Ad blocker detected: Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker on our website.
Sbf.Koch schreef:
Overigens was de slag om Normandië toch gewonnen door de geallieerden als Hitler wel gewekt was: De Panzerreserves stonden sowieso te ver van het front om de initiële geallieerde landingen te stoppen.
Al hadden de Panzerdivisies op het strand gestaan en was Hitler klaarwakker geweest, Normandie was voor de Duitsers niet te winnen.
Tanks & infanterie winnnen het NOOIT van scheepsgeschut & jachtbommenwerpers en daarvan hadden de geallieerden meer dan genoeg.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
Ik weet dat in 14-18 de Italianen zeer moedig en zeer veel offers gegeven hebben.
Daar hebben ze gestreden zoals ieder ander volk in WO1, maar onder de Duce waren de Italianen niet gemotiveerd voor een oorlog.
Ze vonden hun Duce prachtig, hij gaf Italië stabiliteit, nieuwe regeringsgebouwen, steden en wat retoriek, maar voor een oorlog, ver weg van huis, daar waren de Italianen niet voor gemotiveerd.
Zelfs Mussolini zei vlak voor de Duitse inval in mei 1940dat Italië nog 3 tot 4 jaar nodig had om zich voor te bereiden op de oorlog.
Hij viel Frankrijk maar aan toen hij zeker was dat de Duitsers het gingen winnen, en dan nog met zeer veel moeite.
Als je niet gemotiveerd bent, waarom zou je dan je leven geven?
De 132e pantser-divisie 'Ariete' bijvoorbeeld, heeft zich uitzonderlijk moedig gehouden tegenover de britten, ondanks hun inferieure bewapenig (Italiaanse tanks stelden weinig voor).
Piloten van Macchi MC.205 Veltro vliegtuigen waren overigens ook zeer succesvol, ze toonden vaak veel moed tegen een overmacht van soms 5-1.
Interessante link over de divisie. Veel heeft ze niet gepresteerd, maar ze heeft moedig gevochten...ja, wat ben je ermee, om moedig te vechten met inferieur materiaal tegen een veel beter uitgeruste tegenstander, toch naar het einde toe.
Ten eerste, je kan moedig vechten en toch de slag verliezen. Ten tweede elke veldslag kent zijn helden, op zo'n algemeen gebied kan ik geen uitsluitsel geven. In Afrika hebben velen Italiaanse infanteristen hun leven gelaten om hun gemotoriseerde "vrienden" van het Afrikakorps in veiligheid te brengen. Gewapend met molotov coctails en lichte wapens bestreden zij de Shermans van het 8ste leger bij El Alamein. Denk hierbij aan de Folgore divisie. In de Middelandse Zee vielen kikvorsmannen en de X-mas Flottiela in eenmansacties Engelse oorlogsschepen aan en richten veel schada aan in Kreta, Alexandrie en Gribraltar. De Alpini Julia divisie vocht aan het oostfront in de kou zonder logistieke ondersteuning en bevoorading tegen enorme hordes aanstormende T-34 tanks. En de piloten van de Regia Aeronautica toonden ook heel wat moed tegen de enorme aantallen vliegtuigen van de Geallieerden.
De Italianen waren zeer zeker wel gemotiveerd aan het begin van wo2. Vergeet niet zij hadden al enkele succesvolle veldtochten achter de rug voor WO2. Dit zijn veldtochten in libie (jaren 20 /30) verovering van Ethiopie, dit is een van de meest gewilde oorlogen uit de geschiedenis, veldtocht in Spanje en de verovering van albanie.
Door deze constante oorlogsvoering was Italie uitgeput aan oorlogsvoorraden en had Mussolini inderdaad 4 tot 5 jaar nodig om weer op volle sterkte te zijn. (een andere belangrijke reden was dat hij zijn wereldtentoonstelling van 1942 nog wilde presenteren aan de wereld ten toon van de macht en pracht van het Fascisme)
Na zoveel successen raak je gewend aan succes. Verder hamerde het Fascisme erop dat het onoverwinnelijk was. Wat men ook geloofde. Een hoge motivatie is gekoppeld aan vertrouwen op een goed eind resultaat.
Toen men na de eerste schermutselingen nederlagen leed storte het vertrouwen in. Het Fascisme bleek niet onoverwinnelijk. En met het gebrek aan vertrouwen verdween de motivatie. Uitgezonderd de harde kern van de Zwarthemden etc.
De wil om te sneuvelen voor het Fascisme verdween, want het vertrouwen in het systeem was weg. Toch waren vele Italianen bereid te vechten, misschien niet voor het Fascisme, maar zeker wel voor het vaderland
Credere, Obbedire, Combattere!!!!Avanti!!!!Saluto Al Duce!!!!
Elke manier van oorlogsvoeren valt te bestrijden, als je jezelf maar flexibel opzet. In het geval van de opstandelingen in Libie en de Ethiopiers is dit de Italianen erg goed gelukt. (of dit etisch te verantwoorden was is een ander verhaal) De vergelijking met Vietnam gaat politiek en militair wel redelijk op.
Veltro
Credere, Obbedire, Combattere!!!!Avanti!!!!Saluto Al Duce!!!!
Hitler was erg bang voor een Russisch-Engelse alliantie, nadat het 'm in 1940 niet was gelukt om Engeland op de knieën te krijgen was hij bang dat er een tweede front in het oosten zou komen en dat de Eerste Wereldoorlog zou herhaald worden. Verder had hij de grondstoffen en Lebensraum nodig uit de Soviet-Unie om het Rijk te bouwen dat hij zo graag wou. 1941 was het moment om dat te doen, want als hij langer zou wachten zou het Russische leger waarschijnlijk herstellen van eerder gemaakte fouten en zouden ze in een positie komen om Duitsland aan te vallen.
Succes van een veldslag hangt niet af van welk land je aanvalt, of dit nu China, de USSR of Zwitzerland is.
Je moet je vijand begrijpen en toeslaan op zijn zwakke plek. Dit hebben alle succesvolle veldheren gedaan en om hedendaags succes te hebben moet het ook zo zijn. Immers als het altijd om kracht, macht en grote van het land afhing wie succesvol zou zijn zouden de uitkomsten van vele veldslagen niet zo verrassent zijn.
Veltro
Credere, Obbedire, Combattere!!!!Avanti!!!!Saluto Al Duce!!!!
Veltro schreef:Succes van een veldslag hangt niet af van welk land je aanvalt, of dit nu China, de USSR of Zwitzerland is.
Je moet je vijand begrijpen en toeslaan op zijn zwakke plek. Dit hebben alle succesvolle veldheren gedaan en om hedendaags succes te hebben moet het ook zo zijn. Immers als het altijd om kracht, macht en grote van het land afhing wie succesvol zou zijn zouden de uitkomsten van vele veldslagen niet zo verrassent zijn.
Veltro
mee eens op zekere hoogte. To know your enemy is goed. Maar als een klein land als Duitsland denkt een oorlog te kunnen winnen van het grootste land ter wereld, dan ben je toch niet goed snik? De Sovjet unie had het grootste leger ter wereld (slecht/niet bewapend maar dat doet er niet toe, het gaat om manschappen) ook heeft de ex-sovjetunie enorme hoeveelheden grondstoffen, dit gecombineerd met het landoppervlakte maakte het voor duitsland een onneembare vesting.
De geschiedenis leert ons dit ook, De duitsers braken door tot vlak voor moskou. Daarna begon de russische oorlogsmaschine te draaien en rolden de t-34's uit de tankfabrieken en de ppsh smg uit de wapenfabrieken. Duitsland''s mannen en moraal raakten op en Duitsland verloor de oorlog.
Barbarosa was de grootste fout uit de Nazi-geschiedenis.
Undur e undur e e! Katong djangan undur e
Mari madju sama sama e, djangan undur e
Apa datang dari muka, katong djangan undur e!
