Dat laatste werd door Hitler persoonlijk tegengehouden op minstens drie verschillende momenten:lexiebabe schreef:Dat laatste werd tegengehouden vanuit het OKW, juist omdat Halder, Keitel en Jodl bang waren voor een wandelende 'Kessel' achter de legers. Dat had een gevaar op kunnen leveren tijdens de aanval op Moskou. Met alle risico's voor de troepen.Maar goed, dat kon Hitler in 1941 niet weten. Het staat wel vast dat de Slag om Kiev tactisch en strategisch briljant was van de Duitsers, maar qua grand-strategie een beslissende fout. Hitler had Legergroep Midden inderdaad al op 25 augustus op Moskou af moeten sturen.
1. op 5 december 1940, toen men al vier maanden met de plannen bezig was, wilde Hitler eerst Leningrad veroveren mbv de pantsereenheden verbonden aan Legergroep Midden. Deze moest na de verovering van Minsk of Smolensk halt houden.
2. op 19 juli 1941, toen het Duitse offensief afvlakte, vertelde Hitler zijn staf dat Moskou een secundair doel was. Kiev en Leningrad moesten eerst veroverd worden.
3. op 22 augustus 1941 bezocht Guderian persoonlijk de Wolfsschans om Hitler te bewegen op Moskou af te gaan. Jodl, Keitel, Halder en nog een aantal waren erbij, maar hielden hun mond. Hitler was niet te overtuigen en stelde dat zijn generaals niets wisten van de economische aspecten van oorlogvoering. Drie dagen later maakte Guderian een draai en ging op Kiev af.
Dat zogenaamde gevaar van een flankaanval tijdens de aanval op Moskou is pas na de oorlog er bij gehaald en komt keer op keer terug. Het speelde geen rol in de Duitse discussies van 1941. Alle Duitse betrokkenen wisten namelijk dat het Rode Leger in augustus en september 1941 niet in staat was tot een georganiseerde tegenaanval; dat lukte pas in december. Het argument doet dus niet erg ter zake.
Hoe dan ook, de verovering van Moskou was de enige Duitse kans om de oorlog aan het Oostfront te winnen. Op 25 augustus lag Moskou binnen Duits bereik. Op 1 oktober niet meer. Hitler had dat moeten weten.
De Slag om Kiev was om nog twee redenen fout. Hitler stelde economische doelen boven zuiver militaire en politieke. De Russische productie was veel en veel hoger dan de Duitse. Door de SU op economisch terrein te willen verslaan stelde Hitler het zwakste punt van Duitsland tegenover het sterkste van de SU en verkoos impliciet een langdurige oorlog. Een oorlog winnen door de tegenstander de economische bronnen te ontnemen kost namelijk een paar jaar. Toch stelde het operatieplan heel duidelijk dat de SU in één campagne van een paar maanden verslagen moest worden.
De Duitse militaire doctrine stelde al decennia dat de tegenstander altijd op zijn zwakste punt aangevallen moest worden. De Slag om Kiev was daarmee in strijd. Op 25 augustus lagen de sterkste Russische eenheden in de Oekraïne; het zwakste punt van de Russen was de verdediging van Moskou. Weliswaar konden veel Russische soldaten ontsnappen uit de omsingelingen, maar na Brest-Litovsk, Bialystok, Minsk en Smolensk was er van het Russische Westelijke district niet zo heel veel meer over. Het was dus erg fijn dat de Russen vijf weken extra tijd kregen om dit aan te vullen en een verdediging te organiseren. Na de Slag om Smolensk konden ongeveer 200 000 Russen ontsnappen; op 1 oktober was al weer rond de miljoen man beschikbaar om Moskou te verdedigen. Het was ook erg fijn voor de Russen dat de tanks van Hoth (derde Pantsergroep) en Guderian (tweede Pantsergroep) respectievelijk naar Leningrad en Kiev heen en weer hadden gereden. Op 1 oktober waren ze allesbehalve in topconditie, laat staan na de Dubbelslag om Brjansk en Vjazma.