Mijn vader woonde in een ander gedeelte van de stad vlakbij de havens. Omdat er gasleidingen (?) geraakt waren is hij bijna vergast. Hij en zijn broertje werden bewusteloos uit het huis gehaald.
Heel de familie heeft het bombardement overleefd.
Wat heel veel indruk op mijn moeder heeft gemaakt zijn razzia's in november '44. Ze moest toen melk halen voor haar broertje maar werd teruggestuurd door soldaten. hun straat werd ook afgesloten en de Duitsers doorzochten alle woningen. Achter in hun schuurtje had zich een buurjongen verstopt. hij werd dus gevonden en mijn oma kon met veel moeite de Duitsers overtuigen dat ze er echt niets van wist.
Drie ooms werden meegenomen.
Mijn opa zat toen al in Dld.
Ik heb een dagboek gekregen van mijn oma, waarin ze de hongerwinter beschreef. De manier waarop ze afstand nam van mijn moeder, door haar mee te laten nemen naar een evacuatiegezin in Rijssen. Per dag beschrijft ze wat ze eten, hoe laat het licht aan en uit ging. Hoeveel een brood kost enzo.
Over het begraven van de doden. ( Geen kisten meer).
Ook de opa van mijn moeder en een oom stierven de hongerdood.
Mijn vader heeft tulpenbollen gegeten. En ze maakten licht met een ' fiets' .
Er moet ook iets gebeurt zijn met zijn vader.
Die is opgepakt met een razzia en moest werken voor de Duitsers in Belgi"e/Frankrijk? Ze moesten aan het spoor werken en er werd flink gesaboteerd. Niet door hem, hij was erg bang.
Op een gegeven moment hebben de Duitsers de dwangarbeiders op een rij gezet en ze zouden hen om-en-om doodschieten. Toen heeft mijn opa gesmeekt om de levens van de mannen en gezegd dat het niet verwonderlijk was dat er fouten gemaakt werden. niemand had verstand van het werken bij het spoor...
Het liep toen met een sisser af.
Mijn opa is na een bombardement van de Engelsen in een krater gekropen en daarna ontsnapt. Hij is toen ondergedoken bij familie, wat mijn vader pas aan de weet kwamen toen de Duitsers onverwacht huiszoeking kwamen doen.
Ik vraag me wel eens af...wat houden mensen over van zulke jeugdjaren?
Van het zien van wraakacties op de hoek van de straat. Zou je dat ooit kwijt raken?
Mijn moeder is nog steeds als de dood voor vliegtuigen die over komen. Straaljagers enzo... Ze wil altijd weg kunnen.
Ok'e, dit was iets van mijn herinneringen, doorgegeven door mijn ouders.
Als iemand info heeft over Rotterdam tijdens de oorlogjaren hou ik me aanbevolen!
Complimenten. Voor dit forum. Het ziet er goed uit.
Mijn ouders maakten als kind het bombardement op Rotterdam mee. Ook al was mijn moeder toen nog maar 9, heeft dat veel indruk op haar gemaakt. Ze heeft met haar broertjes en zusje geschuild in de Maastunnel, die toen in aanbouw was. Van stenen maakten ze afscheidingen tussen het ene gezin en het andere. Er was veel gekreun, gehuil van gewonden.
Mijn vader woonde in een ander gedeelte van de stad vlakbij de havens. Omdat er gasleidingen (?) geraakt waren is hij bijna vergast. Hij en zijn broertje werden bewusteloos uit het huis gehaald.
Heel de familie heeft het bombardement overleefd.
Wat heel veel indruk op mijn moeder heeft gemaakt zijn razzia's in november '44. Ze moest toen melk halen voor haar broertje maar werd teruggestuurd door soldaten. hun straat werd ook afgesloten en de Duitsers doorzochten alle woningen. Achter in hun schuurtje had zich een buurjongen verstopt. hij werd dus gevonden en mijn oma kon met veel moeite de Duitsers overtuigen dat ze er echt niets van wist.
Drie ooms werden meegenomen.
Mijn opa zat toen al in Dld.
Ik heb een dagboek gekregen van mijn oma, waarin ze de hongerwinter beschreef. De manier waarop ze afstand nam van mijn moeder, door haar mee te laten nemen naar een evacuatiegezin in Rijssen. Per dag beschrijft ze wat ze eten, hoe laat het licht aan en uit ging. Hoeveel een brood kost enzo.
Over het begraven van de doden. ( Geen kisten meer).
Ook de opa van mijn moeder en een oom stierven de hongerdood.
Mijn vader heeft tulpenbollen gegeten. En ze maakten licht met een ' fiets' .
Er moet ook iets gebeurt zijn met zijn vader.
Die is opgepakt met een razzia en moest werken voor de Duitsers in Belgi"e/Frankrijk? Ze moesten aan het spoor werken en er werd flink gesaboteerd. Niet door hem, hij was erg bang.
Op een gegeven moment hebben de Duitsers de dwangarbeiders op een rij gezet en ze zouden hen om-en-om doodschieten. Toen heeft mijn opa gesmeekt om de levens van de mannen en gezegd dat het niet verwonderlijk was dat er fouten gemaakt werden. niemand had verstand van het werken bij het spoor...
Het liep toen met een sisser af.
Mijn opa is na een bombardement van de Engelsen in een krater gekropen en daarna ontsnapt. Hij is toen ondergedoken bij familie, wat mijn vader pas aan de weet kwamen toen de Duitsers onverwacht huiszoeking kwamen doen.
Ik vraag me wel eens af...wat houden mensen over van zulke jeugdjaren?
Van het zien van wraakacties op de hoek van de straat. Zou je dat ooit kwijt raken?
Mijn moeder is nog steeds als de dood voor vliegtuigen die over komen. Straaljagers enzo... Ze wil altijd weg kunnen.
Ok'e, dit was iets van mijn herinneringen, doorgegeven door mijn ouders.
Als iemand info heeft over Rotterdam tijdens de oorlogjaren hou ik me aanbevolen!
-
racefiets
- Lid
- Berichten: 2794
- Lid geworden op: 20 jul 2006, 15:46
- Gegeven: 4 keer
- Ontvangen: 43 keer
Iedereen heeft denk ik zijn eigen manier om het te verwerken. Mijn ouders hebben ook beide de hongerwinter mee gemaakt. Het enige wat ik zo kan bedenken wat direct terug te voeren is op de oorlog is het feit dat toen ze een huis lieten bouwen dat er toen 2 schoorstenen neer zijn gezet op het huis. Eentje voor de openhaard en eentje met een aansluiting in de keuken. Voor het geval dat het nog eens nodig zou zijn om een houtkachel in de keuken te zetten om op te koken.
-
Auke J.
- Lid
- Berichten: 524
- Lid geworden op: 21 feb 2006, 19:51
- Locatie: Alkmaar
Ik sprak laatst op mijn werk een oude man die de oorlog ook meegemaakt had. Hij vertelde mij over de gaotische situatie in de laatste jaren van de oorlog. De honger winter, waar vrouwen tijdens de hongertochten aan de kant van de weg hun behoefte moesten doen. De vliegtuigen die op bijna alles schoten dat bewoog omdat ze het verschil tussen vriend en vijand niet konden zien vanuit de lucht.
De man heeft sinds de oorlog geen hutspot meer door zijn keel gekregen omdat dat alles was wat hij te eten kreeg in de hongerwinter ( voor zover het hutspot te noemen was)
Hij benadrukte vooral dat de oorlog verschrikkelijk is en dat het ongelovelijk is dat wij nu in zo een rijke en vrije maatschappij leven, als je ziet hoe het er 65 jaar geleden aan toe ging..
Dat zo een korte periode zoveel invloed kan hebben op zoveel mensen voor de rest van hun leven... Daarom is het ook zo een belangrijke verandering geweest in de wereld.
De man heeft sinds de oorlog geen hutspot meer door zijn keel gekregen omdat dat alles was wat hij te eten kreeg in de hongerwinter ( voor zover het hutspot te noemen was)
Hij benadrukte vooral dat de oorlog verschrikkelijk is en dat het ongelovelijk is dat wij nu in zo een rijke en vrije maatschappij leven, als je ziet hoe het er 65 jaar geleden aan toe ging..
Dat zo een korte periode zoveel invloed kan hebben op zoveel mensen voor de rest van hun leven... Daarom is het ook zo een belangrijke verandering geweest in de wereld.
Blessent mon coeur d’une langueur monotone.
-
502
- Lid
- Berichten: 269
- Lid geworden op: 04 okt 2007, 19:25
Ja, daarom moeten mensen van nu met hun neus steeds op de feiten gedrukt worden. hoeveel mensen houden hun waffel 1 min. dicht tijdens dodenherdenking??? Geen hond omdat niemand meer de kennis van zaken met zich meekrijgt op school. Als sommige de kans krijgen, gaan ze nog voetballen met de kranzen....Auke J. schreef:
Hij benadrukte vooral dat de oorlog verschrikkelijk is en dat het ongelovelijk is dat wij nu in zo een rijke en vrije maatschappij leven, als je ziet hoe het er 65 jaar geleden aan toe ging..
Verrotte maatschappij...
-
Peet
- Lid
- Berichten: 2
- Lid geworden op: 04 nov 2007, 22:23
Hoi allemaal, ik ben nieuw hier op het forum en ik hoop dan ook dat mijn verhaal hier op de juiste plaats terecht komt.
Mijn opa is in '43 opgepakt nadat hij ondergedoken had gezeten. Via Amersfoort is hij op transport gesteld naar Buchenwald en vandaar uit is hij overgeplaatst naar een soort "buitencommando" in Wenen (een SS-kazerne), gelokaliseerd achter het park van Schloss Schonbrunn. Waarschijnlijk in januari 1945 moest deze SS-kazerne ontruimen waarna hij is overgeplaatst naar een SS Aussenstelle in Ludwigstal in het Bayerische Wald. Hier moest hij samen met ongeveer 30 andere Nederlanders uit Buchenwald barakken bouwen voor de terugtrekkende SS. In april '45 is hij uiteindelijk ontsnapt tijdens een transport naar een andere (onbekende) bestemming.
In augustus jl. heb ik een bezoek gebracht aan Buchenwald. Daar vond ik in een vitrine in het museum een transportlijst met daarop de naam van mijn opa. Jullie snappen dat dat heel veel indruk heeft gemaakt. Sindsdien probeer ik dan ook zoveel mogelijk informatie te vinden over het verblijf van mijn opa in o.a. Amersfoort en Buchenwald. Ik heb al informatie gekregen via het archief van Buchenwald en nu lopen er nog verzoeken bij het Nederlandse en internationale Rode Kruis.
Is hier op het forum ook iemand die wel eens iets gehoord heeft over deze twee "buitencommando's" in Wenen en Ludwigstal? Over Kamp Amersfoort en Buchenwald is veel te vinden, maar hierover tast ik nog behoorlijk in het duister. Wat ik weet, weet ik van horen zeggen van familie en bewaard gebleven brieven van mijn opa.
Is er iemand die hierover iets kan zeggen? Alle informatie is welkom.
Alvast bedankt!
Mijn opa is in '43 opgepakt nadat hij ondergedoken had gezeten. Via Amersfoort is hij op transport gesteld naar Buchenwald en vandaar uit is hij overgeplaatst naar een soort "buitencommando" in Wenen (een SS-kazerne), gelokaliseerd achter het park van Schloss Schonbrunn. Waarschijnlijk in januari 1945 moest deze SS-kazerne ontruimen waarna hij is overgeplaatst naar een SS Aussenstelle in Ludwigstal in het Bayerische Wald. Hier moest hij samen met ongeveer 30 andere Nederlanders uit Buchenwald barakken bouwen voor de terugtrekkende SS. In april '45 is hij uiteindelijk ontsnapt tijdens een transport naar een andere (onbekende) bestemming.
In augustus jl. heb ik een bezoek gebracht aan Buchenwald. Daar vond ik in een vitrine in het museum een transportlijst met daarop de naam van mijn opa. Jullie snappen dat dat heel veel indruk heeft gemaakt. Sindsdien probeer ik dan ook zoveel mogelijk informatie te vinden over het verblijf van mijn opa in o.a. Amersfoort en Buchenwald. Ik heb al informatie gekregen via het archief van Buchenwald en nu lopen er nog verzoeken bij het Nederlandse en internationale Rode Kruis.
Is hier op het forum ook iemand die wel eens iets gehoord heeft over deze twee "buitencommando's" in Wenen en Ludwigstal? Over Kamp Amersfoort en Buchenwald is veel te vinden, maar hierover tast ik nog behoorlijk in het duister. Wat ik weet, weet ik van horen zeggen van familie en bewaard gebleven brieven van mijn opa.
Is er iemand die hierover iets kan zeggen? Alle informatie is welkom.
Alvast bedankt!
-
Auke J.
- Lid
- Berichten: 524
- Lid geworden op: 21 feb 2006, 19:51
- Locatie: Alkmaar
Welkom!
Bijzonder dat je je opa's naam ziet staan op een transportlijst! Voor iemand die niemand op die lijst kent is het slechts een gebeurtenis in de geschiedenis, voor jou heeft het een persoonlijke waarde omdat je opa op dat transport gezeten heeft. Ik zou je hierbij dan ook graag helpen, maar weet er helaas niets vanaf.. Misschien dat je informatie kan vinden in andere musea of verhalen van mensen die de oorlog nog meegemaakt hebben? Die in de buurt wonen van die vroegere commando's?
Succes!
Bijzonder dat je je opa's naam ziet staan op een transportlijst! Voor iemand die niemand op die lijst kent is het slechts een gebeurtenis in de geschiedenis, voor jou heeft het een persoonlijke waarde omdat je opa op dat transport gezeten heeft. Ik zou je hierbij dan ook graag helpen, maar weet er helaas niets vanaf.. Misschien dat je informatie kan vinden in andere musea of verhalen van mensen die de oorlog nog meegemaakt hebben? Die in de buurt wonen van die vroegere commando's?
Succes!
Blessent mon coeur d’une langueur monotone.