Ad blocker detected: Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker on our website.
Veldwachter Gerard Beuvink krijgt postuum een gedenkteken in zijn dorp Escharen. De plaquette, met daarop een korte levensbeschrijving en een portret van de in Zuid-Berghuizen bij Oldenzaal geboren Beuvink, wordt morgen om 14.30 uur onthuld in het dorpshuis bij de Escharense kerk, de plek waar vroeger de dienstwoning van Beuvink stond.
OLDENZAAL
Jan Timmermans uit Grave heeft ervoor gezorgd dat veldwachter Beuvink na ruim zestig jaar wordt gerehabiliteerd. De politieman, die tijdens de oorlog geheim agenten en soldaten in zijn huis opving, kreeg vanwege zijn vele verzetsdaden na de oorlog uit handen van prins Bernhard het Bronzen Verzetskruis.
Toch heeft er in het Brabantse Escharen lang een smet gerust op de naam Beuvink. Al tijdens de oorlogsjaren ging het gerucht dat Beuvink Duitse soldaten naar het schuiladres van een Nederlandse geheim agent in de buurtschap Keent bij Grave zou hebben geleid.
Na het horen van talloze getuigen en gedegen literatuuronderzoek is Jan Timmermans, zelf gepensioneerd marechaussee, tot de conclusie gekomen dat niet Gerard Beuvink maar diens collega en een pro-Duitse Nederlandse jachtopziener de geheim agent verraden hebben.
De onthulling van de plaquette in de hal van het dorpshuis, wordt morgen verricht door Bram Grisnigt, de enige nog levende Nederlandse geheim agent gedurende de Tweede Wereldoorlog.
Jan Timmermans is lid van het comité Market Garden dat vandaag in Grave de 61ste herdenking van de bevrijdingsoperatie Market Garden viert met Amerikaanse veteranen.
Gerard Beuvink pleegde 65 jaar geleden zijn eerste verzetsdaad. Samen met zijn vrouw plunderde de Escharense veldwachter de vrachtwagens die vanwege de mobilisatie waren gevorderd. De krijgsbuit (dekens, ondergoed, schoenen, kachels en lampen) werd verdeeld onder de dorpsbevolking.
Beuvink werd in 1902 geboren in een klein boerderijtje aan de Kleibultweg op het huidige industrieterrein van Oldenzaal. Dit gebied behoorde in die tijd nog bij Losser. Net als zijn vader was hij textielarbeider.
Van 1928 tot 1932 was hij nachtwaker in dienst van de gemeente Losser, waaraan tevens de functie van onbezoldigd gemeenteveldwachter verbonden was.
In zijn vrije tijd studeerde Beuvink voor het politiediploma. In 1932 werd hij aangesteld als veldwachter in Escharen. Gerard Beuvink beëindigde zijn loopbaan als postcommandant van de Rijkspolitie in het plaatsje Zeeland en overleed in 1970.
Beuvink slaagde erin om gedurende de oorlogsjaren tijdens tal van geheime missies de nazi’s een stevige hak te zetten. Hij ving verzetsstrijders en geheim agenten op in zijn Escharense dienstwoning. Vanuit Londen wees de Nederlandse regering Escharen namelijk aan als contactadres vanwaaruit geheim agenten, geholpen door Beuvink, hun missies voorbereidden. De agenten werden in de buurt van Grave gedropt om de zendgroep ‘Barbara’ op te zetten. Zijn vrouw Truus Beuvink-Wensing, een geboren Oldenzaalse, steunde haar man in het verzetswerk.
‘Geheel ten onrechte rustte er een smet op de naam Beuvink’, stelt Jan Timmermans vast. Timmermans wilde voor eens en altijd helder krijgen wat er waar is van de verdachtmakingen aan het adres van Beuvink. Na het horen van talloze getuigen en gedegen literatuuronderzoek heeft de oud-militair zijn bevindingen over veldwachter Beuvink neergelegd in het tijdschrift Merlet, een uitgave van de Historische Kring Land van Cuijk. Beuvink was inderdaad bij de boerderij in Keent waar Duitse soldaten de Nederlandse geheim agent Hoekman op 6 november 1943 ombrachten. De echte verraders waren volgens Timmermans zoals gezegd de pro-Duitse Nederlandse jachtopziener en een collega van Beuvink. Na de oorlog werden de ‘verraders van Keent’ veroordeeld tot ieder twaalf jaar celstraf.
Gerard Beuvink ving vier geheim agenten op in zijn woning. Twee van hen waren in de nacht van 5 op 6 november met een Britse Halifax vanuit Londen naar Nederland gevlogen. De agenten werden ’s nachts boven Keent gedropt en kwamen uiteindelijk op het onderduikadres bij Beuvink terecht. Een container met zendapparatuur was door de mist onvindbaar. De agenten klopten aan bij een boerderij in Keent met de afspraak dat ze de container later zouden laten ophalen. De volgende ochtend fietste veldwachter Beuvink met twee andere geheim agenten naar de boerderij in Keent. Daar werden ze opgewacht door de Duitsers. Beuvink en een geheim agent konden vluchten, maar agent Hoekman werd doodgeschoten.
De oud-Oldenzaler dook tot de bevrijding van dit deel van ons land op 17 september 1944 onder in het plaatsje Ledeacker. Zijn echtgenote Truus werd echter opgepakt en kwam eerst in het kamp Haaren en later in het beruchte kamp Vught. Ze ontkende alles en moest uiteindelijk door de Duitse Sicherheids Dienst (SD) worden vrijgelaten. Willie Beuvink uit Den Dungen, een zoon van de oud-politieman, is blij met het gedenkteken. Hoewel hij zijn ouders min of meer kwalijk neemt dat ze met hun verzetsdaden het gezin met vijf kinderen en een pleegzusje onbedoeld in groot gevaar hebben gebracht. ‘Als vaders daden in de oorlog aan het licht waren gekomen had hij zonder meer de kogel gekregen. En wat was er dan met ons gebeurd?’ Hoe dan ook, Willie Beuvink is er wel van overtuigd dat zijn ouders uit vaderlandslievendheid hebben gehandeld. ‘En daarvoor verdienen ze respect.’
Dit artikel is tot stand gekomen met de medewerking van Jan Timmermans uit Grave.
