Bijzonder verhaal van veteraan of Opa

[dirlewanger]

dit heb ik helaas niet van mijn grootouders maar van mijn vader
mijn grootouders hadden een boerderij op giersbergen een gehucht bij de loonse en drunense duinen
in de dagen voor de bevrijding kwamen er veel jonge duitse soldaten langs soms maar amper 18jaar
mijn oma stond op een dag buiten en een van die broekies vroeg om wat drinken
mijn opa had net een koe afgespeent die had gekalvert en dat is de beste melk zeggen ze
en mijn oma had medelijden met die jongen dus bood ze dat aan en raakte aan de praat toen vertelde hij dat hij niet wou vechten en al een broer had verloren
toen is er een lang gesprek geweest en is hij bij mijn grootouders ondergedoken tot de bevrijding
naar de bevrijding is hij nog tot de dood van mijn grootouders elk jaar op visite geweest hij heeft mijn zelfs nog vast gehad toen ik baby was
helaas weet ik zijn naam niet en weet niet of hij nog leefd maar volgens mijn vader was het een hele aardige en rustige man

[mamartijn]

Ook ik heb een verhaal van mijn opa mogen vernemen, weliswaar niet uit eerste hand, maar van mijn oom, daar mijn opa mij dit zelf nooit verteld heeft omdat hij al lange tijd geleden is overleden.

Mijn opa heeft vroeger aan de IJssel in Deventer loopgraven moeten graven voor de Duitsers, enkele keren probeerden mede arbeiders te ontsnappen waardoor ze onder Duits vuur kwamen te liggen. Op een gegeven ogenblik hebben mijn opa en zijn kameraad de kans schoon gezien en toch weten te ontsnappen, hoe het daarna verder ging heb ik helaas nooit mogen vernemen.

Wel weet ik dat mijn opa en oma in Heino (boerendorpje, Overijssel, dichtbij zwolle) woonden, alwaar ze ook illegaal slachtten. Enkele jaren geleden, na het overlijden van mijn oma, heeft mijn oom 'het ouders huis' overgenomen, tijdens bouwwerkzaamheden vonden ze in de grond talrijke dierengebeentes, met name van koeien, naar ik begreep. Vlak voor, tijdens of na de bevrijding van Heino liep een van mijn opa's buurmannen in zijn groene overal over het land. Een overscherend Geallieerd vliegtuig heeft die buurman aangezien voor Duitser en met een salvo gedood.

Helaas weet ik niets van een oorlogsverleden van mijn andere opa en oma en kan het helaas ook niet meer vragen.

Groet Mamartijn

[502]

Heey 502,

Staat in dat boek ook iets over de treinbeschieting bij roermond, waarbij een duitse munitietrein werd opgeblazen?
Mijn oma heeft dat nml meegemaakt! Hier zijn laatst trouwens nog die granaten van gevonden bij de aanleg van de A73

Het heeft een poos geduurd maar ik heb de bijlages. Er staan echt ONTZETTEND veel treinbeschietingen in. Wel erg kort omschreven. De juiste titel van het boek zelf, waar op sommige treinbeschietingen wordt ingegaan, heet Het Spoorbedrijf '40 - '45.

Bij de bijlages staan ook heel veel sabotage daden vermeld.

[TimD]

Mijn opa heeft niks 'heldhaftigs' gedaan, maar misschien toch wel even
leuk om te vertellen:

Mijn opa was 16 jaar en ging na spertijd buiten met zijn vrienden door het dorp
lopen, toen werden ze gesnapt door de Duisters en moesten ze de volgende dag
een barak (geloof ik, weet het niet zeker meer) van ze schoon maken.

Toen de Duitsers later vluchten werd hij uit de boerderij gehaald en werd mijn opa en zijn vader
gedwongen ze te helpen met paard en wagen. Vond het zelf erg interessant hoe hij daarover
vertelde.

Bij mijn oma op de boerderij hadden ze een onderduiker zitten (haar oom, die voor de Nlse spoorwegen werkte)

groeten!

[anti repro]

De opa van mijn huidige vriendin (haar vader is Duits) heeft in het Duitse leger gediend.

Heeft nooit iets verteld maar hij heeft in Normandie gevochten en daar gevangen genomen.

[mtdr]

Ik weet wel dat mijn "eerste" opa in het verzet heeft gezeten. Helaas is hij kort na de oorlog (1946) toch gestorven aan een ziekte. Jammer genoeg weet ik haast niks over hem wat hij heeft gedaan etc. mijn oma heeft er eigenlijk nooit wat over verteld.

[fritz derochebrune]

Ik heb geen verhaal van m'n opa, of een veteraan, maar wel van een familielid. De vader van de (aangetrouwde) tante van m'n vader heeft iets vrij unieks gedaan naar mijn weten. Ik zal bij het begin beginnen.

Hij wilde graag leerkracht worden, en had daarom de leerkrachtenopleiding gedaan. Hij had er echter voor gekozen de staatsopleiding te doen, en niet de katholieke. Toen hij klaar was, wilde hij graag in z'n thuisdorp Grondsveld op de katholieke school gaan werken, maar de bisschop stak hier een stokje voor: alleen leerkrachten die op een katholieke school waren opgeleid mochten op een katholieke basisschool werken.

Hij was dus vrij pissig op de bisschop, en wilde natuurlijk een statement maken. Destijds was de NSB de beste optie voor hem. Dus, hij ging bij de NSB. Normaal gezien is dat niet zo vreemd, maar hier komt het: Omdat hij bij de NSB zat, wilde opeens de helft van het dorp ook bij de NSB. Partijpunten? Nooit van gehoord! Gewoon omdat hij bij de NSB zat, vormden zijn vrienden een front met hem (dat is een uitspraak die wel goed bij het Nationaal-Socialisme past, niet?).

Volgens is de NSB nooit succesvoller geweest

[Aldie32]

Het 'geluk' van mijn opa.

Mijn opa was K.N.I.L.-Militair te Sumatra in de oorlog...daar moest hij met een groepje (10 man) de havenstad Belawan gaan verdedigen tegen de Jap met een kanon uit 1880! Ze waren door de achterblijvers al ten dode opgeschreven, overal werd de post bezorgd behalve bij hen omdat dat te gevaarlijk was! Bij een bombardement op de haven zat mijn opa in de juiste bunker, een andere bunker werd vol geraakt door een japanse bom. (geen overlevenden).
De capitulatie kwam net op tijd, ze hebben geen schot hoeven lossen, anders waren ze geheid door de jap vermoord. (een oud-collega tabaksplanter van hem welke ook in de buurt diende, had minder geluk, en werd als 'straf' voor schieten op de jap, door de jap onthoofd).

Bij transport naar Gloegoer kwamen zij een verongelukte vrachtwagen tegen, er was vanaf een helling een granaat door de jap ingegooid, en alle inzittenden waren op slag gedood. M'n opa werd opgedragen de doden te gaan begraven. Bij nadere inspectie zag hij dat het om 'zijn' oude groep bleek te gaan, waaruit hij te Belawan als enigste was geselecteerd om de haven aldaar te gaan verdedigen.

In kamp Gloegoer moesten zij een keer de auto van een Koreaanse soldaat aanduwen. De Koreaan was helaas niet zo slim, vergat te remmen en knalde vol tegen een muur aan en raakte behoorlijk gewond. Als straf werd het ploegje van mijn opa naar voren gehaald en moest er één van hen knielen. De kampcommandant, Takahashi, trok zijn Samurai-zwaard en doorkliefde de lucht vlak boven het hoofd van de man! (Commandant Takahashi stond bekend als een 'goede' Jap, wie weet hoe het anders zou zijn afgelopen!!)

Toen zij eenmaal in 1944 werden getransporteerd, werd mijn opa geselecteerd om met de 'Van Waerwijk' (=schip) richting Burma te worden vervoerd. Om een of andere reden gingen de transportwagens echter niet richting de haven, maar naar het Zuiden (Atjeh-Party), de heel andere kant op! Achteraf bleek dat hem hiermee een torpedering van de Van Waarwijk bespaard is gebleven, en misschien ook wel zijn leven, of nog erger:een verblijf aan de zeer beruchte Burma-Spoorweg!

Op het eind van de oorlog in het kamp te Pakan Baroe, op 9 augustus van 1945 had mijn opa zware Malaria-aanvallen. Er waren te weinig medicijnen en de kamparts stond aan het eind van zijn bed en mompelde 'hopeloos...hopeloos'.
Gelukkig bereikte op 15 augustus 1945 het verlossende bericht het kamp dat 'De Bom' was gegooid en dat Japan zou capituleren. Dit heeft uiteindelijk het leven van mijn opa gered, een week langer had hij niet meer volgehouden.

M'n opa is uiteindelijk in 2006 op 92-jarige leeftijd in alle rust overleden. Hij heeft nog een gelukkig leven mogen leiden na de oorlog, maar er zijn er ook zoveel geweest die dat 'geluk' niet hadden en de vrede nooit meer hebben mogen meemaken.

[coco]

Deze man, is de vader van kennisen van ons, ik ken deze man dus persoonlijk maar hij laat niet veel vrij over zijn wo2 verleden:

http://www.4en5mei.nl/content/105320/ac ... het_gevaar

zeer indrukwekkend!

mvg,

coco

[Frank Gubbels]

Mijn oma woonde in Posterholt en was 22 jaar oud toen ze bevrijdt werd. Ze woonde op een grote boerderij en hadden tijdens de oorlog op een gegeven moment tussen de 20-25 onderduikers in huis.

Op een dag kwamen de Duitsers en stelden mitrailleurs op voor de boerderij voor het geval er onderduikers werden gevonden. Vreemd genoeg werd geen enkele onderduiker ontdekt en de Duitsers bliezen de aftocht. Daarna zijn een aantal onderduikers overgeplaatst naar andere plaatsen aangezien het wel heel erg riskant was om met zoveel onderduikers bij elkaar te zitten op 1 adres.

Een neef van mijn oma is in de Scheveningse duinen gefusilleerd omdat hij in het verzet van Roermond zat. Hij staat ook met een foto en zijn afscheidsbrief in het boek Limburg bevrijd van Paul Weelen. Nadat mijn oma is overleden heb ik diezelfde foto van hem gekregen

[sydney]

mijn eerste post (wel eerder op het forum gelezen maar nooit echt zin gehad een acount te maken.
Ik vind het erg speciaal omdat dit topic toch wat te weten komt over andere mensen die in wo2 hebben geleefd en gewoont,
dus nu ga ik mijn bijdragen leveren

opa : Hij was 14 toen de oorlog begon en woonde vlakbij groningen. Mijn opa hoorde het eerst van de invasie
van zijn moeder die hem vertelde dat duitseland de oorlog was begonnen tegen nederland. Niet veel later
trokken de nederlandse soldaten terug nadat ze een klein bruggetje in de buurt de hadden laten ontploffen.
De nederlandse soldaten trokken waarschijnlijk terug naar de afsluitdijk of iedergeval friesland in.
Toen de duitsers kwamen heeft mijn opa zitten te kijken naar de tocht en hij zag duitsers op fietsen
hangend achter duitse vrachtwagens en ook nog enkele moters met zijn span. In 1944 als ik het correct
heb zaten er duitsers van de whermacht ingequatiert en verder ook rond de 60 russen het is bij mij en mijn
opa niet bekend of het om vrijwilligers ging of osttrupen die gedwongen werden om te vechten. Mijn opa heeft
een tijdje met een rus rondgehangen wat gepraat (ondanks de taal barriere wel duits) Mijn opa had op een dag
voor een rus een mand appels regelt als betaling gaf de rus mijn opa een aantal munten uit rusland deze heeft
hij tot op de dag van vandaag nog. De russen zijn op een ochtend met schep bewapend en vertrokken naar het
zuiden waarschijnlijk zijn ze betrokken geweest bij het ardenne offensief. Hi jvertelt me steeds het verhaal van
dat mussert naar groningen kwam. Een duiste soldaat vroeg aan mijn opa of hij niet naar zijn fuhrer mussert moest gaan
kijken. Mijn opa zij tegen hem : ik ben geen nationaal socialist ik ben "hollander". Voor de rest is er niet veel
benoems waardigs met mijn opa gebeurd nog wel kleine dingen maar niet super veel van belang.

[Tommy's]

Mijn opa is gevangengenomen in een gevangenis, toen hij en een andere man matten moesten kloppen kregen zij de kans om te ontsnappen, hij stelde dat voor aan de ander maar die wou niet mee, mijn opa is toen ontsnapt en verstopte zich.
's nachts probeerde hij naar huis te gaan en moest een brug over, aan de andere kant stond iemand dus hij durfde de brug niet over, (dit deel weet ik verder niet precies) hij kwam er achter dat het zo'n ouderwetse benzinepomp was.

na de oorlog is hij directeur van Grientdsveen (familliebedrijf voor turf) geworden. zijn secretaris (of iets dergelijks) kwam hem vertellen dat er iemand was die met hem in de gevangenis had gezeten. Aangezien die secretaris nooit van dat verhaal gehoord had zal hij het waarschijnlijk erg raar gevonden hebben. Dit was inderdaad de man uit de gevangenis, hij vertelde dat hij niet mee ging omdat zijn vader ook in die gevangenis zat.

(het verhaal kan soms fout zijn, ik moet het eigenlijk nog s na vragen, maar in de grote lijnen klopt het wel.)

[special air service]

Tijd geleden van het rode kruis bericht gehad over m'n opa.

Hij heeft een paar maanden in kamp Amersfoort gezeten en is later op stransport gezet naar concentratie kamp Neuengamme in Hamburg. Tijdens dat transport is hij in Duitsland van de trein gesprongen en ontkomen.

Kort maar toch interessant. Ik heb nog bij verschillende instanties aanvragen lopen maar velen verrekken het te reageren. Jammer maar helaas.

[Mohnke]

Hallo

Ik heb een site waar ik verhalen op plaats van personen die de tweede wereldoorlog hebben meegemaakt. Getuigenissen van de tweede wereldoorlog dus.

Ik zie dat jullie ook een verhaal hebben als u wil kan ik dit verhaal op mijn site plaatsen, anoniem of niet anoniem als u dit wil kan u dit verhaal opsturen naar gunnerdreesen@dreesenwo2.be

Of naar de site gaan: http://www.dreesenwo2.be, deze site is nog in zij beginfase en is nog maar twee maanden oud.


Bedankt


Gunner Dreesen

[RobinGLD]

Hebben jullie geen opa´s die een aanslag pleegden op een Duitse officier bij Putten of op Rauter bij de Woeste Hoeve.
Deze twee verzetsdaden leverden een zodanig aantal doden op (bijna 900) door represaille maatregelen, dat men dit
ook wel zeer domme verzetsdaden mag noemen.
1 gewonde Rauter, moet je opa toch geen 263 overhoop geschoten Nederlanders waard geweest zijn? Graag eens wat verhalen van de kleinkinderen van deze verzetshelden.

Ik woon toevallig vlakbij de Woeste Hoeve. Ik denk niet dat je achteraf deze verzetsmensen zo mag veroordelen. Een daad om ervoor te zorgen dat Nederland veiliger werd leidde tot een mislukking. Ook mislukkingen hoorden bij de oorlog, en hetzelfde gaat op voor burgerslachtoffers. Je gaat Amerika en Engeland toch ook niet afrekenen op de mislukking van- en burgerslachtoffers tijdens de slag om Arnhem???..

Helaas maar onvermijdelijk.