von Manteuffel schreef:Geenszins. Ik schat dat er voor een effeciënte verdediging maximum anderhalf à 2 miljoen manschappen nodig zijn. 5 miljoen is ronduit overdreven.
Eens. Voor een flexibele en goed voorbereide verdediging zijn nu eenmaal minder troepen nodig dan voor een succesvolle aanval. Om in een linie een doorbraak te forceren is een plaatselijke meerderheid van 1 tegen 3 tot zelfs 1 tegen 5 nodig.
von Manteuffel schreef: Vergeet ook niet dat de hypothese slaat op een Duitse opmars tot de voornoemde linie in 1941, ten laatste 1942..
Niet eens. Al half juli 1941 was duidelijk dat de lijn Archangelsk-Astrachan niet gehaald kon worden,
ondanks de schitterende successen. Zelfs in oktober 1942 kon die lijn niet bereikt worden. Dat was overigens geen ramp, want het gebied ten noordoosten van Leningrad-Moskou is noch militair noch politiek noch economisch erg interessant. Ik ga dus uit van de lijn Onegameer-Rybinsk en verder langs de Volga naar Astrachan, op zijn vroegst te bereiken in oktober 1942.
Daarentegen mogen de Duitsers Egypte en het Midden-Oosten hebben. Dan nog zie ik voor Stalin en Churchill geen enkele reden om vrede te sluiten. Waarom zouden ze?
1. In de Oeral en in Siberië liggen grote industriegebieden die voor de nodige oorlogsproductie konden zorgen.
2. In Oost-Rusland en Siberië waren nog steeds grote aantallen weerbare mannen. Daarom was de oorlog voor het Rode Leger nog lang niet verloren, ook al was er binnen afzienbare tijd geen enkel uitzicht op een Russische overwinning. Een dergelijke situatie deed zich voor in China, waar het Kwo Min Tangleger en het Japans Keizerlijk leger elkaar ettelijke jaren in evenwicht hielden.
3. Rampzalig als Engeland het Midden-Oosten kwijtraakt, maar dankzij Land/Lease kon dat vervangen worden door Amerikaanse olie.
4. De RAF was in 1940 niet verslagen en in 1942 sterk verbeterd. Hitler had daarentegen in deze periode elke innovatie van de Duitse luchtvaartindustrie verboden ten faveure van hogere productie van bestaande modellen.
5. De Royal Navy was superieur.
6. Operatie Zeeleeuw was in 1942 niet beter voorbereid dan in 1940. De Duitsers hadden niets dat een operatie a la D-Day succesvol kon maken; zie vooral ook punt 4 en 5.
7. Atoombommen worden van enorme hoogte gegooid. Waarom zouden de Duitsers - totaal onwetend van deze dreiging - veel aandacht besteden aan een eenzaam vliegtuig op grote hoogte als de RAF tegelijkertijd een massale schijnaanval elders uitvoert?
von Manteuffel schreef:Vanuit realistisch oogpunt is dat natuurlijk allemaal zever, doch niettemin vind ik het wel interessant om dergelijke potentiële situaties uit te werken.
Eens. Ik ben gek op dit soort zever.
Wat Kiev betreft, flankdekking was voor Hitler een bijkomende reden om de Slag van Kiev aan te gaan. Zoals hij op 19 (of 22?) augustus tegen Guderian zei: "Mijn generaals begrijpen niets van de economische aspecten van de oorlog." Hitlers redenen waren de Oekraïense graanvelden en het industriegebied aan de benedenloop van de Don. Hitler meende de oorlog tegen de SU te kunnen winnen door haar zoveel mogelijk economische voorzieningen te ontnemen. Dat was mi zijn beslissende misvatting.
Zowel Hitler als zijn staf meende dat het Rode Leger na de overwinningen van juli en begin augustus feitelijk opgehouden had te bestaan. Hier speelde de enorme onderschatting een rol - het Rode Leger was ongeveer tweemaal zo groot als de Duitsers in juni 1941 dachten. Dit was inderdaad de bijkomende reden om Moskou nog even te laten. Hitler meende na de verovering van de Oekraïne nog steeds op zijn gemak Moskou te kunnen binnenrijden. Von Bock, Von Kluge, Guderian en Hoth wisten inmiddels beter - zij hadden de koppige Russische weerstand bij Brest-Litovsk, Minsk en Smolensk ondervonden.
