Fort Rijen

[Roel R.]

Gepubliceerd op: 10 september 2005

Tijdens de Tweede Wereldoorlog streden communisten en koningsgezinden broederlijk naast elkaar in het verzet. Het bezit van een gezamenlijke vijand wist zelfs de diepste kloven te overbruggen.

En toen de Duitsers eenmaal verslagen waren, vochten ze elkaar het kot weer uit. Zo gaat dat altijd.

Het is een prettig overlevingsmechanisme voor bedreigde diersoorten. (Je zou hier een wijze les uit kunnen trekken. Bijvoorbeeld dat je je vijand het beste kan verslaan, door hem met rust te laten. Zolang hij niet van buitenaf bedreigd wordt, gaat hij doodleuk aan onderlinge twist ten onder. Kan iemand dat eens aan Bush en Blair uitleggen?)

In ons stukje Nederland zie je precies hetzelfde. Hank en Dussen, Den Berg en ’t Veer, Werkendam en Nieuwendijk. Ze kunnen niet met elkaar, ze kunnen niet zonder elkaar. Het is dat iedereen in Den Bosch en in Den Haag zich er voortdurend mee bemoeit. Anders hadden ze al niet eens meer bestaan. Ach, gemeenschappelijke vijanden, hè.

Maar soms liggen dorpen zo stevig met elkaar overhoop, dat zelfs vijanden niet meer helpen. Gilze en Rijen, bijvoorbeeld. Sinds ruim veertig jaar geleden die van Rijen het gemeentehuis aan de Gilzenaren wisten te ontfutselen, is het niet meer goedgekomen. Zelfs toen een paar jaar terug Tilburg de aanval op het grondgebied van de gebrouilleerde dorpen opende, was de eenheid ver te zoeken.

Aan het gemeentebestuur lag het niet. Die hadden dapper duizenden raamaffiches laten drukken met de romantische tekst ‘Gilze en Rijen houdt van Hulten’. ‘Houdt’ en niet ‘houden’ om de eenheid nog maar eens lekker te benadrukken. In het grote kosmopolitische Rijen verschenen de posters keurig voor de ramen. In Gilze ook, maar niet voordat de ganse bevolking er een uurtje creatieve huisvlijt op had losgelaten. Met veel knip- en plakwerk waren het ineens veel kleinere plaatjes geworden. ‘Gilze houdt van Hulten’ stond erop. Want alleen het woord ‘Rijen’ (doorgewinterde Gilzenaren spreken liever van ‘Gilze-Noord’) is hier al taboe. En intussen hoefde Tilburg alleen maar een paar grenspalen te verplaatsen. Geen zweem van verzet.

U begrijpt waar deze animositeit toe leidt als Gilze en Rijen onverhoopt eens een keertje níet bedreigd worden. Oprukkende tractoren met hooivorken op de bumpers, gierkanonnen, opblaasboten in malkanders zwembaden, zwaar bewaakte grensposten en wachttorens. Voormalige Oost- Duitse mede-Europeanen die de demarcatielijn bewaken.

Nou moet ik toegeven dat het de laatste tijd best wel rustig was aan het front. Goed, de politieke tak van het Gils verzet roert zich weleens, als Walter de Vet en zijn Sinn Fein ’75 weer tegen iets Rijens dreigt te stemmen. Maar verder valt het allemaal reuze mee. Toch zit de GGD, de Gemeentelijke Geheime Dienst, niet stil. En da's maar goed ook. Want nu hebben die nijvere speurders ontdekt dat de Gilzer horden eerdaags zullen oprukken naar het gemeentehuis. Er zijn blijkbaar sterke aanwijzingen dat de geplande veldtocht deze keer langs de Heideweg zal voeren. Maar het gemeentebestuur is alert. Deze week konden wij al in de krant lezen dat er aan de zuidwestkant van Rijen een heuse burcht zal verrijzen. Die van Gils gaan straks nog aardig op hun neus kijken.

Voordat er met de bouw van dat Fort Rijen begonnen kan worden, moeten ze alleen nog wel even het sportpark verplaatsen. En daartegen schijnen al wat bezwaarprocedures in de maak te zijn. Er is dan ook een koerier naar Gilze gestuurd met het verzoek nog heel eventjes te wachten met de aanval. Een tennisser serveert tenslotte ook niet als de tegenstander nog niet klaar staat.

Bron: BN/De Stem

[YPPY]

Wat inderdaad een mooie actie toen. Hulten wilde niet bij Tilburg horen, maar vanuit Gilze-Rijen kwam er weinig actie dat zij Hulten wilden. En toen ging het naar Tilburg.