Niet alle duitsers waren tegen de joden.

[yente]

Uit een interview met een Duitse dame.


Ik was 10 jaar toen de oorlog uitbrak. Vanaf 6 jaar kwam je in de Hitlerjügend, dan moest je een uniform dragen. En alle weken had je een appèl dag. Het was niet van ik wil niet, het moest.
De meeste mensen gingen tijdens de repressie gewoon mee met het systeem omdat dat voor werk zorgde. Toen was er nog geen sprake van oorlog ofzo. Maar de mensen die konden denken die wisten dat het oorlog ging worden want in zijn boek van toen hij in de gevangenis zat daar had hij al in gezegd dat het oorlog ging worden he. Als je Mein Kampf gelezen had( dit heb ik spijtig genoeg niet meer), mijn vader had die, en wanneer den Amerikaan kwam dan heeft hij dat verbrand omdat ze niet zouden denken dat hij een meeloper was want dat was hij absoluut niet. Integendeel.

Maar uit schrik deed hij dat want bij de inval van de eerste Amerikanen werd hij overvallen en met de dood bedreigd. Wij hadden zo, in den oorlog wordt gans het woonvlak aangeslagen en dan kwamen er mensen in die gebombardeerd waren of omdat het nazi's waren. En wanneer je een groot huis had dan moest je een bepaald aantal kamers afstaan. En dan kwamen daar families in. Wij hadden een grote nazi in het huis wonen. Ne meeloper maar die was heel gevaarlijk. Hij had een soort klikje die ook altijd alcohol hadden. Al die lege flessen werden in onze kelder gelegd. Maar wanneer den Amerikaan dan kwam dan zagen ze al die legen flessen. Ze zeiden 'ahja, jij bent een rijke man, gij nazi!' En zo hebben ze mijn vader bedreigd. En hij had zoveel schrik hierdoor dat hij het boek heeft verbrand. Spijtig. Ik heb hem nooit gelezen, toen was ik nog te klein. Het was voor ons(de jeugd) ook niet verplicht om die te lezen.

- Geloofden ze dan uw vader dat hij er niets mee te maken had?

Ja uiteindelijk wel. Maar dat waren toen de eerste troepen die het land innamen. Dus dat waren de gevechtseenheden en die waren zo kwaad en hadden zo'n haat op de duitsers. Ten eerste hadden ze geweldig veel mensen verloren bij de vele gevechten. Dus die waren natuurlijk geweldig kwaad. En bij die eerste woede die kwamen, daar waren enorm veel zwarten bij en die waren brutaal. Dat moet echt gezegd worden. Mijn vader is er nog een paar dagen gebleven en ik met mijn moeder wij gingen naar het dorp bij familie zodat we het stad uit waren. En dan is mijn vader daar ook naartoe gegaan. Maar dat was een gebroken man. Dat heeft lang geduurd eer hij dat verwerkt had. Mijn vader was zelf een soldaat geweest in de eerste wereldoorlog. Hij had in Verdun en Sedan gevochten. Hij was geen man die vrees had maar daar zei hij, heb ik voor mijn leven gevreesd.

Maar dus, wanneer de mensen Mein Kampf gelezen hadden wisten ze vaak wel dat er een oorlog zat aan te komen. Hitler maakte veel wegen. Mijn vader zei altijd: 'Dat maakt hij niet voor de boeren om met hun kar over te rijden'.

Mijn vader heeft vele joden geholpen. De joden moesten weg. Tijdens die fameuze nacht ( ze bedoeld de kristalnacht) hadden wij een stoet en die ging door de stad. Wij moesten dan lampen en fakkels maken. We gingen door het stadje en we kwamen bij een straat waar veel joden een winkel hadden. Daar vloog uit een raam een brandende oven. Dat hebben wij als kinderen gezien en wij moesten dat zien om haat te kweken tegen de joden.
Mijn vader had een vervoerbedrijf en hij werkte veel met de joden. Hij kende een joodse veehandelaar maar die man mocht nergens meer wonen. Mijn vader heeft hem bij ons laten inwonen. In onze stallen kon hij zijn vee zetten. Kort voor het uitbreken van de oorlog zijn zij wel naar Nederland verhuist.
In 1937 wisten veel joden wat er ging komen en diegene met geld gingen naar Amerika ofzo. Er was ene waarmee mijn vader goed bevriend was. Hij zei tegen mijn vader: 'luister Donald, als je graag wat weideland van mij wil kopen?' Dat was een mooi stuk. Het was gedraineerd en was 2,5 hectare groot. Mijn vader was er in geïnteresseerd en heeft dat gekocht. Hij heeft dat cash betaald want ze gingen weg en hadden dat geld nodig. Dan is dat op papier gezet. Het was in orde.

In 1940 toen de joden weg waren hadden wij dan dit weideland en hierop stonde onze paarden. Maar toen hadden de Duitsers een instelling die de controle had over alle joodse gronden. Toen werd die grond onteigend, het was niet meer van ons omdat mijn vader joden tot de vlucht geholpen had. We konden het wel nog huren. Dit hebben we ook gedaan. Mijn vader dacht dat er een tijd kwam waarop hij het terug ging krijgen. Na de oorlog deed mijn vader er een beroep op dat dat ons land was. Er was echter niets meer te vinden. Er waren geen aktes meer, alles was verdwenen. de notaris waarbij we dat geregeld hadden zei dat dat inderdaad onze grond was. Maar het hoofd van het bureau toen zei dat er niets te vinden was. En toen konden we dat stuk terug kopen aan een schandalig hoge prijs. Mijn vader heeft dat geweigerd. Later werd dat als bouwgrond verkocht. Nu staan er zeker 70 grote villa's op. Ja, dat heeft geld opgebracht. En wij waren ons geld kwijt en we hadden die grond niet meer. De mensen die meededen met Hitler maar ook huizen en gronden hadden gekocht, die hebben hun gronden enz. behouden. We konden hiertegen niets doen.

Zo hebben ze mijn vader gepest. Dit omdat hij vaak zijn mening zei. Naar dat hoofdkwartier kwamen vaak de grote veldheren. Mijn vader moest veel in de bossen zijn. Wanneer die hoge heren kwamen dan moest mijn vader opzij gaan voor de escorte. Mijn vader vroeg 'wat is er dan waarom ik opzij zou moeten gaan?' Jodl komt! 'Ken ik niet' zegt mijn vader. Mijn vader was gehaat bij die mensen maar hij was het enige vervoerbedrijf in die tijd. Hij moest ook de gesneuvelden en de doden naar het kerkhof brengen. Hij moest de bevoorrading doen wanneer de trein kwam. Dus ze konden mijn vader niets doen. Ook wanneer göring kwam moest je normaal groeten, mijn vader heeft zijn pijp opgestoken en heeft de andere kant opgekeken.
Maar hiervoor is hij later gestraft. Mijn vader zei altijd 'Als we de joden niet gehad hadden- de meeste joden waren veehandelaars- dan hadden we nu minder boeren gehad. Het is dankzij de joden dat de mensen zich meerdere koeien konden permitteren omdat ze konden afbetalen.' De ariërs zijn veel erger dan de joden en veel grotere bandieten.

Na de oorlog, nog in 1945 kregen we op een feestdag visite. Het waren de joden die bij ons gewoond hadden, die kwamen ons bezoeken. Zij hadden 4 jaar verstopt gezeten op een hooizolder bij een Nederlandse boer. Daar zaten ze met 35 mensen. Deze boer heb ik later ook leren kennen. De joden die dus eerst bij ons hadden gewoond en dan hadden verstopt gezeten bij deze boer, die hadden een zoon Hans. Op een nacht was deze zo verkouden (hoesten en dergelijke) dat hij de groep verraden zou hebben. De boer zag in dat dat niet meer ging en zei dat de jongen in een warme kamer bij hun moest slapen.
Maar de Duitsers kwamen altijd de koppen tellen. Nu wil het lukken dat hun jongste dochter een acute blinde darm ontsteking kreeg en direct naar het ziekenhuis moest. En precies alsof het zo moest zijn kregen ze juist die nacht controle. Ze telden de koppen van de kinderen en Hans was erbij maar omdat de dochter in het ziekenhuis lag hebben ze het niet gemerkt.
Die boer heeft ook Engelse piloten verstopt. Hij heeft mij later verteld hoe moeilijk dit alles was. Beneden waren er Duitse soldaten gelegerd en al het eten waarvoor hij moest zorgen. Als je dat allemaal hoort dan kan je dat niet geloven wat deze mensen allemaal gepresteerd hebben.

De boer woonde in een dorp in Gelderland. In 1946 met Pasen zijn wij daar voor de eerste keer naar toe gegaan. Ik was nog nooit buiten Duitsland geweest. Het was voor mij een heel evenement. Die mensen hebben mij een speciaal paspoort bezorgd. Op de markten hadden ze dingen die wij nog niet kenden want tot 1948 was er bij ons nog niets te verkrijgen of gerantsoeneerd. Ik heb dan in Nederland boodschappen gedaan en werd gefinancierd door onze joodse vrienden. Ze hadden ook een kledingzaak en de naaisters hebben mij volledig gekleed. Het gros dat ik ken van de joden die waren allemaal goed.

Er was een jonge gast, een student, die inwoonde bij mijn joodse vrienden. Hij studeerde aan een economische school en zat bij hun op kot. Hij zei tegen mij: 'We moeten niet kwaad zijn op de Duitsers want die of die bestraffen dat heeft geen nut. Het enige wat men zou moeten doen dat is het ganse Duitse ras uitmoorden. Dan zal er geen overblijfsel meer zijn. Maar zolang we hier en daar iemand straffen, hoeft het voor mij niet.' Deze jongen heeft vier jaar met zijn ouders in een concentratiekamp gezeten. Zijn broer was toen twaalf jaar hijzelf was nog maar vier jaar oud. Ik vroeg wat hij dan in dat concentratiekamp gedaan had? Kon je daar dan spelen? 'Spelen?!' vraagt hij, 'wij moesten scheppen, gravenc maken.' Hij was van zijn moeder gescheiden geweest. Zijn broer was met zijn vader binnen gekomen en werd ook gescheiden van zijn vader. Hij werd in een ander concentratiekamp gestoken. Na een jaar of drie waren hij met zijn broer, moeder en grootmoeder terug samen. Na een tijdje was zijn vader ook naar dat lager gekomen en werd hij herkend door zijn zoon. Ze hebben allemaal, zelfs de grootmoeder, het kamp overleefd.

Daarom zei hij dat er voor hem niet een paar mensen gestraft moesten worden omdat de meeste mensen dat toch nog in hun hadden. Ik ken veel joden en heb er na de oorlog nog veel ontmoet. De meesten hadden zo'n nummer in hun arm. Ik ken praktisch geen joden die echt hatelijk waren voor wat de Duitsers hun hadden aangedaan. Dus geen moordlust ofzo. 'Het enige wat telt' zei hij 'is ze allemaal uit roeien want ze zullen altijd weer opstaan en Duitsland is een volk dat meeloopt.'

Dat is op zich ook niet waar want er waren er genoeg doe niet voor het regime waren. In de ganse vriendenkring van mijn vader waren er geen Hilterianen bij. Ze zeggen ook altijd dat gans Duitsland er is achtergelopen. Dat klopt ook niet. Er zijn veel mensen die er tegen waren die in de concentratiekampen werden gestoken. In de hoofdstad Berlijn, wat echt een Nazi centrum was, daar zijn na de oorlog meer dan 400 joden opgedoken die in de stad overleefd hadden. Dus je ziet dat niet iedereen voor het systeem was. In Keulen waren het er geloof ik 500. Die Duitsers riskeerden hun leven door deze joden te helpen.

Interview van 12/11/2011

[laurens jan]

Yente, een erg mooi intervieuw!!

[yente]

Bedankt. Ik heb enkel maar geluisterd.

[Memory]

Yente, erg indrukwekkend om mooi om te lezen.
doe je dit uit eigen initiatief of voor een studie of iets dergelijk?

groet,
Alex

[yente]

Yente, erg indrukwekkend om mooi om te lezen.
doe je dit uit eigen initiatief of voor een studie of iets dergelijk?

groet,
Alex

Bedankt. Leuk dat het geapprecieerd wordt. Ik doe dit uit eigen initiatief. Zo begrijp ik zelf de oorlog beter.
Je leert nog altijd het beste van persoonlijke belevenissen.
Ik ben in contact gebracht met deze vrouw via mijn vader. Haar man is een belg en zij wonen in België. De vader van haar man is tevens als Belgisch officier gesneuveld tijdens de meidagen.
Mvg Yente

[laurens jan]

@Yente, blijft mooi!!!!!!!!!!!!!!
Is er nog meer?
Ik vind helemaal geweldig!

[yente]

Er is zeker meer.
Ik heb momenteel nog maar 1 uur van het 9 uur durende gesprek getypt en in goede zinnen omgezet.
Dit neemt meer tijd in beslag dan ik dacht. Ik zal zeker in de toekomst nog wat posten.
Mvg Yente

[laurens jan]

Yente
Ik zal er op wachten.

[veritas]

Erg interessant!