Geen aanval? Een uitdaging dus?! een tegenhanger dan maar Sander??Rednas schreef:(dit is geen aanval op wie dan ook)
Als je dit topic zo lees lijkt het wel of bijna alle Nederlanders of in het verzet zaten, of moesten werken voor de Duitsers.
Bedankt voor je reactie en jammer dat er zo weinig bekend is over deze buitencommando's, waarschijnlijk zijn ze vrij klein geweest, dus dat zal de reden zijn dat er zo weinig over te vinden is. Ik heb nu nog verzoeken lopen bij het internationale rode kruis en het nederlandse rode kruis, dus ik hoop dat daar nog meer informatie over mijn opa te vinden is en ik zal kijken of ik met jouw suggesties nog iets verder kom. Nogmaals bedankt.Auke J. schreef:Welkom!
Bijzonder dat je je opa's naam ziet staan op een transportlijst! Voor iemand die niemand op die lijst kent is het slechts een gebeurtenis in de geschiedenis, voor jou heeft het een persoonlijke waarde omdat je opa op dat transport gezeten heeft. Ik zou je hierbij dan ook graag helpen, maar weet er helaas niets vanaf.. Misschien dat je informatie kan vinden in andere musea of verhalen van mensen die de oorlog nog meegemaakt hebben? Die in de buurt wonen van die vroegere commando's?
Succes!
. Ook zat hij eens uit verveling met een stok te prutsen vlakbij een klein dijkje, en maakte een klein gaatje. Daarna liep hij terug naar huis, langs een Duitse wachtpost. Wat bleek: een heel stuk land achte de dijk was ondergelopen, hij had dus per ongeluk de dijk doorgestoken 
. Hij zei dat de Duitsers hem misschien hadden geexecuteerd als ze dit ontdekt hadden. Ook was een van de andere broers van mijn opa bij het verzet, maar daar moet ik mijn oma nog eens over vragen.
iknowdintoo schreef: . Ook zat hij eens uit verveling met een stok te prutsen vlakbij een klein dijkje, en maakte een klein gaatje. Daarna liep hij terug naar huis, langs een Duitse wachtpost. Wat bleek: een heel stuk land achte de dijk was ondergelopen, hij had dus per ongeluk de dijk doorgestoken
dat ze door de sloot moest kruipen terwijl de Britse en Duitse granaten om haar oren vlogen. Iets minder gelukkig word ze als ze verteld over de joden die ze hier in de buurt kende en zijn afgevoert 
En omdat ze een 21 was moest ze nog oppassen ook. Haar vader schijnt haar nog wel eens beschermt te moeten hebben 
Ook, als je opa of oma eventueel 'fout' is geweest, destijds. Arachnide schreef:Ik kan u allen wel één ding zeggen: Heb je een opa of oma die de WOII meegemaakt heeft? Informeer dan zo snel mogelijk naar al die práchtige verhalen.
Ikzelf had altijd het idee gehad, dat ik nog 'talloze' mogelijkheden zou hebben, om mijn opa naar zijn oorlogsverleden te vragen.
Omdat ik nog jong ben, en ik dacht dat mijn opa 'onschadelijk' was, zoals elk kind denkt van zijn of haar opa/oma, heb ik het te lang uitgesteld.
Mijn opa is vorige week overleden aan een hersenbloeding, en ik heb mijn kans(en) gemist, helaas.
Het enige, wat ik weet via mijn vader, is dat mijn opa heeft moeten onderduiken in het bos omdat hij geen gehoor gaf aan de oproep om te werken in Duitsland. Hij woonde in de jaren '40-'45 in Enschede.
Ook heeft mijn andere opa (de 1ste man van mijn oma) een medaillie gekregen voor z'n diensten in Nederlands-Indië. Ik geloof, dat dit de medaille was die je kreeg als je drie maanden of langer in dienst was.
Deze medaillie vind z'n laatste plaats, in mijn vitrine. Daar mijn naam op de oorkonde staat (mijn initialen + achternaam; ben vernoemd naar opa) heeft deze medaillie extra veel waarde. Ik heb deze opa, helaas, nooit gekend.
Schroom dus nooit, om het 'fijnste' uit je oma of opa los te peuteren, want ooit komt het moment waarop je (helaas) denkt: Had ik dat nu maar wél gevraagd, destijds.
