Bron: http://www.nu.nl/news.jsp?n=469947&c=141Dankzij films als Der Untergang, Gegen Die Wand en Goodbye, Lenin! maakt de Duitse film momenteel een ware bloeiperiode door. Het artistieke én commerciële succes doet denken aan een periode in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw, toen regisseurs als Fassbinder, Herzog en Volker Schlöndorff voor vergelijkbare prestaties tekenden. Het door Schlöndorff geregisseerde Die Blechtrommel (1979) deelde op het filmfestival van Cannes bijvoorbeeld de Grote Juryprijs - samen met Coppola's klassieke Vietnam-film Apocalypse Now. Het op de gelijknamige roman van Günter Grass gebaseerde Die Blechtrommel vertelt het verhaal van het jongetje Oskar, die bij zijn geboorte al over een volledig ontwikkeld intellect beschikt. Omdat het Duitsland van de jaren dertig hem niet bevalt, besluit hij met groeien te stoppen en beziet hij vanaf de zijlijn de opkomst van de nazi's en de ruggengraatloze makheid waarmee de middenklasse alles accepteert. Oskars huiveringwekkende gegil en het getik op zijn blikken trommeltje klinken nog na in het geheugen als de film allang is afgelopen. Een echte Duitse klassieker.
Voice-over
Oskar begint al met nadenken als hij nog in de baarmoeder zit, zo leren wij middels de voice-overs. En het bevalt 'm al meteen niet. Als hij drie wordt, geeft zijn moeder hem een blikken trommel, waar hij nooit meer afstand van zal doen. Oskar weigert ouder te worden in de wereld die hij beschouwt als hypocriet en slecht, en terwijl de samenleving om hem heen verandert, blijft hij hetzelfde.
Sarcasme
Regisseur Volker Schlöndorff heeft het boek van Grass uitmuntend vertaald naar film. Het verhaal zit vol symbolische verwijzingen, en de voice-over is voor de verandering een toegevoegde waarde. Kleine Oskar communiceert namelijk niet met zijn omgeving, maar denkt des te meer. Absurde en brute scènes worden afgewisseld met veel humor, want het sarcasme van het vroegwijze kereltje over de vermeende wonderpracht van het Derde Rijk is dodelijk.
De schreeuw
De casting van de jonge David Bennent als Oskar is perfect. Met die grote, strakblauwe ogen in dat veel te oude snoetje, kan hij makkelijk doorgaan voor een volwassene in een kinderlichaam. Hij slaat hard op zijn trommel om de geluiden van de waanzin om hem heen te overtreffen, en kan schreeuwen met stembanden die de glaszetters in zijn dorp continu bezig houden.
Oedipus-complex
Die Blechtrommel won een Oscar voor Beste Buitenlandse Film, al liep men indertijd niet te hoop voor Schlöndorff's satire. De relatie tussen Oskar en zijn sensuele moeder neigden naar oedipale trekjes voor de slechte verstaander, en daar werden natuurlijk wenkbrauwen bij gefronst. Een onnodige conclusie, want Die Blechtrommel is een krankzinnige registratie van de inktzwarte golf die Europa in de eerste helft van de vorige eeuw overspoelde, en zulke films kunnen niet genoeg bekeken worden.
no comment.........
