Omdat ik gefascineerd ben, hoe zo'n romanticus als Verschaeve, een gerenommeerd dichter in de archaïsche school, zó kon en wilde worden gebruikt (misbruikt?) voor de bezettingsmacht en de Oostfront-strijd. Als je de geschriften van Verschaeve leest, denk je soms echt, dat hij in een literaire wereld vluchtte en daarmee het negatieve van het régime uitwiste uit zijn geheugen. Dat psychologische aspect fascineert mij. En zo'n uitgesproken politieke standpunt. Da's helemaal niet eigen aan geestelijken. Velen zijn en waren nogal gematigd en onuitgesproken. En Verschaeve staat symbool voor generaties Vlamingen en voor Vlaams denken. De relicten ervan leven nu nog voort.Beste Verschaeve, mag ik vragen waarom je de nick en avatar gebruikt?
Dus NIET uit sympathie, NIET uit goedpraterij, NIET uit "revisionisme", NIET uit nazisme, NIET uit enigerlei ideologie.
Waarbij ik wel moet aanmerken, dat ik ook voor het menselijke aspect een groot oog heb en niet door wraak of wrok gehinderd wordt om ook daarin te proberen door te dringen. Zelfde kan bij een Stalin, een Churchill, een Goebbels gebeuren. Geschiedenis van mensen. Die de wereld toch vormgaven in de laatste decennia. En toch gewoon mensen. Arm, rijk, dom, dik, dun, gefrustreerd, populair, vroom, ongelovig begonnen. Bijzonder geëindigd.