Wir haben es nicht gewusst, of toch?

[yente]

Uit een interview met een Duitse dame

Gedeeltelijk is dat waar. Ik geloof dat de grote hoop het niet wist. Daar ben ik zeker van. Maar je gaat me niet wijsmaken dat de mensen die er rond woonden dit niet wisten. Die moeten dat geroken hebben. Ik moet wel zeggen dat al die concentratiekampen die in Duitsland waren, lagen in gebieden waar de Nazi's heersten en het volk voor het regime was. Moest dat bij ons in het Rheinland geweest zijn dan was dat uitgekomen.
Ik heb je daarnet verteld dat mijn vader het boek Mein Kampf had. Dat had hij gekregen van een soldaat in '39 of '40. Op een avond zat mijn vader nog te lezen en er was een soldaat die bij ons ingekwartierd was bij hem komen zitten. Hij had een fles alcohol bij en uiteindelijk was deze soldaat wat aangeschoten. Toen heeft hij aan mijn vader over een lager verteld waar hij in was. Hij heeft toen mijn vader dat Mein Kampf cadeau gedaan. Hij vertelde alles wat hij daar meegemaakt had en wat er gebeurd was. Toen dachten de mensen dat dat arbeidslagers waren. Mijn vader heeft toen gezegd als de helft van wat deze man mij verteld heeft waar is, dan is het nog veel te veel. Wanneer men uit zo'n kamp ging moest men tekenen dat ze nooit één woord zouden spreken over de plaats van het kamp, wat er gebeurde, .. Men mocht hierover niets vertellen, onder doodstraf.

Je zag soms dat er iemand weg was of iemand werd opgepakt maar naar waar ze gingen wist je niet.
Bijvoorbeeld hadden we bij ons een meubelmaker. Hij was met een joodse vrouw getrouwd. Hun kinderen waren gedoopt. De vrouw is zelfs katholiek geworden. In 1943 zijn vader en zoon naar een concentratiekamp gevoerd. Niemand wist dat ze daar waren. Er werd verteld dat ze aan de Westwall moesten werken. De moeder en de dochter werden ook met een trein weg gevoerd maar zijn kunnen ontsnappen. De dochter was verloofd met iemand van het Saar gebied. Ze hebben bij een klooster aangeklopt en dit klooster heeft hun geholpen en er ook voor gezorgd dat ze in het Saar gebied in een klooster konden onderduiken. Ze zijn hier tot het einde van de oorlog gebleven. Vader en zoon hebben het ook overleefd.
Je kon ook je buur niet vertrouwen he. Ik ken een collega en die vertelde dat ze ooit eens bij haar in het school binnen vielen. De Nazi's vertelden toen van alles en ze vroegen 'je weet toch dat je niet mag liegen he?' Tussen het gesprek brachten ze het er dan op: 'luisteren jullie ouders ook naar ne vreemde radio soms?' Mijn vriendin vertelde me dat ze stond te bibberen op haar knieën omdat ze haar ouders bijna verraden had. Er waren verschillenden in de klas die hun ouders verraden hebben omdat het zo'n geraffineerde manier werd aangebracht.

Interview van 12/11/2011