Dat weet ik zo net nog niet om eerlijk te zijn. De luchtverdediging (lees, luchtdoelartillerie) was het modernste onderdeel van de Nederlandse luchtstrijdkrachten, en had met name in het wesen van Nederland flink huis weten te houden. Helaas werd door overmatige slijtage, oververmoeidheid en op een gegeven moment munitiegebrek de bijdrage steeds kleiner.Moengoman schreef: De ECHT zwakke plek was natuurlijk de luchtverdediging. Al had het Nederlandse leger standgehouden aan de IJssel, de Maas, de Peellinie, de Grebbelinie of waar dan ook, al had het Nederlandse leger de Duitsers teruggejaagd over de grens, dan nog was Rotterdam platgebombardeerd en desnoods een paar steden er bij. De oorlog was voor Nederland al verloren voor er één Duitse soldaat voet over de grens had gezet dankzij de vernietigende aanval op de Nederlandse luchtmacht in de vroege ochtend van 10 mei. Wie me niet gelooft: ook dat kleine stukje Zeeland moest overgegeven worden na het bombardement op Middelburg. De Duitsers kwamen niet verder en verloren hun geduld.
Om één of andere reden wordt dit steeds weer vergeten.
De vernietigende aanval op de Nederlandse luchtmacht... Dat is altijd weer een leuk en hardnekkig geval. Het is denk ik vooral belangrijk om te beseffen dat de luchtmacht strijdend ten onder is gegaan, en dat er maar een heel klein deel op de grond vernietigd is!
Ik denk dat een belangrijke zwakke plek het vrijwel ontbreken van mortieren was - met slechts 360 stuks in de inventaris waren er simpelweg veel te weinig, om van de aanwezige munitie maar niet te spreken... Mortieren zijn van groot belang om het access van een linie "schoon" te houden - zo had men bijvoorbeeld met een bereik van maximaal twee kilometer een belangrijk hiaat in de verdediging van de Greb op kunnen vullen, door het naderingsterrein onder storend vuur te kunnen leggen. Met al die boomgaarden in het voorterrein had dat denk ik een behoorlijke verlichting kunnen zijn.