Hoensbroek/Amsterdam -
Oud-journalist, schrijven en verteller Pierre Heijboer heeft een bijzonder verhaal geschreven over de oorlogstijd in Hoensbroek. Omdat geen uitgever het boek wil hebben heeft Heijboer het zelf gepubliceerd. Op internet.
Eigenlijk was het een saaie tijd, moet Pierre Heijboer toegeven. Het was oorlog, je zag bommenwerpers overvliegen, en op een gegeven ogenblik sloeg een paar straten verderop zelfs een bom in. Maar in vergelijking met de Randstad, waar met name de laatste oorlogswinter verschrikkelijk was, viel het in Zuid-Limburg mee.
Heijboer wilde ook dát verhaal graag vertellen. ,,Er is veel geschreven over de Tweede Wereldoorlog'', legt hij uit. ,,Maar 99 procent van die boeken gaat over de oorlog in het Westen, waar veel gebeurde. In Hoensbroek heb ik als kind een hele andere oorlog meegemaakt. Om het beeld compleet te maken moet ook die oorlog beschreven worden.''
Heijboer ( 68 ) groeide op in Hoensbroek. Op het Sint-Janscollege, waar hij Nederlands kreeg van 'meester' Verjans, kreeg hij steevast een 8 of een 9 voor Nederlands. ,,Thuis spraken we dialect'', vertelt hij. ,,Alleen met mijn vader, die uit Zeeland kwam, werd Nederlands gesproken. Nederlands was voor mij dus een vreemde taal. Het betekende dat ik mij heel goed moest concentreren als ik Nederlands schreef.''
Na de middelbare school besloot hij dan ook verder te gaan met dat Nederlands. ,,In feite waren er twee concrete mogelijkheden'', herinnert hij zich. ,,Je werd leraar Nederlands, of je ging de journalistiek in. Ik had geen zin om de rest van mijn leven door te brengen tussen vier muren, dus het werd dat laatste.'' Via het Limburgs Dagblad en het Eindhovens Dagblad kwam hij in Amsterdam terecht, bij Het Parool en de Volkskrant.
Op zijn zestigste is hij in de Vut gegaan. Hij schrijft nog steeds, maar nu vanuit een andere optiek.
Met het oog op de zestigste herdenking van de bevrijding heeft hij zijn herinneringen aan 'zijn' oorlog in Hoensbroek op papier gezet. Hij bekijkt die oorlog door de ogen van de kleine Lucas Lagerland. In feite is het zijn eigen verhaal, geeft Heijboer toe: ,,Alles wat ik Lucas laat vertellen heb ik zelf meegemaakt. In die zin is het een waargebeurd verhaal.''
Lucas is drie als de oorlog uitbreekt. Hij krijgt uiteraard het een en ander mee van die oorlog. Zijn vader moet onderduiken, maar houdt het in de hooiberg van een bevriende boer slechts een halve nacht vol. Een paar straten verderop wordt een huis getroffen door een bom. En na de bevrijding wordt zijn opa, die loco-burgemeester is, door een overijverige OD'er opgepakt.
Maar grote rampen blijven de familie Lagerland bespaard. ,,De avonturen die ik heb meegemaakt, hebben kennelijk diepe indruk op me gemaakt'', zegt Heijboer. ,,Anders had ik het niet zo gedetailleerd onthouden. Maar inderdaad, in vergelijking met anderen zijn wij er genadig vanaf gekomen.''
Merkwaardig genoeg wil niemand zijn oorlogsroman uitgeven. ,,Ik krijg wel van iedereen complimenten voor het verhaal'', legt hij uit, ,,maar commercieel ziet niemand er brood in.'' Om het verhaal toch gepubliceerd te krijgen heeft Heijboer het zelf maar op internet gezet. En daar vindt het gretig aftrek, constateert hij: ,,Uit de reacties blijkt dat heel veel mensen het verhaal gelezen hebben. Waarmee ik mijn doel toch bereikt heb.'
'Zilver uit de hemel, verslag van een andere oorlog' van Pierre Heijboer is te lezen op de internetsite
http://http://home.tiscali.nl/zilver.
