Mijnen oorlog bij Mesen

[Narcolepticus]

Vertalen zou ik nog kunnen, maar ik heb er geen kennis over, over het hele WO (I+II) gebeuren dus ik kan niet weten wat goed, of slecht is.

[KätheHelfrich]

Het boek "Beneath Flanders fields, The tunnellers' war" van Barton, Doyle en Vandewalle is dit jaar verschenen in het engels en het nederlands en geeft een zeer goed overzicht, echt een aanrader!

.

Herstel, nog NIET in het nederlands verschenen en ik kan het weten.
Maar het is HET standaardwerk over de ondergrondse oorlog.

Even een oud topic een schopje verkopen het boek is namelijk nu uit in het nederlands:

Een artikel erover staat hier te lezen:

http://www.forumeerstewereldoorlog.nl/v ... .php?t=833
En er staat ook op welke wijze het boek te bestellen is.
Een echte aanrader en niet alleen omdat ik eraan meegewerkt heb

[KätheHelfrich]

Paar stukjes uit het boek:

Ik droom meer over het tunnelen dan over wat dan ook. Meer dan het vuurpeloton. Je kunt explosies zoals deze niet vergeten. Ik had nog nooit zoiets gezien. Armen, benen, bomen, bakstenen die overal naar beneden komen regenen. Ik kan me het geluid ervan niet herinneren maar ik denk dat het spervuur op hetzelfde ogenblik begon. En dan was er die verdomd grote vlam; hij was wit en ik realiseerde me dat ik nog nooit eerder een witte vlam gezien had... Ik kan het niet echt beschrijven, het was alsof er een berg in de lucht stond. Zolang als ik leef zal ik dit nooit vergeten. Ik dacht, 'ik vraag me af hoeveel arme stakkers daarmee de lucht in gegaan zijn'.
Private John Rea Laister, verbonden aan de 171 TC, RE


'Ik kan deTO zien met zijn lantaarn gericht op zijn horloge, hij en de Generaal, hun hoofden dicht bij elkaar, wachtend tot de wijzer die ene seconde, die jaren lang weg leek, zou bereiken. Toen zagen we hem zich omdraaien naar de officieren met de ontstekers, zijn ogen nog steeds op het horloge gericht. Plotseling ging hij rechtop staan en zei één woord, 'Vuur'. Er leek even niets te gebeuren. Ik kreeg de indruk dat de mijnen niet ontploft waren. Ik keek naar de tunnelling-officier, hij keek weer naar zijn horloge. Toen was er een gedempte dreun, alsof een grote granaat op enige afstand ingeslagen was, gevolgd door een eigenaardige aardschok, weer één en weer één, sterker en sterker, alsof ze in golven onder je vandaan kwamen. Een flauw lichtschijnsel begon aan de horizon te verschijnen, het was de eerste dageraad. Het trok mijn aandacht en terwijl ik er naar keek, bemerkte ik ineens dat Hill 60 langzaam
omhoog kwam. Hoger en hoger, langzaam en steeds hoger, de hele oppervlakte van de heuvelrug scheen omhoog te komen, terwijl de aardbeving duidelijker voelbaar werd. Toen zag ik de oppervlakte van de heuvel, zich dapper aftekenend tegen de lucht, openscheuren, nog steeds omhoog komend. De scheur werd breder en breder en toen straalde een lichtstraal, zo helder alsof ze afkomstig was van 10.000 lichtkogels, naar de hemel. Met een donderend geweld begon het spervuur. Een geweldige vlam van brandend gas lekte naar de Britse linies, plotseling dovend toen het die bereikte.'

Anonieme Australische tunneller, 1st Australian TC


Plotseling barstte de hel los. Het was onbe­schrijfelijk. In het flauwe licht leek het alsof de gehele vijandelijke linie begon te dansen. Daarna, één voor één, schoten grote vlam-mentongen vele tientallen meters de lucht in, gevolgd door dikke kolommen rook die zich aan de bovenkant afvlakten als enorme pad­destoelen. Uit sommige kraters ontsproten geweldige vonkenregens, die alles wat er ooit aan vuurwerk bestaan had, overtroffen. Het hele schouwspel was majestueus in zijn gru­welijkheid. Op hetzelfde ogenblik spoog ieder geweer vuur, het kabaal werd oorverdovend en daarna kon van het front niets meer gezien worden behalve het uitbarsten van ons spervuur en de wanhopige noodsignalen van de vijand.'

Anonieme tunneller, 250 TC, 1927