Vaker goed geholpen hier...top site!


thx
Ik sluit me aan bij Peter. Ik denk niet dat er verschil was tussen de 'Duitse-' en 'Geallieerde' soldaat.Peter schreef:De Duitse soldaat hield zich onder vijandelijk vuur zoals mensen dat doen. Angstig misschien, maar bereid tot vechten. Omdat dat nu eenmaal moest. Zoals bij mensen het geval is kon dat van persoon tot persoon verschillen, de één was een lijntrekker en deed alleen wat moest, de ander was fanatieker. Er zijn heel wat boeken en romans geschreven over hoe iemand reageert op extreme situaties, waaronder oorlogshandelingen. De Duitse soldaat was ook maar gewoon een mens ( los van alle politiek gezien ) die het ook van angst in de broek kon doen als er een artilleriebarrage over z,n hoofd vloog...
Hehe, die is opzich vrij makkelijk. De militair gaat echt niet, in ieder geval tijdens de oorlog, denken dat de Duitse militair een moedige man was die vocht voor eer, zijn eigen land, familie etc. Dat hoor je in de verhalen van een select groepje enkele jaren na de oorlog.stg 44 schreef:Weet iemand meer te vertellen of heeft informatie over, hoe de Duitse soldat bekend stond bij de tegenstander!?
Vaker goed geholpen hier...top site!
![]()
![]()
thx
Ik heb ooit eens gelezen dat Stalin op de conferentie van Jalta (of een andere) tegen Roosevelt en Churchill heeft lopen bomen over de kwaliteiten van de verschillende soldaten. De Russische soldaat was de beste ter wereld, daarna de Duitse en als derde noemde hij de Poolse.stg 44 schreef:Weet iemand meer te vertellen of heeft informatie over, hoe de Duitse soldat bekend stond bij de tegenstander!?
Duitse veldkommandanten hadden een tactiekboekje bij hun wat te doen als ze onder vuur worden genomen. Of ze dit altijd gebruikten, weet ik niet.Dodo schreef:De Duitsers zijn gekomen met de "Auftragstaktik", dit betekend in het Nederlands "opdrachtgerichte commandovoering". Dit houd in dat de uit te voeren opdrachten door het lagere of het midden kader zelf ingevuld mag worden.
Er komt dus niet een uitgekauwd stappenplan voor de sergeant (bijvoorbeeld), maar hij mag naar eigen initiatief handelen. Dit initiatief wordt getrained in zijn opleiding. Naarmate de opleidingen aan het eind van de oorlog steeds korter werden, was de commandovoering van dit kader ook steeds slechter. Zoals zo vaak bij de Duitsers, aan het eind was er vrij weinig over van wat in het begin zulke mooie resultaten leverde.
Ik verwacht, maar weet niet zeker, dat de commandanten van de geallieerden dit op het front ook wel toepasten.
diegene die het gebruikten terwijl ze onder vuur lagen, die lagen waarschijnlijk als eerste onder de grond... meen je dat echt over dat 'taktiekboekje'?Duitse veldkommandanten hadden een tactiekboekje bij hun wat te doen als ze onder vuur worden genomen. Of ze dit altijd gebruikten, weet ik niet.
Uhm ja, heb het zelf al gezien.0202243 schreef:diegene die het gebruikten terwijl ze onder vuur lagen, die lagen waarschijnlijk als eerste onder de grond... meen je dat echt over dat 'taktiekboekje'?Duitse veldkommandanten hadden een tactiekboekje bij hun wat te doen als ze onder vuur worden genomen. Of ze dit altijd gebruikten, weet ik niet.
De duitsers werketen onder een systeem waarin tamelijk veel initiatief vereist werd van de uitvoerders (dit in tegenstelling tot het politieke systeem) en duitse militairen werden deels klaargestoomd om de functie, die 1 tot 2 rangen hoger ligt, uit te voeren.