Ruimteaapje schreef:Ik bespeur in dit topic opnieuw een tendens om te trachten de wandaden van de Duitsers te bagetalliseren door een beeld te creëren dat de geallieerden ook vanalles op hun kerfstok hadden. Die vergelijking gaat mank omdat de Duitsers hoe dan ook de "bad guys" waren.
De historie heeft uiteindelijk in 1945 beslist wie de "goede" en de "slechte" partij was gedurende WOII en dit zal zo blijven voortbestaan. Vandaag de dag, denken we zelfs al milder over onze Duitse bezetter. We proberen de Duitse bezetter zelfs na al die jaren een menselijker gezicht te geven. Iets wat de eerste decennia na de oorlog volstrekt ondenkbaar was. Mijn grootouders, ooms en tantes, zij waren het die de oorlog bewust hadden meegemaakt. Velen van hen spraken tot aan hun dood toe over "die Rotmoffen" en wilden nauwelijks een goed woord over ze horen. De Duitsers waren immers voor hen degenen geweest die de oorlog waren begonnen. De geallieerden hebben hen uiteindelijk in 1945 van de Duitsers bevrijd en zij komen dus automatisch alle lof toe. Ik kan mij de discussies over de oorlog met hen nog goed herinneren. Wanneer ik begon over het feit dat Duitsland na WOI te zwaar gestraft was door de geallieerden en dat hierdoor Hitler aan de macht kon komen, werd dan ook hoofdschuddend afgekeurd. Men wilde geen kwaad woord horen over de geallieerden. Mijn oma kon erg boos worden ten tijde van de Vietnamoorlog. Het protest tegen de Amerikaanse inmenging aldaar wilde ze dan ook niet begrijpen. De Amerikanen, die ons hadden bevrijd, verdedigden ons daar tegen het rode gevaar. En blijkbaar waren daarbij voor hen alle middelen geheiligd.
Voor onze (naoorlogse) generatie ligt dat iets anders. Zoals ik al eerder heb geschreven, proberen wij ook de menselijke kant van de Duitse bezetter te laten zien maar tevens ook de slechte kant van de geallieerden. Na al die jaren vragen wij ons af; waren de bommentapijten op Duitsland nu echt nodig om dit land op de knieën te krijgen? Waren de atoombommen op Japan echt nodig om hen tot capituleren te bewegen? Wat was voor de geallieerden allemaal geoorloofd om de asmogendheden tot een overgave te dwingen? Waren deze geallieerde oorlogshandelingen nu een oorlogsmisdaad of niet? Zij zijn na 1945 immers niet berecht voor hun (wan)daden. Je kunt je afvragen wie er bij zo'n denkbeeldig proces dan in het beklaagdenbankje zou hebben gestaan. Air Marshall Arthur 'Bomber' Harris misschien? Of misschien de toenmalige Amerikaanse president Harry Truman?
De geschiedenis leert ons dat in een oorlog, alle strijdende partijen zich schuldig maken aan oorlogsmisdaden. Het zij incidenteel of systematisch. Alleen de uiteindelijke overwinnaar van zo'n oorlog beslist of dat de "krijgshandelingen" van zijn tegenstander ook gerechtvaardigd waren. Deze gedachte is mij ook door het hoofd gegaan toen ik in 2005 op het journaal de beelden zag van de Russische overwinningsparade op het Rode plein in Moskou. De westerse leiders hadden moeite met deze Russische herdenking. Zij, en ook wij, weten of hoe het Rode leger destijds Oost Europa heeft bevrijd. De Russische methoden keuren wij als westerlingen af. Als je aan een Russische WOII veteraan zou vragen of dat het moorden en plunderen in de door hen "bevrijde" gebieden nu echt nodig was dan zou dit waarschijnlijk worden beantwoord met het feit dat ze handelden onder het mom van "oog om oog, tand om tand". In Rusland beweerd men immers dat elke WOII veteraan wel een door de Duitsers vermoord familielid te wreken had. Ook vanuit hun visie gezien, was blijkbaar alles geoorloofd om Duitsland te verslaan.
Wat de reactie van koos24 betreft, de Duitse WOII oorlogsmisdaden zijn zeker niet goed te praten. De geallieerde oorlogsmisdaden, gerechtvaardigd of niet, evenmin. Immers de gehele 2e wereldoorlog is een misdaad tegen de mensheid geweest.
