Ik ben me de laatste tijd aan het verdiepen in de Russische Revolutie en de Burgeroorlog en de periode daarna. Reuze interessant! Twee vraagjes heb ik hierover, misschien kunnen jullie mij helpen:
- Lenin was de leider van de Sovjet-Unie. Trotski was zijn naaste medewerker. Toen Lenin overleed, kwam Stalin aan de leiding. Lenin zag Stalin eigenlijk liever niet als zijn opvolger, en Trotski werd ook gezien als de logische opvolger. Daar kwam nog bij dat Stalin en Trotski niet met elkaar door een deur konden. Trotski was ook de betere prater en maakte de 'ogenschijnlijk zwakkere en minder intelligente' Stalin ook vaak belachelijk. Hoe kon het dan toch dat Stalin aan de leiding kwam?
- Wat was nu precies Stalins rol bij het beleg van Tsaritsyn (1919 -1920)? Was hij een gewone commissaris of was hij een legeraanvoerder en was de overwinning ook echt aan hem te danken?
Stalin komt aan de leiding
-
Auke
- Beste Avatar 2007/2008
- Berichten: 1531
- Lid geworden op: 17 mar 2005, 21:11
-
vincent
- Lid
- Berichten: 1022
- Lid geworden op: 05 jun 2004, 18:26
Heb je al http://en.wikipedia.org/wiki/Trotski geprobeerd?
misschien dat dit je helpt, uit de bovenstaande link:
misschien dat dit je helpt, uit de bovenstaande link:
Immediately after the XIIIth Congress (where Kamenev and Zinoviev helped Stalin defuse Lenin's Testament, which belatedly came to the surface), the troika, always an alliance of convenience, started showing signs of cracking up. Stalin began making poorly veiled accusations in Zinoviev's and Kamenev's address. However, in October 1924, Trotsky published The Lessons of October, an extensive summary of the events of the 1917 revolution. In the article, he described Zinoviev's and Kamenev's opposition to the Bolshevik seizure of power in 1917, something that the two would have preferred left unmentioned. This started a new round of intra-party struggle, which became known as the Literary Discussion, with Zinoviev and Kamenev once again allied with Stalin against Trotsky. Their criticism of Trotsky was concentrated in three areas:
Trotsky's disagreements and conflicts with Lenin and the Bolsheviks prior to 1917
Trotsky's alleged distortion of the events of 1917 in order to emphasize his role and diminish the roles played by other Bolsheviks
Trotsky's harsh treatment of his subordinates and other alleged mistakes during the Russian Civil War
Trotsky was again sick and unable to respond while his opponents mobilized all of their resources to denounce him. They succeeded in damaging his military reputation so much that he was forced to resign as People's Commissar of Army and Fleet Affairs and Chairman of the Revolutionary Military Council on January 6, 1925. Zinoviev demanded Trotsky's expulsion from the Communist Party, but Stalin refused to go along and skillfully played the role of a moderate. Trotsky kept his Politburo seat, but was effectively put on probation.
Ik heb er geen kracht meer voor
-
Zhukov
- Lid
- Berichten: 1308
- Lid geworden op: 26 aug 2004, 00:05
- Locatie: Spijkenisse
- Contacteer:
Hoe Stalin precies aan de macht is gekomen is moeilijk uit te leggen, mede doordat Stalin op een handige manier gebruik maakte van de organisatiestructuur van de Partij en de regering. Het lastige hierbij is dat het bestuur van de Partij en de regering elkaar op enkele vlakken overlappen. Stalin kreeg het voor elkaar door via de organisatie van de Partij zijn invloed in de regering uit te breiden. Ik zal mijn best doen om één en ander te verduidelijken. 
De Communistische Partij van de Sovjet Unie (CPSU) was de enige toegestane partij van de USSR. Leden van de CPSU konden worden gekozen in het Centraal Comité (CC), wat het hoogste overheidsorgaan van de Sovjet Unie was. Leden van het CC konden vervolgens mensen kiezen voor een post in het Politburo (meestal vooraanstaande Sovjets). Het Politburo was een soort kabinet, van waaruit leiding werd gegeven aan de Sovjet Unie. Ten tijde van de dood van Lenin bestond het Politburo naast Lenin zelf uit Trotsky, Stalin, Zinoviev, Kamenev, Rykov en Tomsky. Lenin werd gezien als het hoofd van de Communistische Partij en zijn woord was wet. Hij is echter nooit gekozen als president, voorzitter of iets in die geest. Lenin ontleende zijn macht puur aan het feit dat een hoop Sovjets hem als de verpersoonlijking van de Revolutie zagen.
Toen Lenin in 1924 overleed ontstond er dus een gat. Er was ineens geen persoon meer die bepaalde wat goed en wat niet goed was. Het Politburo bleef het belangrijkste overheidsorgaan. Verondersteld werd dat één van de leden van het Politburo de opvolger van Lenin zou worden als Partijleider en dus politiek richtpunt voor de Partij en de regering.
In die periode was Stalin verre van de populairste persoon in het Politburo. Trotsky en Zinoviev waren bijvoorbeeld veel populairder onder de leden van de Partij. Bovendien had Stalin een nadeel omdat hij geen Rus was, maar Georgiër. Hoe kan het dan dat Stalin desalniettemin de machtigste man van de Sovjet Unie werd??
Dat komt doordat in 1922 werd besloten om een post te ontwerpen die de dagelijkse gang van zaken binnen de CPSU moest gaan regelen. De Partij werd bestuurd door een secretariaat, om deze leiding te geven werd de post 'Secretaris-Generaal van de Communistische Partij' opgericht. Dit stond compleet los van de post van Partijleider of iets dergelijks. Het is belangrijk te zien dat de Secretaris-Generaal puur was aangesteld om de dagelijkse beslommeringen te stroomlijnen.
Om die reden werd er ook een beetje neerbuigend naar de post gekeken. Men vond het een post die het vuile werk op moest knappen, die de saaie dagelijkse zaken moest regelen. Omdat Stalin al had aangetoond over uitstekende organisatorische kwaliteiten te beschikken werd hij door het Politburo voor de post gekozen. Stalin was in die tijd één van de meer onbekende leden van het Politburo, dus er werd weinig tegen geprotesteerd. Iedereen vond het wel best.
Toen Stalin echter de post had gekregen, zat hij ineens aan het hoofd van het dagelijks bestuur van de Partij. Hij had de macht om mensen binnen de Partij aan te stellen of de 'dubieuze' mensen uit de Partij te zetten. Hier is het waar het voor de Sovjet Unie fout ging. Vrijwel direct na zijn aanstelling begon Stalin met het verwijderen van belangrijke figuren op cruciale posten binnen de organisatie van de Partij. Deze mensen werden vervangen door personen die tot Stalin's volgers behoorden. Op deze manier kwamen er op belangrijke plaatsen binnen de Partij vrienden van Stalin te zitten.
Toen Lenin uiteindelijk in 1924 overleed had Stalin de Partij eigenlijk al compleet in zijn greep. Hij had de zaken zo geregeld dat hij de steun had van belangrijke Partij-functionarissen. Bovendien speelde hij de strijd in het Politburo zo, dat de veel populairdere Trotsky aan de kant werd geschoven. Dit deed hij door samen met de evenzo populaire Zinoviev en Kamenev een blok tegen Trotsky te vormen (het Triumvaat, of Troika). Hierdoor kon Trotsky niet tot opvolger van Lenin worden benoemd. Daar komt bij dat Trotsky zich voor de revolutie een aantal keren tegen de beslissingen van Lenin had gekeerd. Zinoviev, Kamenev en Stalin gebruikten dit tegen Trotsky om hem ervan te beschuldigen de alleenheerschappij van de Partij en het land naar zich toe te willen trekken en het gezag van de CPSU te ondermijnen. Om deze reden werd Trotsky uit het Politburo en later ook uit de Partij gezet.
Nu Trotsky geen gevaar meer vormde hoefde Stalin alleen nog maar af te rekenen met Zinoviev en Kamenev. Dit deed hij door te benadrukken dat een wereldwijde revolutie niet nodig was (dit was een standpunt van Trotsky geweest dat werd gedeeld door Zinoviev en Kamenev). Dit plaatste Zinoviev en Kamenev in een vervelende positie omdat hun integriteit ter discussie kwam te staan. Toch kozen ze niet de zijde van Trotsky, omdat ze van mening waren dat je niet de kant van je oude tegenstander kon kiezen.
Toen Stalin eenmaal overtuigt was dat Zinoviev en Kamenev geen nieuw blok met Trotsky zouden vormen begon Stalin het beleid van Zinoviev en Kamenev aan te vallen. Hierbij werd hij gesteund door de overige leden van het Politburo; Boekharin, Tomsky en Rykov. Toen kregen Zinoviev en Kamenev door wat hij aan het doen was. Ze besloten zich alsnog achter Trotsky te scharen, maar het was al te laat. Stalin beschuldigde beiden van het zaaien van verdeeldheid binnen de Partij en het promoten van Trotskyisme.
Dit resulteerde uiteindelijk in de verwijdering van Kamenev uit het Politburo en een nipte herverkiezing voor Zinoviev. Stalin dreigde beiden uit de Partij te zetten als ze niet openlijk hun 'fouten' toegaven en hun excuses maakten aan Stalin, het Politburo en de leden van de Partij. Om hun eigen hachje te redden besloten zowel Zinoviev als Kamenev afstand te nemen van hun eerdere uitspraken, excuses te maken voor het zaaien van verdeeldheid en het uitspreken van onvoorwaardelijke steun aan Stalin als de ware verdediger van de Revolutie en het Communisme.
Dit was de feitelijke overwinning van Stalin. Hij had nu geen grote tegenstanders meer in de top van de Partij, wat hem in principe de alleenheerschappij over de Partij en het land gaf.
Dit bleek onder andere uit het beruchte stemronde waarbij mensen massaal een motie van Stalin's oude kameraad Sergey Kirov steunden en Stalin slechts drie stemmen kreeg. Kirov vroeg om vrijlating van oude oppositieleden, omdat dit een ware democratie onmogelijk maakte. Stalin wenste het tegenovergestelde. Om zijn beleid mogelijk te maken liet Stalin de uitkomst vervalsen, waardoor hij de stemming won. Kirov werd later onder vreemde omstandigheden vermoord in Leningrad, waarschijnlijk op bevel van Stalin zelf. Stalin zelf ontkende echter alles en gaf de schuld aan anti-Communistische reactionairen. Om deze zogenaamde anti-Revolutionairen te straffen lanceerde hij de Grote Zuiveringen, waarbij de Partij werd gezuiverd van reactionaire (lees; anti-Stalin) invloeden. De afloop hiervan mag bekend zijn...
Hhm, is het toch nog een ietwat langdradig verhaal geworden ondanks dat ik het beknopt probeerde te houden
De Communistische Partij van de Sovjet Unie (CPSU) was de enige toegestane partij van de USSR. Leden van de CPSU konden worden gekozen in het Centraal Comité (CC), wat het hoogste overheidsorgaan van de Sovjet Unie was. Leden van het CC konden vervolgens mensen kiezen voor een post in het Politburo (meestal vooraanstaande Sovjets). Het Politburo was een soort kabinet, van waaruit leiding werd gegeven aan de Sovjet Unie. Ten tijde van de dood van Lenin bestond het Politburo naast Lenin zelf uit Trotsky, Stalin, Zinoviev, Kamenev, Rykov en Tomsky. Lenin werd gezien als het hoofd van de Communistische Partij en zijn woord was wet. Hij is echter nooit gekozen als president, voorzitter of iets in die geest. Lenin ontleende zijn macht puur aan het feit dat een hoop Sovjets hem als de verpersoonlijking van de Revolutie zagen.
Toen Lenin in 1924 overleed ontstond er dus een gat. Er was ineens geen persoon meer die bepaalde wat goed en wat niet goed was. Het Politburo bleef het belangrijkste overheidsorgaan. Verondersteld werd dat één van de leden van het Politburo de opvolger van Lenin zou worden als Partijleider en dus politiek richtpunt voor de Partij en de regering.
In die periode was Stalin verre van de populairste persoon in het Politburo. Trotsky en Zinoviev waren bijvoorbeeld veel populairder onder de leden van de Partij. Bovendien had Stalin een nadeel omdat hij geen Rus was, maar Georgiër. Hoe kan het dan dat Stalin desalniettemin de machtigste man van de Sovjet Unie werd??
Dat komt doordat in 1922 werd besloten om een post te ontwerpen die de dagelijkse gang van zaken binnen de CPSU moest gaan regelen. De Partij werd bestuurd door een secretariaat, om deze leiding te geven werd de post 'Secretaris-Generaal van de Communistische Partij' opgericht. Dit stond compleet los van de post van Partijleider of iets dergelijks. Het is belangrijk te zien dat de Secretaris-Generaal puur was aangesteld om de dagelijkse beslommeringen te stroomlijnen.
Om die reden werd er ook een beetje neerbuigend naar de post gekeken. Men vond het een post die het vuile werk op moest knappen, die de saaie dagelijkse zaken moest regelen. Omdat Stalin al had aangetoond over uitstekende organisatorische kwaliteiten te beschikken werd hij door het Politburo voor de post gekozen. Stalin was in die tijd één van de meer onbekende leden van het Politburo, dus er werd weinig tegen geprotesteerd. Iedereen vond het wel best.
Toen Stalin echter de post had gekregen, zat hij ineens aan het hoofd van het dagelijks bestuur van de Partij. Hij had de macht om mensen binnen de Partij aan te stellen of de 'dubieuze' mensen uit de Partij te zetten. Hier is het waar het voor de Sovjet Unie fout ging. Vrijwel direct na zijn aanstelling begon Stalin met het verwijderen van belangrijke figuren op cruciale posten binnen de organisatie van de Partij. Deze mensen werden vervangen door personen die tot Stalin's volgers behoorden. Op deze manier kwamen er op belangrijke plaatsen binnen de Partij vrienden van Stalin te zitten.
Toen Lenin uiteindelijk in 1924 overleed had Stalin de Partij eigenlijk al compleet in zijn greep. Hij had de zaken zo geregeld dat hij de steun had van belangrijke Partij-functionarissen. Bovendien speelde hij de strijd in het Politburo zo, dat de veel populairdere Trotsky aan de kant werd geschoven. Dit deed hij door samen met de evenzo populaire Zinoviev en Kamenev een blok tegen Trotsky te vormen (het Triumvaat, of Troika). Hierdoor kon Trotsky niet tot opvolger van Lenin worden benoemd. Daar komt bij dat Trotsky zich voor de revolutie een aantal keren tegen de beslissingen van Lenin had gekeerd. Zinoviev, Kamenev en Stalin gebruikten dit tegen Trotsky om hem ervan te beschuldigen de alleenheerschappij van de Partij en het land naar zich toe te willen trekken en het gezag van de CPSU te ondermijnen. Om deze reden werd Trotsky uit het Politburo en later ook uit de Partij gezet.
Nu Trotsky geen gevaar meer vormde hoefde Stalin alleen nog maar af te rekenen met Zinoviev en Kamenev. Dit deed hij door te benadrukken dat een wereldwijde revolutie niet nodig was (dit was een standpunt van Trotsky geweest dat werd gedeeld door Zinoviev en Kamenev). Dit plaatste Zinoviev en Kamenev in een vervelende positie omdat hun integriteit ter discussie kwam te staan. Toch kozen ze niet de zijde van Trotsky, omdat ze van mening waren dat je niet de kant van je oude tegenstander kon kiezen.
Toen Stalin eenmaal overtuigt was dat Zinoviev en Kamenev geen nieuw blok met Trotsky zouden vormen begon Stalin het beleid van Zinoviev en Kamenev aan te vallen. Hierbij werd hij gesteund door de overige leden van het Politburo; Boekharin, Tomsky en Rykov. Toen kregen Zinoviev en Kamenev door wat hij aan het doen was. Ze besloten zich alsnog achter Trotsky te scharen, maar het was al te laat. Stalin beschuldigde beiden van het zaaien van verdeeldheid binnen de Partij en het promoten van Trotskyisme.
Dit resulteerde uiteindelijk in de verwijdering van Kamenev uit het Politburo en een nipte herverkiezing voor Zinoviev. Stalin dreigde beiden uit de Partij te zetten als ze niet openlijk hun 'fouten' toegaven en hun excuses maakten aan Stalin, het Politburo en de leden van de Partij. Om hun eigen hachje te redden besloten zowel Zinoviev als Kamenev afstand te nemen van hun eerdere uitspraken, excuses te maken voor het zaaien van verdeeldheid en het uitspreken van onvoorwaardelijke steun aan Stalin als de ware verdediger van de Revolutie en het Communisme.
Dit was de feitelijke overwinning van Stalin. Hij had nu geen grote tegenstanders meer in de top van de Partij, wat hem in principe de alleenheerschappij over de Partij en het land gaf.
Dit bleek onder andere uit het beruchte stemronde waarbij mensen massaal een motie van Stalin's oude kameraad Sergey Kirov steunden en Stalin slechts drie stemmen kreeg. Kirov vroeg om vrijlating van oude oppositieleden, omdat dit een ware democratie onmogelijk maakte. Stalin wenste het tegenovergestelde. Om zijn beleid mogelijk te maken liet Stalin de uitkomst vervalsen, waardoor hij de stemming won. Kirov werd later onder vreemde omstandigheden vermoord in Leningrad, waarschijnlijk op bevel van Stalin zelf. Stalin zelf ontkende echter alles en gaf de schuld aan anti-Communistische reactionairen. Om deze zogenaamde anti-Revolutionairen te straffen lanceerde hij de Grote Zuiveringen, waarbij de Partij werd gezuiverd van reactionaire (lees; anti-Stalin) invloeden. De afloop hiervan mag bekend zijn...
Hhm, is het toch nog een ietwat langdradig verhaal geworden ondanks dat ik het beknopt probeerde te houden
Вместе мы непобедимы
-
Zhukov
- Lid
- Berichten: 1308
- Lid geworden op: 26 aug 2004, 00:05
- Locatie: Spijkenisse
- Contacteer:
Oh ja, helemaal vergeten...
Stalin werd in 1918 als buitengewoon commisaris voor de voedselvoorziening naar Tsaritsyn gestuurd. Daar diende hij te zorgen voor een herstructurering van de voedselvoorziening voor zo'n beetje heel West-Rusland. Hoewel Stalin oorspronkelijk alleen voor de voedselvoorziening diende te zorgen, bemoeide hij zich ook zeer snel met andere facetten in Tsaritsyn. Hij nam, als vooraanstaand lid van de Partij, de plaatselijke Sovjet-, Partij- en Militaire leiders alle macht uit handen, vaak door middel van terreur. Mensen werden ervan beschuldigt banden te hebben met de 'Witten', de Monarchisten. Zo was Stalin erg wantrouwend ten opzichte van enkele officieren die eerst carrière maakten in het Tsaristische leger en nu voor de Bolsjewieken vochten. Het Rode Leger was echter sterk afhankelijk van deze specialisten, aangezien dezen belangrijke kennis over oologsvoering, distributie en bevoorrading met zich mee brachten.
Enkele voorbeelden hiervan zijn de arrestatie van A.E. Snesarev, bevelhebber van de Noordelijke Kaukasus, en N.N. Sytin, commandant van het Zuidelijke Front. Beiden werden door Stalin uit hun functie ontheven. In het geval van Snesarev werd diens gehele staf zelf uit functie ontheven, gearresteerd en opgesloten op een boot op de Volga, welke vervolgens onder dubieuze omstandigheden is gezonken. Vanwege het eigenhandig ingrijpen in het geval van Sytin, werd Stalin eind 1918 uit de Militair-Revolutionaire Sovjet van het Zuidelijk Front gezet. Sytin bleef als commandant gehandhaafd.
Verder zijn de daden van Stalin als leider van de militaire acties rond Tsaritsyn vaak overtrokken en niet duidelijk te achterhalen. De troepen van het Rode Leger rond Tsaritsyn leden vaak grote verliezen. Op het VIIIe Partijcongres van maart 1919 hekelde Lenin de grote verliezen en het anarchistische gedrag van de soldaten van het Rode Leger rond Tsaritsyn. Velen weigerden bevelen op te volgen en prefereerden gueilla-tactieken;
Bron;
Laat de geschiedenis oordelen
Ontstaan en gevolgen van het Stalinisme
Roy A. Medvedev
ISBN; 90 6006 1446
Stalin werd in 1918 als buitengewoon commisaris voor de voedselvoorziening naar Tsaritsyn gestuurd. Daar diende hij te zorgen voor een herstructurering van de voedselvoorziening voor zo'n beetje heel West-Rusland. Hoewel Stalin oorspronkelijk alleen voor de voedselvoorziening diende te zorgen, bemoeide hij zich ook zeer snel met andere facetten in Tsaritsyn. Hij nam, als vooraanstaand lid van de Partij, de plaatselijke Sovjet-, Partij- en Militaire leiders alle macht uit handen, vaak door middel van terreur. Mensen werden ervan beschuldigt banden te hebben met de 'Witten', de Monarchisten. Zo was Stalin erg wantrouwend ten opzichte van enkele officieren die eerst carrière maakten in het Tsaristische leger en nu voor de Bolsjewieken vochten. Het Rode Leger was echter sterk afhankelijk van deze specialisten, aangezien dezen belangrijke kennis over oologsvoering, distributie en bevoorrading met zich mee brachten.
Enkele voorbeelden hiervan zijn de arrestatie van A.E. Snesarev, bevelhebber van de Noordelijke Kaukasus, en N.N. Sytin, commandant van het Zuidelijke Front. Beiden werden door Stalin uit hun functie ontheven. In het geval van Snesarev werd diens gehele staf zelf uit functie ontheven, gearresteerd en opgesloten op een boot op de Volga, welke vervolgens onder dubieuze omstandigheden is gezonken. Vanwege het eigenhandig ingrijpen in het geval van Sytin, werd Stalin eind 1918 uit de Militair-Revolutionaire Sovjet van het Zuidelijk Front gezet. Sytin bleef als commandant gehandhaafd.
Verder zijn de daden van Stalin als leider van de militaire acties rond Tsaritsyn vaak overtrokken en niet duidelijk te achterhalen. De troepen van het Rode Leger rond Tsaritsyn leden vaak grote verliezen. Op het VIIIe Partijcongres van maart 1919 hekelde Lenin de grote verliezen en het anarchistische gedrag van de soldaten van het Rode Leger rond Tsaritsyn. Velen weigerden bevelen op te volgen en prefereerden gueilla-tactieken;
Deze reden was een sneer naar de 'militaire oppositie' binnen de Communistische Partij, welke door Stalin werd gesteund. De militaire oppositie zette zich af tegen de recruitering van ex-Tsaristen en betwijfelde de militaire kennis van het Centraal Comité en Lenin. Van belang hierbij is wel dat Stalin voortdurend sypathiseerde met de oppositie, maar altijd op belangrijke punten zijn handen van de oppositie aftrok en zich loyaal aan Lenin verklaarde.Lenin schreef:Militaire specialisten zullen het commando voeren al zullen we onze eigen mensen hen in de gaten laten houden. En uit ervaring weten we dat dit tot goede resultaten zal leiden. (I.A.) Akoelov voerde de door het Centraal Comité uitgestippelde lijn uit en toch wordt er gezegd dat hij het leger vernietigde. Akoelov berichtte ons dat het Derde Leger bij Tsaritsyn de tactiek van guerilla gebruikte, wat hij met objectieve feiten bewees. Het is toelaatbaar 60.000 mensen op te offeren, maar mogen we gezien onze generale lijn 60.000 mensen eenvoudigweg voor de leeuwen gooien?
Ik weet heel goed dat jullie vele vijanden hebben gedood. Maar we hadden geen 60.000 man hoeven verliezen als de militaire specialisten er geweest waren en er een geregeld leger was geweest. Dit moeten we niet nog eens doen.
Het ontbreken van een bevelvoerende staf aan het front betekent dat de soldaten niet een gevecht maar een slachthuis ingestuurd worden.
Alleen als er zo rationeel mogelijk gebruik van de specialisten wordt gemaakt, kan er een goed geregeld leger zijn.
Bron;
Laat de geschiedenis oordelen
Ontstaan en gevolgen van het Stalinisme
Roy A. Medvedev
ISBN; 90 6006 1446
Вместе мы непобедимы
-
Auke
- Beste Avatar 2007/2008
- Berichten: 1531
- Lid geworden op: 17 mar 2005, 21:11
Hartstikke bedankt Zhukov! Het maakt het verhaal een stuk duidelijker! Het was mij opgevallen dat iedere bron weer iets anders vermeldt. Volgens sommige bronnen was Stalin een gewone commissaris, en volgens andere was hij een militaire leider die daadwerkelijk de eer voor de overwinning verdiende (en waarvoor de bevolking van Tsaritsyn hem beloonde door hun stad naar hem te vernoemen). Maar de verhalen dat Stalin op slimme wijze de Witten versloeg en de stad innam zullen inderdaad wel overdreven en verbloemd zijn gedurende de lange tijd dat Stalin aan de macht was, waardoor de precieze waarheid moeilijk te achterhalen is.
Давайте жить дружно (laten we in vriendschap samenleven)!