'Beast of Omaha'

[Von Pratt]

Ik had dit verhaal nog nooit eerder gehoord of gelezen, maar had nooit gedacht dat dit kon... Een Duitser die op D-Day misschien wel 3000 slachtoffers heeft gemaakt

For Hein Severloh the ‘Longest Day’ meant nine hours constantly machine-gunning American soldiers as they attempted to land on Omaha Beach.

One image still brings tears to his eyes. A young American had run from his landing craft and sought cover behind a concrete block. Severloh, then a young lance-corporal in the German army in Normandy, aimed his rifle at the GI. He fired and hit the enemy square in the forehead. The American’s helmet flew away and rolled into the sea, his chin sank to his chest and he collapsed dead on the beach.

Tormented by the memory, Severloh now weeps at the thought of the unknown soldier’s death.

Severloh was safe in an almost impregnable concrete bunker overlooking the beach. He had an unimpeded view of the oncoming Allied forces. He was the last German soldier firing, and may have accounted for about 3,000 American casualties, almost three-quarters of all the US losses at Omaha. The Americans came to know him as the Beast of Omaha.

He had been saved from the waves of Allied bombing by the poor weather. The US aircrews were worried that if they allowed their bombs to fall too soon they might destroy their own landing ships. As they flew over they lingered before releasing their weapons, meaning the bombs often landed far behind the Nazi bunkers.

The Germans joked that the ‘Amis’ - their slang for the US forces - had merely bombed French cows and farmers rather than the German installations.

Alerted by the bombers, Severloh and the 29 others in his bunker rushed to their firing holes and prepared for the onslaught. Severloh, then just 20, gasped when he saw the ocean. He was confronted by what seemed to be a wall of Allied ships. He said: "My God. How am I going to get out of this mess?"

The veteran explained: "What could I do? I just thought that I was never going to make it to the rear. I thought that I was going to shoot for my very life. It was them or me - that is what I thought."

As the landing ships neared the beach, Severloh listened to the final orders from his commander, Lieutenant Berhard Frerking. They wanted to stop the Americans while they were still in the water and could not move easily. But if he fired too soon - while the soldiers were still some way out in the water - he risked missing them.

Frerking explained: "You must open fire when the enemy is knee-deep in the water and is still unable to run quickly."

Severloh had seen little action before. His previous stint on the Eastern Front had been cut short by tonsillitis. But he was anything but enthusiastic. Severloh said: "I never wanted to be in the war. I never wanted to be in France. I never wanted to be in that bunker firing a machine gun.

"I saw how the water sprayed up where my machine gun bursts landed, and when the small fountains came closer to the GIs, they threw themselves down. Very soon the first bodies were drifting in the waves of the rising tide. In a short time, all the Americans down there were shot."

He fired for nine hours, using up all the 12,000 machine-gun rounds. The sea turned red with the blood from the bodies. When he had no more bullets for the machine-gun, he started firing on the US soldiers with his rifle, firing off another 400 rifle rounds at the terrified GIs.

A leading German historical expert of the Second World War, Helmut Konrad Freiherr von Keusgen, believes Severloh may have accounted for 3,000 of the 4,200 American casualties on the day.

Severloh is less sure about the number, but said: "It was definitely at least 1,000 men, most likely more than 2,000. But I do not know how many men I shot. It was awful. Thinking about it makes me want to throw up. I almost emptied an entire infantry landing craft. The sea was red around it and I could hear an American officer shouting hysterically in a loudspeaker."

Lt-col Stuart Crawford, formerly of the Royal Tank Regiment, and a defence consultant, said it was entirely possible that a single German soldier had killed so many GIs.

He said: "I have fired that machine-gun. I did it as part of my training, and it has an extremely high rate of fire. He was in a position which was almost impervious to the weapons which the Americans could bring to bear on him. The Americans made the mistake of not landing tanks with the first wave of troops, so they had no support or protection."

Bron : http://news.scotsman.com/topics.cfm?tid ... =643752004

[Rednas]

Hij heeft in zijn eentje een heel regiment afgeslacht!

Ik zie het hier niet zo staan, maar de reden dat hij het overleefde/zoveel doden veroorzaakte was omdat hij geen "tracers" gebruikte (normaal zit na elke 5 kogels een lichtkogel die ervoor zorgt dat je zie wat je raak, je zie dan tussen de kogels een kleine laserstraal). Hij had dat echter niet gebruikt, waardoor de Amerikanen niet goed konden zien waar de kogels vandaan kwamen.

[Von Pratt]

Dit is Hein Severloh...

[arneken]

dat heb ik ooit ergens ook eens gelezen. ik ben daar nog steeds van onder de indruk. de vraag die ik mij ( en waarschijnlijk anderen ook) stel is: waarom bleef hij schieten en vlugte hij niet weg van zijn bunker? maar zoals hij zelf al zegt: 'het was ik of hen.'

[Jumposaurus]

Wn 62 door Hein Severloh is in het Duits verschenen. Een indrukwekkend boek over de eerste dag van de invasie van Duitse zijde. Geeft ook goed weer hoe iemand reageert onder de spanning. Ook erg interessant is het deel over na de oorlog en de ontmoeting van Severloh met US veteranen en zijn ontmoeting met reenacters. Een aanrader.
WN 62-Erinnerungen an Omaha beach isbn 393292115 Creativ verlag Garbsen euro 15,20

[Moengoman]

Om de vraag van Arneken te beantwoorden: hij had daar nooit in die bunker moeten zitten. In 1944 stond op wegvluchten de doodstraf aan Duitse zijde.
Het is gemakkelijk om het achteraf te zeggen, ik weet het. Eigenlijk had Severloh op tijd naar Zwitserland moeten gaan. Dit is ook een les, die uit WW-2 geleerd kan worden: desertie is, afhankelijk van de omstandigheden, moreel gerechtvaardigd. Desertie had zijn latere geestelijke marteling kunnen voorkomen.

[myron]

Wn 62 door Hein Severloh is in het Duits verschenen. Een indrukwekkend boek over de eerste dag van de invasie van Duitse zijde. Geeft ook goed weer hoe iemand reageert onder de spanning. Ook erg interessant is het deel over na de oorlog en de ontmoeting van Severloh met US veteranen en zijn ontmoeting met reenacters. Een aanrader.WN 62-Erinnerungen an Omaha beach isbn 393292115 Creativ verlag Garbsen euro 15,20

Dat heb ik gezien op TV was met een Big Red One veteraan die op hetzelfde strand was als Hein Severloh.
Volgens mij was er ook nog een Brit bij erg mooi om te zien.
Mvg Myron.

[Auke]

Om de vraag van Arneken te beantwoorden: hij had daar nooit in die bunker moeten zitten. In 1944 stond op wegvluchten de doodstraf aan Duitse zijde.
Het is gemakkelijk om het achteraf te zeggen, ik weet het. Eigenlijk had Severloh op tijd naar Zwitserland moeten gaan. Dit is ook een les, die uit WW-2 geleerd kan worden: desertie is, afhankelijk van de omstandigheden, moreel gerechtvaardigd. Desertie had zijn latere geestelijke marteling kunnen voorkomen.

In ieder land stond volgens mij op deserteren de doodsstraf. Het had latere geestelijke martelingen kunnen voorkomen ja, maar oorlog is nu eenmaal hel. Deserteren en niet naar het front gaan omdat je later weleens een geestelijke marteling zou kunnen krijgen kan geen excuus zijn. Als dit een gerechtvaardigd excuus zou zijn zou er nooit meer oorlog kunnen worden gevoerd. Keur jij desertie nu goed? En waarom was desertie op D-Day moreel gerechtvaardigd?

[gamer0004]

Er was alweer een tijd terug bij netwerk een documentaire over hem waarbij ook het stuk van de ontmoeting met Geallieerde veteranen zat. Erg indrukwekkend.

[arneken]

tja over desertie kan je lang praten. je verlaat aan d ene zijde je kameraden en je land en aan de andere kant stop je het doden vnauit jouw kant ne is je moreel gered. wat is de beste oplossing? dat moet indereen voor zichzelf uitmaken.

[Moengoman]

In ieder land stond volgens mij op deserteren de doodsstraf.

Klopt, alleen hebben de westerse geallieerden die niet of nauwelijks toegepast.

Het had latere geestelijke martelingen kunnen voorkomen ja, maar oorlog is nu eenmaal hel.

Ik weet niet van jou, maar als ik uit de hel weg kan blijven, dan doe ik dat.

Deserteren en niet naar het front gaan omdat je later weleens een geestelijke marteling zou kunnen krijgen kan geen excuus zijn.

Ik zou niet weten, waarom niet. De reden was voor mij goed genoeg, om in 1981 de dienstplicht te ontduiken. Ik heb er zelfs voor gelogen, om te zorgen, dat het Nederlandse leger mij niet wilde hebben.

Als dit een gerechtvaardigd excuus zou zijn zou er nooit meer oorlog kunnen worden gevoerd.

Hoera! Eindelijk een vreedzame wereld. Zou mooi zijn, als de Taliban en de leden van Al Qaeda dat excuus zouden gebruiken, vind je niet?

Keur jij desertie nu goed?
En waarom was desertie op D-Day moreel gerechtvaardigd?

Zoals ik al schreef, spelen de omstandigheden een belangrijke rol. Ik keur desertie zeker goed, als het om een immorele en hopeloze zaak gaat, als die van Duitsland in 1944.
Zonder Severloh verwijten te willen maken, stel ik toch vast, dat hij een paar duizend Amerikaanse jongens om niets heeft gedood. Ik weet niet of het mogelijk was voor hem (ik denk het niet), maar als hij die bunker uit was gewandeld en zich had overgegeven, was de oorlog misschien zelfs bekort. Een groot deel van die Amerikaanse jongens had het misschien overleefd.
Het nazi-regime was misdadig, zie de Holocaust. Elke Duitse soldaat in dienst van dat regime was dus medeplichtig, al was het maar door nalatigheid. Nu verwacht ik niet, dat ieder mens een held is. Maar het lijkt me overduidelijk, dat deserteren uit de Weermacht tot 1945 gelijk staat aan je onttrekken aan medeplichtigheid. Zo'n deserteur is te vergelijken met de spijtoptant van de maffia.
Dus iedere Duitse soldaat, die zich tussen 1933 en 1945 aan de dienst onttrok, deed het moreel juiste. Ook op D-Day.

Arneken heeft gelijk, iedereen moet het voor zichzelf uitmaken. Daarom veroordeel ik Severloh niet. Ik begrijp, dat hij er veel last van heeft gehad, dat hij die drieduizend Amerikanen gedood heeft. Dat had hij kunnen voorkomen, door tijdig naar Zwitserland uit te wijken. In die zin heeft hij een fout gemaakt, niet omdat ik dat zeg, maar vanuit zijn eigen standpunt gezien.

[Rednas]

Beetje vreemde redenatie, jij vindt dat elke Duitse soldaat zich over had moeten geven omdat er Amerikaanse soldaten gedood werden?

In ieder land stond volgens mij op deserteren de doodsstraf.

Klopt, alleen hebben de westerse geallieerden die niet of nauwelijks toegepast.

Dat komt omdat de geallieerden vooral met een voorwaartse oorlog te maken hadden, als ze altijd in de verdediging moesten en telkens verder teruggetrokken hadden was de doodstraf vaker gebruikt.

[Paul Siemons]

Moengoman "..Het nazi-regime was misdadig, zie de Holocaust. Elke Duitse soldaat in dienst van dat regime was dus medeplichtig, al was het maar door nalatigheid. Nu verwacht ik niet, dat ieder mens een held is. Maar het lijkt me overduidelijk, dat deserteren uit de Weermacht tot 1945 gelijk staat aan je onttrekken aan medeplichtigheid. Zo'n deserteur is te vergelijken met de spijtoptant van de maffia.
Dus iedere Duitse soldaat, die zich tussen 1933 en 1945 aan de dienst onttrok, deed het moreel juiste. Ook op D-Day... "

Dit is gemakkelijk praten na de feiten en decennia later.


"Zo'n deserteur is te vergelijken met de spijtoptant van de maffia."

Alleen het grote verschil dat die maffia spijtoptant bij het gerecht terechtkan en jouw deserterende soldaat misschien voor zijn verdere leven op de vlucht moest, familie als gijzelaar gebruikt etc.

Onzinnige opmerking vind ik het.

Mvg,

Paul Siemons

[Jumposaurus]

Met verbazing heb ik de discussie gevolgd. Waar hebben we het over. De man verteld over zijn belevenissen in een tijd die wij niet meegemaakt hebben en ons haast ook niet kunnen voorstellen. Hetzelfde geld voor de omstandigheden. Makkelijk om anno nu te zeggen je had dit moeten of kunnen doen. Met de wetenschap die we nu hebben. En om te zeggen dat zijn desertie drieduizend levens gespaart had is helemaal onzin, dan had er iemand anders achter dat MG gestaan en was het alsnog geschiedt. Lees gewoon het boek dan worden een hoop dingen duidelijker.
Ik ben in ieder geval blij dat hij zijn verhaal geschreven heeft, maakt alleen duidelijk dat daar geen held, maar zker ook geen beest gestaan heeft die op zeker ogenblik zich realiseerde waar hij me bezig was. In 1944 heeft hij bij het absetzen zijn Mg weggesmeten en gezegd nooit raak ik zo'n ding meer aan. Bij zijn ontmoeting na de oorlog met de re enactors heeft hij hun verzoek de Mg 42 te demonstreren dan ook resoluut geweigerd. Hopenlijk hebben zij zijn boek ook gelezen...

[Auke]

In ieder land stond volgens mij op deserteren de doodsstraf.

Klopt, alleen hebben de westerse geallieerden die niet of nauwelijks toegepast.

Volgens mij hebben Amerikanen en Nederlandsers dit net zo vaak toegepast als Duitsers, en terecht.

Ik zou niet weten, waarom niet. De reden was voor mij goed genoeg, om in 1981 de dienstplicht te ontduiken. Ik heb er zelfs voor gelogen, om te zorgen, dat het Nederlandse leger mij niet wilde hebben.

Je zou je moeten schamen. Het is niet voor niets dienstplicht. Heb je dan helemaal geen verantwoordelijkheidsgevoel, plichtsbesef en vaderlandslievendheid?

Zoals ik al schreef, spelen de omstandigheden een belangrijke rol. Ik keur desertie zeker goed, als het om een immorele en hopeloze zaak gaat, als die van Duitsland in 1944.
Zonder Severloh verwijten te willen maken, stel ik toch vast, dat hij een paar duizend Amerikaanse jongens om niets heeft gedood. Ik weet niet of het mogelijk was voor hem (ik denk het niet), maar als hij die bunker uit was gewandeld en zich had overgegeven, was de oorlog misschien zelfs bekort. Een groot deel van die Amerikaanse jongens had het misschien overleefd.

Het nazi-regime was misdadig, zie de Holocaust. Elke Duitse soldaat in dienst van dat regime was dus medeplichtig, al was het maar door nalatigheid. Nu verwacht ik niet, dat ieder mens een held is. Maar het lijkt me overduidelijk, dat deserteren uit de Weermacht tot 1945 gelijk staat aan je onttrekken aan medeplichtigheid. Zo'n deserteur is te vergelijken met de spijtoptant van de maffia.
Dus iedere Duitse soldaat, die zich tussen 1933 en 1945 aan de dienst onttrok, deed het moreel juiste. Ook op D-Day.

Net alsof iedere Duitse soldaat wist dat het regime zich misdroeg. Zeker in 1933 wist niemand dat. De soldaten vochten gewoon voor hun vaderland net zoals iedere andere soldaat uit WOII dit deed. Voor de Duitse soldaten was vechten gewoon hun plicht jegens hun vaderland. Deserteren was toen absoluut geen optie, ze hadden er simpelweg geen enkele reden toe. Daarnaast is desertie immoreel en verraderlijk.
Verder vind ik niet dat je kunt stellen dat tijdens operatie Overlord de oorlog hopeloos verloren was. De Duitse soldaten hadden nog een reëele kans de Geallieerde landing te beletten en zo (voorlopig) een driefrontenoorlog te voorkomen. In ieder geval was het de plicht van de Duitse soldaten de Geallieerden zo lang mogelijk van de Heimat weg te houden. Desertie zie ik gewoon als je reinste verraad jegens je land, je familie en je collega's in het leger.