HET WONDER VAN DUINKERKEN
- Isaf13
- Lid
- Berichten: 54
- Lid geworden op: 23 sep 2008, 19:06
Re: HET WONDER VAN DUINKERKEN
Dus mogen we besluiten dat het" wonder van Duinkerken" eigenlijk een mythe is,
en de zware beschuldigingen aan het adres van de koning en het leger gelogen zijn en Winston Churchill een grote leugenaar is.
Stel je voor dit heeft misschien allemaal nog meegespeeld in de "koningskwestie".
Met dank aan U allen,
en de zware beschuldigingen aan het adres van de koning en het leger gelogen zijn en Winston Churchill een grote leugenaar is.
Stel je voor dit heeft misschien allemaal nog meegespeeld in de "koningskwestie".
Met dank aan U allen,
In oorlogstijd dient de waarheid altijd omringd te worden door een lijfwacht van leugens.
-
- Lid
- Berichten: 627
- Lid geworden op: 25 jun 2006, 21:07
Re: HET WONDER VAN DUINKERKEN
De koningskwestie? Neen, staat volgens mij volledig los van. De Koningskwestie ging er om dat Leopold III (en niet II, LEO) in het bezette Belgie was achtergebleven en hierdoor in de onmogelijkheid verkeerde om te regeren. Mensen wisten immers niet welke kant ze moesten kiezen die van de koning of de regering in Londen? Daarnaast raakte ook nog eens bekend dat hij tijdens de oorlog in het huwelijksbootje is gestapt en dit huwelijk was niet wettelijk. De koning heeft zijn beslissing altijd verdedigd door te zeggen dat hij voor het volk in het land wou blijven, wat zijn populariteit vooral bij de CD en V (toenmalige CVP) kiezers serieus liet toenemen. Mensen van anderen partijen bv de socialisten die niet zo koningsgezind geven dan weer aan dat hij zich het makkelijk heeft gemaakt door niet te moeten regeren of iets te moeten organiseren vanuit Londen.Isaf13 schreef:Dus mogen we besluiten dat het" wonder van Duinkerken" eigenlijk een mythe is,
en de zware beschuldigingen aan het adres van de koning en het leger gelogen zijn en Winston Churchill een grote leugenaar is.
Stel je voor dit heeft misschien allemaal nog meegespeeld in de "koningskwestie".
Met dank aan U allen,
U kan dus zien dat de meeste belangrijke activiteiten na of tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben plaats gevonden die de latere koningskwestie hier in België beïnvloed heeft.
Nu terug On topic, om te stellen dat Churchill zo een grote leugenaar en egoïst is... Ik lees overal dat er ongeveer 350.000 Britten weg zijn gehaald uit Duinkerken, en dat de Britten hierdoor in feite gevlucht zijn en hun bondgenoten in de steek gelaten hebben. Maar waarom zie ik hier nergens staan dat de Royal Navy ook nog eens 123.000 Fransen uit bezet Frankrijk heeft gehaald? http://nl.wikipedia.org/wiki/Operatie_Dynamo
De Fransen zouden ook niets geweten hebben van de evacuatie? Waarom nam de Franse marine dan deel aan Dynamo? Waarom streden Franse naast Britse troepen in Duinkerken?
Mijn conclusie is dat beide partijen wel degelijk wisten van de Britse evacuatie of dat nu officieel was of niet. De chaos was in het begin van de operatie dan ook zo groot... Wisten jullie dat de eerste evacuaties werden geleid door een Britse kolonel die verantwoordelijk was voor de bevoorrading van frontropen? Er kwam echter schot in de zaak toen Generaal Harold Alexander en de rechterhand van het hoofd van Dover Patrol, Bill Ternant in Duinkerken aankwamen om alles iets of wat te coördineren MET behulp van de Fransen, Britten en Fransen streden zij aan zij om zoveel mogelijk Duitsers tegen te houden. De chaos was immers enorm. Er waren nu eenmaal meer Britten in de perimeter dan Fransen en de Britten waren ook niet bijzonder georganiseerd in tegenstelling tot hun Franse of Belgische collega's.
- koos24
- Lid
- Berichten: 964
- Lid geworden op: 10 aug 2005, 20:49
Re: HET WONDER VAN DUINKERKEN
HMS Renown schreef:
Nu terug On topic, om te stellen dat Churchill zo een grote leugenaar en egoïst is... Ik lees overal dat er ongeveer 350.000 Britten weg zijn gehaald uit Duinkerken, en dat de Britten hierdoor in feite gevlucht zijn en hun bondgenoten in de steek gelaten hebben. Maar waarom zie ik hier nergens staan dat de Royal Navy ook nog eens 123.000 Fransen uit bezet Frankrijk heeft gehaald? http://nl.wikipedia.org/wiki/Operatie_Dynamo
De Fransen zouden ook niets geweten hebben van de evacuatie? Waarom nam de Franse marine dan deel aan Dynamo? Waarom streden Franse naast Britse troepen in Duinkerken?
.
Goede posting Renown
Je kan zelfs nog verder gaan.
Was er een fatsoenlijk alternatief?
Verder naar het zuiden terugtrekken was bijzonder moeilijk.
De wegen zaten verstopt met vluchtelingen, de Luftwaffe oppermachtig
en de terug trekkende troepen zouden hun flank bedreigd zien door
richting kanaal oprukkende Duitse troepen.
Kortom een zekere krijgsgevangenschap zou hun lot zijn.
Ik denk dat de Duitse legerleiding een invasie op Engeland
zeer zeker direct overwogen zou hebben.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
- Isaf13
- Lid
- Berichten: 54
- Lid geworden op: 23 sep 2008, 19:06
Re: HET WONDER VAN DUINKERKEN
HET “MIRAKEL” VAN DUINKERKEN HERZIEN
of
CHURCHILL’s LEUGEN EN BEDROG
Wanneer op 28 mei 1940, het Belgisch Leger, onder de bevelvoering van Koning Leopold III, noodgedwongen de wapens moest neerleggen, veroorzaakte dit een ware laster- en haatcampagne tegenover België en dit zowel in Frankrijk als in Groot-Brittannië.
Paul Reynaud (de Voorzitter van de Franse Raad), en Winston Churchill (de Britse Eerste Minister), beiden beschuldigden ze koning Leopold en het Belgische Leger van landverraad en het falen van de militaire operaties van mei ’40. Sindsdien, en tot op heden, wordt deze fabel (of beter gezegd: de zwarte legende) nog steeds door sommige “auteurs” als waarheid verkondigd.
Men dient echter te onthouden dat het Kabinet van Churchill, reeds op 22 mei ’40, besloot om het Britse Expeditiekorps (BEK) uit Frankrijk terug te trekken. Churchill gaf echter tegelijk opdracht aan generaal Lord Gort om de geallieerden (Frankrijk en België) te misleiden en liet deze ondertussen verder vechten. Het Belgisch Leger vocht nog 5 dagen verder, tot de totale uitputting. Hierdoor kreeg het BEK de tijd om over het Kanaal naar Groot-Brittannië te vluchten. In totaal konden 338.000 manschappen ontsnappen
De Britse bevolking werd slechts om 18u00 op 31 mei ’40 op de hoogte gebracht dat de evacuatie aan de gang was. Churchill had dit tot dan verzwegen. De Britse regering en de Britse pers schilderden destijds dit gebeuren af als een overwinning.
Tot zover de geschiedkundige feiten.
In 1980 verscheen te New York het boek “Dunkirk: The Patriotic Myth” ( Duinkerken: de patriottische fabel), van de hand van Nicholas Harmon, en gepubliceerd door de uitgeverij Simon & Schuster.
Charles Lutton, een Amerikaans historicus van het “Institute for Historical Review” (Instituut voor geschiedkundige recensies), schreef in 1981 een zeer objectieve samenvatting van voornoemd boek, waarvan vertaling hieronder.
Men kan zich nochtans de vraag stellen waarom, 26 jaar na het publiceren van het werk van Nicholas Harmon, de media dergelijk historisch document nog steeds negeert en zich hardnekkig blijft vastklampen aan de fabel van de “trouweloze koning en zijn Leger”?
L.Van Leemput
“ Het Mirakel van Duinkerken herzien “ (door Charles Lutton)
“Eén en veertig jaar geleden werden bijna 340.000 Britse en Franse troepen geëvacueerd van de belegerde haven van Duinkerken. In die tijd werd deze gebeurtenis door de Britse regering en de pers afgeschilderd als een overwinning. De “Moed van Duinkerken” werd een krachtvol instrument om op het thuisfront het moreel te ondersteunen en om hulp van het buitenland te verkrijgen. Hoewel, jaren geleden, een aantal scherpzinnige militaire analisten tot een meer gesofisticeerd begrip over Duinkerken gekomen waren, wordt de oorlogsversie van het gebeuren nog steeds herhaald, niet alleen in volkse literatuur, maar evenzeer in universitaire teksten.
Nicholas Harmon, een Brits journalist en een radio-omroeper, heeft over de Duinkerken episode een opmerkelijke studie gemaakt die vroegere beschouwingen ver overtreft. Tijdens de voorbereiding van zijn doorgevoerde herziening, raadpleegde de auteur documenten van het Brits Kabinet, oorlogsdagboeken, en andere pas vrijgegeven documenten die, onder de Britse Officiële Veiligheids Akte, gedurende meer dan dertig jaar geheim gehouden waren.
Harmon wou aanvankelijk het bekende verhaal in een meer moderne vorm herschrijven. Maar, gezien de voordien onbeschikbare documenten, stelde hij vast “ dat hoe verder hij vorderde, de eenvoudige waarheden begonnen weg te glijden”.
Bij de herziening van de Duitse invasie van West Europa op 10 mei 1940 tot het besluit van de Britse regering om haar strijdkrachten terug te trekken van het continent, stelde Harmon vast dat de lang vastgehouden bewering, dat Groot-Brittannië in de steek was gelaten door haar Franse en Belgische geallieerden, een mythe was.
Ondanks het feit dat de geallieerden hun Duitse tegenstanders in aantal overtroffen, inclusief een superioriteit in tanks, gebruikten de generaals van Hitler vernieuwende tactieken om hun talrijkere vijanden te misleiden.
Op 22 mei besloot Churchill’s Kabinet om het Brits Expeditie Korps (BEK) uit Frankrijk terug te trekken. Anthony Eden gaf formeel bevel aan generaal Lord Gort, bevelhebber van het BEK, om de geallieerden te misleiden aangaande de intentie tot terugtrekking van het Brits Leger.
Churchill droeg bij tot de misleiding door de Franse Eerste minister, Paul Reynaud, gerust te stellen en te verklaren “dat Groot Brittannië vast besloten was te zegevieren”.
De Belgen bleven vijf extra dagen op het slagveld, waardoor de vooruitgang van de Duitse Legergroep B, richting Duinkerken, vertraagd werd.
Zoals de auteur verklaart, “Verre van door de geallieerden bedrogen te zijn, pasten de Britse militaire bevelhebbers een systematische misleiding op de geallieerden toe waardoor de Britten konden vluchten, met hun achterhoede beschermd”.
De opzoekingen van Harmon brachten aan het licht dat de Britten verantwoordelijk waren voor misdaden tegenover Duitse soldaten en geallieerde burgers. Sommige Britse troepen werden voorzien van ‘dumdum’ kogels – dodelijke projectielen die door de Conventie van Genève verboden waren tijdens oorlogvoeringen.
Londen vaardigde directieven uit om geen krijgsgevangenen te maken tenzij ze specifiek Duitse gevangenen nodig hadden om te ondervragen. Als een gevolg hiervan vreesden de Britse Tommy’s te worden gevangen genomen omdat “ze veronderstelden dat de vijandelijke instructies dezelfde zouden zijn als die van hen”.
Op 27 mei werden negentig krijgsgevangenen van het Norfolk Regiment omgebracht door leden van de SS Dodenkop Divisie en op 28 mei werden meer dan tachtig manschappen van het Warwickshire Regiment geëxecuteerd door troepen van het SS Adolf Hitler Regiment.
Al deze daden werden gesteld als weerwraak voor het vermoorden van een groot aantal manschappen van de SS Dodenkop Divisie die zich aan de Britten hadden overgegeven.
Franse en Belgische burgers, in de handen van hun bondgenoten, verging het weinig beter dan de Duitsers. Plundering was algemeen en “het bestelen van burgers werd weldra een officieel beleid”. Britse militaire gezagvoerders executeerden, zonder proces, burgers die verdacht werden van verraad.
Harmon rapporteert dat, op een bepaald ogenblik, de ‘Grenadier Guards’ te Helin zeventien ‘vijfde colonne’ verdachten neerschoten. De daders van deze oorlogsmisdaden werden blijkbaar niet disciplinair gestraft, noch voor het gerecht gedaagd, zoals de Duitse soldaten voor gelijkaardige daden later wel beschuldigd werden.
De terugtrekking uit Duinkerken, met codenaam “Operatie Dynamo”, ving aan op 26 mei. Aanvankelijk werd gehoopt dat maximaal 45.000 manschappen zouden gered worden. Uiteindelijk zouden het er 338.000 worden.
Lord Gort had instructies ontvangen om de Franse en Belgische collega’s niet in te lichten over het feit dat de evacuatie begonnen was. Ten Zuid-0osten van Duinkerken trokken de Britten hun eenheden terug, waarbij zeven Franse divisies alleen kwamen te staan tegenover de oprukkende Duitsers. De Fransen vochten verder tot hun munitie uitgeput was en slaagden erin, zoals de Belgen, om de Duitse strijdkrachten, die anders beschikbaar waren geweest om de perimeter rond Duinkerken te bestormen, bezig te houden.
Terwijl Britse en Franse troepen zich richting Duinkerken terugtrokken, organiseerde Admiraal Sir B.H. Ramsey het zeetransport naar Engeland. Na protest van de Franse regering werd een geschreven order uitgevaardigd waarbij bevolen werd dat de Franse troepen in gelijke aantallen met de Britten moesten ingescheept worden. In de praktijk werd dit echter niet uitgevoerd. Harmon noteert dat, wanneer Fransen op het strand in de boten trachtten te klimmen, de Royal Navy kustverantwoordelijken secties soldaten, met bajonet op het geweer, organiseerden om de Fransen te weren. Tijdens minstens één voorval vuurde een Brits peloton op de Franse troepen die aan boord trachtten te geraken. Het was slechts nadat praktisch alle Britten waren ontsnapt dat inspanningen gemaakt werden om de overblijvende Franse soldaten te evacueren. Maar, wanneer de haven zich op 3 juni aan de Duitsers overgaf, werden 40.000 Franse soldaten krijgsgevangen.
Misschien het meest gedenkwaardige aspect van de evacuatie was de rol die gespeeld werd door burgers in hun kleine boten. Harmon verklaart dat dit slecht een onderdeel van de mythe is. De Britse bevolking was slechts op 31 mei om 18u00 ingelicht over het feit dat de evacuatie aan de gang was. Een “Kleine Scheepspool”, gevestigd in Sheerness, verzamelde een groot aantal kleine burgerbootjes. Het merendeel ervan was onbruikbaar voor de evacuatie opdracht. Alleen tijdens de laatste twee dagen van de evacuatie speelden de burgerlijke vrijwilligers een rol bij de redding van een bijkomende 25.000 manschappen van het strand. Hun bijdrage is volgens de auteur “dapper en gedistingeerd; maar het was onbeduidend wat het aantal geredden betrof”.
Harmon onderzocht opnieuw de aanhoudende controversie betreffende Hitler’s bevel op 24 mei, waardoor de Duitse opmars in de richting van Duinkerken gedurende twee dagen werd gestopt. Na de oorlog beweerden bepaalde Duitse officieren dat ze “geschokt” waren wanneer ze het bevel ontvingen om hun tanks te stoppen aan de rivier Aa, hetgeen de Fransen toeliet om een verdedigingslijn ten Westen van Duinkerken te realiseren.
Destijds bezocht echter de Panzer generaal Heinz Guderian zijn voorste eenheden bij de nadering van Duinkerken en besloot dat generaal Von Rundstedt gelijk had wat het bevel om te stoppen betrof en dat verdere tank aanvallen doorheen het drassige land (dat herwonnen was op de zee) een nutteloos verlies van sommige van zijn beste troepen zou hebben meegebracht.
In zijn naoorlogse memoires en gesprekken met Sir Basil Liddell Hart trachtte Guderian de schuld bij Hitler te leggen voor de opschorting van de vooruitgang. Uit de discussies met Guderian en andere Duitse generaals, concludeerde Liddle Hart dat Hitler doelbewust de Britse ontsnapping toeliet, daarbij hopende dat deze grootmoedige daad een vredesbestand met Groot-Brittannië zou vergemakkelijken.
Een aantal jaren geleden werd het klaar dat het bevel om de vooruitgang van de Duitse Panzer eenheden te stoppen sinds geruime tijd verwacht werd. Generaal von Rundstedt vaardigde tenslotte dit bevel uit op 24 mei, hetgeen Hitler eenvoudigweg bevestigde. De troepen kregen toestemming om te rusten en om herstellingen aan de gepantserde voertuigen uit te voeren.
Wanneer het offensief hervatte op 26 mei hadden de Duitse prioriteiten zich verplaatst en het middelpunt van de aanval was Parijs en het centrum van het land waar het voornaamste deel van de Franse troepen zich bevond. Duinkerken werd beschouwd als een bijkomend gebeuren. Duitse Luchtmacht eenheden werden de taak toegewezen om Duinkerken te bombarderen, maar de weersomstandigheden waren meestal ongeschikt om te vliegen en gedurende de negen evacuatie dagen interfereerde de Duitse Luftwaffe slechts twee en een halve dag – op 27 mei, de namiddag van 29 mei en op 1 juni.
De studie van Nicholas Harmon toont dat een gebeurtenis, welke lange tijd gevierd werd als één van de grootste triomfen van Groot-Brittannië, in feite een grote nederlaag was. De evacuatie van één derde van een miljoen manschappen was een unieke realisatie, maar niettemin een militaire catastrofe. Door de ontmanteling van de mythe van Duinkerken heeft hij bijgedragen tot onze beoordeling van de Tweede Wereldoorlog.”
(vertaling: L.Van Leemput)
Het is beslist leerzaam om nota te nemen van onderstaande uitspraken:
1. Hitler schreef aan Mussolini, aangaande de 18 daagse veldtocht: “De Belgische soldaat heeft
globaal op een zeer dappere wijze gestreden….Zijn weerstand was, vanaf het begin,
uitzonderlijk”.
2. Generaal von Bock schreef op 28 mei ’40 in zijn dagboek: “De 22 Belgische divisies hebben
hun land met moed en hardnekkigheid verdedigd”.
3. Admiraal Lord Keyes schreef van zijn kant: “De weigering van Leopold om zijn troepen, op
een hopeloos moment, in de steek te laten, en de oproep die hij deed om het gevecht verder
te zetten, heeft niet alleen het Belgisch Leger van een ineenstorting behoed, maar heeft het
nieuwe moed gegeven om nog twee dagen langer te vechten nadat het Brits Expeditie Korps
zijn terugtocht had begonnen .
Het is deze ultieme en hardnekkige weerstand van de Belgen die de terugtrekking van de
Franse Legers van het Noorden en de inscheping van de Britten te Duinkerken heeft mogelijk
gemaakt”.
4. De Britse geschiedkundige schrijver Sir Liddell Hart schreef later: “Wat het Brits Leger heeft
gered, is het feit dat von Rundstedt zijn panzers ten zuiden van Duinkerken heeft gestopt, en
het feit dat het Belgisch Leger, gedurende drie dagen, de hoofdschok van de frontale Duitse
aanval heeft opgevangen.
Indien koning Leopold, vanaf 25 mei, België had verlaten, zoals zijn ministers en Churchill
hem ertoe aanzetten, zou het Belgisch Leger zonder enige twijfel onmiddellijk de wapens
hebben neergelegd waardoor de kans voor de Britten om aan de omsingeling te ontsnappen
uiterst klein zou geweest zijn.
Men kan dus redelijkerwijze beweren dat het Brits Leger gered werd door Leopold, die
nadien door Groot-Brittannië en Frankrijk zo hard beoordeeld werd”.
5. Koning Boudewijn tijdens de inhuldiging van het Nationaal Leie Monument te Kortrijk op 26
mei 1957:
“Onze Legereenheden stonden in goede slagorde opgesteld in de vlakten van Vlaanderen.
Gevolggevend aan de oproep van de Koning, Opperbevelhebber, dekte hun heldhaftige
weerstand, tot de uitputting van hun krachten, de toegang tot Duinkerken en verijdelde het
vijandelijk plan door beslissende dagen te winnen bij de redding van de Britse en Franse
troepen. Het Belgisch Leger en zijn bevelhebber leverden een belangrijke bijdrage tot de
eindoverwinning”.
6. Eerste Minister A. Van Acker (socialist) tijdens de inhuldiging van het Nationaal Leie
Monument te Kortrijk op 26 mei 1957: “Onze soldaten en hun Opperbevelhebber wezen
verzekerd van het rechtvaardig verdict van de Geschiedenis. Zij hebben gans hun plicht
gedaan….Het monument dat wij zullen inhuldigen zal een nieuw en ontroerend symbool zijn
van onze nationale eenheid.
Het zal aan de toekomende generaties herinneren dat het Belgisch Leger van 1940 en zijn
Opperbevelhebber, trouw tegenover het land en loyaal tegenover hun geallieerden, de
opdrachten hebben vervuld die hun toegewezen waren”.
L.Van Leemput
of
CHURCHILL’s LEUGEN EN BEDROG
Wanneer op 28 mei 1940, het Belgisch Leger, onder de bevelvoering van Koning Leopold III, noodgedwongen de wapens moest neerleggen, veroorzaakte dit een ware laster- en haatcampagne tegenover België en dit zowel in Frankrijk als in Groot-Brittannië.
Paul Reynaud (de Voorzitter van de Franse Raad), en Winston Churchill (de Britse Eerste Minister), beiden beschuldigden ze koning Leopold en het Belgische Leger van landverraad en het falen van de militaire operaties van mei ’40. Sindsdien, en tot op heden, wordt deze fabel (of beter gezegd: de zwarte legende) nog steeds door sommige “auteurs” als waarheid verkondigd.
Men dient echter te onthouden dat het Kabinet van Churchill, reeds op 22 mei ’40, besloot om het Britse Expeditiekorps (BEK) uit Frankrijk terug te trekken. Churchill gaf echter tegelijk opdracht aan generaal Lord Gort om de geallieerden (Frankrijk en België) te misleiden en liet deze ondertussen verder vechten. Het Belgisch Leger vocht nog 5 dagen verder, tot de totale uitputting. Hierdoor kreeg het BEK de tijd om over het Kanaal naar Groot-Brittannië te vluchten. In totaal konden 338.000 manschappen ontsnappen
De Britse bevolking werd slechts om 18u00 op 31 mei ’40 op de hoogte gebracht dat de evacuatie aan de gang was. Churchill had dit tot dan verzwegen. De Britse regering en de Britse pers schilderden destijds dit gebeuren af als een overwinning.
Tot zover de geschiedkundige feiten.
In 1980 verscheen te New York het boek “Dunkirk: The Patriotic Myth” ( Duinkerken: de patriottische fabel), van de hand van Nicholas Harmon, en gepubliceerd door de uitgeverij Simon & Schuster.
Charles Lutton, een Amerikaans historicus van het “Institute for Historical Review” (Instituut voor geschiedkundige recensies), schreef in 1981 een zeer objectieve samenvatting van voornoemd boek, waarvan vertaling hieronder.
Men kan zich nochtans de vraag stellen waarom, 26 jaar na het publiceren van het werk van Nicholas Harmon, de media dergelijk historisch document nog steeds negeert en zich hardnekkig blijft vastklampen aan de fabel van de “trouweloze koning en zijn Leger”?
L.Van Leemput
“ Het Mirakel van Duinkerken herzien “ (door Charles Lutton)
“Eén en veertig jaar geleden werden bijna 340.000 Britse en Franse troepen geëvacueerd van de belegerde haven van Duinkerken. In die tijd werd deze gebeurtenis door de Britse regering en de pers afgeschilderd als een overwinning. De “Moed van Duinkerken” werd een krachtvol instrument om op het thuisfront het moreel te ondersteunen en om hulp van het buitenland te verkrijgen. Hoewel, jaren geleden, een aantal scherpzinnige militaire analisten tot een meer gesofisticeerd begrip over Duinkerken gekomen waren, wordt de oorlogsversie van het gebeuren nog steeds herhaald, niet alleen in volkse literatuur, maar evenzeer in universitaire teksten.
Nicholas Harmon, een Brits journalist en een radio-omroeper, heeft over de Duinkerken episode een opmerkelijke studie gemaakt die vroegere beschouwingen ver overtreft. Tijdens de voorbereiding van zijn doorgevoerde herziening, raadpleegde de auteur documenten van het Brits Kabinet, oorlogsdagboeken, en andere pas vrijgegeven documenten die, onder de Britse Officiële Veiligheids Akte, gedurende meer dan dertig jaar geheim gehouden waren.
Harmon wou aanvankelijk het bekende verhaal in een meer moderne vorm herschrijven. Maar, gezien de voordien onbeschikbare documenten, stelde hij vast “ dat hoe verder hij vorderde, de eenvoudige waarheden begonnen weg te glijden”.
Bij de herziening van de Duitse invasie van West Europa op 10 mei 1940 tot het besluit van de Britse regering om haar strijdkrachten terug te trekken van het continent, stelde Harmon vast dat de lang vastgehouden bewering, dat Groot-Brittannië in de steek was gelaten door haar Franse en Belgische geallieerden, een mythe was.
Ondanks het feit dat de geallieerden hun Duitse tegenstanders in aantal overtroffen, inclusief een superioriteit in tanks, gebruikten de generaals van Hitler vernieuwende tactieken om hun talrijkere vijanden te misleiden.
Op 22 mei besloot Churchill’s Kabinet om het Brits Expeditie Korps (BEK) uit Frankrijk terug te trekken. Anthony Eden gaf formeel bevel aan generaal Lord Gort, bevelhebber van het BEK, om de geallieerden te misleiden aangaande de intentie tot terugtrekking van het Brits Leger.
Churchill droeg bij tot de misleiding door de Franse Eerste minister, Paul Reynaud, gerust te stellen en te verklaren “dat Groot Brittannië vast besloten was te zegevieren”.
De Belgen bleven vijf extra dagen op het slagveld, waardoor de vooruitgang van de Duitse Legergroep B, richting Duinkerken, vertraagd werd.
Zoals de auteur verklaart, “Verre van door de geallieerden bedrogen te zijn, pasten de Britse militaire bevelhebbers een systematische misleiding op de geallieerden toe waardoor de Britten konden vluchten, met hun achterhoede beschermd”.
De opzoekingen van Harmon brachten aan het licht dat de Britten verantwoordelijk waren voor misdaden tegenover Duitse soldaten en geallieerde burgers. Sommige Britse troepen werden voorzien van ‘dumdum’ kogels – dodelijke projectielen die door de Conventie van Genève verboden waren tijdens oorlogvoeringen.
Londen vaardigde directieven uit om geen krijgsgevangenen te maken tenzij ze specifiek Duitse gevangenen nodig hadden om te ondervragen. Als een gevolg hiervan vreesden de Britse Tommy’s te worden gevangen genomen omdat “ze veronderstelden dat de vijandelijke instructies dezelfde zouden zijn als die van hen”.
Op 27 mei werden negentig krijgsgevangenen van het Norfolk Regiment omgebracht door leden van de SS Dodenkop Divisie en op 28 mei werden meer dan tachtig manschappen van het Warwickshire Regiment geëxecuteerd door troepen van het SS Adolf Hitler Regiment.
Al deze daden werden gesteld als weerwraak voor het vermoorden van een groot aantal manschappen van de SS Dodenkop Divisie die zich aan de Britten hadden overgegeven.
Franse en Belgische burgers, in de handen van hun bondgenoten, verging het weinig beter dan de Duitsers. Plundering was algemeen en “het bestelen van burgers werd weldra een officieel beleid”. Britse militaire gezagvoerders executeerden, zonder proces, burgers die verdacht werden van verraad.
Harmon rapporteert dat, op een bepaald ogenblik, de ‘Grenadier Guards’ te Helin zeventien ‘vijfde colonne’ verdachten neerschoten. De daders van deze oorlogsmisdaden werden blijkbaar niet disciplinair gestraft, noch voor het gerecht gedaagd, zoals de Duitse soldaten voor gelijkaardige daden later wel beschuldigd werden.
De terugtrekking uit Duinkerken, met codenaam “Operatie Dynamo”, ving aan op 26 mei. Aanvankelijk werd gehoopt dat maximaal 45.000 manschappen zouden gered worden. Uiteindelijk zouden het er 338.000 worden.
Lord Gort had instructies ontvangen om de Franse en Belgische collega’s niet in te lichten over het feit dat de evacuatie begonnen was. Ten Zuid-0osten van Duinkerken trokken de Britten hun eenheden terug, waarbij zeven Franse divisies alleen kwamen te staan tegenover de oprukkende Duitsers. De Fransen vochten verder tot hun munitie uitgeput was en slaagden erin, zoals de Belgen, om de Duitse strijdkrachten, die anders beschikbaar waren geweest om de perimeter rond Duinkerken te bestormen, bezig te houden.
Terwijl Britse en Franse troepen zich richting Duinkerken terugtrokken, organiseerde Admiraal Sir B.H. Ramsey het zeetransport naar Engeland. Na protest van de Franse regering werd een geschreven order uitgevaardigd waarbij bevolen werd dat de Franse troepen in gelijke aantallen met de Britten moesten ingescheept worden. In de praktijk werd dit echter niet uitgevoerd. Harmon noteert dat, wanneer Fransen op het strand in de boten trachtten te klimmen, de Royal Navy kustverantwoordelijken secties soldaten, met bajonet op het geweer, organiseerden om de Fransen te weren. Tijdens minstens één voorval vuurde een Brits peloton op de Franse troepen die aan boord trachtten te geraken. Het was slechts nadat praktisch alle Britten waren ontsnapt dat inspanningen gemaakt werden om de overblijvende Franse soldaten te evacueren. Maar, wanneer de haven zich op 3 juni aan de Duitsers overgaf, werden 40.000 Franse soldaten krijgsgevangen.
Misschien het meest gedenkwaardige aspect van de evacuatie was de rol die gespeeld werd door burgers in hun kleine boten. Harmon verklaart dat dit slecht een onderdeel van de mythe is. De Britse bevolking was slechts op 31 mei om 18u00 ingelicht over het feit dat de evacuatie aan de gang was. Een “Kleine Scheepspool”, gevestigd in Sheerness, verzamelde een groot aantal kleine burgerbootjes. Het merendeel ervan was onbruikbaar voor de evacuatie opdracht. Alleen tijdens de laatste twee dagen van de evacuatie speelden de burgerlijke vrijwilligers een rol bij de redding van een bijkomende 25.000 manschappen van het strand. Hun bijdrage is volgens de auteur “dapper en gedistingeerd; maar het was onbeduidend wat het aantal geredden betrof”.
Harmon onderzocht opnieuw de aanhoudende controversie betreffende Hitler’s bevel op 24 mei, waardoor de Duitse opmars in de richting van Duinkerken gedurende twee dagen werd gestopt. Na de oorlog beweerden bepaalde Duitse officieren dat ze “geschokt” waren wanneer ze het bevel ontvingen om hun tanks te stoppen aan de rivier Aa, hetgeen de Fransen toeliet om een verdedigingslijn ten Westen van Duinkerken te realiseren.
Destijds bezocht echter de Panzer generaal Heinz Guderian zijn voorste eenheden bij de nadering van Duinkerken en besloot dat generaal Von Rundstedt gelijk had wat het bevel om te stoppen betrof en dat verdere tank aanvallen doorheen het drassige land (dat herwonnen was op de zee) een nutteloos verlies van sommige van zijn beste troepen zou hebben meegebracht.
In zijn naoorlogse memoires en gesprekken met Sir Basil Liddell Hart trachtte Guderian de schuld bij Hitler te leggen voor de opschorting van de vooruitgang. Uit de discussies met Guderian en andere Duitse generaals, concludeerde Liddle Hart dat Hitler doelbewust de Britse ontsnapping toeliet, daarbij hopende dat deze grootmoedige daad een vredesbestand met Groot-Brittannië zou vergemakkelijken.
Een aantal jaren geleden werd het klaar dat het bevel om de vooruitgang van de Duitse Panzer eenheden te stoppen sinds geruime tijd verwacht werd. Generaal von Rundstedt vaardigde tenslotte dit bevel uit op 24 mei, hetgeen Hitler eenvoudigweg bevestigde. De troepen kregen toestemming om te rusten en om herstellingen aan de gepantserde voertuigen uit te voeren.
Wanneer het offensief hervatte op 26 mei hadden de Duitse prioriteiten zich verplaatst en het middelpunt van de aanval was Parijs en het centrum van het land waar het voornaamste deel van de Franse troepen zich bevond. Duinkerken werd beschouwd als een bijkomend gebeuren. Duitse Luchtmacht eenheden werden de taak toegewezen om Duinkerken te bombarderen, maar de weersomstandigheden waren meestal ongeschikt om te vliegen en gedurende de negen evacuatie dagen interfereerde de Duitse Luftwaffe slechts twee en een halve dag – op 27 mei, de namiddag van 29 mei en op 1 juni.
De studie van Nicholas Harmon toont dat een gebeurtenis, welke lange tijd gevierd werd als één van de grootste triomfen van Groot-Brittannië, in feite een grote nederlaag was. De evacuatie van één derde van een miljoen manschappen was een unieke realisatie, maar niettemin een militaire catastrofe. Door de ontmanteling van de mythe van Duinkerken heeft hij bijgedragen tot onze beoordeling van de Tweede Wereldoorlog.”
(vertaling: L.Van Leemput)
Het is beslist leerzaam om nota te nemen van onderstaande uitspraken:
1. Hitler schreef aan Mussolini, aangaande de 18 daagse veldtocht: “De Belgische soldaat heeft
globaal op een zeer dappere wijze gestreden….Zijn weerstand was, vanaf het begin,
uitzonderlijk”.
2. Generaal von Bock schreef op 28 mei ’40 in zijn dagboek: “De 22 Belgische divisies hebben
hun land met moed en hardnekkigheid verdedigd”.
3. Admiraal Lord Keyes schreef van zijn kant: “De weigering van Leopold om zijn troepen, op
een hopeloos moment, in de steek te laten, en de oproep die hij deed om het gevecht verder
te zetten, heeft niet alleen het Belgisch Leger van een ineenstorting behoed, maar heeft het
nieuwe moed gegeven om nog twee dagen langer te vechten nadat het Brits Expeditie Korps
zijn terugtocht had begonnen .
Het is deze ultieme en hardnekkige weerstand van de Belgen die de terugtrekking van de
Franse Legers van het Noorden en de inscheping van de Britten te Duinkerken heeft mogelijk
gemaakt”.
4. De Britse geschiedkundige schrijver Sir Liddell Hart schreef later: “Wat het Brits Leger heeft
gered, is het feit dat von Rundstedt zijn panzers ten zuiden van Duinkerken heeft gestopt, en
het feit dat het Belgisch Leger, gedurende drie dagen, de hoofdschok van de frontale Duitse
aanval heeft opgevangen.
Indien koning Leopold, vanaf 25 mei, België had verlaten, zoals zijn ministers en Churchill
hem ertoe aanzetten, zou het Belgisch Leger zonder enige twijfel onmiddellijk de wapens
hebben neergelegd waardoor de kans voor de Britten om aan de omsingeling te ontsnappen
uiterst klein zou geweest zijn.
Men kan dus redelijkerwijze beweren dat het Brits Leger gered werd door Leopold, die
nadien door Groot-Brittannië en Frankrijk zo hard beoordeeld werd”.
5. Koning Boudewijn tijdens de inhuldiging van het Nationaal Leie Monument te Kortrijk op 26
mei 1957:
“Onze Legereenheden stonden in goede slagorde opgesteld in de vlakten van Vlaanderen.
Gevolggevend aan de oproep van de Koning, Opperbevelhebber, dekte hun heldhaftige
weerstand, tot de uitputting van hun krachten, de toegang tot Duinkerken en verijdelde het
vijandelijk plan door beslissende dagen te winnen bij de redding van de Britse en Franse
troepen. Het Belgisch Leger en zijn bevelhebber leverden een belangrijke bijdrage tot de
eindoverwinning”.
6. Eerste Minister A. Van Acker (socialist) tijdens de inhuldiging van het Nationaal Leie
Monument te Kortrijk op 26 mei 1957: “Onze soldaten en hun Opperbevelhebber wezen
verzekerd van het rechtvaardig verdict van de Geschiedenis. Zij hebben gans hun plicht
gedaan….Het monument dat wij zullen inhuldigen zal een nieuw en ontroerend symbool zijn
van onze nationale eenheid.
Het zal aan de toekomende generaties herinneren dat het Belgisch Leger van 1940 en zijn
Opperbevelhebber, trouw tegenover het land en loyaal tegenover hun geallieerden, de
opdrachten hebben vervuld die hun toegewezen waren”.
L.Van Leemput
In oorlogstijd dient de waarheid altijd omringd te worden door een lijfwacht van leugens.
- Veltro
- Lid
- Berichten: 1378
- Lid geworden op: 26 jul 2005, 21:05
Re: HET WONDER VAN DUINKERKEN
Namens Harro/Ruimteaapje:
Charles Lutton is geen "objectieve onderzoeker" en het Institute for Historical Review staat bekend als antisemitisch, Holocaust ontkennend en neonazistisch. David Irving, Robert Faurisson, Ernst Zündel, Fred Leuchter en tal van andere Holocaustontkenners en neonazisch schrijven voor het IHR. De Vlaamse tak van het IHR werd opgezet door de veroordeelde Holocaustontkenner Siegfried Verbeke.
Geen clubje om klakkeloos te citeren als objectieve bron zo zou ook "L.Van Leemput" moeten weten
Groet,
Veltro
Charles Lutton is geen "objectieve onderzoeker" en het Institute for Historical Review staat bekend als antisemitisch, Holocaust ontkennend en neonazistisch. David Irving, Robert Faurisson, Ernst Zündel, Fred Leuchter en tal van andere Holocaustontkenners en neonazisch schrijven voor het IHR. De Vlaamse tak van het IHR werd opgezet door de veroordeelde Holocaustontkenner Siegfried Verbeke.
Geen clubje om klakkeloos te citeren als objectieve bron zo zou ook "L.Van Leemput" moeten weten
Groet,
Veltro
Credere, Obbedire, Combattere!!!!Avanti!!!!Saluto Al Duce!!!!
-
- Lid
- Berichten: 627
- Lid geworden op: 25 jun 2006, 21:07
Re: HET WONDER VAN DUINKERKEN
Beste Isaf 13,
De oorlogsmisdaad van Wormhoudt een wraak actie voor misdaden begaan door de Britten? We hebben hier overduidelijk te doen met onzin, trouwens als de Britten dan toch Fransen weerden hoe komt dan dat er 123.000 Fransen in Engeland geraakt zijn? Door ze selectief te weigeren? Jij bent trouwens ook niet echt objectief in het melden van gegevens je zegt nergens dat er 123.000 Fransen mee geëvacueerd zijn. Dat geeft de Britten en vooral de Royal Navy een heel ander gezicht!
Waar vermeldt onze dierbare journalist trouwens het aanbod van Churchill voor een Frans Britse unie?
De oorlogsmisdaad van Wormhoudt een wraak actie voor misdaden begaan door de Britten? We hebben hier overduidelijk te doen met onzin, trouwens als de Britten dan toch Fransen weerden hoe komt dan dat er 123.000 Fransen in Engeland geraakt zijn? Door ze selectief te weigeren? Jij bent trouwens ook niet echt objectief in het melden van gegevens je zegt nergens dat er 123.000 Fransen mee geëvacueerd zijn. Dat geeft de Britten en vooral de Royal Navy een heel ander gezicht!
Waar vermeldt onze dierbare journalist trouwens het aanbod van Churchill voor een Frans Britse unie?
- koos24
- Lid
- Berichten: 964
- Lid geworden op: 10 aug 2005, 20:49
Re: HET WONDER VAN DUINKERKEN
HET “MIRAKEL” VAN DUINKERKEN HERZIEN
of
CHURCHILL’s LEUGEN EN BEDROG
Ik mis fatsoelijke bronnen in het verhaal.
Werden de Britten uitgerust met dumdum of werd dit incidenteel
zelf gemaakt.
Wie gaf het bevel geen krijgsgevangen te maken en zo ja
in welke gevallen maakten de de Britse troepen gebruik van dit bevel?
Dat generaal Lord Gort de geallieerden (Frankrijk en België) niet in een
vroeg stadium inlichtte is logisch, het laatste restje moreel zou verdwijnen
en gezien de grote chaos was niet uit te sluiten dat de Duitsers
weet zouden krijgen van de aftocht via Duinkerken.
Verder snap ik de evacuatie van de Britten.
Ze vechten samen met 2 bondgenoten waarvan de legers
op instorten staan, logisch dat het dan "ieder voor zich is"
en de verdediging gaat een grotere prioriteit krijgen en
daar zijn troepen voor nodig die op dat moment op het vaste
land zitten.
of
CHURCHILL’s LEUGEN EN BEDROG
Ik mis fatsoelijke bronnen in het verhaal.
Werden de Britten uitgerust met dumdum of werd dit incidenteel
zelf gemaakt.
Wie gaf het bevel geen krijgsgevangen te maken en zo ja
in welke gevallen maakten de de Britse troepen gebruik van dit bevel?
Dat generaal Lord Gort de geallieerden (Frankrijk en België) niet in een
vroeg stadium inlichtte is logisch, het laatste restje moreel zou verdwijnen
en gezien de grote chaos was niet uit te sluiten dat de Duitsers
weet zouden krijgen van de aftocht via Duinkerken.
Verder snap ik de evacuatie van de Britten.
Ze vechten samen met 2 bondgenoten waarvan de legers
op instorten staan, logisch dat het dan "ieder voor zich is"
en de verdediging gaat een grotere prioriteit krijgen en
daar zijn troepen voor nodig die op dat moment op het vaste
land zitten.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
- koos24
- Lid
- Berichten: 964
- Lid geworden op: 10 aug 2005, 20:49
Re: HET WONDER VAN DUINKERKEN
Nicholas Harmon = Nicholas HarmanIsaf13 schreef:HET “MIRAKEL” VAN DUINKERKEN HERZIEN
of
CHURCHILL’s LEUGEN EN BEDROG
Al deze daden werden gesteld als weerwraak voor het vermoorden van een groot aantal manschappen van de SS Dodenkop Divisie die zich aan de Britten hadden overgegeven.
Hayward dissects Harman's allegations:
"Harman's allegations concerning the massacre of an unknown - but apparently "large" - number of German prisoners by both 6 and 8 DLI were based in part on "personal interviews" with 2 former DLI men, one an office and the other a warrant officer. Neither has ever been identified, and in February 2002 Harman told this author that he had mislaid all relevant papers and forgotten their names." Quite! No German reports of murdered prisoners were ever made, no bodies of murdered Germans were ever found, nor did Kochlein ever use this "massacre" in his defence in 1949.
Vermoedelijk was dit de bron van Harmans verhaal
(Met dank aan Harro die mij van relevante informatie voorzag)
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
-
- Lid
- Berichten: 627
- Lid geworden op: 25 jun 2006, 21:07
Re: HET WONDER VAN DUINKERKEN
Dit lees ik in de Standaard encyclopedie over de Tweede Wereldoorlog het volgende:
"p 254 hoofdstuk Een nieuw Duinkerken, het lot van de 2de BEF: Er waren nog 140.000 Britse troepen in Frankrijk in hoofdzaak verbindingstroepen toen de evacuatie van Duinkerken afgelopen was. Niemand wilde dat daar zouden blijven en gevangen genomen worden door de Duitsers. Volgens Churchills opvattingen konden ze tenminste gebruikt worden als versterking voor het Franse leger in het zuiden en het westen en de Eerste-Minister die vreemd genoeg zich niet scheen te realiseren dat die legers als ze nog bestonden alleen nog maar een troep schapen waren, overgeleverd aan een bende wolven, STUURDE ZELFS NOG TWEE EXTRA ENGELSE DIVISIES HET KANAAL OVER OM ZE TE VERSTERKEN. Zo ontstond de tweede Britse Expedition Force, waarvan het deelnemen aan de gevechten slecht 17 dagen zou duren. Want nauwelijks had de commandant luitenant-generaal Sir Alen Brooke zijn hoofdkwartier in Frankrijk gevestigd of maarschalk Pétain beval een staakt het vuren juist aan die legers, die de tweede BEF had moeten steunen. Door een wonder van improvisatie die in succes hoewel niet in faam misschien Duinkerken naar de kroon stak werden in de dagen die volgden 150.000 Britse soldaten uit Frankrijk geëvacueerd. Dit viel echter niemand op, zelfs de manen zelf niet zij waren te moe en te verbijsterd."
"p 254 hoofdstuk Een nieuw Duinkerken, het lot van de 2de BEF: Er waren nog 140.000 Britse troepen in Frankrijk in hoofdzaak verbindingstroepen toen de evacuatie van Duinkerken afgelopen was. Niemand wilde dat daar zouden blijven en gevangen genomen worden door de Duitsers. Volgens Churchills opvattingen konden ze tenminste gebruikt worden als versterking voor het Franse leger in het zuiden en het westen en de Eerste-Minister die vreemd genoeg zich niet scheen te realiseren dat die legers als ze nog bestonden alleen nog maar een troep schapen waren, overgeleverd aan een bende wolven, STUURDE ZELFS NOG TWEE EXTRA ENGELSE DIVISIES HET KANAAL OVER OM ZE TE VERSTERKEN. Zo ontstond de tweede Britse Expedition Force, waarvan het deelnemen aan de gevechten slecht 17 dagen zou duren. Want nauwelijks had de commandant luitenant-generaal Sir Alen Brooke zijn hoofdkwartier in Frankrijk gevestigd of maarschalk Pétain beval een staakt het vuren juist aan die legers, die de tweede BEF had moeten steunen. Door een wonder van improvisatie die in succes hoewel niet in faam misschien Duinkerken naar de kroon stak werden in de dagen die volgden 150.000 Britse soldaten uit Frankrijk geëvacueerd. Dit viel echter niemand op, zelfs de manen zelf niet zij waren te moe en te verbijsterd."
Re: HET WONDER VAN DUINKERKEN
Mr Churchill tempered his admiration for the success of Operation Dynamo with these words: "Wars are not won by evacuations".Isaf13 schreef: CHURCHILL’s LEUGEN EN BEDROG
De Britse bevolking werd slechts om 18u00 op 31 mei ’40 op de hoogte gebracht dat de evacuatie aan de gang was. Churchill had dit tot dan verzwegen. De Britse regering en de Britse pers schilderden destijds dit gebeuren af als een overwinning.
Tot zover de geschiedkundige feiten
He said there was no doubt in his mind that the last few weeks had been a "colossal military disaster".
http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/date ... 500865.stm
And not all the monkeys are in the zoo.
Every day you meet quite a few. (Swinging on a Star) Anne Shelton 1944
Every day you meet quite a few. (Swinging on a Star) Anne Shelton 1944
- Isaf13
- Lid
- Berichten: 54
- Lid geworden op: 23 sep 2008, 19:06
Re: HET WONDER VAN DUINKERKEN
Als de operatie "Dynamo" dan toch zo'n succes was, waarom moest dan Koning Leopold III afgestempeld worden als verrader en judas?
MVG13
MVG13
In oorlogstijd dient de waarheid altijd omringd te worden door een lijfwacht van leugens.
- koos24
- Lid
- Berichten: 964
- Lid geworden op: 10 aug 2005, 20:49
Re: HET WONDER VAN DUINKERKEN
Door wie is Koning Leopold bestempeld als Judas?Isaf13 schreef:Als de operatie "Dynamo" dan toch zo'n succes was, waarom moest dan Koning Leopold III afgestempeld worden als verrader en judas?
MVG13
En "Dynamo" was voor een evacuatie een succes.
Welliswaar was het onderdeel van de ineenstorting
van de geallieerden aan het westfront maar als operatie
succesvol.
Het alternatief was 330.000 man extra in Duitse krijgsgevangenschap
en dus onbruikbaar op andere strijdtonelen (pacific en Afrika)
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
-
- Lid
- Berichten: 646
- Lid geworden op: 30 apr 2005, 16:17
- Locatie: Belgium
- Contacteer:
Re: HET WONDER VAN DUINKERKEN
Moet je ook wel weten dat de Franse soldaten die ontsnapten via Duinkerken in Groot Brittannië geïnterneerd werden wegens 'onbetrouwbaar'.
Weliswaar na het aanstellen van de Vichy regering in Frankrijk. De Gaulle moest serieus onderhandelen met Churchill om zijn landgenoten vrij te krijgen.
Tenslotte werden ze de basis van de Vrije Fransen. De Gaulle heeft dit nooit vergeten tijdens de na-oorlogse periode.
Ook bij de evacuatie uit Cherbourg ( het tweede Duinkerken) werden feiten verdraaid. Buiten de haven van Cherbourg werdt een Brits troepentransportschip gekelderd
door Duitse bommenwerpers. Met circa 3500 slachtoffers tot gevolg. Ook dit werdt verzwegen ten bate van het moraal.
Ondertussen werden Belgische vluchtelingen in Frankrijk door de Fransen beschouwd als verraders en de oorzaak van het Franse débacle.
In Abbeville vondt zelf een moordpartij plaats onder de Belgische communisten.
De Belgische regering in ballingschap ( zonder Koning) zat lekker in Londen te blaffen als verschrikte hondjes.
Weliswaar na het aanstellen van de Vichy regering in Frankrijk. De Gaulle moest serieus onderhandelen met Churchill om zijn landgenoten vrij te krijgen.
Tenslotte werden ze de basis van de Vrije Fransen. De Gaulle heeft dit nooit vergeten tijdens de na-oorlogse periode.
Ook bij de evacuatie uit Cherbourg ( het tweede Duinkerken) werden feiten verdraaid. Buiten de haven van Cherbourg werdt een Brits troepentransportschip gekelderd
door Duitse bommenwerpers. Met circa 3500 slachtoffers tot gevolg. Ook dit werdt verzwegen ten bate van het moraal.
Ondertussen werden Belgische vluchtelingen in Frankrijk door de Fransen beschouwd als verraders en de oorzaak van het Franse débacle.
In Abbeville vondt zelf een moordpartij plaats onder de Belgische communisten.
De Belgische regering in ballingschap ( zonder Koning) zat lekker in Londen te blaffen als verschrikte hondjes.
-
- Lid
- Berichten: 627
- Lid geworden op: 25 jun 2006, 21:07
Re: HET WONDER VAN DUINKERKEN
Wat kon de Belgische regering in ballingschap anders doen? Ter plaatse koning Leopold vervoegen? Bijna had Congo de kant van zijn koning gekozen als minister van Koloniën Devleeschauwer niet naar Congo afgereisd was om de gouverneur te overtuigen hun kant te kiezen. Had hij dat niet gedaan dan had Congo zich misschien vijandig gedragen tegenover de Britse troepen in Ethiopie. De Force Republique heeft aan geallieerde zijde de Britse expeditie in Ethiopië bijzonder goed ondersteunt.
Je kan de Britten toch moeilijk ongelijk geven dat ze het zaakje van de Fransen niet vertrouwden? De Fransen zaten met hopen in Engeland en ze waren gewapend. Wat als ze het Vichy regime van Pétain volgde en niet de oproep van De Gaulle? De Britten konden het risico niet nemen, De Gaulle was toen immers nog niet zo populair. Toen later De Gaulle probeerde zijn landgenoten in de Franse kolonies en met name de marine van admiraal Darlan achter zich te scharen kwam hij bijzonder bedrogen uit. Neen, net als de Belgen wisten veel Fransen niet van wie ze nu orders moesten ontvangen.
Dat komt misschien over als verraad van Britse kant tegenover hun Franse bondgenoten maar is langs de andere kant ook bijzonder begrijpbaar. Vooral de Franse marine was na Duinkerke een serieus probleem van de Britten, de Franse bases in West-Afrika konden immers de Britse heerschappij op de Atlantische Oceaan bedreigen. De Duitsers hebben het slim bekeken door de Vichy-republiek op te richten.
Je kan de Britten toch moeilijk ongelijk geven dat ze het zaakje van de Fransen niet vertrouwden? De Fransen zaten met hopen in Engeland en ze waren gewapend. Wat als ze het Vichy regime van Pétain volgde en niet de oproep van De Gaulle? De Britten konden het risico niet nemen, De Gaulle was toen immers nog niet zo populair. Toen later De Gaulle probeerde zijn landgenoten in de Franse kolonies en met name de marine van admiraal Darlan achter zich te scharen kwam hij bijzonder bedrogen uit. Neen, net als de Belgen wisten veel Fransen niet van wie ze nu orders moesten ontvangen.
Dat komt misschien over als verraad van Britse kant tegenover hun Franse bondgenoten maar is langs de andere kant ook bijzonder begrijpbaar. Vooral de Franse marine was na Duinkerke een serieus probleem van de Britten, de Franse bases in West-Afrika konden immers de Britse heerschappij op de Atlantische Oceaan bedreigen. De Duitsers hebben het slim bekeken door de Vichy-republiek op te richten.
- koos24
- Lid
- Berichten: 964
- Lid geworden op: 10 aug 2005, 20:49
Re: HET WONDER VAN DUINKERKEN
Volstrekt normaal, zo werd ook iedere Nederlandse Engelandvaarder geïnterneerdLEO schreef:Moet je ook wel weten dat de Franse soldaten die ontsnapten via Duinkerken in Groot Brittannië geïnterneerd werden wegens 'onbetrouwbaar'..
tot duidelijk was dat het niet om Duitse infiltranten ging.
Vichy Frankrijk was tenslotte een bondgenoot van Duitsland.
Heb jij een naam van dit schip en datum van zinken?LEO schreef:Ook bij de evacuatie uit Cherbourg ( het tweede Duinkerken) werden feiten verdraaid. Buiten de haven van Cherbourg werdt een Brits troepentransportschip gekelderd
door Duitse bommenwerpers. Met circa 3500 slachtoffers tot gevolg. Ook dit werdt verzwegen ten bate van het moraal..
LEO schreef:Ondertussen werden Belgische vluchtelingen in Frankrijk door de Fransen beschouwd als verraders en de oorzaak van het Franse débacle.
In Abbeville vondt zelf een moordpartij plaats onder de Belgische communisten.
.
Bedenk wel dat Rusland (Stalin) een bondgenoot was van Hitler.Op 20 mei 1940, in het begin van de Tweede Wereldoorlog, werden eenentwintig gevangenen, onder wie Verdinaso-leider Joris Van Severen, in de Franse stad Abbeville in koelen bloede door Franse dronken militairen doodgeschoten. Zevenenvijftig anderen werden op het nippertje gered. De gevangenen kwamen uit België, waar ze op het moment van de Duitse inval als ‘verdachten’ waren opgepakt. Dit bloedbad kreeg, mede door de Duitse propaganda, aanvankelijk veel aandacht. Enkele verantwoordelijken werden door de Duitse bezetter ter dood veroordeeld. Toen de krijgskansen keerden, verdween die aandacht snel.
Bron: Het drama van Abbeville door Trachet, T.
De arrestatie van communisten is dus op zich verklaarbaar, de executies niet.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.