wo2-freak schreef:Ik denk toch echt wel dat de Duitsers de oorlog daar gewonnen zouden hebben.
Dan moet je uitleggen waarom Stavka zich zou hebben overgegeven of om vredesonderhandelingen zou hebben verzocht indien de Weermacht Stalingrad in september of oktober 1942 had ingenomen. Anders is je gedachte loos. Ik kan je alvast een flink aantal redenen noemen om gewoon door te vechten.
Het Rode Leger had in de herfst van 1942 voldoende reserves achter de hand, met name in de regio Moskou. Daar kwamen dan ook de troepen vandaan die in november 1942 de tegenaanval inzetten. De Russische oorlogseconomie was goed op gang gekomen en dan met name de tankproductie. De slag om Moskou en het tegenoffensief van januari, februari 1942 had de Russen er van overtuigd dat de Weermacht te overwinnen was. Bovendien had het Rode Leger in de zomer van 1942 veel minder verliezen geleden, zowel qua materiaal als qua manschappen, dan in de zomer van 1941. Tenslotte genoot het Rode Leger de materiële steun van de VSA via Murmansk. Dus de Russische moraal was stukken beter dan een jaar eerder.
De Weermacht had in de zomer van 1942 ondanks versterkingen uit Spanje, Italië, Roemenië, Hongarije en Kroatië minder manschappen ter beschikking dan in de zomer van 1941. Ook het aantal tanks en vliegtuigen was kleiner. Een snelle inname van Stalingrad had ook daar niets aan veranderd.
Een nederlaag bij Stalingrad had aan al deze factoren nul komma niets veranderd.
Ik denk dat de Weermacht half december 1941 al niet meer in staat was om de oorlog te winnen, hooguit om een redelijk gunstige vrede af te dwingen. Stalingrad veranderde het strategisch perspectief voor de Duitsers in verloren. Maar daaruit volgt niet dat een Duitse overwinning het perspectief in gewonnen had veranderd.
Iets soortgelijks geldt voor El Alamein en Guadalcanal. Of om verder terug te gaan: een nederlaag bij Gettysburg had voor de Unionisten ook niet het einde betekend, terwijl de uitslag wel het begin van het einde voor de Confederalisten betekende.
Julius Caesar heeft met zijn verteltechniek in De bello Gallico een trend ontketend die tot de dag van vandaag voortduurt: de overdreven dramatisering van veldslagen.