Bijzonder verhaal van veteraan of Opa

[jaapvanleent]

Mijn familie (van moeders kant) hadden een groentewinkel in hun bezit, veel hongersnood is er dus niet geweest (hoewel het op het einde toch wat krap werd).
Naast hen woonde een NSB'er. mijn oma's vader wilde graag Engelse radio ontvangen en ging dus het huis van die NSB'er binnen.
Daar leidde die wat draadjes achter een gordijn door hun huis binnen en tada: radio!
Er is ook nog een iemand gefusilleerd in de duinen (mijn oma woonde toentertijd in Scheveningen), maar daar weet ik verder niets van af.
Als ik weer bij mijn oma kom dan zal ik meer vragen. (mijn opa was al dood voordat ik geboren werd )

Jaap

[Stafford]

Mijn opa en oma hebben in de oorlog voor het roden kruis gewerkt en deden ook verzetswerk zo vertelde mijn oma eens ( mijn opa praate er nooit over) dat ze op de bakfiets naar de grebbenberg gingen om daar mensen te helpen en er bestond een ziekte die Keel smesse hete waardoor de zieke een zwartemond kreeg dus deed me oma norrit of houtkool in de monden van joden e.d en namen zo de mensen mee het kamp uit ook knipte ze met een (nagel)schaar het prikkeldraad door zodat er mensen konden ontsnappen daarvoor hebben ze ook de rodekruis medaille 1940 - 1945 gekregen !!

Ook vertelde ze een verhaal dat er duitseofficieren ingekwartiert zaten bij haar ouders op de boerderij en ze dan signalen gaf als ze buiten stonden er er gealieerden vliegtuigen over kwamen dan wisten ze waar ze moesten schieten en/of bombarderen zo had ze daar ook foto's van van doorzeefde duitse oficier auto's e.d ook had ze een luger en kompas gestolen van zo'n officier dit alles bewaarde ze in een schoenendoos alleen jammer dat de schoenendoos waar alles in zat ( luger, kompas, bonneboekjes, ausweis, kranteknipsels e.d ) "verdwenen" is door verhuizing/overlijden van me oma en opa

[Comrade]

Hallo,

Mijn overgrootvader heeft Joodse mensen verstopt in het kippenhok, na een tijd kwamen een aantal Duitsers op bezoek en de broer van mijn opa zei de hele tijd: Er zitten mensen in het kippenhok , gelukkig verstonden de Duitsers het niet en zijn gewoon weg gegaan.

Aan de andere kant van de familie heeft mijn overgrootvader in de KNIL gezeten, meer weet ik niet, volgens mijn vader was hij niet zo spraakzaam, mijn opa heeft als scheepskok op een aantal marine schepen gekookt vanaf 1951.


L. ten Cate was hoofd van het SS-Ras- en Sibbeambt in de functie van SS-Onderschaarleider. Deze Amsterdammer van geboorte was een antisemiet van het felste soort, ondanks of misschien juist doordat zijn eigen afkomst vaag was. In 1940 werd Ten Cate benoemd tot hoofd van het Rijksbureau voor Genealogie in Den Haag. Kort tevoren had hij in overleg met een Duitse ambtenaar het Nederlands Verbond voor Sibbekunde opgericht. Maandelijks werd door het Verbond het blad ‘Sibbe’ uitgebracht en ook via de radio kreeg Ten Cate de kans om zijn ideeën over ras en genealogie uit te dragen. Na de oorlog brengt hij het tot wetenschappelijk medewerker aan de universiteit van Utrecht. Zijn belangstelling voor de teeltkeus verlegt hij dan van mensen naar dieren. Op 5 september 1944 is hij samen met andere vooraanstaande Germaanse SS’ers op de vlucht geslagen.

Mijn achternaam is ten Cate, maar ik weet niet of het familie was/ is geweest, mijn opa hield niet van praten over zijn afkomst en mijn vader kent zijn ooms niet, en verder ook niks.

Groet,
Comrade

[Comrade]

Nog een leuk verhaal van mijn opa aan vaders kant.

Hij woonde in Groningen tijdens de oorlog, hij was nog maar een kind van een jaar of 10.
Er kwamen al dagelijks Duitsers in Groningen voor de oorlog dus dat was niks nieuw.

Ik weet niet hoe, maar om een of andere reden kwam er een Duister naar hem toe en vroeg of hij op zijn herdershond wou passen, want de Duitser was dienstplichtig en moest naar het Oostfront, dus mijn opa heeft bijna de hele oorlog op deze hond gepast, en als het goed is ligt er nog een foto(of twee) boven van deze hond.

Helaas weet ik het eind van het verhaal niet(of de Duitser is terug gekomen).
Jammer genoeg is mijn opa een paar jaar geleden overleden en dit is alles wat mijn vader weet.

Ik hoop dat anderen ook nog wat verhalen hebben.

Mvg,
Comrade

[yente]

In ons dorp waren er twee broers, de ene was een officier bij de RAF tijdens WO2 en de andere zat in het verzet en stuurde informatie door naar engeland. De piloot is trouwens in het dorp een officierenhuis komen mitrailleren omdat zijn broer hierover informatie had doorgestuurd. De piloot is ongezien tot boven mijn dorp geraakt door over de rivieren te vliegen.
Maar tijdens de laatste uren van de bezetting heeft die verzetsman heel veel geluk gehad. Er kwamen nog sporadisch duitse soldaten door het dorp want over enkele uren waren de geallieerden er. De verzetsman wou de bevrijders goed ontvangen en had verscheidene geallieerde vlaggen door zijn raam gestoken. Echter, er kwam nog een zeer fanatieke duitse soldaat voorbij. Die man zag de vlaggen en het openstaande raam. De duitser nam een handgranaat, smeet deze naar het open raam. De granaat ketst af en valt op de soldaat met de gekende gevolgen. Het lichaam werd in een gracht gegooid. Dit was de laatste duitse soldaat die ooit het dorp heeft betreden.
Mijn grootvader heeft dit alles gezien doordat zijn ouders aan de overkant van het straat een café hadden.
Mvg Yente

[_Arthur]

Niet zozeer een verhaal dat ik gehoord heb. Mijn opa (of oma) van vaders kant heeft er nooit over gesproken. En helaas is mijn interesse in deze periode pas naar boven gekomen toen beide al waren overleden.

Echter, mijn opa heeft zelf zijn verhaal gedaan: in een brief op 27 mei 1945 'aan familie' beschrijft hij globaal zijn oorlogsverhaal. Sommige zaken specifiek, andere iets minder.

De brief is moeilijk/lastig leesbaar, maar ik heb een tijdje geleden de brief geheel over 'geschreven' en er een PDF van gemaakt.

Het geschrevene speelt zich af in Geertruidenberg en Raamsdonksveer. Waarbij de brug Keizersveer over de Bersge Maas het belangrijkste 'ding' is in de omgeving. De strijd om 'het Kapelsche Veer' heeft ook hier vlak bij plaats gevonden.

Sommige beschreven zaken zijn ook terug te vinden in de boeken "Lokale Oorlogsfragmenten Geertruidenberg 1940-1945" en "Lokale oorlogsfragmenten II l940 - l945, de bevrijding van Raamsdonk en Raamsdonksveer". Beide geschreven door Bas Zijlmans. In het eerste boek staat mijn opa als lid van de Binnenlandse Strijdkrachten op een groepsfoto.

Een foto van de eerste pagina van de brief (dit is reeds een kopie van de brief):


De opnieuw opgeschreven brief in PDF vorm, 7 pagina's (het verhaal is te lang om hier te zetten). Sommige woorden heb ik niet kunnen ontcijferen. Ook alle spel- en 'oud' Hollandse schrijfwijzen heb ik gelaten zoals ze waren.
Download Brief in PDF

Begeleidende kaarten (uit de bovenstaande 2 boeken):

[Tina79]

In oktober vorig jaar heb ik inzage gekregen in het dossier dat Stichting 40-45 heeft betreffende mijn opa.
Al in de jaren voor de oorlog was hij vaste klant bij ijssalon Koco aan de van Woustraat in Amsterdam en raakte bevriend met de eigenaren,Ernst Cahn en Alfred Kohn.
Hij vond het vreselijk dat zijn vrienden zo onmenselijk werden behandeld door de Duitsers en sloot zich aan bij de knokploeg die de ijssalon moest beschermen.
Op 16 februari 1941 heeft hij oog in oog gestaan met Klaus Barbie.Als ik daaraan alleen al denk krijg ik de bibbers......
En ook op 19 februari was hij betrokken bij de inval die nu bekend staat als het ´Koco-incident´.
Toen daarbij schoten werden gelost is hij gevlucht,maar daags daarna werd hij toch nog opgepakt.
Hij werd op 27 februari samen met nog 7 anderen berecht,waaronder ook Cahn,die op 3 maart 1941 werd gefusilleerd.
Opa schreef in 1 van zijn brieven dat Cahn hem -terwijl ze van het Polizeigericht in Den Haag terug naar Scheveningen werden gebracht- vroeg of hij een ´rassiermes´ had,maar opa begreep toen niet wat Cahn bedoelde.(Telkens als ik dat lees breekt mijn hart een beetje)
Mijn opa kreeg in eerste instantie ook de doodstraf maar omdat zijn zus Duitse connecties had via Seyss Inquart kreeg mijn opa gratie van Hitler zelf.
Hij heeft nog niet een jaar vastgezeten in Wittlich,Duitsland.Toen hij terug thuis kwam (kaalgeschoren,alleen een overall en klompen aan)zat daar zijn zus met haar Duitse liefje.
Daarna is hij nooit meer naar huis terug gegaan.....

Dit is wat ik tot nu heb kunnen achterhalen maar volgens mij is het hiermee nog niet af.
Opa had namelijk ook een nummer op zijn arm met een driehoekje daarbij.
Hij moet dus wel in een kamp(Auschwitz?) hebben gezeten maar daar wordt in dit dossier niets over geschreven.
Iemand vertelde mij onlangs dat we dankzij de `Deutsche Grundlichkeit` nog veel uit die tijd kunnen achterhalen.
Maar zo grundlich als ze waren met documentatie....evenzo grundlich waren ze met het vernietigen daarvan......

[yente]

Pakkend verhaal!
Hoe komt dat hij nooit meer naar huis is gegaan? Door de collaboratie van zijn zus?
Mvg Yente

[Tina79]

Inderdaad.Hij kon het niet verkroppen dat zijn moeder en zus Duits gezind waren.
En dat kan ik me erg goed voorstellen als ik bedenk wat hij allemaal had meegemaakt.

[yente]

Dat kan ik me ook inbeelden. Heeft hij er niet lang door geleden?

[Tina79]

Hij is hier zowel psychisch als lichamelijk nooit meer bovenop gekomen.
Tijdens verhoren in het huis van bewaring werd hij zwaar mishandeld.
Na de oorlog moest hij ook meerdere malen geopereerd worden om de schade enigzins te herstellen.
Maar hij heeft altijd pijn gehouden en was dan ook verslaafd aan pijnstillers en alcohol.
Als gevolg daarvan heeft mijn moeder een hele moeilijke jeugd gehad.
Daarom wilde ik voor haar het verhaal van haar vader achterhalen,zodat zij misschien zou kunnen begrijpen waarom haar vader het zo moeilijk had.
Ik was nog maar net met mijn onderzoek begonnen toen we te horen kregen dat mijn moeder niet lang meer te leven had.
Het werd dus een race tegen de klok!Maar dankzij de inzet van Stichting 40-45 lukte het!
Op 7 oktober ontving ik een envelop met documenten die het verhaal vertelden,ook brieven waarin mijn opa zelf een en ander beschrijft.
Op 9 oktober zijn we naar Amsterdam gegaan om de plek te bezoeken waar het zich in ´41 heeft afgespeeld.
We hebben de plaquette gezien die herinnert aan het `Koco-incident´ en hebben op de brug gestaan die is vernoemd naar de vrienden van mijn opa.
Op 14 oktober hebben we samen de film gezien(de IJssalon´) die op dit gebeuren gebaseerd is.Mijn moeder moest daarbij erg lachen om de rol van Luuk,gespeeld door Gijs de Lange.Ze kon zich voorstellen dat haar vader als jonge man zo was.
Op 17 oktober is ze overleden.Ik heb haar nog gevraagd of het verschil maakte nu ze het verhaal kende.
Ze vertelde me dat ze haar vader nu beter begreep en dat ze zelfs een beetje trots op hem kon zijn!!!

[yente]

Wat een ontroerend verhaal! Het siert je dat je dit hebt uitgezocht voor je moeder.
(sorry moest ik te veel vragen stellen)
Het incident zelf zegt me niets maar dit komt omdat ik belg ben.
Nogmaals mijn felicitaties voor deze zoektocht.
Mvg Yente

[Tina79]

Dankjewel Yente.
Je stelt heus niet te veel vragen hoor!
Ik vind het juist prettig om dit verhaal hier zo te kunnen delen.
Het incident is hier in nederland ook niet zo bekend.
Als er al over geschreven wordt is het vaak maar een enkele regel,één van de kleinere aanleidingen voor de eerste grote razzia
en de Februaristaking.

[CollectorWo2]

Heb 2 jaar terug nog in die voormalige ijssalon gewerkt.
Nu zitten steeds verschillende eettenten in die niet echt lopen.
Ik denk dat dit wel bekend is onder amsterdam?
Ligt ook ieder jaar bloemen voor de deur.
Ik vind het geweldig en mooi dat je dit kon uitzoeken voor je moeder is overleden!
Nu kon ze het met gerust hart het verleden laten rusten.
Mvg niels

[mauserk98k]

Leuke verhalen op te lezen