wo2forum.nl

Hallo,
mijn opa is ook verzets strijder geweest in de 2e wereldoorlog hij hoorde bij een groep dat eten naar onderduikers bracht hier in twente was er nog genoeg eten
want er waren zat boeren om eten van te kopen of te ruilen daardoor is mijn passie voor de 2e wereldoorlog ontstaan.
M.v.g.
Remco

hallo,

Mijn overgroot opa was smid en heeft eingelijk nooit bij het verzet gezeten.
Nou ja radio luister sleutels namaken en ga zo maar door,
Maar om het gezin te voorzien van vlees, ze woonden in drenthe, ging hij een biggetje op halen op de fiets.
Met dat biggetje komt hij een duitse soldaat tegen die een kapotte fiets heeft, nou ja hij zag het ook wel aankomen dus trapt de lamp van de fiets en fiets weg,want je mocht ten 1e niet zomaar slachten en ten 2e hij was zijn fiets en dat 'dure' biggetje kwijt.
schiet die duitser hem na uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en is niemand geraakt maar toen mijn oma( ze was toen een jaar of 14-15)en het gezin het schot hoorden zaten ze thuis behoorlijk in angst.

mijn grootvader had tijdens de oorlog een konijn,
zijn konijn ging lopen, in het weiland achter het huis. hij achtervolgde het natuurlijk. maar toen ontplofde er net een paar weilanden verder een v2. natuurlijk dachten zijn ouders dat hij dood was, maar hij overleefde het . en het konijn heeft hij toch nog kunnen vangen voor de ontploffing en niet losgelaten tot na de ontploffing

Mijn opa maakte deel uit van het 1. Gren. Rgt. 937 (duits) wat in oktober 1944 in gevecht kwam met de geallieerden. Daar mijn opa al voor de oorlog met een Nederlandse getrouwd was (en kinderen had...in Nederland) zag hij er sowieso al geen heil meer in (zag hij al niet in 1940 - hij woonde met mijn oma in Nederland - maar als Duitser werd je ingelijfd). Hij wachtte gewoon een gelegenheid af om de benen te nemen. Halverwege de strijd werd hem opgedragen om een bericht te gaan overbrengen aan de veldpost. Hij nam echter een andere afslag en via via via via is hij uiteindelijk teruggekomen bij mijn oma die hem op de zolder verborg.

Na de oorlog (werden bevrijd eind 44) heeft hij zich gemeldt bij de Canadezen, en is in krijgsgevangenschap geraakt. In 1947 is hij echter vrijgelaten en kwam hij weer terug. Hij was de molenaar van het dorp. En was graag gezien, zelfs als Duitser.

Hij is een paar jaar geleden overleden, 103 jaar oud.

De meeste pijn die hij na de oorlog heeft gehad is dat hij niet meer terug kon naar Duitsland om zijn ouders, broers en zussen op te zoeken. Tot en aantal jaren geleden was hij immers nog steeds strafbaar als deserteur voor de duitse wet. De amnestie-wet heeft hij niet meer mee mogen maken.

En nee, mijn opa was zeker geen aanhanger van het Nationaal-Socialisme of (dus) een nazi!

Na wat onderzoek weet ik dat een van zijn broers gesneuveld is bij Monte Casino, een broer aan het oostfront een been kwijtraakte en een van zijn zussen bij een bombardement omgekomen is. De achterdochter van zijn broer heeft het familiehotel overgenomen waar mijn opa is geboren en opgegroeid. Via haar hebben we mooie foto's kunnen zien van mijn opa als jonge vent - zonder oorlog, en net gelukkig getrouwd.

Nog eens een oud(er) forumonderdeel ophalen.
Mijn opa heeft niet meegevochten maar heeft niet lang voor hij stierf nog een en ander uitgetypt.
Voor mijzelf is het bijzonder om te lezen omdat het eigen familie is, voor jullie misschien wat minder aangezien het een verhaal is van een "neutraal" persoon.
Hier zijn toch enkele quotes die ik wil delen:

6de 7de en 8st schooljaar was gedomineerd door de bezetting
een zaak herhinner ik mij nog uitstekend—toen Begie werd aangevallen door
de duitsers kwamen de gaelieerden ons ter hulp maar tegen die duitse oorlog
machiene was er geen kruid gewassen ----onze behulpzame Fransen en
Engelsen moesten zich onmiddelijk terug trekken en ze hadden benen te kort
om wegtelopen---toen kwam het grote moment---de eerst patroulle duitsers zie
ik hog binnen komen met den fiets en hun revolver in aanslag ze waren
onvoorstelbaar beleefd en een paar uur later volgden de troepen met paard en
karre

toen begon er een echten oorlog slag
de Belgische troepen en de gaelieerden die zich terug getrokken hadden achter
de leie in Kuurne begonnen op de duitsers te schieten die natuurlijk met hun
geschut fel antwoorden----mijn Vader zaliger had het voorzien en onzen kelder
werd herschapen in een schuilkelder ---de grond werd belegd met planken en
daarop al onze matrassen en dekens---voor mij was dit een belevenis appart,
na enkele dagen was het voorbij en mochten we weer in ons bedje gaan slapen

op de speelplaats deed ik een zeer ongelukkigen val ---ik was echt buiten het
bewustzijn en ik dacht dat ik dood was---in een lokaal was er een infermerie
geinstallerd van de duitsers en toen ik mijn bewust zijn terug kreeg was er al
een duitser dokter bezig met mij te verzorgen ---een vriendelijker mens had ik
nog nooit ontmoet---verschillige dagen moest ik nog terug gaan tot de wonde
genezen was

daar maakte ik voor het eerst kennis met het echte oorlogs brood----smakelijk konden we het
niet noemen want ongelooflijk en toch waar—toen we de bloem in de
kneedmachiene schepten krioelde het van meelwormen-we bekwamen echt een
vettigen deeg en de mensen waren toen tevreden om zulk brood op te eten
toen begreep ik waarom we den vrijdag mochten vlees eten—met al die
meelwornmen in het brood aten we dagelijks vlees

den oorlog woedde dan in alle hevigheid en de rollen begonnen om te draaien
het eerste jaar van den oorlog zagen we dagelijks grote zwermen duitse
bommenwerper passeren die engeland gingen bombarderen---londen heeft er
hard onder geleden—in 1942 en 1943 begon het te veranderen----Amerike had
intussen ook den oorlog verklaard aan duitsland en de ultra moderne jacht
vliegtuigen werden toen in spoedtempo verscheept naar engeland—dit gebeurde
toen per schip want over den oceaan konden ze nog niet vliegen
die veelvoudige amerikaanse jacht vliegtuigen hebben toen voor een ommekeer
gezorgd want de duitse bommenwerpers werden dan als vliegen neer
geschoten-toen begonnen de geallieerden met onvoorstelbare zwermen
bommenwerpers ge iskorteerd door veel gevecht toestellen duitsland te bombarderen-het was
akelig om zien en als we dachten aan die onvoorstelbare ellende en mizerie die
er ginder ontstond
in 1944 zetten de geallieerden voet aan wal in Normandie---we kregen hoop--
we waren bijna verlost van de duitse bezetters----maar--we hebben er een zware
tol moeten voor betalen---de

ik stond een paar honderd meters van een
belangrijke brug toen de duitsers ze lieten ontploffen—de geallieerden waren in
aantocht en door de bruggen op te blazen konden ze de opmarch een klijn beetje
tegenhouden—het was triestig om de duitsers te zien vluchten met hun
versleten materiaal---auto s die nog nauwelijks konden rijden—vermoeide
boordevol angst zaten---

toen
kwamen de eerste tanks aangereden onvoorstelbaar toegejuigd door de
bevolking—we hadden echt ogen te kort om naar hun materiaal te kijken--
tanks- jeeps -kannonnen—veldkeukens en noem maar op----we konden weer
vrij ademen---veel mensen dachten dat al de mizeerie nu achter den rug ging
zijn maar het heeft nog een klijn jaar geduurd alvorens de rantsoenering werd
opgeheven—langzaam verbeterde het---we kregen betere bloem en alles werd

De persoonlijke verhalen zijn juist het interessantst!
Mvg Yente

Mijn opa had in de oorlog een slagerij dus genoeg te eten, maar er mocht maar een bepaalde hoeveelheid vlees worden geslacht dus hij is ook opgepakt geweest voor illegaal slachten en heeft toen een tijd in de gevangenis gezeten.Ik geloof dat dat ergens in de buurt van Rotterdam was.
Hij heeft een paar maanden in de gevangenis gezeten en mocht daarna weer vrijuit. Helaas niet veel later werd een van de Duitse soldaten iets te handtastelijk met zijn dochter (niet mijn moeder) en heeft hij die Duitser een flink pak slaag gegeven en is er met een mes achter aan gegaan.
Waarbij hij weer is opgepakt en weer een tijd heeft vast gezeten. Voor de rest heeft hij niet heel veel meegemaakt in de oorlog.
Na de 2e wereldoorlog is hij in dienst gegaan in het leger en is hij naar Nederlands-indien gegaan om daar te vechten.
Daar heeft hij een kogel op zijn borstzak gekregen precies op een koffiemuntje en is hij er zonder verwondingen vanaf gekomen.
Helaas heb ik mijn opa nooit gekend en heb ik het verhaal van mijn vader gehoord.


Als er nog vragen zijn stel ze gerust.

Beste mensen voordat je een verhaal plaats van je opa of oma kan je beter eerst eens uit zoeken als het waar is.Dan het verhaal hier plaatsen,
meer dan de helft van de verhalen lijken me niet waarschijnlijk en komt meestal niet meer uit eerste hand.
Een Duitser in mekaar slaan tijdens de oorlog? De meeste Nederlanders waren of bang of hadden niets met de Duitsers te maken.
De meeste Duitsers zaten in de Steden en waren 3e rangs soldaten afgekeurd voor frontdienst of het waren Russen.
Na de Oorlog zat iedereen bij het verzet. Er vochten meer Nederlanders voor de Duitsers dan voor de Gealieerden.

Veel soldaten in Nederland waren in rust, dus geen derde rangs militairen. Dat dachten de Geallieerden ook tijdens marketgarden.

Toch ben ik het met je eens dat sommige verhalen niet heel logisch/realistisch klinken.

Oké , met Market-Garden daar heb je gelijk mee. De 2 SS Divisies waren hier inderdaad om op sterkte te worden gebracht.Maar in het Westen en het Noorden en Oosten en zelfs in Zeeland zaten niet byzonder veel sterke Duitse eenheden zelfs niet na September 1944.Wel veel SD eenheden met veel Nederlandse SS ers en Landstormers,
en de zgn buikbataljons en Duitse eenheden met veel Russische soldaten.

de broer van mijn opa was tijdens wo2 actief in het ondergrondse. hij hielp mee met wapen droppings en op een dag was hij bezig met het op pootjes zetten van machine geweren uit neer gestorte bommenwerpers toen opeens een kogel uit een de wapens het dak in schoot
snel alles verstoppen en de zolder verlaten.

gek genoeg hebben de duitsers niks gemerkt!

Ik kom hier niet een heldenverhaal vertellen van mijn opa, maar dit verhaal is echt gebeurd, geen onzin.
Hoe weet ik dat zo zeker? Nou, ik bezit originele documentatie van mijn overgrootvader, dat hij na de oorlog werd onderscheidden voor 'illegale-verzets' werkzaamheden tegen de Duitsers. Ik bezit overigens nog meer documenten van hem uit eind jaren 30 en oorlogstijd.

Zie hier een foto van een document die ik in mijn bezit hebt, waarin wordt verklaard dat hij tijdens de oorlog 'illegale-verzets' daden heeft verricht tegen de Duitse bezetter en heeft geholpen met deze bezigheden.




Echter heeft hij de medaille geweigerd, omdat hij het niet eens was dat er na de oorlog meisjes werden kaalgeschoren.
Goed, als allereerst heeft mijn opa in de jaren 1937/1938 bij de marine gediend, dus net voor de mobilisatie.

Zie hier een foto van hem in zijn marine uniform:



Mijn overgrootvader, had tijdens de oorlog een boot. Hij hielp het verzet in het dorp, door middel van onderduikers en waarschijnlijk ook Joden, te helpen vervoeren via de boot naar een speciaal onderduikadres. Dit was gevaarlijk werk, aangezien je leven ermee op het spel stond. Werd je op heterdaad betrapt, of verraden kon je geëxecuteerd worden!
Mijn overgrootvader heeft dan ook tijdens de oorlog vastgezeten, wat de precieze reden daarvoor was, weet ik niet, maar waarschijnlijk zullen ze iets verdachts ontdekt hebben.
Toch heeft mijn overgrootmoeder, mijn overgrootvader de gevangenis uit kunnen krijgen. En nee, niet door heldendaden zoals een overval plegen, de directeur zelf opsluiten en terwijl je beschoten wordt wegrennen. Maar mijn overgrootmoeder maakte duidelijk dat zij voor de Duitsers waren en voor de N.S.B. etc. waren. Uiteindelijk heeft ze hem zo vrij kunnen krijgen. Mijn opa heeft dus niet verzetswerk gedaan zoals persoonsbewijzen vervalsen of postkantoorovervallen etc. Maar dit werk was ook behoorlijk gevaarlijk!

Dit is dus mijn verhaal, of hij echt 'officieel' lid was van een echte verzetsgroep, dat weet ik niet. Maar hij heeft wel dit soort werk gedaan tijdens de oorlog en dat is ook een vorm van verzet en levensgevaarlijk. Ik hoop dat mijn verhaal wel geloofwaardig overkomt, door middel van de bewijzen die ik heb!
Helaas heb ik hem persoonlijk niet meer gekend, echter heb ik zijn vrouw, dus mijn overgrootmoeder nog wel gekend! Heel goed zelfs.
Ook heb ik van beide overgrootouders de persoonsbewijzen in mijn bezit!

Leuke verhalen

Mijn Opa leefde in de WO2 in Nijmegen,
meerdere malen heeft hij bombardementen meegemaakt.
Hij heeft verschillende dingen meegemaakt:
- Hij liep in een weiland, toen een Engelse bom langs een schaap insloeg, de schaap meters de lucht in slingerde, en toen de schaap weer 'geland' was , ging hij doodnormaal verder met eten
- Hij liep naar het tram stationnetje, waar 2 trams stonden, zijn klasgenoten namen de voorste en hij de achterste. Na een tijd bleek dat een bom de voorste had geraakt, niemand had het overleefd
- Zijn eigen vader is naar Auschwitz Birkenau gestuurd, omdat hij in het verzet zat, Hij heeft het overleefd
- Vlak voor het einde van de oorlog, fietste hij langs 2 Amerikaanse howitzers. Een duitse Messerschmit kwam aanvlieger en opende het vuur. De fiets van mijn opa is helemaal kapot geshoten, maar hij is gespaard gebleven.
- aan het einde van de oorlog, mocht hij in Engelse boten naar Engeland, omdat hij heel veel had meegemaakt. Tijdens de reis kwam er een Duitse onderzeeboot naar boven, totdat een Engels schip een bom eraf rolde, en Het was een voltreffer. Alle bemanningsleden van de onderzeeer waren overleden.

Ik heb uiterst respect voor mijn opa, ik hoop dat hij nog lang in leven blijft

Mijn voormalige buurman was ten tijde van de oorlog bij een razzia opgepakt in Rhenen; hij was in die tijd verplicht om te werken in Duitsland, maar had zich hiervoor niet vrijwillig gemeld. Hij werd te werk gesteld op een spoor emplacement ergens in Duitsland. Ik heb hem meerdere keren horen vertellen dat hij af en toe moest vluchten voor geallieerde vliegtuigen die overkwamen om het spoor te bombarderen.

Daarnaast heb ik hem ook meerdere keren horen vertellen dat hij in een vluchtpoging voor de overkomende vliegtuigen; ineens oog in oog stond met soldaten van het rode leger en dat hij op dat moment vreesde voor zijn leven aangezien er dooie Duitsers naast hen op de grond lagen. Toen de oorlog was afgelopen is hij lopend weer huiswaarts gekeerd; hoe lang dit precies duurde kan ik niet citeren en kan het helaas ook niet meer navragen...