Haar bedoeling met Roggevelde was een gezinshereniging. In Vladslo hebben ze er een mahnmal van gemaakt. Vladslo suggereert geisoleerd verdriet. Roggevelde was herenigd verdriet. Bijna een jaar geleden heb ik daar een heel interessant gesprek over gehad met een Nederlander die ik toen ontmoette via mijn werk. Helaas weet ik zijn naam niet meer. Bovenstaande opvatting was van hem.
Dat is nog al een groot verschil.
Maar als ik over de beelden begin ben ik de eerste uren nog niet klaar en verveel ik u alleen maar.
Want het gaat over een gevoel dat de beelden oproepen, een beeld,
en daar kan ik uren over zwatelen.
Maar ik ben altijd zeer geintesseerd naar andermans opvattingen.
Mijn idee is dat Karl, haar man, haar alle ruimte heeft willen geven, ook emotioneel. Hij heeft veel van haar gehouden. Maar net als in het verkeer, wanneer men ruimte laat tussen zichzelf en de voorganger, wringt zich daar vroeger of later een ander tussen. Die ander geeft de voorganger aanzienlijk minder ruimte.
Waar dan ook nog de ruimte die Karl haar bood vaak geinterpreteerd werd als desinteresse en emotionele blokkade.
Herkenbaar, ik zie dit gebeuren in mijn directe omgeving,
dit is al zo oud als de mensheid en de liefde,
mits de goede partners, bewuste mensen, geen consumeerders, maar mensen die bewust leven.
Moeilijke materie, zeker als je het van nabij meemaakt.
Ruimte geven aan de partner die je lief is en die die ruimte oh zo nodig heeft kan , ik zeg met nadruk kan, verkeerd aflopen.
Waarbij de gevende partij inderdaad afgedaan wordt als ongeinteresseerd en dom.
Mijn mening na kan een echt goed huwelijk om die reden niet blijven bestaan. Er zullen altijd indringers komen. Een huwelijk dat zo strak zit dat dat onmogelijk is, zij het economisch, zij het door continue aanwezigheid, is mijn mening na geen huwelijk maar een gevangenschap.
Correct, maar woorden zijn makkelijker dan realiteit.
Maar we gaan volledig offtopic
Foto's heb ik niet. De beelden hadden vernietigd moeten worden, ze mogen niet bestaan. Foto's ervan verwijzen direct naar degenen die dit niet gedaan hebben. Ik zal de eerste niet zijn die die Kollwitz-stiftung achter zich aan krijgt.
Is die Stiftung zo ijverig, overijverig dan?
Maar ook zonder dat: ik heb meerdere keren om me heen gezien hoe de-realiserend te nauwe Internet-kontakten kunnen uitwerken. Deswegen zal ik niet gauw zaken uit mijn persoonlijke leven via Internet prijs geven. Het is al op het randje dat ik in dit forum aanwezig ben.
Mensen denken soms iets te vaak veilig te zijn op internet en daar vergissen ze zich zwaar in.
Altijd er voor waken geen persoonlijke info te geven, hoe verleidelijk ook.
Zo over een hobby praten met gelijkdenken is al meer dan genoeg.
Dat ik verteld heb waar mijn alter-ego vandaan komt is eigenlijk al teveel geweest.